Η ανακοίνωση, η οποία βασίστηκε σε τηλεδιάσκεψη εκπροσώπων από τις βασικότερες Περιφερειακές Ενότητες (Π.Ε.) καλλιέργειας επιτραπέζιων ποικιλιών, ανέδειξε την ανάγκη άμεσων μέτρων για τη βελτίωση της άρδευσης και τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του κλάδου.
Οι αριθμοί της παραγωγής
Η παραγωγή της πράσινης ελιάς «Χαλκιδικής» εκτιμήθηκε στους 185.000 τόνους, αριθμός ικανός να καλύψει τις ανάγκες της εγχώριας αγοράς και των εξαγωγών. Ωστόσο, η παραγωγή της ποικιλίας «Αμφίσσης»/«Κονσερβολιά» έφτασε μόλις τους 25.000 τόνους, ποσότητα που δεν αρκεί για την κάλυψη των αναγκών της αγοράς. Η ετήσια εκτίμηση για τις μαύρες ελιές «Καλαμών»/«Καλαμάτας» ανέρχεται σε 110.000 τόνους, αν και εκφράζονται ανησυχίες για μείωση της ποσότητας λόγω της ξηρασίας.
Κλιματική κρίση και επιπτώσεις
Η ΔΟΕΠΕΛ τονίζει ότι η παρατεταμένη ανομβρία και οι καύσωνες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είχαν αρνητική επίδραση στο μέγεθος του καρπού, επηρεάζοντας ακόμη και αρδευόμενους ελαιώνες. Αυτή η κατάσταση καθιστά την ανάγκη για έγγειες βελτιώσεις και σύγχρονα συστήματα άρδευσης επιτακτική. Χωρίς αυτά τα μέτρα, οι ελαιοπαραγωγοί, ακόμη και σε περιοχές πλούσιες σε υδάτινο δυναμικό, παραμένουν εκτεθειμένοι στις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης.
Οικονομικοί παράγοντες και προβλήματα
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που επηρέασε τη φετινή παραγωγή ήταν οι χαμηλές τιμές αγοράς του προϊόντος και το υψηλό κόστος άρδευσης. Αυτοί οι παράγοντες οδήγησαν πολλούς ελαιοπαραγωγούς της ποικιλίας «Αμφίσσης»/«Κονσερβολιά» να θεωρήσουν την καλλιέργεια ασύμφορη, επιλέγοντας να μη συλλέξουν τον καρπό ή να τον κατευθύνουν προς ελαιοποίηση.
Προβληματισμός για το μέλλον
Η ΔΟΕΠΕΛ εκφράζει έντονη ανησυχία για την επόμενη ελαιοκομική περίοδο και το μέλλον της ελαιοκαλλιέργειας. Η παρατεταμένη ανομβρία επηρεάζει την ανθοφορία και την καρποφορία, καθιστώντας δύσκολες τις προβλέψεις για την επόμενη χρονιά. Οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και η ανάγκη για βελτιώσεις στην υποδομή άρδευσης είναι πλέον πιο εμφανείς από ποτέ.
Η έκθεση της ΔΟΕΠΕΛ υπογραμμίζει τις σοβαρές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ελληνική ελαιοκαλλιέργεια, με κύριο γνώμονα την κλιματική αλλαγή και τις οικονομικές δυσκολίες. Τα μέτρα για τη βελτίωση των υποδομών και την υποστήριξη των ελαιοπαραγωγών είναι καίριας σημασίας για τη βιωσιμότητα του κλάδου. Η επένδυση στην άρδευση και οι έγκαιρες ενέργειες μπορεί να είναι το κλειδί για τη διατήρηση της ποιότητας και της ποσότητας της παραγωγής, καθώς και για τη διασφάλιση της θέσης της Ελλάδας στην παγκόσμια αγορά ελαιολάδου και επιτραπέζιων ελιών.
