Πώς μπορούμε να προλάβουμε και να αντιμετωπίσουμε το επικίνδυνο φαινόμενο της υδρολίσθησης -γνωστής και ως aquaplaning-, όπου το αυτοκίνητο κολυμπάει εκτός ελέγχου στο νερό.
Η υδρολίσθηση -ή αλλιώς aquaplaning- αποτελεί έναν υποτιμημένο κίνδυνο από τον μέσο οδηγό, ωστόσο είναι αιτία άπειρων, σοβαρών τροχαίων ατυχημάτων και εμφανίζεται σε απότομες και έντονες βροχοπτώσεις. Αυτό συμβαίνει, επειδή οι μεγάλοι όγκοι νερού δεν προλαβαίνουν να κυλήσουν εκτός οδοστρώματος και λιμνάζουν σε σημεία με κάποιο βάθος (λακκούβες, αυλακώσεις, κλπ.). Σε αυτές τις συνθήκες είναι ορατός ο κίνδυνος της υδρολίσθησης, κατά την οποία δημιουργείται ένα λεπτό στρώμα νερού μεταξύ του ελαστικού και της επιφάνειας του δρόμου και το αυτοκίνητο μας κολυμπά ανεξέλεγκτο. Ο κίνδυνος είναι διπλός, επειδή το aquaplaning εμφανίζεται απότομα και αιφνιδιάζει τον οδηγό, που νιώθει ξαφνικά να γίνεται το τιμόνι ελαφρύ σαν πούπουλο, ενώ δεν αποκλείεται να συμβεί ακόμη και σε χαμηλές ταχύτητες της τάξης των 50 χλμ./ώρα.
Αν βρισκόμαστε στο δρόμο και βρέχει τόσο δυνατά, ώστε χρειάζεται να λειτουργούν οι υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου μας στη δυνατότερη σκάλα, τότε οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να οδηγούμε πολύ αμυντικά. Ο σωστός οδηγός μειώνει πολύ την ταχύτητα του οχήματος, ανάβει τα φώτα στη μεσαία σκάλα (όχι τους μεγάλους προβολείς ούτε τους προβολείς ομίχλης), κρατάει σταθερά και με τα δύο χέρια το τιμόνι, είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να φρενάρει και φυσικά αυξάνει τις αποστάσεις ασφαλείας από τα προπορευόμενα αυτοκίνητα.
Ιδιαίτερα επικίνδυνες είναι οι ‘’λαστιχιές’’ πάνω στο οδόστρωμα, όπως ονομάζονται οι αυλακώσεις και τα βαθουλώματα στην άσφαλτο από τα λάστιχα των βαρέων οχημάτων. Εκεί λιμνάζουν τα νερά, οπότε πρέπει να αποφεύγουμε να τις διασχίζουμε με το αυτοκίνητο μας και να προτιμούμε άλλα σημεία. Δίνουμε επίσης μεγάλη προσοχή σε σημεία του οδικού δικτύου, όπου ισχύουν χαμηλότερα όρια ταχύτητας σε συνθήκες βροχής, επειδή προφανώς εκεί υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα υδρολίσθησης και μάλιστα ακόμη και μετά το τέλος της βροχόπτωσης!
H συγκέντρωση νερού πάνω στην επιφάνεια του δρόμου και η δημιουργία ενός ‘’φιλμ’’ στην άσφαλτο γίνεται άμεσα ορατή από τους πίδακες, που σηκώνουν τα προπορευόμενα οχήματα, αλλά και τα ελαστικά τους, όταν διασχίζουν λακούβες και αυλακώσεις. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη, όταν δεν προκαλούν τα αυτοκίνητα πίδακες νερού, επειδή αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται ενδεχομένως ήδη σε φάση υδρολίσθησης. Ο οδηγός πρέπει να είναι ιδιαίτερα υποψιασμένος και σε ετοιμότητα για τον κίνδυνο aquaplaning, όταν ακούει χαρακτηριστικούς θορύβους από το νερό που χτυπάει στους θόλους των τροχών του οχήματος.
Πώς αντιδρούμε όμως, αν χάσει όντως το αυτοκίνητο μας σε κάποια νεροποντή την επαφή με το δρόμο; Σε αυτή την περίπτωση αποφεύγουμε να φρενάρουμε πολύ δυνατά, επειδή η απότομη ανάκτηση επαφής των ελαστικών με το οδόστρωμα μπορεί να προκαλέσει μεγάλη αστάθεια στο αυτοκίνητο. Απαγορεύονται επίσης οι απότομες τιμονιές, επειδή αυξάνουν τις πιθανότητες απώλειας πρόσφυσης. Οι σωστές αντιδράσεις είναι να κρατάμε το τιμόνι σε ευθεία πορεία και να αρχίσουμε να παίρνουμε απαλά το πόδι από το πεντάλ του γκαζιού, για να μειώσουμε σταδιακά την ταχύτητα του οχήματος Στα αυτοκίνητα με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων πατάμε επίσης τον συμπλέκτη.
Αν δούμε, ότι έχει χαθεί οριστικά η πρόσφυση του αυτοκινήτου, τότε το καλύτερο και αποτελεσματικότερο μέτρο είναι το δυνατό φρενάρισμα για μείωση της ταχύτητας και όχι τα ανάποδα τιμόνια.
Σημαντική είναι και η επιλογή ενός σωστού ελαστικού με καλές ιδιότητες σε βρεγμένο δρόμο. Τα καινούργια ελαστικά φέρουν υποχρεωτικά στις ετικέτες τους δείκτες αξιολόγησης της συμπεριφοράς τους στη βροχή, οπότε είναι εύκολο για τον καταναλωτή να αγοράσει το πιο κατάλληλο.
