Συνεχίζονται οι έρευνες των Αρχών της Καλαμάτας για το ζευγάρι Αμερικανών που έχει εξαφανιστεί στη Μεθώνη από τις 23 Ιανουαρίου.
Οι άνδρες της ΕΛΑΣ δεν επιβεβαιώνουν το σενάριο της αυτοκτονίας και αφήνουν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για την εξαφάνισή της.
Σύμφωνα με το messinialive, για την εξαφάνισή τους, η οποία έχει συγκλονίσει την τοπική κοινωνία, έχουν κινητοποιηθεί ομάδες εθελοντών από το Τμήμα Κοινωνικής Προστασίας, Πρόνοιας, Παιδείας και Δια βίου Μάθησης, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νέας Γενιάς του Δήμου Πύλου – Νέστορος, με σκοπό να βρουν κάποιο ίχνος από το εξαφανισμένο ζευγάρι των ηλικιωμένων.
Υπενθυμίζεται πως η τελευταία που είδε το ζευγάρι ζωντανό είναι μία φίλη τους, η οποία τους πρόσεχε. Προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί τους τελευταία φορά στις αρχές του Φλεβάρη, επισκέφτηκε το σπίτι τους, αλλά δεν τους βρήκε, όπως και το αυτοκίνητό τους.
Το τελευταίο στίγμα του 83χρονου David Harrison Robinson και της συζύγου του Lukretia Robinson φέρεται να εντοπίζεται προς τη Μονεμβασιά.
«Η μητέρα μου έχανε τη μνήμη της…»
Η κόρη του ζευγαριού, Τζουλιάνα–Λουκρίσια Ρόμπινσον, μιλώντας στο Φως το Τούνελ, ανέφερε πως το μόνο που τη νοιάζει είναι βρεθούν νεκροί ή ζωντανοί.
«Ειλικρινά αυτό που φοβάμαι είναι πως είναι νεκροί. Σας παρακαλώ πολύ βοηθήστε με να τους βρούμε, αναζητήστε τους ίδιους και το αμάξι. Ακόμα και για τα άψυχα σώματα τους, αν τους έχει συμβεί κάτι κακό. Βοηθήστε με απλώς να φέρω πίσω σ’ εμένα τους γονείς μου… όπως κι αν είναι…».
«Οι γονείς μου γνωρίστηκαν στη Γερμανία. Αυτό που τους συνέδεε ήταν η αγάπη τους για την Ελλάδα και την ελληνική ιστορία. Αυτό που έκαναν συνέχεια, ήταν να αποταμιεύουν χρήματα και να ταξιδεύουν σε ολόκληρη τη χώρα, ανακαλύπτοντας τα πάντα. Όταν συνταξιοδοτήθηκαν, αποφάσισαν ότι θέλουν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους εκεί. Θα γιόρταζαν φέτος τα πενήντα τέσσερα χρόνια τους παντρεμένοι», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η ίδια μίλησε και για την τελευταία επικοινωνία που είχαν πριν τα ίχνη τους χαθούν. «Στις 21 Ιανουαρίου έλαβα ένα e-mail από τη μητέρα μου σχετικά με κάποια οικονομικά μας θέματα. Στη συνέχεια της έστειλα κάποια e-mail μέσα στην εβδομάδα, δεν έλαβα όμως κάποια απάντηση. Στο μεταξύ επικοινώνησε μαζί μου μία οικογενειακή μας φίλη από την Ελλάδα, η οποία με ενημέρωσε πως προσπαθούσε να τους εντοπίσει και πέρασε από το σπίτι. Έλειπε το αμάξι και οι ίδιοι, αλλά τα κλειδιά βρίσκονταν έξω από το σπίτι. Κάτι το οποίο μας ανησύχησε πολύ, γιατί δεν είναι κάτι το οποίο συνήθιζαν να κάνουν. Η τελευταία φορά που υπήρξε κάποια κίνηση στον τραπεζικό τους λογαριασμό ήταν στις 23 Ιανουαρίου.»
Η Τζουλιάνα αναφέρθηκε και στα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε η μητέρα της το τελευταίο διάστημα. «Πρόσφατα έχασε σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα σημαντικό ποσοστό της νοητικής της ικανότητας. Είναι μία σπουδαία γυναίκα, ήταν δασκάλα και της άρεσε να μαθαίνει συνεχώς. Το μυαλό της σήμαινε τα πάντα για εκείνη. Όταν άρχισε να χάνει την ικανότητα απλώς του να διαβάζει ένα βιβλίο ή να γράφει ένα e-mail, ήταν καταστροφικό. Επέστρεψαν λοιπόν στην Αμερική με την ελπίδα ότι θα μπορούσαν οι γιατροί να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Δυστυχώς όμως δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά. Αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να ζήσουν όσο διάστημα τους απέμενε. Τουλάχιστον αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε πολλές φορές πριν αποχαιρετιστούμε. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπορούσε να ζήσει ο ένας χωρίς τον άλλον. Αγαπιόντουσαν τόσο, μα τόσο πολύ».
