Λένε πως θέλουν να αναλάβουν την επισκευή και τουριστική αξιοποίησή του σε συμφωνία πάντα με δημόσιους φορείς ή και ιδιωτικές εταιρείες
Εκδικάζεται αύριο στον Άρειο Πάγο η αίτηση αναίρεσης των κληρονόμων των ιδιοκτητών του «Παναγιώτη», του διάσημου ναυαγίου στη Ζάκυνθο, οι οποίοι διεκδικούν την ιδιοκτησία του πλοίου από το ελληνικό δημόσιο εδώ και χρόνια, προκειμένου, όπως ισχυρίζονται, να αναλάβουν την επισκευή και τουριστική αξιοποίησή του σε συμφωνία πάντα με δημόσιους φορείς ή και ιδιωτικές εταιρείες.
Η δικαστική διαμάχη μεταξύ ιδιοκτητών, δήμου Ζακύνθου και ΤΕΙ Ιονίων Νήσων ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2016 όταν κατατέθηκε από τον Αλέξανδρο Σουλάνη, τον έναν εκ των ιδιοκτητών του πλοίου – οι άλλοι δυο ήταν οι Παναγιώτης Λυσικάτος και Ευστράτιος Σταυράκης, όλοι τους ναυτικοί - αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στο Ειρηνοδικείο Ζακύνθου.
Το 2017 το Ειρηνοδικείο απέρριψε τα ασφαλιστικά μέτρα και οι ιδιοκτήτες προσέφυγαν στο Πρωτοδικείο, το οποίο απέρριψε και αυτό τα ασφαλιστικά μέτρα. Το 2021 οι κληρονόμοι των τριών ναυτικών κατέθεσαν αίτηση αναίρεσης της απόφασης του μονομελούς Πρωτοδικείου Ζακύνθου στον Άρειο Πάγο.
«Πιστεύουμε στην ελληνική δικαιοσύνη και πιστεύουμε ότι θα δικαιωθούμε. Τόσα χρόνια έχουμε βγει αληθινοί μιας και το ελληνικό δημόσιο δεν ασχολείται με το πλοίο με αποτέλεσμα αυτό να διαλυθεί. Θέλουμε να μας επιτρέψει ο Άρειος Πάγος να ασχοληθούμε στο μέτρο που μπορούμε. Οι προηγούμενες αιτήσεις μας μέσω των ασφαλιστικών μέτρων που έχουμε καταθέσει απορρίφθηκαν με την αιτιολογία ότι το ελληνικό δημόσιο έχει τη νομή και την ιδιοκτησία στο πλοίο και εκείνο θα ασχοληθεί και θα το φτιάξει. Δυστυχώς όλα αυτά αποδείχτηκαν φρούδες ελπίδες γιατί στην πραγματικότητα δεν έγινε τίποτε. Ακόμη και η Επιτροπή που συστήθηκε με τυμπανοκρουσίες διαλύθηκε» ανέφερε στο protothema.gr ο δικηγόρος των κληρονόμων των ιδιοκτητών του πλοίου κ. Δημήτρης Βιδάκης.
Όπως εξηγεί ο κ. Βιδάκης «με βάση τα επίσημα δημόσια έγγραφα του κράτους (Λιμεναρχείο –Νηολόγιο Πειραιώς) οι Παναγιώτης Λυσικάτος, Σουλάνης Αλέξανδρος και Ευστράτιος Σταυράκης είναι οι νόμιμοι συνιδιοκτήτες. Επίσης το ελληνικό δημόσιο, από το 2016, που ξεκινήσαμε τον δικαστικό αγώνα δεν έχει εμφανιστεί να κάνει αναγνώριση κυριότητας, ενώ έχουμε στείλει σε όλα τα υπουργεία και την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και την αίτηση αναίρεσης και ποτέ το ελληνικό δημόσιο δεν διεκδίκησε την ιδιοκτησία».
Πράγματι, σύμφωνα και με το πιστοποιητικό κυριότητας πλοίου, το οποίο εκδόθηκε στις 14 Ιουλίου του 2014 από τον τομέα νηολογιών και ναυτικών υποθηκολογιών του κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιά, ιδιοκτήτες του «Παναγιώτη» εμφανίζονται οι τρεις ναυτικοί.
Εφόσον, οι κληρονόμοι των ιδιοκτητών δικαιωθούν στον Άρειο Πάγο τότε θα μπορέσουν, όπως επισήμανε ο κ. Βιδάκης, έχοντας τη νομική ισχύ της απόφασης, να πραγματοποιήσουν όλες εκείνες τις ενέργειες που απαιτούνται για τη διάσωση και τουριστική αξιοποίηση του ναυαγίου σε συνεργασία με δημόσιους φορείς και ιδιώτες.
Σε παλαιότερη δήλωσή του στο protothema.gr, ο Αλέξανδρος Σουλάνης, ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή, είχε πει ότι: «Είμαι συνιδιοκτήτης, εξ αδιαιρέτου, του πλοίου «ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ» με αριθμό Ν.Π. 4512, το ποσοστό περιήλθε στην κυριότητα μου με το από 21 Μαρτίου 1975 ιδιωτικό συμφωνητικό πωλήσεως πλοίου 2.000.000 δρχ. από το έτος αυτό και εντευθέν μέχρι την προσάραξη του λόγω ναυαγίου σε Βορειοδυτική πλευρά του νησιού της Ζακύνθου κοντά στο ορεινό χωριό της Αναφωνήτριας, περιοχή Όρμου Βολιμών, με τη σημερινή ονομασία «Ναυάγιο» το 1980, ασκούσα ακώλυτα την κυριότητα, νομή και κατοχή επ’ αυτού. Το ποσοστό συγκυριότητας μου τεκμαίρεται αμάχητα από τα πιστοποιητικά κυριότητος.
Έπειτα από το ατυχές περιστατικό του Ναυαγίου το 1980 τόσο εγώ όσο και οι λοιποί συνιδιοκτήτες επισκεπτόμεθα ανελλιπώς το πλοίο στην θέση που βρίσκεται. Ως παράλληλα και τουριστικός πράκτορας βλέποντας την τουριστική έλξη που δημιουργούσε το ναυάγιο αποφάσισα μαζί με τα υπόλοιπα ταξίδια που διοργάνωνα σε διαφόρους τουριστικούς προορισμούς σε όλη την Επικράτεια, να κατευθύνω το τουριστικό κοινό στην παραλία του Αγίου Γεωργίου με οργανωμένες κρουαζιέρες. Άλλοτε αυτοπροσώπως και άλλοτε μέσω αντιπροσώπων. Όλα αυτά τα έτη προσπαθούσαμε να έρθουμε σε κάποια λύση με τοπικούς παράγοντες για την αποκατάσταση των φθορών του.
Δεν απομάκρυνα την ιδιοκτησία μου με σκοπό να την εκμεταλλευτώ διότι επείσθην από τους τοπικούς φορείς ότι θα προξενήσω δυσμενείς συνέπειες στον Τουρισμό. Όχι όμως για να μου υφαρπάξει και ιδιοποιηθεί το κράτος την περιουσία μου. Εάν γνώριζα αυτή την εξέλιξη θα είχα λάβει άλλα μέτρα, λυπάμαι πολύ που εκμεταλλεύτηκαν την καλή μου προαίρεση οι τοπικοί παράγοντες και κάθε τρείς και λίγο σε κάθε μου επίσκεψη μου έλεγαν διαρκώς ψέματα ότι θα αξιοποιήσουμε όλοι μαζί το πλοίο και τώρα ισχυρίζονται ότι δεν δικαίωμα αξιώσεων, δίχως να διαθέτουν μάρτυρες και επίσημα έγγραφα που να αντικρούουν τους ισχυρισμούς μου. Πριν από το 2016 ο Δήμος Ζακύνθου και εν γένει το αρμόδιο υπουργείο Τουρισμού δεν είχαν προβεί σε ουδεμία ενέργεια για το πολυπόθητο παγκόσμιο αξιοθέατο».
Πράγματι, σύμφωνα και με το πιστοποιητικό κυριότητας πλοίου, το οποίο εκδόθηκε στις 14 Ιουλίου του 2014 από τον τομέα νηολογιών και ναυτικών υποθηκολογιών του κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιά, ιδιοκτήτες του «Παναγιώτη» εμφανίζονται οι τρεις ναυτικοί.
Εφόσον, οι κληρονόμοι των ιδιοκτητών δικαιωθούν στον Άρειο Πάγο τότε θα μπορέσουν, όπως επισήμανε ο κ. Βιδάκης, έχοντας τη νομική ισχύ της απόφασης, να πραγματοποιήσουν όλες εκείνες τις ενέργειες που απαιτούνται για τη διάσωση και τουριστική αξιοποίηση του ναυαγίου σε συνεργασία με δημόσιους φορείς και ιδιώτες.
Σε παλαιότερη δήλωσή του στο protothema.gr, ο Αλέξανδρος Σουλάνης, ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή, είχε πει ότι: «Είμαι συνιδιοκτήτης, εξ αδιαιρέτου, του πλοίου «ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ» με αριθμό Ν.Π. 4512, το ποσοστό περιήλθε στην κυριότητα μου με το από 21 Μαρτίου 1975 ιδιωτικό συμφωνητικό πωλήσεως πλοίου 2.000.000 δρχ. από το έτος αυτό και εντευθέν μέχρι την προσάραξη του λόγω ναυαγίου σε Βορειοδυτική πλευρά του νησιού της Ζακύνθου κοντά στο ορεινό χωριό της Αναφωνήτριας, περιοχή Όρμου Βολιμών, με τη σημερινή ονομασία «Ναυάγιο» το 1980, ασκούσα ακώλυτα την κυριότητα, νομή και κατοχή επ’ αυτού. Το ποσοστό συγκυριότητας μου τεκμαίρεται αμάχητα από τα πιστοποιητικά κυριότητος.
Έπειτα από το ατυχές περιστατικό του Ναυαγίου το 1980 τόσο εγώ όσο και οι λοιποί συνιδιοκτήτες επισκεπτόμεθα ανελλιπώς το πλοίο στην θέση που βρίσκεται. Ως παράλληλα και τουριστικός πράκτορας βλέποντας την τουριστική έλξη που δημιουργούσε το ναυάγιο αποφάσισα μαζί με τα υπόλοιπα ταξίδια που διοργάνωνα σε διαφόρους τουριστικούς προορισμούς σε όλη την Επικράτεια, να κατευθύνω το τουριστικό κοινό στην παραλία του Αγίου Γεωργίου με οργανωμένες κρουαζιέρες. Άλλοτε αυτοπροσώπως και άλλοτε μέσω αντιπροσώπων. Όλα αυτά τα έτη προσπαθούσαμε να έρθουμε σε κάποια λύση με τοπικούς παράγοντες για την αποκατάσταση των φθορών του.
Δεν απομάκρυνα την ιδιοκτησία μου με σκοπό να την εκμεταλλευτώ διότι επείσθην από τους τοπικούς φορείς ότι θα προξενήσω δυσμενείς συνέπειες στον Τουρισμό. Όχι όμως για να μου υφαρπάξει και ιδιοποιηθεί το κράτος την περιουσία μου. Εάν γνώριζα αυτή την εξέλιξη θα είχα λάβει άλλα μέτρα, λυπάμαι πολύ που εκμεταλλεύτηκαν την καλή μου προαίρεση οι τοπικοί παράγοντες και κάθε τρείς και λίγο σε κάθε μου επίσκεψη μου έλεγαν διαρκώς ψέματα ότι θα αξιοποιήσουμε όλοι μαζί το πλοίο και τώρα ισχυρίζονται ότι δεν δικαίωμα αξιώσεων, δίχως να διαθέτουν μάρτυρες και επίσημα έγγραφα που να αντικρούουν τους ισχυρισμούς μου. Πριν από το 2016 ο Δήμος Ζακύνθου και εν γένει το αρμόδιο υπουργείο Τουρισμού δεν είχαν προβεί σε ουδεμία ενέργεια για το πολυπόθητο παγκόσμιο αξιοθέατο».
Πηγή: Protothema.gr
