Περισσότερες εστίες έντασης, ενίσχυση των ακροδεξιών κομμάτων και του ακτιβισμού μέσω των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, βλέπε «Κίτρινα Γιλέκα» στη Γαλλία.


Το 2019 θα είναι η χρονιά των αυξανόμενων εντάσεων, γράφει ο Αμερικανός δημοσιογράφος επισημαίνοντας ότι η αστάθεια θα είναι αυτή που θα κυριαρχεί στο διπλωματικό τοπίο.


Ο πλανήτης μας ασφυκτιά, είναι πιο πυκνοκατοικημένος. Η ανάγκη μας για πόρους είναι μεγαλύτερη. Οι προσδοκίες μας είναι πιο άμεσες. Κι ενώ θέλουμε αλλαγή, την ίδια ώρα οι προβλέψεις για ένα καλύτερο μέλλον διαγράφονται δυσοίωνες.

Ο ακτιβισμός εξελίσσεται. Τα κινήματα που ξεπηδούν μέσα από τα social media ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια - από τους διαδηλωτές της κλιματικής αλλαγής που κλείνουν κεντρικές αρτηρίες στο κεντρικό Λονδίνο έως τα ακούραστα «Κίτρινα Γιλέκα» που κάνουν άνω- κάτω το Παρίσι προκαλώντας μόνιμο πονοκέφαλο στον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.

Brexit: ένα «βρώμικο» διαζύγιο

Σε κάθε διαδήλωση, είτε αυτή εκφράζεται με οργή και θυμό είτε ως μία ειρηνική διαμαρτυρία, υπάρχει ένα πέπλο έντονης δυσαρέσκειας.


Αυτό που άρχισε το 2018 εξελίσσεται σε ένα «βρώμικο διαζύγιο» με έριδες εντός κι εκτός του Λονδίνου που βάζουν «βόμβα» στα θεμέλια της γηραιάς ηπείρου.

Οι ΗΠΑ γυρνούν την πλάτη στον Τραμπ

Η Ευρώπη ξαφνικά δίνει την εικόνα μιας ασταθούς ηπείρου.

Το μόνο που μπορεί ίσως να μην είναι τόσο κακό για την παγκόσμια σταθερότητα είναι το γεγονός ότι ο ΗΠΑ, η χώρα που είχε βάλει το λιθαράκι της στην δημιουργία της σημερινής Ευρώπης, τώρα της γυρνάει την πλάτη.

Ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, κατέστησε σαφές ότι δεν ενδιαφέρεται πολύ για την Ευρώπη.Μίλησε απαξιωτικά για την Βρετανή πρωθυπουργό Τερέζα Μέι, κατηγόρησε τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και ήταν εχθρικός απέναντι στον Γάλλο πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν. Εν ολίγοις, κρατάει αποστάσεις από τους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ.

Με την ευρωπαϊκή σταθερότητα να κλυδωνίζεται επικίνδυνα, το 2019 μας κάνει μάλλον ύπουλα ποδαρικό.

Σε πολιτικό επίπεδο, θα είναι μία επικίνδυνη χρονιά και όχι μόνο εξαιτίας της ασταθούς Ευρώπης.

Ο Τραμπ ρίχνει φιτίλι στις σχέσεις της Ουάσινγκτον με το Πεκίνο και πλέον έχει πάρε - δώσε με τον ριψοκίνδυνο ηγέτη της Βόρεια Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν με το πυρηνικό πρόγραμμα ως μόνιμη απειλή.Καθησυχάζει τον πρίγκιπα της Σαουδικής Αραβίας,Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, που βρέθηκε στο στόχαστρο της διεθνούς κοινότητας για την άγρια δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι στο σαουδαραβικό προξενείο στην Τουρκία, και υψώνει... ανάστημα απέναντι στον Βλαντιμίρ Πούτιν επιβάλλοντας κυρώσεις στη Ρωσία.

Αλλά ίσως, το πιο καταστροφικό βήμα στην μέχρι τώρα θητεία του Αμερικανού προέδρου είναι η απομάκρυνση του υπουργού Άμυνας, Τζέιμς Μάτις, ο οποίος έβαζε φρένο στις πιο λανθασμένες- υπέρμετρα φιλόδοξες παρορμήσεις του. Με την απόσυρση των Αμερικανών στρατιωτών από τη Συρία και το Αφγανιστάν , ο Τραμπ διασφαλίζει στο ελάχιστο τα συμφέροντα των Αμερικανών και θέτει σε κίνδυνο την παγκόσμια ασφάλεια.

Το μεγαλύτερο... ατού του Αμερικανού προέδρου είναι πως είναι απρόβλεπτος - Εκτός από την κίνηση στη Συρία, ξεκίνησε τη διαδικασία αποχώρησης από τη Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, από τις εμπορικές συμφωνίες για την TPP, αποχώρησε από την πυρηνική συμφωνία του Ιράν και επέβαλε δασμούς σε μεγάλο αριθμός κινεζικών προιόντων. Οι πολιτικοί αναλυτές εκφράζουν φόβους ότι ο Τραμπ είναι πιθανό να γίνει πιο επιθετικός στην προσπάθειά του να υλοποιήσει κάποιες από τις δεσμεύσεις του εντός του 2019.

Από τότε που ανέλαβε τον προεδρικό θώκο, η παγκόσμια τάξη ακροβατεί, σχολιάζει το CNN.

Η γηραιά ήπειρος είναι πιο ευάλωτη σε πολλά μέτωπα:εξ ανατολάς από τον ισχυρό άνδρα της Ρωσίας, νότια από τον Σουλτάνο του Βοσπόρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και δυτικά από τον Τραμπ.

Σε συνδυασμό με τα εσωτερικά της προβλήματα, η ευρωπαική συνοχή αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο.

Ο Μακρόν ξεκίνησε με ποσοστά να καλπάζουν και τώρα η δημοτικότητά του είναι στα τάρταρα.

Στη Γερμανία, η Ευρώπη επικροτούσε την «ηθική» πυξίδα της Μέρκελ με την πολιτική των ανοικτών θυρών σε ότι αφορά το μεταναστευτικό. Τελικά η ίδια αντικαταστάθηκε ως επικεφαλής του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών με τους συμπολίτες της να την τιμωρούν για την πολιτική της στο προσφυγικό.

Στη Βρετανία, ο χειρισμός της Μέι στο θέμα του Brexit την ανάγκασε να βάλει στην άκρη τις πολιτικές φιλοδοξίες και για να διατηρήσει την καρέκλα της ακολουθώντας το ρεύμα για μία αποχώρηση του Λονδίνου από την ευρωπαιϊκή οικογένεια χωρίς συμφωνία.