Η Λίντια θυμάται τα φρικιαστικά πειράματα που έζησε από τον Γιόζεφ Μένγκελε - Έκανε πειράματα σε παιδιά, δίδυμα και μικρόσωμους
Η Λίντια Μαξίμοβιτς είναι ένα από τα θύματα του διαβόητου γιατρού Γιόζεφ Μένγκελε, ο οποίος έκανε πειράματα σε κρατούμενους του Άουσβιτς, κυρίως σε παιδιά, δίδυμα και μικρόσωμους.
Η Λίντια έφτασα στο Άουσβιτς το 1943, σε ηλικία 3 ετών. Οι Γερμανοί εκτόπισαν την οικογένειά της από τα περίχωρα του Μίνσκ στη Λευκορωσία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, τις σκηνές στην αποβάθρα άφιξης δεν πρόκειται να τις ξεχάσει ποτέ. Τα SS ούρλιαζαν, τα σκυλιά γαύγιζαν. Η οικογένειά της διασκορπίστηκε. Την απομάκρυναν από τη μητέρα της και την έβαλαν στη παράγκα όπου ήταν τα παιδιά. Μέσα στο παράπηγμα βρίσκονταν σειρές από ξυλοκρέβατα. Παντού ζωύφια. Οι κουβέρτες μέσα στη βρώμα. Τα παιδιά υπέφεραν από πείνα και κρύο.
Ο «Άγγελος του Θανάτου», όμως, ο «ντόκτορ» Μένγκελε, ήταν αυτός που τα παιδιά φοβόντουσαν περισσότερο. «Όταν άκουγα τον χτύπο από τις μπότες του, σερνόμουν στο ξυλοκρέβατο, ζάρωνα σε μια γωνιά και έκλεινα τα μάτια. Σκεφτόμουν ότι θα χανόμουν», λέει χαρακτηριστικά η Λίντια.
Τα φρικιαστικά πειράματα του Μένγκελε
Ο Μένγκελε σπούδασε ιατρική και ανθρωπολογία. Μετά από δύο διδακτορικά έκανε έρευνες στο Ινστιτούτο Κληρονομικότητας και Φυλετικής Υγιεινής στη Φραγκφούρτη. Το καλοκαίρι του 1940 παρουσιάζεται εθελοντικά στα SS και 3 μήνες αργότερα μετατίθεται στο Άουσβιτς ως γιατρός. Εκεί τον ενδιαφέρουν πειράματα με παιδιά, κυρίως δίδυμα και μικρόσωμους. Συχνά κάνει ενέσεις χρώματος για να δει εάν θα αλλάξει το χρώμα των ματιών, εγχειρίζει παιδιά χωρίς νάρκωση και μολύνει δίδυμα με βάκιλο του Κοχ για φυματίωση και βακτηρίδια τύφου. Η μικρή Λίντια δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ο Μένγκελε δοκιμάζει πάνω της ουσίες εμβολίων. Μετά από άπειρες ενέσεις είναι μια ζωντανή-νεκρή.
Κι όταν η μητέρα της μπαίνει κρυφά στη παράγκα της για να της φέρει φαγητό, τη βρίσκει αναίσθητη, με υψηλό πυρετό πάνω στο ξυλοκρέβατο. Τον Ιανουάριο του 1945, λίγο πριν μπει ο Κόκκινος Στρατός στο στρατόπεδο εξόντωσης, ο Μένγκελε δραπετεύει στη Δύση. Με ψεύτικο όνομα κρύβεται κοντά στην πόλη που γεννήθηκε, το Γκίνζμπουργκ, και το 1949 διαφεύγει στη Λατινική Αμερική. Η οικογένειά του στηρίζει με χρήματα τον διεθνώς καταζητούμενο για να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του. Το 1979 πεθαίνει σε ατύχημα την ώρα που κολυμπούσε στη Βραζιλία. Η οικογένειά του κράτησε για χρόνια μυστικό τον θάνατό του. Το 1985 όμως η αλήθεια ήρθε στην επιφάνεια.
«Δεν μπόρεσα να αγαπήσω»
Η μικρή Λίντια έζησε την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στις 27 Ιανουαρίου του 1945, πριν από 75 χρόνια. «Μετά την απελευθέρωση στα παραπήγματα βρίσκονταν 160 παιδιά ηλικίας από 2 έως 16 χρονών», θυμάται. Μόνο στο Άουσβιτς - Μπιρκενάου πέθαναν 200.000 παιδιά. Μετά τον πόλεμο η Λίντια υιοθετήθηκε από μια πολωνική οικογένεια. Για χρόνια θεωρούσε τη βιολογική της μητέρα νεκρή. Ξαναβρέθηκαν, μητέρα και κόρη, μετά από χρόνια. Ο φόβος για τον Μένγκελε δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Όταν έπαιζε με τα άλλα παιδιά τους έλεγε να μην φωνάζουν πολύ «γιατί θα έρθουν οι Γερμανοί». Μετά τον πόλεμο εκπαιδεύτηκε ως χημικός, παντρεύτηκε και σήμερα διατηρεί επιχείρηση. Τα βιώματά της δεν την επιτρέπουν να ζήσει μια κανονική ζωή. «Δεν ήμουν σε θέση να αγαπήσω σωστά και ειλικρινά, ούτε ακόμη και το ίδιο μου το παιδί, όπως μια μητέρα αγαπά τα παιδιά της», εξομολογείται σήμερα, 75 χρονών.
Στην πόλη που ο Μένγκελε γεννήθηκε, το Γκίντσμπουργκ, το όνομα Μένγκελε ρίχνει ακόμη μια «τερατώδη σκιά», λέει ο Ρούντολφ Κέπλερ, πρώην δήμαρχος της πόλης. Εδώ και δεκαετίες η μικρή πόλη ζει στη σκιά του «Αγγέλου του θανάτου», που γεννήθηκε και έζησε εκεί μέχρι να τελειώσει το σχολείο.
Το χωριό του Μένγκελε
Η οικογένεια των Μένγκελε ασκούσε επιρροή στην πόλη. Ο πατέρας του Γιόζεφ Μένγκελε, Καρλ, διατηρούσε με επιτυχία πριν τον πόλεμο εργοστάσιο παραγωγής αγροτικών μηχανών. Μετά τον πόλεμο οι δουλειές πήγαιναν ακόμη καλύτερα . Όταν πέθανε ανέλαβε ο γιός του Άλοις, νεώτερος αδελφός του Γιόζεφ Μένγκελε. Σήμερα η επιχείρηση δεν υπάρχει πια. Πριν από 34 χρόνια το χωριό απασχόλησε έντονα τη δημοσιότητα. Στο Γιαντ Βασέμ, το Μνημείο του Ολοκαυτώματος στη Ιερουσαλήμ, στήθηκε συμβολικά δικαστήριο με κατηγορούμενο τον Μένγκελε. Μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες οι επιζώντες διηγούνταν όσα υπέστησαν από τον Μένγκελε. Ο αντίκτυπος ήταν τόσο μεγάλος που το ποσό με τον οποίο είχε επικηρυχθεί ο γερμανός γιατρός ανέβηκε στα 5 εκ. δολάρια. Ρεπόρτερ από όλον τον κόσμο πολιόρκησαν την πόλη. «Το Γκίντσμπουργκ δεν ήταν προπύργιο των ναζί, η πόλη δεν είναι ούτε καλύτερη, ούτε χειρότερη από άλλες» λέει ο Κέπλερ. «Ο Μένγκελε θα μπορούσε να είχε γεννηθεί παντού».
Ο 83χρονος σοσιαλδημοκράτης είναι αντίθετος με την αλλαγή ονομασίας ενός δρόμου στο χωριό που φέρει το όνομα Καρλ Μένγκελε. «Θα ισοδυναμούσε με απόδοση ευθυνών σε ολόκληρη την οικογένεια, όπως γίνονταν και στη ναζιστική περίοδο», λέει.
Δεν είναι όμως όλοι οι κάτοικοι ικανοποιημένοι με τον τρόπο με τον οποίο η πόλη αναψηλαφεί την ιστορία της. Ένας εξ αυτών είναι ο καθηγητής γυμνασίου Γιάνουτς Κότσακ. Με την επιμονή του κατάφερε να στηθεί μνημείο για τον γερμανοεβραίο Γιάνους Κόρτσακ, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1942 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τρεμπλίνκα.
Πηγή: Protothema.gr
Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 22 Ιανουαρίου 2020 10:44
Πολλές φορές διαβάζουμε για ιστορικά γεγονότα και μας ξεφεύγει ένα επιφώνημα: «μα είναι δυνατόν;» Και όμως είναι! Ζει ακόμα η χελώνα που γεννήθηκε την ίδια χρονιά με τον Χαρίλαο Τρικούπη και το δένδρο που φύτρωσε πριν από 5000 χρόνια, όταν άρχιζε ο Κυκλαδικός Πολιτισμός στο Αιγαίο! Απίστευτο.
Προσπαθώντας να τακτοποιήσουμε τα... συρτάρια της Ιστορίας στο νου μας, συχνά στοιβάζουμε τα δεδομένα τους σε χώρους που αφορούν την «παλιά εποχή» ή τη «σύγχρονη εποχή». Ο εγκέφαλόςμας ταξιδεύει στις θάλασσες του του χρόνου και… χάνει τον προσανατολισμό του.
Τι συμβαίνει όταν πολλά από τα συμβάντα που ταξινομήσανε στον σύγχρονο κόσμο πέφτουν στο κεφάλι μας και μας… χτυπούν με την παλαιότητά τους; Κι έτσι υποχρεωνόμαστε να επανεκτιμήσουμε την αντίληψή μας για τον χρόνο. Να λοιπόν μια σειρά από ενδιαφέροντα γεγονότα που έλαβαν εκπλήσσουν και μας κάνουν να σκεφτούμε ξανά το τρόπο που «βλέπουμε» το παρελθόν.
Σαν χελώνα στον χρόνο...
1. Ζει ακόμα χελώνα που γεννήθηκε μαζί με το Νέο Ελληνικό Κράτος και τον Χαρίλαο Τρικούπη: Ο Τζόναθαν, μια γιγαντιαία χελώνατων Σεϋχελλών στον Ινδικό Ωκεανό, ζει ακόμα στο νησί της Αγίας Ελένης, εκεί που άφησε την τελευταία του πνοή ο Μέγας Ναπολέωνκαι απολαμβάνει τις περιποιήσεις και τη φροντίδα των ανθρώπων, ενώ μετράει στο καβούκι της 191 χρόνια!
Ο Τζόναθαν δεν πρόλαβε να δει και να ακούσει το βαρύ πάτημα του Βοναπάρτηστα χώματα του νησιού της, αφού ο Κορσικανός είχε πεθάνει το 1821. Όμως, ο Τζόναθαν γεννήθηκε όταν υπογραφόταν η Συνθήκη του Λονδίνου που αναγνώριζε την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος και τη χρονιά που γεννήθηκε ο Χαρίλαος Τρικούπης: το 1832! Στις 4 Δεκεμβρίου του 2022, όταν ο Τζόναθαν έγινε 190 ετών, κάτοικοι της περιοχής του έφτιαξαν μια τούρτα με τα αγαπημένα του υγιεινά τρόφιμα. Για κεράκια μην το σκέπτεστε…
Επίσης να θυμηθούμε τη Χάριετ, τη διάσημη χελώνα που φέρεται να πήρε ο Κάρολος Δαρβίνος κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, το 1835, από τα νησιά Γκαλαπάγκος. Η Χάριετ μεταφέρθηκε αρχικά στην Αγγλία και στη συνέχεια ταξίδεψε - με πλοίο πάντα - στο τελευταίο της σπίτι, στην Αυστραλία. Ωστόσο, υπάρχουν αμφιβολίες για τη γνησιότητα της ιστορίας, που πηγάζουν από το γεγονός ότι ο Δαρβίνος δεν είχε επισκεφτεί ποτέ το νησί από το οποίο καταγόταν η Χάριετ. Υπολογίζεται ότι, η Χάριετ είχε ηλικία 175 ετών όταν τελικά πέθανε στον ζωολογικό κήπο του Steve Irwin το 2006! Η Χάριετ είχε γεννηθεί το 1830.
2. Το πεύκο που φύτρωσε καν πριν γεννηθεί η Ιστορία: Κι αν ο Τζόναθαν, η χελώνα είναι 191 χρονών, τι να πούμε και για το πεύκο (του είδους Pinus longaeva ), το ονομαζόμενο «Μαθουσάλας», που απολαμβάνει το οξυγόνο στα Λευκά Όρη της Καλιφόρνιαεδώ και 4.854 χρόνια! Αν είναι δυνατό; Για να καταλάβετε, το δέντρο υπήρχε όταν ακόμα κυκλοφορούσαν στη Γη τα μαμούθ, που εξαφανίστηκαν πριν από 4.000 χρόνια. Να αναφέρουμε όμως, ότι εκεί κάπου 3.000 χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός - τότε που φύτρωνε το πεύκο - oι καμήλες εξημερώνονταν στην Αίγυπτο, άρχισαν να χτίζουν το Στόουνχεντζστη Βρετανία, ο Κυκλαδικός πολιτισμός αναπτυσσόταν στο Αιγαίο. Αν μιλούσε ο πεύκος τι θα είχε να πει, ε;
Επίσης, στη Νεβάδα υπάρχει ο «Προμηθέας» δένδρο ίδιου είδους με τον «Μαθουσάλα», που οι ειδικοί αγωνίζονται να αποδείξουν ότι είναι μεγαλύτερο σε ηλικία: 4.900 χρονών, λένε... Και για να έρθουμε στον τόπο μας: το αρχαιότερο δένδρο στην Ελλάδα εκτιμάται ότι είναι από 2000 έως 5000 χρόνων και αναφερόμαστε σε μια ελιά στο Κολυμπάρι των Χανίων!
3. Τα μαμούθ ήταν ακόμα ζωντανά ενώ οι Αιγύπτιοι έχτιζαν τις πυραμίδες: Και μιας και αναφερθήκαμε στα μαμούθ, τα τριχωτά παχύδερμα - προγόνους των ελεφάντων, που έγιναν διάσημα στα παιδιά - κυρίως - από τις ταινίες κινουμένων σχεδίων «Η Εποχή των Παγετώνων» και έναν από τους πρωταγωνιστές της, το μαμούθ «Μάνι».
Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι τα μαμούθ εξακολουθούσαν να περιφέρονται στη Γημέχρι περίπου το 1650 π.Χ. Τα γιγάντια πλάσματα θα μπορούσαν να διαβιούν σε ένα νησί στα ανοικτά των ακτών της ανατολικής Ρωσίας εκείνη την εποχή. Εν τω μεταξύ, η αρχαιότερη από τις Μεγάλες Πυραμίδεςστην Αίγυπτο, η Πυραμίδα του φαραώ Ζοζέρ κατασκευάστηκε μεταξύ 2630 και 2611 π.Χ., πράγμα που σημαίνει ότι ενώ οι άνθρωποι ήταν απασχολημένοι με την κατασκευή κάποιων από τα Θαύματα του κόσμου, τα μαμούθ βαρυπατούσαν στις αφιλόξενες περιοχές τους.
4. Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον δεν έμαθε ποτέ ότι υπήρξαν δεινόσαυροι στη Γη: Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον, ο πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, πέθανε ήσυχα στο σπίτι του στις 14 Δεκεμβρίου του 1799, σε ηλικία 67 χρονών. Ο Ουάσιγκτον ήταν στρατιωτικός, αγρότης και πολιτικός και αποκαλείται, συνήθως, από τους συμπατριώτες του ως ο Πατέρας της Χώρας. Αυτός, όπως και οποιοσδήποτε άλλος εκείνη την εποχή, δεν γνώριζε την ύπαρξη δεινοσαύρων πάνω στη Γη, αφού δεν ήταν ακόμα επιστημονικά αναγνωρισμένα τα γιγαντιαία σπονδυλωτά ζώα. Το 1824, ο Βρετανός φυσιοδίφης Γουίλιαμ Μπάκλαντ περιέγραψε για πρώτη φορά τον Μεγαλόσαυρο, που τώρα θεωρείται ο πρώτος δεινόσαυρος που ανακαλύφθηκαν τα οστά του.
5. Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης υπήρχε για εκατοντάδες χρόνια πριν την ίδρυση της αυτοκρατορίας των Αζτέκων: Η Αυτοκρατορία των Αζτέκων, άρχισε ως συμμαχία τριών πόλεων - κρατών. Αυτές οι τρεις πόλεις - κράτη κυβέρνησαν την περιοχή μέσα και γύρω από την κοιλάδα του Μεξικούαπό το 1428 μέχρι που οι συνδυασμένες δυνάμεις των Ισπανών Κονκισταδόρες και των γηγενών συμμάχων τους υπό τον Ερνάν Κορτές τις κατατρόπωσαν το 1521. Ο πολιτισμός των Αζτέκων είχε επίσης πλούσιες και περίπλοκες μυθολογικές και θρησκευτικές παραδόσεις καθώς είχε επιτύχει αξιόλογα αρχιτεκτονικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα.
Τον ίδιο καιρό, στην Αγγλία, το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης είχε ήδη ιδρυθεί! Δεν έχει γνωστή η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης, αλλά υπάρχουν στοιχεία της ύπαρξής του Πανεπιστημίου ήδη από το 1096, που το καθιστούν ως το παλαιότερο αγγλόφωνο πανεπιστήμιο στον κόσμο και το δεύτερο παλαιότερο σε συνεχή λειτουργία. Η Οξφόρδη αναπτύχθηκε γρήγορα από το 1167 όταν βασιλιάςΕρρίκος ο Β' απαγόρευσε στους άγγλους φοιτητές να σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού.
Πολύ μπροστά η Ελλάδα...
6. Οι Ελβετίδες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου δυο χρόνια αφού πάτησε ο άνθρωπος στη Σελήνη: Η Ελβετία είναι στη συνείδηση του μέσου ευρωπαίου πολίτη ως μια από τις πιο προοδευτικές χώρες στη Γη. Είναι λοιπόν να μην προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι γυναίκες της χώρας του Γουλιέλμου Τέλου δεν είχαν δικαίωμα ψήφου μέχρι το 1971; Και μάλιστα όταν, 65 χρόνια πριν η Φινλανδία ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που έδωσε δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες. Το 1971, ο Νιλ Άρμστρονγκ είχε ήδη δύο χρόνια που πάτησε το έδαφος της Σελήνης και η NASA, εκείνη τη χρονιά, καθοδηγούσε στο φεγγάρι ένα όχημα! Να σημειώσουμε εδώ ότι στην Ελλάδα, οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου από το 1934 στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και από το 1953 στις βουλευτικές εκλογές.
7. Το φαξ εφευρέθηκε την ίδια χρονιά που οι Έλληνες απαιτούσαν Σύνταγμα από τον Όθωνα: Η αρχική συσκευή φαξ, το «τηλεομοιότυπο» στα ελληνικά, κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1843 από τον σκωτσέζο εφευρέτη Αλεξάντερ Μπέιν, την ίδια χρονιά που στην Ελλάδα γινόταν η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, με τον στρατό και πολιτικούς να απαιτούν από τον βασιλιά Όθωνα παραχώρηση Συντάγματος και ο Κάρολος Ντίκενς δημοσίευε για πρώτη φορά τη διάσημη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του. Επίσης τότε πάνω από 1.000 άνθρωποι ξεκίνησαν από τη Δύση των ΗΠΑ για το Όρεγκον αναζητώντας χρυσάφι, σηματοδοτώντας την αρχή της «Μεγάλης Μετανάστευσης».
8. Οι κρατούμενοι έφτασαν στο Άουσβιτς λίγες μέρες μετά την ίδρυση του Mcdonald's: Ενώ τα ταχυφαγεία McDonald's συνδέονται παραδοσιακά με τις καλές εποχές και την ευημερία των ΗΠΑ του 1950, το πρώτο εστιατόριο άνοιξε πολύ νωρίτερα: στις 15 Μαΐου 1940. Μόλις 5 ημέρες αργότερα, οι πρώτοι κρατούμενοι των Ναζί έφτασαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτςστην Πολωνία.
9. Το χάπι Ecstasy φτιάχτηκε τη χρονιά που βυθίστηκε ο Τιτανικός: Ο «αβύθιστος» Τιτανικόςβυθίστηκε με τη «μία» το 1912, πλέοντας στον βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, τέσσερις ημέρες μετά τον παρθενικό απόπλου του από το Σαουθάμπτον κατευθυνόμενος προς τη Νέα Υόρκη· γνωστό! Το άγνωστο; Την ίδια χρονιά, ο φαρμακευτικός κολοσσός Merck ενδιαφέρθηκε για την ανάπτυξη ουσιών που θα σταματούσαν την αιμορραγία και ένας από τους χημικούς του, ο Άντον Κέλις, συνέθεσε την ουσία 3,4 μεθυλενιο-διοξυ-μεθυλαμφεταμίνη ή MDMA που καταχωρείται ως ως παραισθησιογόνος αμφεταμίνη.
Το σκεύασμα δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Merck εκείνη την εποχή, και οι χημικοί επανήλθαν για να «ξαναδούν» την ουσία τα επόμενα χρόνια. Η ουσία δοκιμάστηκε για την ανακούφιση από την ασθένεια του Πάρκινσον, όμως απορρίφθηκε. Ουσίες αυτής της οικογένειας δοκιμάστηκαν επίσης χωρίς επιτυχία από το στρατό των ΗΠΑ, στη δεκαετία του 1950, στην αναζήτηση - κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου - για «ορούς αλήθειας» Και μόλις το 1975 άρχισαν να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι: ήπια «έξαψη» ευφορίας, που την ακολουθούν αισθήματα γαλήνης και ηρεμίας, και η εξαφάνιση του θυμού και της εχθρότητας. Το χάπι Ecstasy ήταν παρών... Σε μεγάλες δόσεις, η ουσία προκαλεί δυνατές παραισθήσεις γεμάτες έντονα χρώματα. Το Ecstasy επιδρά στα επίπεδα των νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο, που είναι υπεύθυνα για την ευφορία, όπως η σεροτονίνη!
10. Ο Όρβιλ Ράιτ ήταν ακόμα ζωντανός όταν βομβαρδίστηκαν η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι: Δικαίως πιστώνεται στους αδερφούς Ράιτ η εφεύρεση αυτού που γνωρίζουμε σήμερα ως αεροπλάνο, και πρέπει να ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τον Όρβιλ Ράιτ - του οποίου ο αδελφός Γουίλμπουρ πέθανε το 1912 - να δει το μεγάλο επίτευγμα της ζωής του να είναι υπεύθυνο για τη μεγαλύτερη καταστροφή, που προκάλεσε σε ανθρώπους ο άνθρωπος. Το 1945 αεροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ έριξαν ατομικές βόμβες στις ιαπωνικές πόλεις Χιροσίμακαι Ναγκασάκι, σκοτώνοντας τουλάχιστον 129.000 ανθρώπους. Ο Όρβιλ Ράιτ, που πέθανε το 1948, εξέφρασε τη λύπη του σε μια συνέντευξη για τον θάνατο και την καταστροφή που επέφεραν οι βομβαρδισμοί του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: «Τολμήσαμε να ελπίζουμε ότι είχαμε εφεύρει κάτι που θα έφερνε διαρκή ειρήνη στη Γη, αλλά κάναμε λάθος...».
11. Το Κολοσσαίο ολοκληρώθηκε όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς τέλειωνε το ευαγγέλιο του: Ο ευαγγελιστής Λουκάς έχει γράψει το εκτενέστερο από τα τέσσερα Ευαγγέλια που μαζί με τις Πράξεις των Αποστόλων περιλαμβάνονται στην Καινή Διαθήκη. Η πιο πιθανή ημερομηνία για τη συγγραφή του έργου του Λουκά είναι γύρω στο 80 με 110 και υπάρχουν ενδείξεις ότι εξακολουθούσε να αναθεωρείται μέχρι τον 2ο αιώνα. Εν τω μεταξύ το Κολοσσαίο, γνωστό και ως Φλάβιο Αμφιθέατρο, άρχισε να κατασκευάζεται το 72 μ.Χ. και ολοκληρώθηκε όταν ήταν αυτοκράτορας ο Τίτος, το 80 μ.Χ. Το Κολοσσαίο το μεγαλύτερο αμφιθέατρο που έχει κατασκευαστεί ποτέ και μπορεί να χωρέσει 65.000 θεατές. Το Κολοσσαίο ήταν διαβόητο ως το κέντρο αιμοσταγών θεαμάτων, που απολάμβανε το κοινό της Ρώμης. Στην κεντρική σκηνή του, έγιναν εικονικές ναυμαχίες, μονομαχίες και θηριομαχίες τις οποίες χρηματοδοτούσαν οι ρωμαίοι αυτοκράτορες· εκεί έλαβαν χώρα επίσης απεχθή μαρτύρια χριστιανών.
12. Ο θρυλικός Μπάφαλο Μπιλ ήταν ζωντανός όταν οι Γερμανοί βομβάρδιζαν το Παρίσι: Δύο εντελώς διαφορετικές εποχές πολέμου συναντήθηκαν στη ζωή του Γουίλιαμ Φρέντερικ, γνωστού ως Μπάφαλο Μπιλ (1846-1917). Ο αμερικανός σόουμαν ήταν μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες της Αμερικανικής Δύσης, αφού άρχισε να παίρνει μέρος σε παραστάσεις που παρουσίαζαν θέματα με «καουμπόηδες» και επεισόδια από τις αψιμαχίες με τους Ινδιάνους Πολέμους. Ο Μπάφαλο Μπιλ ίδρυσε το «Buffalo Bill's Wild West» το 1883, και πραγματοποίησε περιοδείες στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Μεγάλη Βρετανίακαι την ηπειρωτική Ευρώπη. Λίγο πριν από το θάνατό του, ο θρύλος της Άγριας Δύσης μιλούσε με δέος για ένα τρομακτικό όπλο: τη ρίψη βομβών από τον ουρανό. Τα γερμανικά αερόπλοια Ζέπελιν και υποτυπώδη αεροπλάνα σκόρπισαν τον θάνατο στο Παρίσι το 1916, σηματοδοτώντας ένα γιγάντιο τεχνολογικό άλμα στην εξόντωση ανθρώπων, που άφησε πολύ πίσω του καουμπόηδες με τα Colt six-shooter και τους Ινδιάνους με τα βέλη...
13. Η Microsoft ιδρύθηκε ενώ η Ισπανία ήταν ακόμα φασιστική δικτατορία: Μια εξαιρετικά σκοτεινή και δολοφονική προσωπικότητα της Ισπανία, ο Φρανσίσκο Φράνκο θεωρείται ένας από τους πιο στυγνούς δικτάτορες που αιματοκύλισε την πατρίδα του. Οι οπαδοί του, αποδίδουν τις ακραίες αντικομμουνιστικές και εθνικιστικές του απόψεις, την οικονομική πολιτική, τη διατήρηση των παραδοσιακών ισπανικών πρακτικών και την υποστήριξη της μοναρχίας της Ισπανίας ως θετικές για το έθνος. Οι επικριτές του πάλι, τον κατηγορούν ως αυταρχικό δικτάτορα που κατέστειλε βίαια την αντιπολίτευση, απαγόρευσε την κουλτούρα που θεωρούνταν μη ισπανική, χρησιμοποίησε στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστική εργασία και παρείχε μεγάλη υποστήριξη στις δυνάμεις του Άξονα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Κι αν κάνεις λόγο για τις δολοφονίες; Αμέτρητες! Ο Φράνκο κυβέρνησε την Ισπανία μέχρι το θάνατό του σε ηλικία 82 ετών, το 1975. Αυτή ήταν και η χρονιά που ιδρύθηκε η Microsoftαπό τον Πολ Άλεν και τον Μπίλι Γκέιτς, κάτι που σηματοδότησε την αρχή της νέας εποχής στην τεχνολογία των υπολογιστών και γιατί όχι, στη ζωή ολόκληρου του κόσμου.
14. Η Magna Carta υπογράφηκε την ίδια χρονιά που το Πεκίνο καταλήφθηκε από τους Μογγόλους του Τζένκινς Χαν: Η μάχη του Zhongdu (σημερινό Πεκίνο) έγινε το 1215 μεταξύ των Μογγόλωντου Τζένκινς Χαν και της δυναστείας Jurchen Jin, η οποία έλεγχε τη βόρεια Κίνα. Η δυναστεία των Jin μπόρεσε να αμυνθεί απέναντι στον Τζένγκις Χαν και τον στρατό του, αλλά γρήγορα οι Μογγόλοι μπήκαν στο Πεκίνο και κατέσφαξαν τους κατοίκους του.
Την ίδια χρονιά στη Βρετανία συντάχθηκε η Μάγκνα Κάρτα από τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι. Η Μάγκνα Κάρτα θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά έγγραφα στην Ιστορία της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου: Υποσχόταν την προστασία των εκκλησιαστικών δικαιωμάτων, την προστασία των πολιτών από την παράνομη φυλάκιση, την άμεση πρόσβαση στη Δικαιοσύνη και τους περιορισμούς στους φόρους που επέβαλλε το Στέμμα. Τελικά, η Μάγκνα Κάρτα έγινε το θεμέλιο για την προστασία της ατομικής ελευθερίας, των δικαιωμάτων του πολίτη και ένα ισχυρό και εμβληματικό έγγραφο που έχει επηρεάσει τις νομικές και συνταγματικές ελευθερίες που απολαμβάνουμε σήμερα.
15. Η Μέριλιν Μονρόε και η βασίλισσα Ελισάβετ γεννήθηκαν την ίδια χρονιά: Η βασίλισσα Ελισσάβετ, που «έφυγε» πριν από έναν χρόνο τρία χρόνια πριν πατήσει τα 100 και η Μέριλιν Μονρόε που βρέθηκε νεκρή στο κρεβάτι της το 1962, είχαν γεννηθεί την ίδια χρονιά: το 1926. Το 1962 η βασίλισσα της Βρετανίας κυβερνούσε σχεδόν 10 χρόνια κι έμελλε να βασιλέψει ακόμα 60, ενώ η Μέριλιν έδυε για πάντα. Ελισσάβετ και Μέριλιν συναντήθηκαν κάποτε, στην πρεμιέρα του της ταινίας «The Battle of the River Plate» στο Λονδίνο. Η Μονρόε ήταν εκεί για να συνοδεύσει τον τότε σύζυγό της Άρθουρ Μίλερ.
«Έμαθα να μην φοβάμαι τίποτα, σκληραγωγήθηκα. Πως είναι δυνατόν να ξεχάσουμε; Είναι δυνατόν; Eπανέρχομαι μέρα, νύχτα. Είναι κάτι που με καίει. Δεν γνώρισα τον πατέρα μου. Είναι μια ανοιχτή πληγή. Άλλαξε η ζωή μου τελείως. Δεν ξέρω αν μπορεί να υπάρξει δικαίωση. Ούτε αρκεί μια συγνώμη. Είναι δυνατόν; Μόνο από τη Θεσσαλονίκη εξοντώθηκαν 50.000 άνθρωποι. Για ποια συγνώμη μου μιλάς. Τα παιδικά τραύματα είναι χαραγμένα ακόμη στην ψυχή μου» τονίζει με εμφανή πικρία μιλώντας στοethnos.gr η Βικτώρια Μονίνα-Μπενουζίλιο.
Διστακτική, αρχικά, να μας μιλήσει γιατί κάθε φορά που μιλά για το παρελθόν ένας κόμπος την πιάνει στο στομάχι, τελικά μας άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της στη Θεσσαλονίκη ανήμερα της ημέρας μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωή της αλλά και πως ένα ζευγάρι χριστιανών στην Αθήνα την έσωσε.
«Οι παλιοί, παλιοί Θεσσαλονικείς που έζησαν με Εβραίους, έχουν άλλη συμπεριφορά. Αντίθετα πολλοί νέοι Θεσσαλονικείς που δεν έζησαν καθόλου τους Εβραίους έχουν διαφορετική στάση. Δεν ξέρουν καν τι θα πει Εβραίος. Νομίζουν ότι είναι από τον…. Έβρο» λέει, ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ από την Κατοχή με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που κρατά φυλαγμένες στο σπίτι της.
Η μικρή κόρη του Σάμυ και της Στερίνας Μονίνα δεν επιβιβάστηκε με τους γονείς της στο τρένο που τους οδήγησε στο Άουσβιτς – Μπιρκενάου. Για περισσότερο από δύο χρόνια μεγάλωνε με το όνομα Νίκη στο σπίτι του Σταύρου και της Βασιλικής Οικονομάκου, μέχρι την επιστροφή της μητέρας της από το Αουσβιτς στα τέλη του 1945. Τον πατέρα της δεν τον ξαναείδε ποτέ, ενώ την αδερφή της τη γνώρισε το 1972. Σήμερα, η Βικτώρια Μονίνα-Μπενουζίλιο ζει στη Θεσσαλονίκη, έχει δύο παιδιά και πέντε εγγόνια.
Γεννημένη στην Αθήνα στις 14 Απριλίου 1942 στη Βίκτωρος Ουγκώ 56 η πρωτεύουσα ήταν ακόμη Ιταλοκρατούμενη μέχρι το 44 και δεν είχαν ‘πειράξει’ ακόμη τους Εβραίους. «Στις 24 Μαρτίου του ‘44 ξαφνικά ειδοποίησαν όλους τους Εβραίους να παρουσιαστούν στη Συναγωγή. Τους είπαν ότι θα τους δώσουν τρόφιμα για το Πέσσαχ (εβραϊκό Πάσχα) και αυτοί παρουσιάστηκαν. Εκεί πήγε και η μάνα μου και ο πατέρας μου και η γιαγιά μου. Ήμουν στο σπίτι με την μάνα μου και μια από τις κόρες της αδερφής της μαμάς μου την Σόλιντ που ήταν συνομήλικη με την αδερφή μου. Και ξαφνικά ήρθε ένας αστυνομικός της περιοχής και είπε στην μητέρα μου ότι έπρεπε να τον ακολουθήσει γιατί είχε εντολή από τους Γερμανούς να την συλλάβει. Η μητέρα μου είπε εντάξει και άρχισε να ετοιμάζει τα ρούχα τα δικά μου, τα δικά της και της αδερφής μου».
Αμήχανος ο αστυνομικός την ρώτησε αν ξέρει που θα την πήγαινε. «Η μαμά μου απάντησε πως δεν ξέρει ‘αλλά όπου και να με πάτε θα πρέπει να πάρω και τα παιδιά μου’ είπε. ‘Κοιτάξτε να δείτε αν είναι καλά εκεί που θα σας πάνε, εντάξει να πάρετε και τα παιδιά σας. Αν όμως δεν είναι καλά εκεί που θα σας πάνε αφήστε τα παιδιά σας εδώ. Αφού λοιπόν δεν ξέρετε το δρομολόγιο, αφήστε τα εδώ» της εξήγησε ο αστυνομικός.
Στην πόρτα, στο κεφαλόσκαλο άκουγε την συζήτηση η σπιτονοικοκυρά του σπιτιού, η Κωνσταντίνα Κωνσταντά, παροτρύνοντας την μητέρα της Βικτώρια να φύγει μόνη της. «Άκου να δεις Στερίνα, κοντά στα πέντε παιδιά μου θα είναι και τα δικά σου παιδιά. Ότι φάνε τα δικά μου παιδιά, θα φάνε και τα δικά σου. Και πες, πες, πες την πείσαν την μαμά μου να μην μας πάρει μαζί της. Έτσι ο αστυνομικός την πήρε και έφυγε, παραδίδοντάς την στους Γερμανούς και μεις μείναμε στο σπίτι στη Βίκτωρος Ουγκώ».
Εντωμεταξύ απέναντι από την Συναγωγή (Μελιδώνη 8), στη Μελιδώνη 2 ήταν το σπίτι της αδερφής της μαμάς της Βικτώριας, της θείας Ματίκας η οποία μέσα από τις γρίλιες του παραθύρου της έβλεπε ακριβώς τι γινόταν απέναντι από τη Συναγωγή. «Έβλεπε τους ανθρώπους να μπαίνουν στη Συναγωγή, να παρουσιάζονται αλλά να μην βγαίνει κανένας. Κάποια στιγμή ήρθε στο σπίτι της θείας μου ο άντρας της. Μπαίνει στο σπίτι και λέει τι γίνεται βρε παιδί μου, ακόμη τους κρατάνε μέσα στη Συναγωγή. Είναι γέροι άνθρωποι. Είναι ο θείος, ο παππούς. Τι τους έχουν εκεί μέσα. Πάω να δω τι γίνεται και να τους βγάλω. Μπήκε και φυσικά δεν ξαναβγήκε».
«Με τυλίξαν σε μια πάνα και με πήγε με τα πόδια στη Δάφνη μαζί με την αδερφή μου»
Το απόγευμα άνοιξαν οι πόρτες της Συναγωγής, και φόρτωσαν τους Εβραίους σε φορτηγά μεταφέρνοντάς τους αρχικά στο Χαϊδάρι. Από κει τους οδήγησαν στο Μπίρκεναου. «Λίγο πριν ανέβει στο αυτοκίνητο ο θείος μας βγάζει τα κλειδιά του χρηματοκιβωτίου από την τσέπη και με «τρόπο»- γιατί ήξερε ότι η θεία Ματίκα έβλεπε από τις γρίλιες-τις πετάει τα κλειδιά του χρηματοκιβωτίου στο δρόμο. Μόλις αποχώρησαν η αδερφή της Στερίνας και μητέρα της Σέλλυ άρπαξε τα κλειδιά και το ίδιο βράδυ, πήρε από την Κωνσταντία τα τρία κορίτσια, αλλάζοντας σπίτι για να μη συλληφθεί και μεγάλωνε τη Βικτώρια και τη Ρενίκα, μαζί με τα πέντε δικά της παιδιά, σε ένα νοικιασμένο διαμέρισμα στη Δάφνη. «Με τυλίξαν σε μια πάνα και με πήγε με τα πόδια στη Δάφνη μαζί με την αδερφή μου».
Όλο αυτό το διάστημα η μητέρα και ο πατέρας της Βικτώρια Μονίνα-Μπενουζίλιο είχαν ένα ζευγάρι φίλων χριστιανών, τον Σταύρο και την Βασιλική Οικονομάκου που δεν είχαν παιδιά.
Το. ζεύγος Οικονομάκου
Και όταν η μητέρα της Βικτώρια ήταν έγκυος της έλεγαν «αμάν βρε παιδί μου, πως θα γίνει να κουμπαριάσουμε. Εσείς Εβραίοι, εμείς χριστιανοί και του έλεγε ο μπαμπάς μου αν είναι αγόρι ξέχνα το, δεν γίνεται. Αν είναι όμως κορίτσι, όταν θα πάμε να του δώσουμε όνομα στη Συναγωγή, θα σου δώσουμε να το κρατήσεις το κορίτσι λίγο και θα πούμε ότι είσαι νονός και θα γίνεις νονός. Με αγαπούσε πάρα πολύ και περνούσε κάθε πρωί από το σπίτι μας ο Σταύρος Οικονομάκος. Η Βίκτωρος Ουγκώ είναι κοντά στο σταθμό Λαρίσης όπου ο Σταύρος Οικονομάκος ήταν διευθυντής στο τελωνείο εκεί. Και όταν περνούσε να πάει στη δουλειά του με έβαζε η μαμά στο παράθυρο του σπιτιού και του κουνούσα το χέρι κάθε πρωί.
Εκείνο το πρωί που πήραν τους Εβραίους πέρασε ο Σταύρος Οικονομάκος από το σπίτι και ήταν τα παντζούρια κλειστά. Ανησύχησε, μπήκε μέσα στο σπίτι και ρώτησε την Κωνσταντίνα Κωνσταντά τι συμβαίνει. Του εξήγησε πως ήρθε η θεία Ματίκα και μας πήρε στο σπίτι της.
Ο Οικονομάκος πήγε στο σπίτι που έμενα στη Δάφνη και με πήρε στο σπίτι του στο Μετς. «Με φρόντισαν και με το παραπάνω. Τους θυμάμαι και τους αγαπώ ακόμη. Άγιος άνθρωπος ο Οικονομάκος. Μου έλεγε μην φοβάσαι. Αν έρθουν οι Γερμανοί θα σε βάλω μέσα στο μεγάλο το συρτάρι και θα σε κρύψω».
Η επιστροφή της μητέρας από τα στρατόπεδα
«Μετά το τέλος του πολέμου γύρισε η μαμά μου από το Άουσβιτς-Μπίρκεναου και ένα βραδάκι με έντυσαν με καλοχτένισαν μου έβαλαν μια μεγάλη κορδέλα στα μαλλιά και με πήγαν στην Μελιδωνη 2. Ξαφνικά μπαίνουμε μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και έρχεται κατά πάνω μου μια ψηλή, χοντρή γυναίκα, με σκούρο φόρεμα, με σφίγγει στην αγκαλιά της και κλαίει και λέει παιδάκι μου και γω τρομοκρατήθηκα και έκλαιγα».
Βικτώρια Μονίνα-Μπενουζίλιο
«Πόνεσα όταν έπρεπε να αφήσω τον μπαμπά μου και την μαμά μου και να ζήσω με την μαμά μου την πραγματική»
«Εγώ είμαι η μαμά σου, ‘όχι η μαμά μου είναι εδώ, να την η μαμά μου’ και έδειχνα την Βασιλική την Οικονομάκου. ‘Όχι’ να μου λέει η πραγματική μου μάνα και να μου δίνει σοκολάτες και να κλαίμε όλοι μαζί στο δωμάτιο αυτό. Κάποια στιγμή σηκώθηκαν να φύγουν οι Οικονομάκοι και αυτή η κυρία που έλεγε ότι είναι η μητέρα μου με έβαλε στο κρεβάτι να κοιμηθώ και αυτή κάθισε δίπλα μου και γω κουρασμένη αποκοιμήθηκα.
Και την άλλη μέρα επειδή πάλι έκλαιγα με πήγε πάλι στο σπίτι των Οικονομάκων και αυτό έγινε πολλές μέρες. Με πήγαινε και με έπαιρνε. Συνήθισα κάποια στιγμή, άρχισα να πηγαίνω και να μένω στο σπίτι της θείας με την πραγματική μαμά μου ώσπου την συνήθισα. Ήταν πόνος να αποχωριστώ την «μαμά» μου και τον «μπαμπά» μου για να πάω να ζήσω με την μαμά μου την πραγματική.
Η Στερίνα ξαναπαντρεύτηκε με ένα Θεσσαλονικιό Εβραίο, επίσης επιζήσαντα του ‘Άουσβιτς και μετακόμισαν στη Θεσσαλονίκη. Όλα αυτά τα χρόνια η Βικτώρια διατηρούσε επαφή με τον Σταύρο και τη Βασιλική Οικονομάκου μέχρι και το θάνατο τους. Παντρεύτηκε το 1960 τον Ηλία Μπενουζίλιο και απέκτησα δύο γιους, από τους οποίους πλέον έχει πέντε εγγόνια. Αφού χήρεψε, από το 1985 και για 22 χρόνια διηύθυνα το γηροκομείο Σαούλ Μοδιάνο.
Βικτώρια Μονίνα-Μπενουζίλιο
Πως ξανάσμηξε με τους απογόνους του ζεύγους Οικονομάκου
Πολλά χρόνια μετά το θάνατο του ζεύγους Οικονομάκου η Βικτώρια Μονίνα-Μπενουζίλιο ξανάσμησε με τους απογόνους της οικογένειας που την έσωσαν από το Ολοκαύτωμα.
Όλα ξεκίνησαν όταν το 2009, η Κωνσταντίνα Νικολοπούλου-Οικονομάκου απευθύνθηκε στο Σύλλογο Απογόνων Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, αναζητώντας τα ίχνη της μικρής Νίκης, όπως συνήθιζαν τότε να αποκαλούν τη Βικτώρια Μπενουζίλιο.
«Το κοριτσάκι ο θείος μου το αποκαλούσε Νίκη. Το λάτρευε και, επειδή δεν είχε δικά του παιδιά, ήταν αποφασισμένος να το κρατήσει, αν δεν γύριζαν οι δικοί του. Τη Νίκη την είχα γνωρίσει στις αρχές της δεκαετίας του ’50, στο σπίτι του θείου μου, όταν τον επισκεπτόταν στην εορτή του, για να του ευχηθεί.
Βικτώρια Μονίνα-Μπενουζίλιο
Επηρεασμένη από τις περιγραφές του πατέρα μου για τον πόλεμο, την κατοχή, την πείνα, τη δυστυχία, τις προδοσίες, τους διωγμούς, τις εκτελέσεις και τους βασανισμούς τόσων χιλιάδων αθώων, όπως επίσης επηρεασμένη από την αφήγηση της μάνας μου για την τραγική μοίρα της οικογένειάς της, έμενα με τα μάτια καρφωμένα πάνω στη Νίκη και τη μητέρα της. Τα δικά μου παιδικά μάτια την έβλεπαν κάτι σαν θαύμα, σαν ένα ζωντανό μνημείο, και δεν θα την ξεχάσω πότε στη ζωή μου: ένα ψηλόλιγνο καστανόξανθο κοριτσάκι, ήτανε δεν ήτανε 10-11 ετών, με ένα λευκό φόρεμα. Λίγο μετά δεν ξανάκουσα τίποτα πια», σημειώνεται μεταξύ άλλων στην επιστολή της Κωνσταντίνας Νικολοπούλου-Οικονομάκου προς το Σύλλογο Απογόνων Θυμάτων.
Η απάντηση στην επιστολή αυτή ήλθε από το γιο της Βικτώριας Μπενουζίλιο, Λεβή. «Η μητέρα μου Βικτώρια (αλλιώς Νίκη) έμενε με την οικογένεια του θείου σας Σταύρου Οικονομάκου, για τον οποίο, όπως και για τη γυναίκα του, θυμάμαι από μικρό παιδί να μιλά με απέραντη τρυφερότητα και αγάπη. Ξέρω ότι είχαν ένα πολύ όμορφο σπίτι, αγαπούσαν τη μουσική, είχαν πιάνο, τη λάτρευαν και ξέρω πόσο δύσκολο ήταν για όλα τα μέρη αυτού του δράματος να επιστρέψει στην πραγματική της μητέρα, όταν εκείνη γύρισε από το θάνατο», επισημαίνεται στην απαντητική επιστολή του Λεβή Μπενουζίλιο.
«Δίκαιοι των Εθνών»
Οι απόγονοι της οικογένειας του Σταύρου και της Βασιλικής Οικονομάκου τιμήθηκαν με τον τίτλο των “Δικαίων των Εθνών” σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης στις 27 Απριλίου 2015.
Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών επισκέφτηκε τους χώρους του Άουσβιτς, όπου φιλοξενείται η Μόνιμη Ελληνική Έκθεση του Άουσβιτς - Μπιρκενάου
Συγκλονισμένος από την επίσκεψή του στο Άουσβιτς, δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Το Άουσβιτς βρίσκεται φέτος στο επίκεντρο εκδηλώσεων με αφορμή τη συμπλήρωση 75 χρόνων από την απελευθέρωση του στρατοπέδου και ήταν ο τελευταίος σταθμός της επίσημης επίσκεψής του στην Πολωνία, αναφέρεται σε ανακοίνωση του γραφείου του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών.
Όπως γίνεται γνωστό, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών επισκέφτηκε τους χώρους του Άουσβιτς, όπου φιλοξενείται η Μόνιμη Ελληνική Έκθεση του Άουσβιτς - Μπιρκενάου.
«Με σεβασμό και δέος απέτισα φόρο τιμής στη μνήμη των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, όσων υπέφεραν, βασανίστηκαν και εξοντώθηκαν σε αυτό το μέρος της φρίκης και του μαρτυρίου. Είναι υποχρέωσή μας, εμείς οι νεότερες γενιές, αλλά και οι επόμενες γενιές να μην αφήσουμε να ξανασυμβεί κάτι τόσο απάνθρωπο. Ποτέ ξανά!», τόνισε ο κ. Βαρβιτσιώτης.
Σημειώνεται στην ίδια ανακοίνωση ότι στο Άουσβιτς κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος θανατώθηκαν 1,1 εκατομμύριο άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι και ανάμεσά τους περίπου 60.000 Έλληνες.
Συνοδευόμενη από τον πρωθυπουργό της Πολωνίας Ματέους Μοραβιέτσκι, η Γερμανίδα Καγκελάριος επισκέφθηκε τα κρεματόρια, πριν διασχίσει την σιδερένια πύλη με την διάσημη επιγραφή "Arbeit macht frei"
Την πρώτη της επίσκεψη στο Άουσβιτς-Μπίρκενάου πραγματοποιεί η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελπροσφέροντας 60 εκατομμύρια ευρώ ως δωρεά για την συντήρηση του χώρου όπου βρισκόταν το μεγαλύτερο εργοστάσιο θανάτου που δημιουργήθηκε από τους γερμανούς ναζί κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σύμβολο του Ολοκαυτώματος των Εβραίων.
Συνοδευόμενη από τον πρωθυπουργό της Πολωνίας Ματέους Μοραβιέτσκι, μία σκυθρωπή Μέρκελ επισκέφθηκε τα κρεματόρια, πριν διασχίσει την σιδερένια πύλη με την διάσημη επιγραφή "Arbeit macht frei" για να επισκεφθεί τα τούβλινα κτίρια του στρατοπέδου. Την συνοδεύουν επίσης ένας από τους επιζώντες, ο Στανισλάβ Μπαρτνικόφσκι, 87 ετών και εκπρόσωποι της εβραϊκής κοινότητας.
«Το Άουσβιτς είναι μουσείο, αλλά είναι επίσης και το μεγαλύτερο νεκροταφείο στον κόσμο...Η Μνήμη είναι κλειδί για την οικοδόμηση του παρόντος και του μέλλοντος», δήλωσε ο διευθυντής του μουσείου Πιοτρ Τζιβίνσκι πριν από την επίσκεψη της καγκελαρίου.
Στην Γερμανία, η οποία έβαλε στην καρδιά της μεταπολεμικής της ταυτότητας το Ολοκαύτωμα (Shoah), οι αρχές ανησυχούν για την αύξηση των αντισημιτικών ενεργειών.
Χθες, παραμονή της επίσκεψής της, η Αγγελα Μέρκελ επανέλαβε ότι «ο αγώνας κατά του αντισημιτισμού και κατά κάθε μορφής μίσους» είναι μία από τις προτεραιότητες της κυβέρνησής της. Επέμεινε επίσης στην «αποφασιστικότητα» της γερμανικής ηγεσίας να δει μία εβραϊκή κοινότητα να ανθεί στην Γερμανία.
Τον Οκτώβριο, η ματαίωση της επίθεσης στην συναγωγή του Χάλε προκάλεσε σοκ στην χώρα. Ο δράστης, που σκότωσε δύο ανθρώπους στην τύχη, είναι ένας νεαρός αρνητής του Ολοκαυτώματος. Το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD), που πριν από δύο χρόνια έκανε την είσοδό του στην γερμανική βουλή, προωθεί άλλωστε το τέλος της κουλτούρας της μεταμέλειας.
Το όνομα του Άουσβιτς έχει γίνει συνώνυμο του Απόλυτου Κακού. Εβραίοι από ολόκληρη την Ευρώπη, από την Ουγγαρία μέχρι την Ελλάδα εξοντώθηκαν εκεί.
Τελευταίοι μάρτυρες
Για τον πρόεδρο του Κεντρικού Εβραϊκού Συμβουλίου της Γερμανίας Γιόζεφ Σούστερ, που συνοδεύει την Αγγελα Μέρκελ στην επίσκεψή της, «δεν υπάρχει κανένας άλλος τόπος μνήμης που να δείχνει με τόση ακρίβεια τι συνέβη κατά την Shoah».
«Η μαζική δολοφονία σε βιομηχανική κλίμακα» συνεχίζει 75 χρόνια μετά να προκαλεί ρίγη στον επισκέπτη, πρόσθεσε ο Γιόζεφ Σούστερ.
Η Αγγελα Μέρκελ, που είναι η πρώτη καγκελάριος της Γερμανίας που επισκέπτεται το Άουσβιτς μετά τον Χέλμουτ Σμιτ το 1977 και τον Χέλμουτ Κολ το 1989 και 1995, στα 14 χρόνια της ηγεσίας της έχει επισκεφθεί το Ράβενσμπρουκ, το Ντάχαου, το Μπούχενβαλντ και το μνημείο του Ολοκαυτώματος Γιαντ Βασέμ στην Ιερουσαλήμ. Ηταν η πρώτη γερμανίδα ηγέτις που εκφώνησε ομιλία στην Κνεσέτ, όπου μίλησε και πάλι για το «όνειδος» που κηλιδώνει τους Γερμανούς.
Εδώ και 23 χρόνια, η 27η Ιανουαρίου είναι για την Γερμανία η Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ναζισμού.
Copyright © 2011 - 2024 Ηλεία Live!.