Ενεοί παρακολουθούμε, όσοι εργαζόμαστε στην εκπαίδευση και όχι μόνο,το σεβαστό Υπουργείο Παιδείας να επιθυμεί διακαώς αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα που αντί να προάγουν το αγαθό της Παιδείας μάλλον το υποβιβάζουν.

Το καινούργιο φιρμάνι-όχι και τόσο καινούργιο, απλώς τώρα έσκασε η βόμβα-προβλέπει συγχωνεύσεις τμημάτων στα σχολεία της χώρας, κατάργηση αυτών, όπου απαιτείται, και μετακινήσεις μαθητών σε άλλα σχολεία στα οποία θα λειτουργούν τμήματα, αυτά τα συγχωνευμένα.

Τα κριτήρια των ανακατατάξεων με το που χτύπησε το πρώτο κουδούνι είναι αμιγώς αριθμητικά. Θα γνωρίζετε βέβαια ότι όπου υπερτερούν οι αριθμοί χάνεται, συνήθως, η ουσία.

Με απλά και κάπως κυνικά λόγια, δε μας ενδιαφέρει και πολύ ποιος μαθητής είσαι, σε ποια τάξη πας, αν είσαι τελειόφοιτος ή όχι, αν έχεις έξι από τις δώδεκα ώρες της ημέρας φροντιστήρια, αν μένεις κοντά ή μακριά από το σχολείο σου ή αν γυρίζεις το βράδυ σπίτι σου ένα πτώμα.

Δε σε ρωτήσαμε και ούτε πρόκειται. Αν το τμήμα σου πρέπει να συγχωνευθεί, να καταργηθεί, να μεταφερθεί στην Κομοτηνή, θα πρέπει να γίνει και θα γίνει.

Με άλλα λόγια(να αγαπιόμαστε) θα σε φάει το πήγαινε έλα, θα διαβάζεις μέσα στο λεωφορείο, θα εκτίθεσαι σε κινδύνους, γιατί το οδικό μας δίκτυο δεν είναι και το καλύτερο, θα χάσεις τους φίλους σου, θα αλλάξεις περιβάλλον, θα αγχωθείς και θα στενοχωρηθείς.

Και είσαι ακόμα παιδί…

Στη λογική(λέμε τώρα) του Υπουργείου Παιδείας μαθητές και καθηγητές είναι όλοι αναλώσιμοι. Αριθμοί μόνο.

Το μεγαλύτερο αγαθό, ο σημαντικότερος θεσμός, ό,τι παρέχει γνώσεις, αναπτύσσει κριτική ικανότητα, προάγει αρχές και αξίες και διαπλάθει χαρακτήρες, η Παιδεία, διαχειρίζεται και μεταφράζεται με όρους…εξοικονόμησης χρημάτων!

Εξοικονόμησης ανθρώπων! Θα πρέπει να νοιαστούμε από τώρα για το τώρα.

Και για το αύριο. Γιατί αν εφησυχαστούμε, οι εξελίξεις θα μας παρασύρουν.

Κι αν μας παρασύρουν, θα είναι αργά…

Βάσω Σωτηροπούλου
Εκπαιδευτικός
Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Ανδραβίδας - Κυλλήνης