Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα, δε χρειάζονται περισσότερα. Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί. Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη, έτσι να λέμε πια τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε: "Τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα". Αυτό θέλουμε κι εμείς. Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.
Γιάννης Ρίτσος
Αγαπητέ φίλε Χάρη Μιχαλακόπουλε, ο πολιτισμός δεν μπορεί να διχάσει τον κόσμο παρά μόνον να τον ενώσει. Οφείλω μιαν απάντηση όπως μου την ζήτησες δημοσίως σε όσα ανέφερες σε δική σου δημόσια τοποθέτηση για το θέμα των γκράφιτι που πρόκειται να δημιουργηθούν σε διάφορα σημεία της πόλης.
Μέχρι να γίνει επίσημη ανακοίνωση για την δράση αυτή υπάρχουν μόνο κάποιες ενδεικτικές εικόνες τις οποίες και δημοσιοποίησα.Βρισκόμαστε στο στάδιο της προεργασίας και φυσικά δεν υπάρχει ολοκληρωμένη εικόνα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ίσως ερωτήματα τα οποία και μπορώ να απαντήσω.
Κύριος σκοπός της δράσης αυτής είναι να αφήσουμε την φαντασία και την δημιουργικότητα των καλλιτεχνών να αποτυπωθεί σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια της πόλης πάντα με μέτρο και με την επιμέλεια του ΔΟΠΠ.
Στοχευμένα και σε σημεία που υπάρχει μια ιστορική διαδρομή,το αποτύπωμα και η ψυχή ανθρώπων που γεννήθηκαν,έζησαν ή μεγάλωσαν στον Πύργο, θα δημιουργηθούν οι εικόνες τους και το έργο τους για να τους γνωρίσουν οι νεότεροι και να τους θυμηθούν οι παλιότεροι.
Στην πόλη αυτή που ψάχνει εναγωνίως την ταυτότητά της για πολλά χρόνια, οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανή την ιστορία της και τους ανθρώπους της.Οι μορφές ανθρώπων που άφησαν πίσω τους μια πνευματική ή καλλιτεχνική κληρονομιά δεν μπορούν να διχάσουν την πόλη και τους κατοίκους της γιατί ποτέ οι άνθρωποι αυτοί δεν δίχασαν αυτό τον τόπο με τα έργα τους.Δεν δίχασαν την πόλη ο Παύλος Μάτεσις, ούτε ο Μπάμπης Τσικληρόπουλος. Όπως δεν την δίχασαν ο Γιώργης Παυλόπουλος, ο Διονύσιος Κόκκινος, ο Τάκης Σινόπουλος, ο Θόδωρος Ξύδης, ο Τάκης Δόξας, ο εν ζωή Ηλίας Χ.Παπαδημητρακόπουλος. Ο καθένας τους,ανεξαρτήτου ιδεολογικής και πολιτικής τοποθέτησης αποτελούν την πνευματική κληρονομιά του τόπου. Η ψυχή και το πνεύμα του καθενός αποτυπώθηκαν στο χαρτί και μεταφέρθηκαν με τον λόγο.Δημιούργησαν στίχους,μυθιστορήματα,δοκίμια,μελέτες,αποτύπωσαν την ιστορία του ελληνικού έθνους.
Όλοι τους έχουν σημείο αναφοράς στην ζωή και το έργο τους τον Πύργο.Τους ακολούθησε αυτή η πόλη σε όλα τα χρόνια της ζωής τους.Όπως κι ο καθένας τους είχε τα δικά του βιώματα καθώς όλοι τους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε εποχές που είχαν εντάσεις,ανισότητες,πόνο και αίμα.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος το έργο του καθενός να περιχαρακωθεί σε ιδεολογικοπολιτικές αναφορές. Η πολιτική ή κομματική ταυτότητα δεν έχουν καμία θέση στα βιβλία τους, στα ποιήματά τους, στα θεατρικά τους έργα,στην εσωτερική αναζήτηση και την μεταφορά προς τον αναγνώστη εν τέλει. Γιατί αυτό μετέφεραν,την αναζήτηση, τις σκέψεις τους, την φαντασία τους, τον έρωτά τους, την αγωνία τους, την χαρά τους ή και την θλίψη τους. Και η τέχνη του γκράφιτι,η τέχνη του δρόμου, μπορεί να μεταφέρει με τον δικό της τρόπο όλες αυτές τις ανθρώπινες καταστάσεις σε μια υπαίθρια έκθεση για τους πολλούς και όχι για τους λίγους μέσα σε κλειστές αίθουσες όπου τελούνται φιλολογικά «μνημόσυνα». Η πόλη έχει ανάγκη την εξωστρέφεια και παράλληλα την αναζήτηση. Θέλω να γυρίζουν τα κεφάλια ψηλά και να βλέπουν εικόνες κι ανθρώπους που θα κάνουν πολλούς να αναρωτηθούν ποιοί ήσαν αυτοί.
Η θεματολογία δεν εξαντλείται σε δυο ανθρώπους ή έναν θεό Ήφαιστο.Θα ακολουθήσουν κι άλλες εικόνες και όλα θα είναι πιο καθαρά. Δεν διακατέχομαι από κανένα αριστερό ή δεξιό σύνδρομο ούτε είμαι πνιγμένος μέσα σε μια θολοκουλτούρα. Διακατέχομαι από μια ρομαντική ίσως διάθεση να δω τον κόσμο της πόλης μου να νιώθει υπερήφανος που γεννήθηκε και ζει εδώ.
Να επαναφέρουμε την ιστορική διαδρομή του Πύργου δια μέσου των αιώνων,να τιμήσουμε τους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης,τους ανθρώπους που δημιούργησαν τις βάσεις του μετεπανασταστικού Πύργου, τους δημάρχους,τις πολιτικές οικογένειες,τους εμπόρους,τους βιομηχάνους, τους αστούς,τους ανθρώπους του μόχθου,τους άοκνους εργάτες του πνεύματος, να αναφερθούμε στα ιστορικά γεγονότα,να δούμε τα κτίρια, τους δρόμους, τις γειτονιές, να μπούμε στις εκκλησίες ξανά και ξανά, να ανοίξουμε το μυαλό και την καρδιά μας, να γίνουμε πιο φιλόξενοι,πιο μετριοπαθείς, να απαλύνουμε μίση και πάθη του παρελθόντος, να ζούμε σε αυτή την πόλη και να λέμε ότι την αγαπάμε πραγματικά και όχι κατ’ επίφαση ή αναγκαστικά γιατί έτσι το έφερε η μοίρα μας.
Νομίζω ότι έχουμε την ίδια ανάγκη,να δούμε την πόλη μας καλύτερη. Γι’ αυτό και θα σου πω ότι όσο περνά από το χέρι μου θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να ενώσω τα κομμάτια αυτής της πόλης που έχει λησμονηθεί. Μπορεί να έγιναν προσπάθειες, ατελώς έγιναν και γι’αυτό ακόμα και σήμερα ο κόσμος δεν είναι ευχαριστημένος. Γι’αυτό και συγκρίνει την πρόοδο άλλων πόλεων με την δική μας και πάντα εμφανιζόμαστε ελλειμματικοί.
Δεν είμαι σίγουρος ότι δεν κάνω ή δεν θα κάνω λάθη. Δέχομαι οποιαδήποτε καλοπροαίρετη κριτική και οποιαδήποτε βοήθεια. Θεωρώ ότι μπορώ να σε έχω δίπλα μου, όπως έδωσες και την ψήφο σου προς το πρόσωπό μου και πάντα το εκτιμώ. Απέναντι βρίσκομαι πάρα πολύ δύσκολα με ανθρώπους.
Κλείνω με τα λόγια δύο ανθρώπων του Πύργου που πάντα επαναλαμβάνω.
Τάκης Σινόπουλος «Έρχομαι συνέχεια από τον Πύργο»
Μπάμπης Τσικληρόπουλος «Γεννήθηκα στον Πύργο αλλά δεν έμαθα ποτέ το γιατί»
Με διαφορετικές αφετηρίες και προσλαμβάνουσες, οι δυο αυτοί άνθρωποι αντικατοπτρίζουν την εικόνα και τους ανθρώπους του Πύργου. Έχουμε συνέχεια τον Πύργο μέσα μας αλλά δεν ξέρουμε γιατί. Ίσως είναι ο καιρός να τα μάθουμε και τα δυο γιατί μας συμβαίνουν.
Με εκτίμηση
Χάρης Β.Μικελόπουλος
Πρόεδρος Δημοτικού Οργανισμού Πολιτισμού Πύργου
