«Όταν ο άνθρωπος βιώνει το Χριστό αισθάνεται χαρά…» είναι τα λόγια του Αγίου Παϊσίου που συνοδεύουν την καταπληκτική αγιογραφία του στην είσοδου του νεοανεγερθέντος ναού, στο Πράσινο Ηλείας. Και την είδα αυτή τη χαρά. Την είδα στα μάτια των ανθρώπων που ενώ κόπιασαν πολύ, η πνευματική τους ανταμοιβή είναι τέτοια που τους γεμίζει ικανοποίηση και δύναμη να συνεχίσουν το έργο τους.
Δεν έχει σημασία να αναφέρω ποιος ήταν εκείνος που είχε πρώτος την ιδέα, ή πιο σωστά την ανάγκη, για την δημιουργία ενός ναού προς τιμήν του Αγίου Παϊσίου. Άλλωστε, το ζητούμενο δεν είναι η αυτοπροβολή για κανέναν από τους ανθρώπους που έβαλαν ο καθένας το δικό του λιθαράκι, άλλος μικρότερο άλλο μεγαλύτερο, άλλος προσφέροντας οικονομική ενίσχυση και άλλος με προσωπική εργασία. Και είναι αρκετοί αυτοί οι άνθρωποι…
Γράφει η Θεώνη Ρωμαίου
Μια ομάδα κατοίκων του Πρασίνου και της ευρύτερης περιοχής, με βαθιά πίστη και διάθεση προσφοράς έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα και κατασκεύασαν αυτό το πανέμορφο, γραφικό εκκλησάκι. Σε αρμονία με τη φυσική ομορφιά του περιβάλλοντος, που είναι κατάφυτο με πεύκα, αλλά και με θέα που ξεκουράζει τα μάτια και την ψυχή σου, το εκκλησάκι του Αγίου Παϊσίου θα είναι πλέον το στολίδι του Πρασίνου και ένας ακόμη λόγος για να επισκεφθεί κανείς το έτσι κι αλλιώς πανέμορφο χωριό!!
Το μεράκι των ανθρώπων που εργάστηκαν για περίπου 6 μήνες στην κατασκευή της εκκλησίας διακρίνεται στις λεπτομέρειες… Η πέτρινη βρυσούλα, οι κούνιες, τα ξύλινα παγκάκια, το ξύλινο μοναστηριακού τύπου τραπέζι με πάγκους για να ξεκουράζονται οι επισκέπτες… όλα μελετημένα και υλοποιημένα με προσοχή και φροντίδα.
Πώς θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην εξαιρετική δουλειά της αγιογράφου, Μαρίας Κανελλοπούλου, που φιλοτέχνησε τις εικόνες της Παναγίας και του Αγίου Παϊσίου που κοσμούν το εσωτερικό του ναού, αλλά και την υπέροχη, «ολοζώντανη» αγιογραφία του στην είσοδο, που μοιάζει πραγματικά λες και ο Άγιος μας καλωσορίζει και μας υποδέχεται στο «σπίτι» του!!
Να έχετε όλοι την ευλογία του και να σας χαρίζει υγεία και γαλήνη ψυχής!!
Την Πέμπτη 11 Ιουλίου, παραμονή της εορτής του Αγίου Παϊσίου, στο εκκλησάκι θα τελεστεί ιερά αγρυπνία στη μνήμη του, στις 21:30 και όλοι οι ευσεβείς Χριστιανοί θα έχουν τη δυνατότητα να παρευρεθούν και να προσευχηθούν στη χάρη Του.
Η εξαιρετική εικόνα του Αγίου Παϊσίου, από την αγιογράφο Μαρία Κανελλοπούλου.
Η μοναδική θέα από το σημείο που βρίσκεται το ξωκλήσι.
Λίγα λόγια για τη ζωή του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη
Ο Άγιος Παΐσιος είναι ίσως ο Άγιος ο οποίος έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη περισσότερο τις τελευταίες δεκαετίες για τα σοφά λόγια και οι διδαχές του. Μιλούσε για την αξία της πίστης, της προσευχής και της πνευματικής ζωής γενικότερα, για την αγάπη στους άλλους και την οικογένεια αλλά και για το πώς να αντιμετωπίζει κανείς με στωικότητα και υπομονή τις δυσκολίες της ζωής. Τα λόγια του είχαν τόση απήχηση, που λέγεται πως στην ουσία αναβίωσαν τον μοναχισμό στην Ελλάδα.
Ακόμη και πριν την Κοίμηση και την επίσημη αγιοποίηση του, πολλοί Ορθόδοξοι σε όλο τον κόσμο τον θεωρούσαν Όσιο. Πολλοί επισκέπτες της σκήτης του Αγίου Παϊσίου ανέφεραν πως μετά την επίσκεψη τους θεραπεύτηκαν από χρόνιες ασθένειες, ακόμη και ανίατες. Μετά την Κοίμηση του, πολλοί έχουν αναφέρει ότι είδαν τον μοναχό, ο οποίος τους προειδοποίησε ή τους προστάτεψε από κάποιον κίνδυνο και στη συνέχεια χάθηκε.
Γεννήθηκε το 1924 στην Φάρασα της Καππαδοκίας. Την περίοδο εκείνη γινόταν βίαιος διωγμός των Ελλήνων και οι γονείς του μην ξέροντας αν το νεογέννητο παιδί τους θα μπορέσει να επιβιώσει, ζήτησαν από τον ιερέα του χωριού, που δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Αρσένιο, να το βαφτίσει άμεσα. Ο Άγιος κατάλαβε ότι το παιδί θα γίνει μοναχός κι επέλεξε να του δώσει το όνομα του, χρίζοντας τον έτσι διάδοχό του.
Η οικογένεια του Παϊσίου εκδιώχθηκε από την Φάρασα και εγκαταστάθηκε τελικά στην Κόνιτσα της Ηπείρου στην Ελλάδα, όπου ο μικρός Αρσένιος πήγε στο σχολείο, έμαθε γράμματα και ξεκίνησε να διαβάζει την Αγία Γραφή αλλά και βίους Αγίων. Τον περισσότερο χρόνο του τον περνούσε προσευχόμενος σε τοπικά απομονωμένα παρεκκλήσια.
Ο Αρσένιος επέλεξε να μην πάει Γυμνάσιο αλλά να μάθει τη ξυλουργική τέχνη, μιμούμενος τον Χριστό και άρχισε να παίρνει την απόφαση να μονάσει στο Άγιο Όρος. Όταν ήταν έφηβος, ένας χωριανός του για να τον αποτρέψει από το να γίνει μοναχός του μίλησε για τον Δαρβίνο και ο Αρσένιος συγκλονισμένος κλείστηκε για ώρες σε ένα εκκλησάκι προσευχόμενος. Εκεί του παρουσιάστηκε με τη μορφή λαμπερού φωτός ο Χριστός και του ζήτησε να γίνει Μοναχός.
Πριν προλάβει να μονάσει ο Αρσένιος ξέσπασε ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος και ο εμφύλιος. Κλήθηκε να υπηρετήσει στο σώμα διαβιβαστών όπου διακρίθηκε για την ανδρεία του, αφού αναλάμβανε δύσκολες αποστολές προτιμώντας να θυσιαστεί ο ίδιος από το να σκοτωθούν οι συναγωνιστές του. Σε όλη τη διάρκεια των πολέμων έσωσε πολλούς στρατιώτες χωρίς να ρίξει ούτε μία σφαίρα.
Όταν έγινε 29 ετών παρουσιάστηκε στο Άγιο Όρος για να μονάσει και χειροτονήθηκε μοναχός με το όνομα Παΐσιος. Στόχος του ήταν να γίνει ασκητής, αλλά λόγω του ήθους του και της εργατικότητας του, αυτό άργησε να γίνει. Για πολλά χρόνια ο Παΐσιος περιπλανήθηκε σε διάφορα μοναστήρια ανά την Ελλάδα, αλλά και στην Έρημο Σινά.
Τελικά, έγινε ασκητής στο Άγιο Όρος και σύντομα άρχισαν να τον επισκέπτονται πολλοί πιστοί και μοναχοί για να τον δουν από κοντά και να μιλήσουν μαζί του. Στις 12 Ιουλίου 1994 ο Παΐσιος πέθανε από καρκίνο, κάτι που είχε παρακαλέσει τον Θεό να του συμβεί.
Πληροφορίες για τον βίο του Αγίου Παϊσίου: monastery.gr
