«Το ΠΑΣΟΚ πιστεύει ότι μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση με βάση το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου. Υπάρχει πεδίο για να αναζητηθούν προγραμματικές συγκλίσεις», είπε ο Μιχάλης Κατρίνης.
Αναλυτικά:
- Δεν πάτε με τον Μητσοτάκη, δεν πάτε με τον Τσίπρα, δεν αποδέχεστε τον Βαρουφάκη. Τελικά, μήπως τα όχι είναι περισσότερα από τα ναι και άρα η αναφορά σε κυβέρνηση συνεργασίας εκ μέρους σας είναι προσχηματική;
«Θα μπορούσε να ισχύει αυτό, αν δεν καταθέταμε έγκαιρα συγκεκριμένες προτάσεις. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, έχει καταθέσει μια ολοκληρωμένη προγραμματική πρόταση για όλα τα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα και τους πολίτες. Αυτή η πρόταση από μόνη της αποτελεί τη βάση συζήτησης για μια πιθανή προγραμματική σύγκλιση, αλλά Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρονται για προγραμματική σύγκλιση, ούτε θέλουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Ο κ. Μητσοτάκης το δηλώνει ευθέως, δε θέλει κυβέρνηση συνεργασίας. Το μόνο που θέλει είναι να παραμείνει πρωθυπουργός και να συνεχίσει να κυβερνά ανεξέλεγκτος».
- Σε σχέση με τη Ν.Δ., χωρίς τον κ. Μητσοτάκη, που κατηγορεί τον κ. Ανδρουλάκη για εμμονή, θα μπορούσατε να συμφωνήσετε; Γιατί, σύμφωνα με τις ως τώρα δημοσκοπήσεις, ο πρώτος με τον τρίτο μπορούν να κάνουν κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή…
«Ο κ. Μητσοτάκης έχει αποκλείσει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, προφανώς γιατί γνωρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να αποδεχθεί και δεν έχει αποδεχθεί τη συγκάλυψη του μεγάλου σκανδάλου των υποκλοπών. Γιατί γνωρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σταθερά δεσμευμένο στη διαμόρφωση ενός νομοθετικού πλαισίου για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους, με τα μάτια στραμμένα στους πολίτες και στην κοινωνία και όχι στα funds.
Το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης κατηγορεί τον Νίκο Ανδρουλάκη για εμμονή μάς ξεπερνάει όλους. Ο άνθρωπος που ανέχθηκε - αν δεν καθοδηγούσε - έναν παρακρατικό μηχανισμό που παρακολουθούσε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο, επιχειρεί να εμφανιστεί ως τιμητής και ανήξερος».
- Συμφέρει το ΠΑΣΟΚ και τη χώρα να οδηγηθούμε σε νέες εκλογές τον Ιούλιο; Θα έχετε κι εσείς μερίδιο στην ακυβερνησία και την αστάθεια.
«Το ΠΑΣΟΚ πιστεύει ότι μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση με βάση το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου. Υπάρχει πεδίο για να αναζητηθούν προγραμματικές συγκλίσεις. Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να συντηρήσουν την εικόνα ενός αδύναμου δικομματισμού. Προφανώς αυτές θα έχουν την ευθύνη των δεύτερων εκλογών και της δημιουργίας κλίματος αστάθειας. Και θα κριθούν ανάλογα από τους πολίτες».
- Έχει ο Ανδρέας Παπανδρέου ιδιοκτήτες; Γιατί αντιδράσατε τόσο έντονα στα όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος υποστήριξε επίσης ότι ο Ανδρέας είχε μέτωπο μόνο με τη Δεξιά. Ενώ εσείς και με τον ΣΥΡΙΖΑ…
«Θα πρέπει μάλλον να υπενθυμίσω ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Όπως θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, πέραν της αντίθεσής του με τη Δεξιά και τη συντήρηση, ασκούσε κριτική και στην Αριστερά για τις επιλογές της. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι επιλογές αυτές είχαν στόχο την ηθική και πολιτική του εξόντωση. Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που άσκησε τεκμηριωμένη και σκληρή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, καταθέτοντας και συγκεκριμένες προγραμματικές προτάσεις. Δυστυχώς, για κάποιους αυτή είναι η αλήθεια και δυστυχώς αυτό αποκαλύπτει και την ανεπάρκειά τους. Γιατί, απέναντι σε μια αποδεδειγμένα κακή κυβέρνηση, δεν μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση να μην εισπράττει τη φθορά της, αλλά να φθείρεται και αυτή στον ίδιο ή και μεγαλύτερο βαθμό».
- Τι διακυβεύεται κατά τη γνώμη σας στις προσεχείς κάλπες; Και γιατί η αλλαγή θα έρθει με ψήφο στο ΠΑΣΟΚ; Και ο ΣΥΡΙΖΑ εξάλλου την αλλαγή επιζητά.
«Η αλλαγή δεν είναι σύνθημα, πρέπει να έχει πολιτικό περιεχόμενο. Να ταυτίζεται με πολιτικές που συνιστούν λύσεις στα προβλήματα των πολιτών. Η χώρα χρειάζεται μια γενική ανασύνταξη, ένα σοβαρό και συγκροτημένο σχέδιο διακυβέρνησης. Πρέπει να φύγουμε από το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει λύσεις, αναξιοποίητα πλεονεκτήματα. Η πραγματική αλλαγή για τη χώρα θα έρθει μέσα από μια άλλη πολιτική, ένα άλλο μοντέλο διακυβέρνησης. Με κυβερνήσεις συνεργασίας, κανόνες διαφάνειας, επιστροφή του κράτους δικαίου και κυρίως από μια συμπεριληπτική πολιτική για τους νέους, για τους οποίους σήμερα δε μιλάει κανείς.
Μπορεί να έχει μέλλον αυτή η χώρα με τους νέους της να ωθούνται στο περιθώριο, να μην εμπιστεύονται την πολιτική, αλλά και με τη μεγάλη πλειονότητα του κατεστημένου και του πολιτικού συστήματος να φοβάται την ψήφο των νέων; Οι απαντήσεις είναι προφανείς…»
