Του Γιώργου Κατσάμπουλα
Μειωμένη κινητικότητα παρατηρείται στην λαϊκή αγορά της Ζαχάρως, με τον κορωνοϊό να έχει ισοπεδώσει τους άλλοτε γεμάτους πάγκους των εμπόρων.
Η νωχελική παρουσία του κόσμου και η γενικότερη υποτονική κίνηση που καταγράφεται, είναι λογικό επακόλουθο των μέτρων περιορισμού, του φόβου των πολιτών για τον ιό και της έλλειψης χρημάτων από την πλευρά των καταναλωτών.
Ο κόσμος έρχεται, αγοράζει με συνοπτικές διαδικασίες αυτό που έχει έρθει να αγοράσει και φεύγει. Οι δρόμοι που άλλοτε έσφυζαν από ζωή, με ανθρώπους να σεργιανίζουν ανάμεσα από τους πάγκους των εμπόρων, και τις χαρακτηριστικές φωνές των εμπόρων να διαλαλούν τα προϊόντα τους στον κόσμο, προσελκύοντας πελάτες, έχει αντικατασταθεί από μια ησυχία που σε κάνει να αναρωτιέσαι που χάθηκε η "ενέργεια" του παρελθόντος, μια εικόνα που δεν θυμίζει σε τίποτα τις παλιές δόξες της λαϊκής αγοράς.
Ο κ. Γιώργος Κούτρος, τοπικός παραγωγός, σχολιάζει ότι “ η αγορά είναι χειρότερη από κάθε άλλη φορά. Ο κόσμος φοβάται να κυκλοφορήσει, τρομάζει στο ενδεχόμενο του ιού. Επικρατεί μια αβεβαιότητα. Δεν δουλεύει, δεν εισπράττει χρήματα, δεν ξέρει τι θα συμβεί στο μέλλον και δυσκολεύεται να αγοράσει κάτι”.
Τα μέτρα για τις αποστάσεις έχουν οδηγήσει τους εμπόρους να έρχονται με μειωμένα προϊόντα, καθώς δεν τους διατίθεται ο χώρος να απλώσουν τους πάγκους τους, πράγμα που δημιουργεί πολλά προβλήματα σε ευπαθή προϊόντα.
Ο κ. Αλκιβιάδης Βουσδούκος δηλώνει ότι “ Μας έχουν υπαγορεύσει να συγκεντρώνουμε όλα τα προϊόντα μας σε ένα σημείο, έχοντας απαγορεύσει την ύπαρξη πολλών πάγκων, καθώς πλέον δεν υπάρχει χώρος να απλωθούμε εξαιτίας των αποστάσεων που πρέπει να τηρήσουμε με τους υπόλοιπους παραγωγούς. Αυτό προκαλεί πολλές δυσκολίες γιατί έρχομαι με μειωμένα προϊόντα από αυτά που είμαι διατεθειμένος να διαθέσω και πολλά από αυτά αναγκάζομαι να τα πετάξω γιατί καταλήγουν να χαλάνε. Η μειωμένη κίνηση συμβάλει επίσης σε αυτό. Είδη όπως το μαρούλι, αν δεν πουληθεί, σαπίζει και πετιέται”.
Οι συγκυρίες και η εποχή συμβάλουν επίσης στην μειωμένη κινητικότητα στην λαϊκή αγορά. Η Ζαχάρω, μια ως επί το πλείστον αγροτική περιοχή, επειδή έχει πολλές ελιές, και είναι εποχή συγκομιδής, ο κόσμος λείπει, εργάζεται στην γη του, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ακόμα μία απώλεια.
Η κ. Ιωάννα Στεφανοπούλου επισημαίνει ότι “ η κατάσταση είναι χειρότερη από την προηγούμενη φορά επειδή και η εποχή είναι χειρότερη. Αυτή την περίοδο ο κόσμος μαζεύει ελιές και δεν έρχεται σε εμάς. Εργάζεται όλη μέρα με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένας στο δρόμο. Επίσης, εμείς δουλεύαμε πολύ με τα γύρω χωριά. Τώρα που οι συγκοινωνίες έχουν περιοριστεί με τα λεωφορεία να έχουν μειώσει τα δρομολόγια που έκαναν, ο κόσμος και κυρίως ηλικιωμένοι, δυσκολεύονται να έρθουν”.
Η νέα πραγματικότητα την εποχή του ιού έχει αποδείξει πολλάκις, με τρανταχτά παραδείγματα, πως παραδοσιακά μέσα και καταστάσεις, όπως το παράδειγμα ύπαρξης κάποιας λαϊκής αγοράς, έχουν αρχίσει να παραγκωνίζονται. Ο ιός, τα μέτρα και οι καινούριες απαιτήσεις που έχουν προκύψει σπρώχνουν την κοινωνία σε μία πιο μοντέρνα και αυτοματοποιημένη μορφή. Ίσως, μελλοντικά, η εικόνα μιας λαϊκής αγοράς με εμπόρους να διαλαλούν στη διαπασών τα προϊόντα τους και τον κόσμο να περιφέρεται από πάγκο σε πάγκο, ρίξει αυλαία.
