Αντώνης Γεωργιάδης, προπονητής ποδοσφαίρου 12/2/1935 - 15/11/2020
Ο Αντώνης Γεωργιάδης, ο προπονητής που σύνδεσε το όνομά του με την πόλη του Πύργου και την άνοδο του Πανηλειακού στην Α’ Εθνική έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών. Ο Μακεδόνας προπονητής αγωνίστηκε ως ποδοσφαιριστής τη δεκαετία του 1950 στη Δόξα Δράμας συμμετέχοντας σε δύο τελικούς του Κυπέλλου Ελλάδας (1957–58 και 1958–59).
Ως προπονητής ανέλαβε την τεχνική ηγεσία αρκετών συλλόγων Α' Εθνικής. Η σημαντικότερη περίοδος της προπονητικής του καριέρας υπήρξε το διάστημα 1989-1992, όταν διατέλεσε ομοσπονδιακός προπονητής της Ελλάδας. Για τον ίδιο, ο Πύργος υπήρξε έρωτας και αγάπη, απόδειξη ότι ένας επιστήμονας προπονητής μπορεί να κάνει επιτεύγματα, ύψιστης σημασίας.
Μετά την Εθνική στον Πανηλειακό
Στη ρεβάνς του κυπέλλου στο ΟΑΚΑ, 16 Δεκεμβρίου 1992, ο Πανηλειακός με προπονητή τον Μακρή αποκλείεται με 6-1 από τον Παναθηναϊκό. Με τον «Πύργο» αγωνίζεται για πρώτη φορά ο 20χρονος Σέρβος Prendrak Djordjevic που έχει έρθει με μετεγγραφή από την F.K Spartak Subotica της Σερβίας. Είναι o πρίγκηπάς του. Ο ποδοσφαιριστής που θ’ αλλάξει τη ροή του ελληνικού ποδοσφαίρου και θα φέρει απίστευτη χαρά και πολλούς τίτλους στις πόλεις του Πύργου και του Πειραιά.
Ο προπονητής Αντώνης Γεωργιάδης παρακολουθώντας τον παίκτη - στο ΟΑΚΑ - ενθουσιάζεται και τον αποκαλεί super! Ο Σταυρόπουλος συνεχίζει τις κινήσεις του. Ενισχύει τον Πανηλειακό με τους Τσιώλη (Ιωνικός) και Αργυρακούλη (Απόλλων Λάρισας) και ευχαριστεί τον Μακρή για τις υπηρεσίες του που αποδέχεται την απόλυση άνευ αντιρρήσεως.
Σάββατο 19 Δεκεμβρίου, ο πρόεδρος Σταυρόπουλος και ο Αντώνης Γεωργιάδης δίνουν επισήμως τα χέρια, ο ομοσπονδιακός είναι πλέον ελεύθερος από την Εθνική Ελλάδας, ξεκινά με τον Πανηλειακό.
Ο Γεωργιάδης συζητά με τον Mr Intenational Service και άμεσα δρομολογούν το σχέδιο ανάκαμψης της ομάδας. O τέως ομοσπονδιακός τεχνικός παίρνει ξεκάθαρη υπόσχεση από τον πρόεδρο:
«Προχώρα εν λευκώ και εγώ είμαι εδώ…».
Ο Γεωργιάδης, χωρίς να έχει ιδιαίτερες σχέσεις εκείνη την εποχή με τον Αργυρούλη, γνωρίζοντας ότι ήταν ο ηγέτης των αποδυτηρίων στη μεγάλη Λάρισα, της οποίας ήταν και αρχηγός, τον καλεί στο τηλέφωνο. Ο Αργυρούλης βρίσκεται στη Σπάρτη ως προπονητής, που μετέχει στο Νότιο όμιλο της Γ΄ Εθνικής και τονίζει καθημερινά στους παράγοντες της Λακωνικής ομάδας ότι επιθυμεί την αποδέσμευσή του γιατί δεν τηρείται το συμβόλαιό του. Ο χρηματοδότης και πρόεδρος των «Λακεδαιμονίων» είχε χάσει τη ζωή του από έμφραγμα, η Σπάρτη έχει … θέματα. Σάββατο απόγευμα 19 του Δεκέμβρη, ο Αργυρούλης δέχεται ένα τηλεφώνημα και αποκρίνεται:
«Ποιος είναι;»
Απ’ την άλλη άκρη της γραμμής ακούγεται μία χαρακτηριστική φωνή:
«Πάμε στον Πύργο για τον Πανηλειακό και δεν θέλω αντιρρήσεις. Έλα απόψε στην Αθήνα».
Ήταν ο Αντώνης Γεωργιάδης που πίστευε πάρα πολύ στον Λαρισαίο. Ο Αργυρούλης έχοντας βαθιά εκτίμηση στο πρόσωπο και στις γνώσεις του Γεωργιάδη, δεν το σκέφτεται καθόλου. Ο Γεωργιάδης έχει πάρει το πράσινο φως από τον Σταυρόπουλο και για τον Αργυρούλη.
Ο πρόεδρος συναινεί, διαβλέπει ότι ο 60χρονος Γεωργιάδης καίγεται να έχει κοντά του το φιλόδοξο, φλογερό και ορεξάτο για δουλειά Αργυρούλη που έχει εμπειρίες πρωταθλητή και δεν του χαλάει το χατίρι.
Ο Αργυρούλης πηγαίνει στην Αθήνα. Έχει μία πρώτη επαφή με τον Σταυρόπουλο και αναχωρεί για τον Πύργο, προκειμένου να πιάσει δουλειά. Ο Γεωργιάδης παραμένει στην Αθήνα συζητά με τον πρόεδρο τις άμεσες κινήσεις, θα δει τον Πανηλειακό στην Τρίπολη όπου θα μεταβεί στο προσεχές παιχνίδι του.
Τη Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου, στο στάδιο Πύργου ο Μακρής αποχαιρετά, ο Αργυρούλης αναλαμβάνει και μετά την προπόνηση μιλάει στους δημοσιογράφους, που είχαν πληροφορηθεί τον ερχομό του, αναφέροντας: «Πρώτη φορά στην καριέρα μου με παρουσιάζει ο προπονητής που αποχωρεί…».
Ο Πανηλειακός τον είχε τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό στην τριανταπεντάχρονη ιστορία του και τον συνέχισε ο πρόεδρος τα επόμενα χρόνια.
Ο Γεωργιάδης επιμένει με δηλώσεις του δίνοντας αξία στον συνεργάτη του: «Στον πάγκο θα είναι ο Αργυρούλης, εγώ δεν θα είμαι ποτέ…»
Ο Γεωργιάδης στον Ολυμπιακό
Τη Δευτέρα 25/1/1992 ο Ολυμπιακός απολύει τον Όλεγκ Μπλαχίν. Ο Γεωργιάδης μέσω Νταϊφά μιλάει με Ολυμπιακό και κλείνει με την ομάδα του Πειραιά.
Ο Σταυρόπουλος προχωρά σε δηλώσεις: «Ο Σταύρος Νταϊφάς με παρακάλεσε να διευκολύνω τον Ολυμπιακό και να δώσω την συγκατάθεσή μου για τον Αντώνη Γεωργιάδη. Οφείλω να πω ότι δέχτηκα και πολιτικές …παρακλήσεις, όμως οι γέφυρες με Γεωργιάδη δεν κόπηκαν…»
Ο Γεωργιάδης δεν καθόταν στον πάγκο της ομάδας του Πανηλειακού και συνεννοείτο με τον Αργυρούλη με γουόκι τόκι. Κι είναι αλήθεια ότι ο Λαρισαίος τις κινήσεις μέσα στο ματς τις έκανε μόνος του εισπράττοντας λίγο αργότερα την επιβεβαίωση του Γεωργιάδη. Το είχε πληροφορηθεί ο Σταυρόπουλος και ήταν ένας λόγος που διατήρησε την ψυχραιμία του στο «αντάρτικο» του Γεωργιάδη.
Αλήθεια είναι επίσης, ότι ο Γεωργιάδης είχε ενημερώσει τον πρόεδρο Σταυρόπουλο για κάθε κίνηση που έκανε με τον Ολυμπιακό και του είχε εκμυστηρευτεί ότι θα ήταν δύσκολο να μείνει προπονητής στην ομάδα του Πειραιά. Ο κυρ Αντώνης κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού μόνο στο ματς με τον Ολυμπιακό Βόλου και εκεί …τελείωσε η καριέρα του, στο λιμάνι.
Ο Αργυρούλης όλη την εβδομάδα δούλεψε με ζήλο ετοίμασε τον Πανηλειακό και πήγαινε στα Γιάννενα για να αντιμετωπίσει την Κέρκυρα. Στην πρωτεύουσα της Ηπείρου, ταξιδεύοντας ολονυχτίς με λεωφορείο των ΚΤΕΛ μεταβαίνει και ο απολυθείς Γεωργιάδης από τον Ολυμπιακό.
Ο Πανηλειακός έχει Αλέμη και Τσιώλη στην 11άδα, αλλά αναδεικνύεται σιγά-σιγά και ο Καραμπάγιας, που εμπιστεύεται ο Αργυρούλης. Ο Πανηλειακός «καθαρίζει» (2-1) με γκολ των Τσιώλη και Τζόρτζεβιτς. Είναι η πρώτη εκτός έδρας νίκη του στο πρωτάθλημα που έρχεται απολύτως φυσιολογικά.
Οι Πελοποννήσιοι έχουν αλλάξει εντελώς στυλ παιχνιδιού και έχουν ανεβάσει την απόδοσή τους λόγω του συστήματος που εφαρμόζουν οι προπονητές, δίνουν το 100% των δυνατοτήτων τους.
Την επόμενη μέρα και στη συνάντηση Σταυρόπουλου - Γεωργιάδη ο πρόεδρος ήθελε νέα βάση συνεργασίας και την πέτυχε, δηλαδή ο Γεωργιάδης να είναι στον πάγκο και ουσιαστικά να απορρίψει κάθε πρόταση άλλης ομάδας.
Ο Γεωργιάδης στον πάγκο
Ο Γεωργιάδης παραχωρεί συνέντευξη στα ΜΜΕ. Το ύφος ήταν πρωτόφαντο στον Πύργο όσον αφορά την προσέγγιση του λόγου του. Ήταν 4 Φεβρουαρίου 1992 7:30 το απόγευμα και κάνει ειδική αναφορά στον Σταυρόπουλο.
«Ήμουν επιφυλακτικός όταν κατέβηκα στον Πύργο και δεν εξέφρασα άποψη για το περιεχόμενο του κ. Σταυρόπουλου. Σήμερα είμαι στη θέση να πω ότι είδα μία ξεχωριστή ικανότητα διορατικότητας. Διαπίστωσα μία ικανότητα απόλυτου ελέγχου των ενεργειών που γίνονται και είδα την πίστη και όραμά του για την κοινωνία του Πύργου που δεν είχα φανταστεί. Το λέω αυτό ευθαρσώς, γιατί πραγματικά είναι κτήμα, είναι μέσα στις γνώσεις που απέκτησα ιδιαίτερα μέσα στο τελευταίο τετραήμερο συνεργαζόμενος στενά με τον κ. Σταυρόπουλο. Ξεπεράστηκε το πρόβλημα αυτό χάρη στη νηφαλιότητα και την ηρεμία με την οποία είδε το θέμα ο πρόεδρος. Για τον προπονητή και για μένα προσωπικά, οι σκέψεις του Σταυρόπουλου, αυτό που θέλει να δημιουργήσει στον Πύργο, είναι μια πρόκληση. Και λειτουργεί σαν αντίβαρό της η παρουσία ενός προπονητή σ’ ένα μεγάλο σωματείο για να πάρει ένα τίτλο. Θέλω να δώσω απάντηση σε αυτό το ανελέητο κυνηγητό που υπάρχει από τους παράγοντες προς τους Έλληνες προπονητές….»
Αγόρι μου, ετοιμάσου
Την ημέρα που ξεκινούσε η προετοιμασία, 18 Ιουλίου 1994, ρώτησα τον Αντώνη Γεωργιάδη αν ο Στέλιος Γιαννακόπουλος θα ερχόταν με μετάθεση στην 117 Π.Μ. κι ο προπονητής αποκάλυψε:
«Δάσκαλε, ο κοντός θα έρθει, αλλά επειδή πας για Α΄ Εθνική κοίτα μην χάσεις καμία προπόνηση, πρέπει να είσαι εκπαιδευμένος για τα σαλόνια..»
Μου κόπηκαν τα πόδια, ο κυρ Αντώνης δεν έλεγε αερολογίες. Μέτραγε τις κουβέντες όπως ο φτωχός τις μπουκιές του. Ο Γεωργιάδης έβλεπε ότι ο γράφων ήταν «απουσιολόγος» και στις προπονήσεις γι’ αυτό «ανοιγόταν» στους διαλόγους. Ήξερε ότι η παραπανίσια κουβέντα του θα φιλτραριζόταν όταν θα έβγαινε προς τα «έξω».
«Δηλαδή, κυρ Αντώνη σίγουρα;» Ψέλλισα μέσα από τα δόντια μου, για να εισπράξω την απάντηση:
«Αγόρι μου, στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι σίγουρο αλλά σου λέω ότι έχεις την καλύτερη ομάδα και τον καλύτερο προπονητή και αν στο λέει αυτό ο Αντώνης, είναι σίγουρο.
Αλλά πρόσεξε αν δω να γράψεις τη δήλωσή μου σε καμία φυλλάδα, κόπηκες απ’ τις ειδήσεις, δια παντός! Ούτε στον πρόεδρο θα πεις αυτό που σου εκμυστηρεύομαι. Ο Σταυρόπουλος θέλει να είμαστε όλοι σε υπερένταση, εσύ πάντως ετοιμάσου».
Ταράχτηκα, αλησμόνητη στιγμή. Πέρασαν από το μυαλό μου παλαιότερες στιγμές του Πανηλειακού, τον παρακολουθούσα από το 1968. Τότε που πιτσιρικάδες σκαρφαλώναμε τον μαντρότοιχο του γηπέδου για να δούμε τους ήρωές μας, αργότερα συμπαίκτες και προπονητές μου. Χρήματα δεν υπήρχαν γι αυτό και τα σκαρφαλώματα. Το μικρό χαρτζιλίκι το δαπανούσαμε για λίγα φιστίκια, πασατέμπο ή κανένα σινεμά. Στο μυαλό μου ήρθαν τα μπαράζ στο Αιγάλεω με τον Πάμισο και τον Άγιο Κωνσταντίνο. Οι σκέψεις μου γύρισαν σ’ όσα έλεγαν οι μεγαλύτεροι:
«Άντε να μείνουμε καμία χρονιά στη Βήτα Εθνική…»
Και τώρα, τώρα ο προπονητής Αντώνης Γεωργιάδης μου τρέλαινε το μυαλό με τη μαγική λέξη: «Α΄ Εθνική». Μου φαινόταν απίστευτο και τόσο μακρινό όνειρο.
Το ατύχημα: 12 Μαρτίου 1996
Στις 12 Μαρτίου 1996 ο Αντώνης Γεωργιάδης, έπεσε θύμα σοβαρού τροχαίου. Μετά από βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση και πολλαπλές κακώσεις στο υπόλοιπο σώμα, που τον κράτησαν στη ΜΕΘ της Νίκαιας, επέφερε το τέλος της προπονητικής του καριέρας, αφού του κληροδότησε μόνιμα προβλήματα υγείας. Βοήθησε για λίγο το 1997 στον Ολυμπιακό Βόλου, με προπονητή τον Αργυρούλη και εκεί οριστικά τελείωσε η καριέρα του.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Αντώνης είχε σοβαρά κινητικά προβλήματα και μετακινούνταν με δυσκολία, εντός της οικίας του. Από το γάμο του με την αείμνηστη Λέφη, είχε αποκτήσει δύο παιδιά τον Αντώνη και την Άνυ.
*Η νεκρώσιμος ακολουθία Τετάρτη 18 του Νοέμβρη 12:30’ στον Κόκκινο Μύλο σύμφωνα με τις οδηγίες λόγω covid-19.
Θέμης Μαντάς
(Αποσπάσματα από το βιβλίο «Επί Εποχής Σταυρόπουλου» σελ. 151-153, 156-158, 271-272) που θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα.
Ο Αντώνης Γεωργιάδης με τον αγαπημένο του Νίκο Αργυρούλη, σε προετοιμασία του Πανηλειακού, στην Γιουγκοσλαβία.
