Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Η έννοια της ελευθερίας είναι θεμελιώδης για την αυθυπαρξία του ελληνικού κράτους του οποίου άλλωστε η ίδρυση είναι συνυφασμένη με τον "Ύμνο εις την Ελευθερίαν”…του ποιήματος που έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός το 1823.Η ελευθερία μας αδιαμφισβήτητα αποτελεί το “βασικό αίτιο” ίδρυσης και σύστασης της κρατικής οντότητας της Ελλάδας και υπέρτατο αγαθό για εμάς τους Έλληνες.Η Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου στις αρχές του 1822 ενέκρινε το πρώτο Ελληνικό Σύνταγμα, σηματοδοτώντας τη γέννηση του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Είναι η σημερινή Ελληνική Δημοκρατία ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος με ελεύθερους πολίτες; Είμαστε ένα κράτος δικαίου και σεβασμού των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων… είμαστε άραγε πραγματικά ελεύθεροι;
“Ο κόσμος” έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν, “δεν είχε ποτέ ένα καλό ορισμό για τη λέξη “ελευθερία” και είναι ακριβώς τώρα που ο λαός τον χρειάζεται.Όλοι διακηρύσσουμε ότι είμαστε υπέρ της ελευθερίας’ όμως, ενώ χρησιμοποιούμε την ίδια λέξη, δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα…” Ο καθένας λοιπόν ορίζει τη δική του ελευθερία όπως λένε κι οι στιχουργοί μας στο υπέροχο τραγούδι “…μες στα τείχη που έχει χτίσει ο καθένας για να ζήσει τις μεγάλες του στιγμές”.Το ελληνικό κράτος όμως, διαθέτει ως πλαίσιο ορισμού της ελευθερίας το Σύνταγμά μας το οποίο ορίζει ανάμεσα στα άλλα πως:
”Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα”.
Αυτά είναι τα οχυρά μας…Αυτά είναι τα τείχη μας.
Αναφέρομαι στην ομιλία του Πρωθυπουργού κ.Αλέξη Τσίπρα ο οποίος επί λέξη δήλωσε πως η “παρουσία της Αριστεράς στην κυβέρνηση δεν είναι επιδίωξη θέσεων, είναι οχυρό μάχης για τα συμφέροντα του λαού μας, συγκρούσεις με τα οργανωμένα συμφέροντα. Αυτό το οχυρό μάχης δεν προτίθεμαι, οικειοθελώς τουλάχιστον- να το εγκαταλείψω. Δεν θα γίνουμε ούτε δειλοί, ούτε ριψάσπιδες, ούτε απολογητές χαμένων αγώνων».
Για ποιο οχυρό μας μίλησε ο Πρωθυπουργός; Εννοεί το Σύνταγμά μας ή εννοεί την Αριστερά ως οχυρό;Κι αν η Αριστερά είναι οχυρό, ποιους πολεμάει;
Ο Δημήτρης Τραυλός-Τζανετάτος παρατηρεί εύστοχα πως “τα τελευταία χρόνια έχουν θεσπιστεί στην Ελλάδα δεκάδες Μνημονιακοί νόμοι με την επίκληση του «γενικού συμφέροντος», που ταυτίζεται πια με την «επιβίωση της χώρας». Ωστόσο, το γενικό συμφέρον δεν διαθέτει υπερσυνταγματικές ή μεταφυσικές ιδιότητες, αλλά είναι υποταγμένο στο συνολικό συνταγματικό πλαίσιο. Το Σύνταγμα μιας δημοκρατικά οργανωμένης πολιτείας αξιώνει την κανονιστική του πραγμάτωση όχι μόνο σε περίοδο οικονομικής σταθερότητας, αλλά και σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Το σύστημα της «κοινωνικά δεσμευμένης οικονομίας της αγοράς», το οποίο διασφαλίζεται από το Σύνταγμα, αξιώνει τήρηση και σεβασμό ανεξαρτήτως οικονομικής συγκυρίας.” Αυτό είναι τα οχυρό μας, αυτό είναι το Τείχος μας. Το Σύνταγμά μας.
Είναι η Αριστερά έτοιμη να προασπίσει το οχυρό μας;
Συνθηκολογήσαμε, επειδή παραδόθηκαν τα οχυρά ή επειδή συνθηκολόγησε η κυβέρνησή μας;
Είχαμε χτίσει τα δικά μας οχυρά πριν δώσουμε τη μάχη; Είχαμε συμμάχους;
Θέτω τα ερωτήματα γιατί "Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει” και γιατί ο λαός μας με ένα τεράστιο ΟΧΙ αρνήθηκε μια συμφωνία, που τελικά έγινε αποδεκτή από μια κυβέρνηση η οποία δηλώνει πως δεν συμφωνεί με τη συμφωνία αλλά θα την εφαρμόσει!!!
Μην ξεχνάμε πως τα οχυρά του Ρούπελ δεν παραδόθηκαν ποτέ.Η λεγόμενη Γραμμή Μεταξά είχε κατασκευαστεί με πρωτοβουλία του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, ως ασπίδα αποτροπής του βουλγαρικού κινδύνου.Είχαν προκαλέσει μεγάλο θαυμασμό και έκπληξη στους Γερμανούς επιδρομείς οι κρυφές έξοδοι, χωρίς όμοιες σε άλλη οχύρωση, το σχετικά χαμηλό κόστος και το μικρό διάστημα κατασκευής. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι Γερμανοί δεν κατόρθωσαν να εντοπίσουν τα θυρίδες των οχυρών πριν από την έναρξη των επιχειρήσεων και ότι οι Βούλγαροι δεν γνώριζαν τίποτα, εντυπωσιάζει μέχρι και σήμερα η τεχνική απόκρυψη και παραλλαγή, η άριστη ποιότητα σκυροδέματος, η έλλειψη ειδικού οπλισμού οχύρωσης και η τέλεια προσαρμογή του οπλισμού του στρατού εκστρατείας.
Οι υπερασπιστές των Οχυρών αμύνθηκαν σθεναρά για τρεις ημέρες στις αλλεπάλληλες επιθέσεις των υπέρτερων γερμανικών δυνάμεων. Κάμφθηκαν μόνο όταν οι τεθωρακισμένες γερμανικές μεραρχίες, μετά την αστραπιαία κατάρρευση του νότιου Γιουγκοσλαβικού μετώπου, εισέδυσαν στα Σκόπια και από την κοιλάδα του Αξιού πέρασαν τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα στις 8 Απριλίου 1941, παρακάμπτοντας τη Γραμμή Μεταξά. Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη και κατέλαβαν την πόλη.Τα οχυρά όμως δεν παραδόθηκαν ποτέ.Έλαβαν εντολή από τον αρχιστράτηγο Παπάγο να συνθηκολογήσουν.
Δεν γνωρίζω αν η Αριστερά είναι ένα από τα οχυρά μάχης για το λαό μας.Αυτό άλλωστε είναι κάτι που ο ίδιος ο λαός θα πρέπει να το αποφασίσει.Είναι όμως ιδιαίτερα σημαντικό να αναλάβουν και στην Αριστερά την ευθύνη, χωρίς να φοβηθούν να υπερασπίσουν το υπάρχον οχυρό μας, που είναι το Σύνταγμά μας. O Τζώρτζ Μπέρναρντ Σο εξέφρασε περιεκτικά αυτή την παλιά αλήθεια : “Η ελευθερία σημαίνει ευθύνη.Γιαυτό τη φοβούνται οι περισσότεροι άνθρωποι” (G.B.Shaw,Man and Superman, Maxims for Revolutionaries).Κι όσοι δεν είναι ελεύθεροι, τότε απλά να παραδεχθούν, πως δεν μπορούν να πολεμήσουν.Όσοι πάλι είναι ελεύθεροι ας θυμηθούν σε τι ορκίστηκαν, είτε με πολιτικό είτε με θρησκευτικό όρκο κι ας αποφασίσουν επιτέλους να υπερασπιστούν το οχυρό και τη σημαία του.
*Δάσκαλος- Μ.Εd, Νομικός
