«Εγώ λοιπόν πάντα πάω κόντρα στον άνεμο…». Η δύναμης της ψυχής της εκπαιδευτικού Νικολίας Μωραϊτη αποτυπώθηκε σε αυτή τη φράση το βράδυ της Κυριακής, στο προαύλιο του 2ου γυμνασίου – λυκείου Πύργου. Εκεί που εκατοντάδες βρέθηκαν για να στηρίξουν την μάνα, εκπαιδευτικό, γυναίκα, άνθρωπο, που με την στάση ζωής της, μας έχει δώσει πολλά μαθήματα. Πιο ουσιαστικά από αυτά που δίδονται μέσα στους τέσσερις τοίχους μιας τάξης…
Κόσμος που θέλησε απλά έστω να περάσει από την είσοδο του σχολείου, να πληρώσει το εισιτήριο της συναυλίας και να στηρίξει έτσι τη Νικολία που βρίσκεται και πάλι αντιμέτωπη με έναν σπάνιο όγκο που εμφανίστηκε ξανά στο κεφάλι της.
Σε αυτή τη γιορτή της ελπίδας η Νικολία, είχε δίπλα της, όπως πάντα το Δρόσο. Το μονάκριβό γιό της, για τον οποίο έκανε και κάνει τα θαύματα που κάθε μάνα μπορεί να κάνει με δύναμη ψυχής για το παιδί της. Το Δρόσο που αποτελεί όλη τη δύναμή της.
Λίγη δύναμη ακόμα έδωσε και ο κόσμος που χθες ήταν εκεί στη συναυλία συμπαράστασης. Οι Banda Morena, ο Πάνος Χατζηλαζαρίδης, η Νάσια Χατζηλαζαρίδη και ο Μάριος Δημητρόπουλος έβαλαν το ταλέντο τους και τη δύναμη της μουσικής και τα άλλα τα άφησαν στο κοινό…
Μέσα σε όλα ήταν πραγματικά πολύ συγκινητικό, να βλέπεις τη μάνα, να μη χάνει το κουράγιο της και να αρπάζει το γιό της από το χέρι και να χορεύουν υπό τους ήχους και τις ερμηνείες των καλλιτεχνών, χαμογελώντας και δίνοντας ένα μήνυμα δύναμης και ζωής σε όλους μας.
Η Νικολία Μωραϊτή συγκίνησε και συγκινήθηκε ανεβαίνοντας στη σκηνή για να μιλήσει στο κοινό… «Εγώ λοιπόν πάντα πάω κόντρα στον άνεμο. Αυτή τη φορά πραγματικά είναι όχι απλά συγκινητικό αυτό που συμβαίνει απόψε και όλο αυτόν τον καιρό στην προσπάθεια των συναδέλφων και φίλων και συγγενών να είστε δίπλα μου. Σας αισθάνομαι διπλά μου, ξέρω ότι απόψε είστε όλοι εδώ από αγάπη και εγώ από πολύ μεγάλη αγάπη, σας κάνω μία αγκαλιά και σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Κάτι άλλο που θα θέλετε να μάθετε και δεν θέλω να ρωτάτε ο ένας τον άλλον, είναι το εξής, ότι αυτό εγώ το έχω ξαναζήσει όπως θα ξέρετε το 2003 και εκεί φάνηκα δυνατή γιατί ξέρετε ότι η δύναμή μου είναι ο Δρόσος, ο γιος μου.
Τότε γιατροί είπαν ότι δεν μπορεί να με αγγίξει κανείς άλλος γιατρός στον κόσμο, εκτός από δύο που βρισκόντουσαν στην Αμερική. Ο ένας από αυτούς λοιπόν, που είναι Ινδός στην καταγωγή, είναι ένας από τους καλύτερους νευροχειρουργός του κόσμου. Με το ίδιο, 16 χρόνια μετά, θα βρεθούμε και πάλι στις 10 Οκτώβρη που φεύγω για Αμερική για το Σιάτλ, στις 16 μπαίνω στο νοσοκομείο. Ο γιατρός αυτός ελπίζω ότι θα ξανά κάνει το θαύμα, και όπως μου είχε πει και στην πρώτη συνάντηση μας, «Νικολία το χέρι μου το οδηγεί μία άλλη δύναμη πιο μεγάλη. Εγώ θα κάνω ό,τι μπορώ».
Άρα λοιπόν και τώρα, πιστεύω ότι ο καθένας με όλη σας την αγάπη και τις προσευχές σας, κάποιον θεό έχει, το σύμπαν είναι πολύ πιο δυνατό από μας, οπότε ελπίζω να γίνει πάλι το θαύμα. Το θαύμα για να γυρίσω πάλι κοντά στο γιο μου, κοντά σας και να κάνουμε ένα άλλο πάρτι.
Απόψε θέλω λοιπόν να περάσετε όλοι όμορφα και το κλάμα ακόμα, να είναι ένα κλάμα ανακούφισης, όπως λέω και στο γιο μου. Θέλω να περάσουμε καλά, η ζωή είναι στιγμές και απόψε είναι μία εξαιρετική στιγμή, για την δική μου ζωή και φαντάζομαι και για την δική σας. Διότι μοιραζόμαστε ένα πάρα πολύ δυνατό συναίσθημα που είναι βασικό στον άνθρωπο. Και εγώ είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους, γιατί και από την οικογένειά μου έχω πάρει αγάπη και είμαι τυχερή γιατί συνεχίζω να παίρνω όπως και να δίνω»…
Το μέλος της ΕΛΜΕ Ηλείας και πρώην πρόεδρος Γιάννης Γιαννόπουλος μιλώντας για τη μεγάλη αυτή προσπάθεια ανέφερε ότι «… αυτό είναι το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης προς την φίλη μας, την συνάδελφο, την μητέρα την Νικολιά την Μωραΐτη, την Νικολία που δίνει ένα μεγάλο αγώνα ζωής. Ένα μεγάλο αγώνα, όπως έδωσε και πριν από αρκετά χρόνια, και όπως έδινε μία ολόκληρη ζωή. Σαν μητέρα, σαν εργαζόμενη, σαν γυναίκα. Είμαστε εδώ εκπροσωπώντας το σωματείο μας, την ΕΛΜΕ Ηλείας, γιατί το σωματείο δεν είναι μόνο για τα εργασιακά δικαιώματα, είναι οικογένειά μας. Αυτό το κύμα αλληλεγγύης ξέφυγε και από το νομό μας, φτάσαμε στην Αθήνα, στην ομοσπονδία μας στην ΟΛΜΕ και ταυτόχρονα διαχύθηκε και σε όλες της ΕΛΜΕ της χώρας. Με συναδέλφους, συμπαραστάτες σε αυτόν τον ηρωικό αγώνα.
Σε αυτή την προσπάθεια θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Δήμο Πύργου αλλά και τον δήμαρχο Πύργου, για την δική του αρωγή σε αυτή την προσπάθεια, όπως επίσης και τους διευθυντές του 2ου Γυμνασίου και 2ου Λυκείου Πύργου, για την φιλοξενία. Τραγουδάμε, αγαπάμε, ελπίζουμε, αυτό είναι το σύνθημα της συναυλίας!
Θα συνεχιστεί αυτό το κίνημα αλληλεγγύης, γιατί είναι ένας διαρκής αγώνας στο επόμενο διάστημα, προγραμματίζουμε σε συνεργασία με το φεστιβάλ κινηματογράφου για παιδιά και νέους, σειρά από κάποιες προβολές οι οποίες θα είναι σε σχέση με το αλληλέγγυο αυτό κομμάτι.
Από το σύνδεσμο Φιλολόγων Ηλείας ο Γιώργος Αγγελόπουλος απευθυνόμενος στο κοινό ανέφερε τα εξής: «Η Νικολίνα είναι κάπου εδώ ανάμεσα μας, να δώσουμε ένα ζεστό χειροκρότημα και να ευχηθούμε να πάνε όλα καλά. Το πιο δυνατό μας χειροκρότημα όμως στα παιδιά που αφιλοκερδώς συνέβαλαν στο να γίνει αυτή η μεγάλη συναυλία, στους Banda Morena και στο Νίκο Τζαμαλή και στο Νικόχρηστο, που είχαν πρώτοι, αυτή την πρωτοβουλία την οποία μετά αγκάλιασαν όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Είναι σπουδαία παιδιά, σπουδαίοι μουσικοί, αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες στην πόλη μας. Ευχαριστούμε όλους όσοι έχουν καταθέσει χρήματα στο λογαριασμό, ο οποίος ευτυχώς ανεβαίνει, πηγαίνουμε πάρα πολύ καλά με την στήριξη και την αγάπη όλων των φίλων, των συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα, θα συνεχίσουμε τον αγώνα και με άλλες δράσεις και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε στο τέλος. Όταν είσαι κοινωνός ενός προβλήματος, πιστεύω ότι έχεις γίνει ένας καλύτερος άνθρωπος, αυτό έχουμε εισπράξει όλο αυτό τον καιρό.
Ο Δήμαρχος Πύργου Τάκης Αντωνακόπουλος μίλησε για το μήνυμα που δίνει η πόλη του Πύργου. «Απόψε ο Πύργος στέλνει ένα μήνυμα πολιτισμού, ένα μήνυμα, πως οι άνθρωποι υπάρχουν ακόμα, είμαστε εδώ να κάνουμε το χρέος μας σαν πολίτες αυτής της κοινωνίας, είμαστε εδώ να τιμήσουμε τον σύγχρονο πολιτισμό μας. Ένας συνάνθρωπός μας έχει την ανάγκη μας και χωρίς φαρισαϊσμούς και υποκριτικές συμπεριφορές, καλούμε όλους τους συμπολίτες να συνδράμουν σε αυτή την προσπάθεια. Σαν δήμος κάνουμε το χρέος μας, δεν θα πούμε πως και τι, κάνουμε αρκετά όλοι μαζί, στο δημοτικό συμβούλιο, εφαρμόζουμε το «Μη γνώτω η Αριστερά, τι πιεί η Δεξιά» όπως έχει πει και ο Χριστός. Σε αυτό το δρόμο προχωράμε και νομίζουμε ότι η φίλη μας που έχει δώσει ένα τόσο σκληρό αγώνα μέχρι τώρα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, είναι αθλητής ολυμπιακών ρεκόρ και αυτή τη στιγμή, αυτή τη φορά, θα κερδίσει το τελικό στοίχημα. Εύχομαι ο θεός να είναι μαζί της, η δική μας η αγάπη την συντροφεύει και οι ευχές μας».
Τέλος ο βουλευτής Ηλείας Μιχάλης Κατρίνης που παρακολούθησε και αυτός τη συναυλία τόνισε ότι «… είναι πραγματικά συγκινητικό το κύμα αγάπης και αλληλεγγύης που βλέπουμε σήμερα εδώ στον Πύργο με αφορμή την πρωτοβουλία της ΕΛΜΕ, μία αξιέπαινη πρωτοβουλία για μία συνάδελφο που δοκιμάζεται από ένα σοβαρό θέμα υγείας. Δεν είναι μόνο το ενδιαφέρον των συναδέλφων της εκπαιδευτικών, των οποίων το μήνυμα έχει φτάσει σε όλη τη χώρα, είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα εδώ στο 2ο Λύκειο. Χιλιάδες πολίτες του Πύργου ήρθαν εδώ κάτω από υπό δύσκολες συνθήκες να στηρίξουν με τις δικές τους δυνάμεις με τον οβολό τους, αυτό τον αγώνα ζωής που δίνει η εκπαιδευτικός από την περιοχή μας. Εύχομαι καταρχάς να πάνε όλα καλά σε αυτό το θέμα υγείας αλλά κι αυτό το παράδειγμα να βρει κι άλλους μιμητές».
