"ΤΑ ΝΕΑ" αναζήτησαν και συνομίλησαν με οκτώ άνδρες και γυναίκες, ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που από τη μια στιγμή στην άλλη απασχόλησαν τα πρωτοσέλιδα n πώς θυμούνται τα κρίσιμα γεγονότα.
Ανάμεσά τους και ο δικός μας Θύμιος Μπουγάς, που αναφέρθηκε στη δική του ιστορία και την περιπέτεια bullying που βίωσε και που ευτυχώς είχε θετική εξέλιξη ως προς τη βελτίωση της ζωής του.
«Δεν καταλάβαινα γιατί με κυνηγάνε και τι ήθελαν. Ηταν με μηχανάκια και αυτοκίνητα. Μου πετούσαν λάμπες φθορίου, μπουκάλια, ό,τι έβρισκαν. Ετρεχα να ξεφύγω. Μου κλείνανε τον δρόμο και πάλι έτρεχα. Μια νύχτα δεν βγήκα καθόλου από το σπίτι που έμενα τότε, αν και πεινούσα. Την επόμενη βγήκα πάλι να ψάξω για καλώδια στους κάδους, να τα καθαρίσω με μαχαιράκι από το πλαστικό τους, να πουλήσω τον χαλκό και να αγοράσω φαγητό. Με είδαν και με κυνήγησαν πάλι. Με τράβηξαν βίντεο. Οπως έμαθα μετά και ντράπηκα πολύ, το ανέβασαν στο Διαδίκτυο και έλεγαν ότι γυρίζω με τσεκούρι και φοβίζω τον Πύργο. Οταν φέτος, μετά από οκτώ χρόνια πήγα στην Κρήτη και είδα την αδελφή και τα ανίψια μου, ντρεπόμουν πάλι που ίσως σκέφτηκαν για λίγο ότι εγώ με τσεκούρι τρόμαζα τους ανθρώπους, ενώ κρυβόμουν ακριβώς για να μη βλέπουν οι άνθρωποι το πρόσωπό μου και φοβούνται…». Με λόγο όλο παράπονο ο 39χρονος Θύμιος Μπουγάς περιγράφει το μαρτύριο που επί μακρόν βίωνε, έχοντας μπει στο «στόχαστρο» νεαρών τραμπούκων λόγω μιας δυσμορφίας στο πρόσωπο, συνεπεία σοβαρού τραυματισμού το 2008.
Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν να εξαφανιστεί από προσώπου γης για περίπου 40 ημέρες. Αργότερα, πληροφορήθηκε ότι η σεναριογράφος Νατάσα Μποζίνη τον αναζητούσε με σκοπό να τη βοηθήσει μαζί με άλλους εθελοντές. Σήμερα, έχοντας πια αφήσει τον εφιάλτη του bullying πίσω του, ζει στην Αθήνα, περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που τον στηρίζουν, ενώ μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες παροχής λιμενικών υπηρεσιών του Πειραιά του προσέφερε την εργασία που τόσο είχε ανάγκη. «Δεν ήθελα ποτέ να με λυπούνται. Μόνο δουλειά και σεβασμό ήθελα. Τα βρήκα αυτά τώρα που ήρθα στην Αθήνα. Η Νατάσα είναι σαν αδελφή μου. Μου γνώρισε φίλους και ανθρώπους που με βοηθούν μέχρι και σήμερα να γίνω καλά και να πάρω τη ζωή μου πίσω. Στην αρχή δεν πίστευα το πόσοι άνθρωποι νοιάστηκαν για εμένα. Δεν είχα συνηθίσει. Θα ήθελα να μάθω τα ονόματα αυτών των ανθρώπων και να τους πω ένα προσωπικό ευχαριστώ».
Οσον αφορά στην αποκατάσταση της υγείας του, αυτή αποτελεί πλέον υπόθεση εξειδικευμένων γιατρών του Ευγενίδειου Θεραπευτηρίου και του «Ευαγγελισμού».
Πηγή: in.gr
