Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η απλουστευτικοί δογματισμοί «όλοι έναντίων της Ελλάδος» και «οι θεσμοί απέναντί μας», διεφάνη σε τούτο το τελευταίο στάδιο της διαπραγμάτευσης, ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και είναι ενίοτε εκ του πονηρού. Καθώς λοιπόν φτάνουμε προς το τέλος του σύγχρονου εθνικού «μαραθώνα», αποκαλύπτεται νοερά, ότι κάθε χώρα κοιτάζει τα συμφέροντά της και ότι οι δήθεν κοινές γραμμές είναι έπεα πτερόεντα !!!
Αναδείχθηκε ακόμα αντίθετα απο ότι οι παπαγάλοι της προπαγάνδας διατυμπανίζουν, ότι τα επιχειρήματα των δανειστών μας έχουν πολιτική δομή και όχι τεχνοκρατική. Ενώ διαρκώς μας κράδαιναν το περίφημο «θέλουμε νούμερα και όχι γενικότητες». Απώτερος σκοπός των δανειστών και με την αρωγή των ντόπιων υποτακτικών τους, είναι να ακυρώσουν τον κοινωνικά δίκαιο χαρακτήρα της ελληνικής πρότασης και να την προσαρμόσουν στα συμφέροντα της ολιγαρχίας, που κυβερνάνει τον τόπο.
Και στο βάθος της μεθόδευσης αυτής, υπάρχει ένας άλλος επιμέρους διττός στόχος. Πρώτον η πτώση της φιλολαϊκής κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου που επαγγέλεται την κοινωνική ανασυγκρότηση και την στήριξη των ασθενεστέρων και παράλληλα η εγκαθίδρυση μιας νέας επιλογής των δανειστών κυβέρνησης – όχι οιασδήποτε άλλης – με πρωθυπουργό όπως εξάλλου πρότεινε ο Α. Σαμαράς διαφορετικό απο τον ίδιο και τον Τσίπρα, που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας και τα δικά τους, όπως εξάλλου γίνονταν τα τελευταία πέντε χρόνια του μνημονιακού αρμαγεδδώνα. Προσβλέπουν στον διττό αυτό στόχο οι δανειστές, δοθέντος ότι γνωρίζουν, πως και αν επετυγχάνετο ακόμα μια συμφωνία στα δικά τους μέτρα, θα έπρεπε να υπάρχει και η πρόθυμη δική τους κυβέρνηση, να την υλοποιήσει.
Διαφαίνεται εκ των πραγμάτων, ότι ακόμα και στο επίπεδο των γερμανικών θέσεων, που κανοναρχούν την διαπραγμάτευση, υπάρχουν επιμέρους εσωτερικές κεντρικές διαφωνίες. Μια είναι τι γίνει με το θέμα του χρέους, αν θα μπεί δηλαδή τώρα στην τράπεζα της διαπραγμάτευσης και μια άλλη είναι σχετικά με την παρουσία ή όχι του ΔΝΤ στην Ευρώπη.
Τελικά η ιστορία μέχρι σήμερα, στα πλαίσια της έστω και με αρρυθμίες λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διδάσκει ότι αφενός μεν οι αποφάσεις δεν εξάγονται με ευκολία, αφετέρου δε ότι όλα παίζονται «μέχρι και πέντε».
Με απαράμιλλο σθένος και πολιτική αξιοπρέπεια που δεν είχαμε συνηθίσει απο την αλήστου μνήμης κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, η ελληνική κυβέρνηση μάχεται ανυποχώρητα για να προασπίσει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Κάτι που «μπερδεύει» και ξενίζει το σύστημα της εγχώριας διαπλοκής !!! Αλλά θα πρέπει να θυμούνται όσοι βιάζονται να υπογραφεί μια συφωνία «ότι να΄ναι», όπως νυχθημερόν διατυμπανίζει ο ποταμίσιος Σταύρος Θεοδωράκης, για να επιτευχθεί συμφωνία επιβάλλεται να συναινέσουν και τα δυο μέρη. Και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν θα βάλει την υπογραφή της σε «ότι να ΄ναι» ...
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄Αναπληρωματικός Βουλευτής των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» στην Α΄Αθηνών.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
