Στην 46η επέτειο της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο, ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος καταδίκασε την αδιαλλαξία που επιδεικνύει χρόνια τώρα η Τουρκία για το Κυπριακό ζήτημα
Από τον Ιερό Ναό της Αναστάσεως στο Μπρούκβιλ της Νέας Υόρκης, όπου τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ Αναπαύσεως των ψυχών όλων όσοι έδωσαν τη ζωή τους για την επικράτηση της νομιμότητας και της δικαιοσύνης στη μαρτυρική Κύπρο και πέρασαν στην αιώνια ζωή χωρίς να δουν την εκπλήρωση όλων αυτών για τα οποία αγωνίστηκαν, αναφέρθηκε στην «Τουρκία που διακατέχεται από την νοοτροπία του κατακτητή», πιστεύει στο σπαθί του κατακτητή, όπως είπε χαρακτηριστικά.
Στην 46η επέτειο της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο, ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος καταδίκασε την αδιαλλαξία που επιδεικνύει χρόνια τώρα η Τουρκία για το Κυπριακό ζήτημα, τονίζοντας ότι το Κυπριακό αφορά όχι μόνο στον Κυπριακό Ελληνισμό, αλλά σε ολόκληρο τον Ελληνισμό σε όλη την οικουμένη.
«Η Τουρκία, συνέχισε, διακατέχεται από την νοοτροπία του κατακτητή. Πιστεύει στο σπαθί του κατακτητή, ομνύει διαχρονικά στο δίκαιο του κατακτητή και αυτή ακριβώς η προσέγγιση την οδήγησε στην εισβολή στο ανεξάρτητο γειτονικό κράτος της Κύπρου, του οποίου το βόρειο τμήμα κατέχει παράνομα μέχρι και σήμερα. Η ίδια προσέγγιση την οδήγησε στην απόφαση μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, διότι κάποιοι λαοί αφήνουν το αποτύπωμά τους στην ιστορία γιατί κατέλαβαν με το σπαθί κάποια μνημεία και κάποιοι άλλοι αφήνουν ένα τελείως διαφορετικό αποτύπωμα γιατί χτίζουν μνημεία παγκόσμιου πολιτισμού και δημιουργούν πολιτισμό, και δεν καταλαμβάνουν άλλα μνημεία που έχτισαν άλλοι με το δίκαιο του σπαθιού».
«Δεν είναι δυνατόν», επισήμανε ο Αρχιεπίσκοπος, «να σιωπήσουμε μπροστά στην αδικία, δεν είναι δυνατόν να μένουμε βουβοί όταν βλέπουμε την ιστορία των εθνών να γράφεται με αίμα. Το άδικο θα μας πνίξει, αλλά δεν θα μας σκοτώσει και δεν θα μας κλείσει το στόμα γιατί άλλα έθνη γράφουν τις σελίδες της ιστορίας τους με το δικό τους αίμα και άλλα με το αίμα των άλλων».
Ο Αρχιεπίσκοπος θυμήθηκε και την ιστορία της δικής του οικογένειας και χαρακτήρισε τον εαυτό του πρόσφυγα, καθώς αναγκάστηκε να ζει με την οικογένειά του και πολλά άλλα μέλη του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, να την εγκαταλείψει μετά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο .
«Είμαι και εγώ πρόσφυγας, όταν αναγκαστήκαμε οικογενειακώς μετά το Κυπριακό να εγκαταλείψουμε την πατρίδα μας την Κωνσταντινούπολη, μικρό παιδί και να φύγω, να πουλήσουμε το σπίτι μας τα πάντα μας και τις τσάντες μας και με τα ρούχα μας ότι είχαμε να πάμε στην Ελλάδα πρόσφυγες να αρχίσουμε από την αρχή μία ζωή. Γιατί; Διότι κάποιοι λαοί όπως είπα διακρίνονται στην ιστορία διότι κατέλαβαν με το σπαθί τους κάποια μνημεία και κάποιοι άλλοι λαοί διακρίνονται στην ιστορία διότι χτίζουν μνημεία παγκόσμιου πολιτισμού και δημιουργούν πολιτισμό όχι να καταλαμβάνουν άλλους πολιτισμούς και μνημεία που έχτισαν άλλοι το δίκαιο του σπαθιού και με το δίκαιο του αίματος του αδικοχαμένου και του αδικοχυμένου».
Πηγή: Protothema.gr