Να μην ξεχάσουμε να αλλάξουμε τα πανιά

Να μην ξεχάσουμε να αλλάξουμε τα πανιά

Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*

Είναι γνωστό πως ο Θησέας ξέχασε να αλλάξει τα μαύρα πανιά, με τα οποία επέστρεφε το καράβι από τη Μινωική Κρήτη στην Αθήνα, ως ένδειξη πένθους για τις ανθρωποθυσίες των νέων της Αθήνας και το βαρύτατο φόρο που πλήρωναν, οι Αθηναίοι, στο Μίνωα. Είχαν διαπράξει κι αυτοί ένα σοβαρό έγκλημα και υποχρεώθηκαν τότε, όπως εμείς σήμερα, να θυσιάζουν τους νέους τους στο φοβερό τέρας Μινώταυρο. (Μνημόνιο το λέμε εμείς σήμερα!)

Στείλαμε κι εμείς το δικό μας Θησέα στας Ευρώπας να τον σκοτώσει τον «Μνημονιακό Μινώταυρο». Τον οπλίσαμε με ένα “ΟΧΙ” που ο ίδιος μας ζήτησε του 62% αλλά δυστυχώς επιστρέφει με μια νέα συμφωνία και με τον Μινώταυρο ζωντανό. Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες, αλλά στο δικό μας μύθο ο ήρωας μάλλον δεν τα κατάφερε κι η αγωνία παραμένει για όλους.

Θα συνεχίσουμε να στέλνουμε ανθρωποθυσίες με τα παιδιά μας;

Οφείλουμε άραγε στο δικό μας μύθο να αλλάξουμε τα πανιά σε λευκά αφού το Μνημόνιο εξακολουθεί να υπάρχει κι ο Θησέας δεν το σκότωσε ή μήπως να τα αφήσουμε κι εμείς μαύρα, να πέσει ο Αιγαίας στη θάλασσα και να ακούσουμε τι έχει να μας πει ο Θησέας;

Να περιμένουμε το νέο σχέδιό του μιας και δεν έχουμε άλλον ήρωα να στείλουμε στας Ευρώπας ή έχουμε άλλον που μπορεί να σκοτώσει το Μινώταυρο;

Η ιστορία θα δείξει τη συνέχεια αλλά, όπως έχω ξαναπεί δεν θα μας σώσουν οι έξωθεν θεσμοί αν εμείς δεν αποφασίσουμε να οικοδομήσουμε κράτος σύγχρονο και ανταγωνιστικό μέσα στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Περιβάλλοντος που ζούμε, με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό φέρει. Ένα κράτος όμως στο οποίο θα λειτουργούν οι θεσμοί της δικαιοσύνης, της παιδείας, της υγείας κάτι που δεν συμβαίνει με εμάς.

Το να λέει κανείς την αλήθεια είναι επαναστατικό. Το να κάνει επανάσταση με τα λόγια είναι βλακεία. Δεν μπορεί κάποιοι που πήγαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό να μας το παίζουν πατριώτες και ιδεολόγοι. Αληθινή επανάσταση είναι η προάσπιση αυτού του έθνους μας με όλα τα μέσα. Με ότι διαθέτει ο καθένας. Υπάρχουν άραγε πολλοί που βάζουν την Ελλάδα πάνω από τα πλούτη τους; 
Κι η Μπουμπουλίνα πλούσια ήταν αλλά τα έδωσε όλα για τον Αγώνα. Δεν τα έστειλε στην Ελβετία.
Ας δοθούν στη δημοσιότητα όλες οι καταθέσεις Ελλήνων στο εξωτερικό και μετά ελάτε να δούμε ποιοι είναι οι επαναστάτες και ποιοι οι φίλοι του Σόιμπλε.


Σήμερα σκέφτομαι τους απλούς ψηφοφόρους που αναρωτιούνται : «Μα καλά δεν είχαν σχέδιο;», αυτούς που ξεγελάστηκαν για ακόμα μια φορά από απατηλές υποσχέσεις και αισθάνονται προδομένοι. Ιδιαίτερα όσους κατανοούν πως δεν γίνεται να αλλάξει ο κόσμος με τζάμπα μάγκες και επαναστάτες του γλυκού νερού. Τιμή όμως αξίζει σε αυτούς που όταν η συνείδησή τους συγκρούεται με την απόφαση των πολλών παραιτούνται από τις θέσεις ευθύνης και υλοποίησης της πολιτικής απόφασης. Τιμή σε αυτούς που το ΟΧΙ το σωστό δεν το κρατάνε μέσα τους. «Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.»


Αυτοί που διαφωνούν και κρύβονται πίσω από τη δογματική προσήλωση σε ιδεοληψίες που «είναι πάντα σωστές», ακόμα και όταν η ίδια η πραγματικότητα είναι σε προφανή αντίφαση με την θεωρία και τους διαψεύδει κρίνονται για την πολιτική τους άποψη αλλά και για τις πολιτικές τους πράξεις. Γιατί πολλές φορές υπάρχει απόσταση μεταξύ του ορθού και του εφικτού και η άμεση αναζήτηση του ορθού οδηγεί στην ολοκληρωτική καταστροφή του εφικτού.

Κοινή είναι η διαπίστωση τόσο στον ελληνικό λαό όσο πλέον και στο πολιτικό προσωπικό της χώρας μας πως οδηγούμαστε σε μια νέα εποχή του πολιτικού μας συστήματος. Μια νέα μεταπολίτευση ζητούν οι έλληνες πολίτες. Νέα κόμματα και νέες πολιτικές δυνάμεις θα κάνουν την εμφάνισή τους ενώ και οι παραδοσιακοί πολιτικοί χώροι ανασυντάσσονται και αργά ή γρήγορα θα δημιουργηθούν νέες κυβερνητικές προοπτικές.
Με ποιους όμως όρους και με ποιους κανόνες θα έρθει αυτή η Νέα Μεταπολίτευση;
Θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας ο Πρωθυπουργός που θα υπερβεί την αριστερή του καταγωγή κάνοντας άνοιγμα στους πολιτικούς χώρους που εκ των πραγμάτων τον στηρίζουν; Θα αποφασίσει να χαράξει το δρόμο προς μια μεγάλη μεταρρύθμιση του κράτους μας ή θα παραμείνει κι αυτός έρμαιο της φθοράς σαν τους προηγούμενους πρωθυπουργούς που χάθηκαν Μνημονιοφαγωμένοι;


Όλα θα εξαρτηθούν από τα νέα πανιά που θα υψώσουμε στο Τρελοβάπορο. Εγώ προτείνω τα πανιά αυτά να είναι λευκά. Όχι γιατί νικήσαμε αλλά γιατί δεν καταστραφήκαμε τελείως. Να μην ξεχάσουμε να αλλάξουμε τα μαύρα πανιά και να αποφασίσουμε όλοι μαζί να πάμε το βαπόρι σε ήρεμο λιμάνι.

….Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ’ όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό

Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο

Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τούς αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μέσ’ στα όλα και περάσαμε

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!
(Oδυσσέας Eλύτης, Ο ήλιος ο ηλιάτορας, Ίκαρος, 1971)


* Δάσκαλος-M.Ed, Νομικός

Ακολουθήστε το ilialive.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις Ειδήσεις