Το πέρασμα της διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων των Ιερών Μονών στην Εκκλησιαστική Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών, αφήνει μια αχτίδα ελπίδας για τις οικογένειες των περιοχών Χειμαδιού, Κουτσοχέρας και Περιστεριού στην Ηλείας.
Με το άρθρο 132 του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Οικονομικών με τίτλο “Εταιρική διακυβέρνηση των ανωνύμων εταιριών του Δημοσίου και των λοιπών θυγατρικών της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας, διαχείριση συμμετοχών του Δημοσίου σε ανώνυμες εταιρείες και ρυθμίσεις για την Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, αξιολόγηση της έναντι του Δημοσίου φερεγγυότητας και πιστοληπτικής ικανότητας φυσικών και νομικών προσώπων και σύσταση Ανεξάρτητης Αρχής Πιστοληπτικής Αξιολόγησης, ίδρυση και λειτουργία Κεντρικού Μητρώου Πιστώσεων, Συμπληρωματικός Κρατικός Προϋπολογισμός οικονομικού έτους 2022 και λοιπές διατάξεις οικονομικού και αναπτυξιακού χαρακτήρα”, η Εκκλησιαστική Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών, θα κληθεί να διαχειριστεί εκτάσεις όπως αυτές που διεκδικεί επί ηλειακού εδάφους η Ιερά Μονή Αγ. Θεοδώρων Καλαβρύτων.
Με πρόταση νόμου που έχει σταλεί στους Ηλείους βουλευτές που ασχολήθηκαν με το θέμα, προτείνονται τρεις διαφορετικές λύσεις.
Ουσιαστικά προτείνεται είτε να αναγνωριστεί νομικά το δικαίωμα της τακτικής ή έκτακτης χρησικτησίας σους ανθρώπους που εδώ και δεκαετίες κατέχουν και εκμεταλλεύονται, είτε με την παρέμβαση του Ελληνικού Δημοσίου, να γίνουν απαλλοτριώσεις και να δοθούν με αυτό τον τρόπο στους κατοίκους, είτε από την άλλη η Εκκλησία της Ελλάδος να προχωρήσει μέσα από διαδικασίες μεσολάβησης στην παραχώρηση των εκτάσεων στους ανθρώπους αυτούς.
1η Εκδοχή
“Κατά την αληθή έννοια της διάταξης του Αρ.51 §7 του Ν.4301/2014, επί των ακινήτων των Ιερών Μονών και του Δημοσίου που αναφέρονται στα εκδοθέντα κατ’ εξουσιοδότηση του Αρ.8 §2 του Ν.4684/1930 (Α’ 150), όπως κωδικοποιήθηκε με το Π.Δ. της 14/22.04.1931 (Α’ 328), διαχωριστικά διατάγματα και στους Πίνακες Α - Ε της Σύμβασης της 18.09.1952 (Βασιλικό Διάταγμα της 26.09.1952, Α’ 289), όπως τροποποιήθηκε με την από 27.12.1968 Σύμβαση (Α’ 161), και τα οποία σύμφωνα με το Αρ.51 §7 του Ν.4301/2014 συνιστούν νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας και αποτελούν πλήρη απόδειξη των εμπραγμάτων δικαιωμάτων των Ιερών Μονών και του Δημοσίου έναντι παντός τρίτου, εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις περί τακτικής και έκτακτης χρησικτησίας κατ’ Αρ.1041 επ. του Αστικού Κώδικα για την κτήση εμπράγματων δικαιωμάτων σε αυτά από τρίτα πρόσωπα, συμπεριλαμβανομένων και ιδιωτών, και ειδικότερα των καλόπιστων νομέων και διακατόχων αυτών που ευρίσκονται στην περιοχή των Τοπικών Κοινοτήτων Χειμαδιού (Ρετεντούς), Περιστερίου (Μπεσερέ) και Κουτσοχέρας της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος, και κατά τούτο είναι απόλυτα παραδεκτή και νόμιμη η αναγνώρισή τους από οιονδήποτε φορέα του Δημοσίου και κατά την εκάστοτε οικεία διοικητική ή άλλη διαδικασία, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις της τακτικής ή και της έκτακτης χρησικτησίας”.
2η Εκδοχή
“Επί των ακινήτων των Ιερών Μονών και του Δημοσίου που αναφέρονται στα εκδοθέντα κατ’ εξουσιοδότηση του Αρ.8 §2 του Ν.4684/1930 (Α’ 150), όπως κωδικοποιήθηκε με το Π.Δ. της 14/22.04.1931 (Α’ 328), διαχωριστικά διατάγματα και στους Πίνακες Α - Ε της Σύμβασης της 18.09.1952 (Βασιλικό Διάταγμα της 26.09.1952, Α’ 289), όπως τροποποιήθηκε με την από 27.12.1968 Σύμβαση (Α’ 161), και τα οποία σύμφωνα με το Αρ.51 §7 του Ν.4301/2014 συνιστούν νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας και αποτελούν πλήρη απόδειξη των εμπραγμάτων δικαιωμάτων των Ιερών Μονών και του Δημοσίου έναντι παντός τρίτου, το Ελληνικό Δημόσιο δύναται να κηρύξει παραδεκτώς και νομίμως αναγκαστική απαλλοτρίωση κατά την έννοια του Αρ.17 του Συντάγματος και της εκάστοτε ισχύουσας συναφούς νομοθεσίας υπέρ και προς πλήρη αποκατάσταση των ακτημόνων καλλιεργητών των παρακειμένων Τοπικών Κοινοτήτων και Δήμων, και ειδικότερα των καλόπιστων ιδιωτών νομέων και διακατόχων αυτών που ευρίσκονται στην περιοχή των Τοπικών Κοινοτήτων Χειμαδιού (Ρετεντούς), Περιστερίου (Μπεσερέ) και Κουτσοχέρας της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος”.
3η Εκδοχή
“Αναφορικά με τα ακίνητα των Ιερών Μονών και του Δημοσίου που αναφέρονται στα εκδοθέντα κατ’ εξουσιοδότηση του Αρ.8 §2 του Ν.4684/1930 (Α’ 150), όπως κωδικοποιήθηκε με το Π.Δ. της 14/22.04.1931 (Α’ 328), διαχωριστικά διατάγματα και στους Πίνακες Α - Ε της Σύμβασης της 18.09.1952 (Βασιλικό Διάταγμα της 26.09.1952, Α’ 289), όπως τροποποιήθηκε με την από 27.12.1968 Σύμβαση (Α’ 161), και τα οποία σύμφωνα με το Αρ.51 §7 του Ν.4301/2014 συνιστούν νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας και αποτελούν πλήρη απόδειξη των εμπραγμάτων δικαιωμάτων των Ιερών Μονών και του Δημοσίου έναντι παντός τρίτου, το Ελληνικό Δημόσιο δύναται να προβεί νομίμως και παραδεκτώς σε διαμεσολαβητικές ενέργειες υπέρ και προς πλήρη αποκατάσταση των ακτημόνων καλλιεργητών των παρακειμένων Τοπικών Κοινοτήτων και Δήμων, και ειδικότερα των καλόπιστων ιδιωτών νομέων και διακατόχων αυτών που ευρίσκονται στην περιοχή των Τοπικών Κοινοτήτων Χειμαδιού (Ρετεντούς), Περιστερίου (Μπεσερέ) και Κουτσοχέρας της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος, όπως ενδεικτικώς, αλλά όχι περιοριστικώς, να έλθει σε επαφή με την Εκκλησία της Ελλάδος και τις κατά τόπον Ιερές Μονές και να μεσολαβήσει υπέρ και για λογαριασμό των ως άνω ιδιωτών προκειμένου να επιτευχθεί η νομότυπη και έγκυρη περιέλευση των καλοπίστως διακατεχομένων ακινήτων σε αυτούς ακόμη και δια της καταβολής τιμήματος που θα προέλθει και θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό”.
Σε δηλώσεις τους οι δικηγόροι Παναγιώτης Μπράμος και Νίκος Πατρίκιος, που έχουν χειριστεί την υπόθεση για λογαριασμό των κατοίκων ανέφεραν τα εξής:
Παναγιώτης Μπράμος: “Με την προτεινόμενη διάταξη γίνεται μια ύστατη προσπάθεια για να προστατευτούν χιλιάδες οικογένειες της ευρύτερης περιοχής των κοινοτήτων Κουτσοχέρας, Χειμαδιού και Περιστερίου και να διασφαλιστούν τα δικαιώματα που έχουν αποκτήσει νόμιμα επί των ακινήτων τους επί εκατό και πλέον χρόνια, αποκαθιστώντας την ιστορική αδικία που διαφαίνεται ότι θα συντελεστεί σε βάρος τους”.
Νίκος Πατρίκιος: “Η σκοπιμότητα της προτεινόμενης διάταξης και η σημασία της αναγκαίας υιοθέτησής της έγκειται στο ότι επιβεβαιώνει με ρητό και αναντίρρητο τρόπο την ισχύ των διατάξεων του Αστικού Κώδικα περί τακτικής και έκτακτης χρησικτησίας επί των συγκεκριμένων ακινήτων και με αυτόν τον τρόπο δεν καταλείπει καμία αμφιβολία για τη νομιμότητα της σύστασης και μεταβίβασης εμπράγματων δικαιωμάτων επ’ αυτών και σε διαχρονικό πλαίσιο από τους κατοίκους της περιοχής”.
