Το ρολόι έδειχνε 1:23:58 στις 26 Απριλίου του 1986, όταν μια σειρά εκρήξεων στον αντιδραστήρα του 4ου ενεργειακού μπλοκ στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ, στην τότε Σοβιετική Ένωση, προκάλεσε αυτό που μετέπειτα χαρακτηρίστηκε ως η «σοβιετική Πομπηία». Οι εκρήξεις μετέτρεψαν τον αντιδραστήρα σε μια «πυρηνική κόλαση» και η ανθρωπότητα γνώριζε την -κατά τα Ηνωμένα Έθνη- «μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή της».
Μια αόρατη, θανάσιμη απειλή, απλώθηκε στον ουρανό πάνω από την Ευρώπη, την Κεντρική Ασία και το βόρειο κομμάτι της αμερικανικής ηπείρου και επικάθισε στο έδαφος, σπέρνοντας θάνατο, ασθένειες και τρόμο στην ανθρωπότητα που γνώριζε, με τον πιο τραγικό τρόπο, το σκοτεινό πρόσωπο ενός ύπουλου εχθρού, που μέχρι τότε είχαν γνωρίσει κυριολεκτικά στο πετσί τους οι άνθρωποι στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, της ραδιενέργειας.
Ακριβώς τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, η επέτειος της «μαύρης μέρας» της 26ης Απριλίου, σαν σήμερα, βρίσκει πάλι τους ανθρώπους του πλανήτη κλεισμένους στα σπίτια τους με τον φόβο μιας ακόμα μεγαλύτερης καταστροφής..
Ο εχθρός είναι και τώρα, αόρατος, ύπουλος, δύσκολος ως προς την αντιμετώπισή του, λέγεται κορονοϊός και απειλεί να εκθεμελιώσει ό,τι ο ανθρώπινος πολιτισμός έχτισε με πόνο, ιδρώτα και αίμα, μετά τους μεγάλους καταστροφικούς πολέμους.
Άνθρωποι που στην καταστροφή του Τσερνομπίλ βρέθηκαν στο μάτι του «ραδιενεργού κυκλώνα», επιστήμονες και συγγραφείς που ασχολήθηκαν σε βάθος με την τραγωδία, περιγράφουν -κάποιοι κλεισμένοι, όπως και τότε, στα διαμερίσματά τους- στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων τις εμπειρίες τους από εκείνος τον εφιάλτη.
Ο Βρετανός καθηγητής Περιβαλλοντικών, Γεωγραφικών και Γεωλογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ (University of Portsmouth), Τζιμ Σμιθ αποκαλύπτει ότι έρευνες έδειξαν πως σε πολλές περιοχές γύρω από το Τσερνομπίλ η γη μπορεί πλέον να καλλιεργηθεί και να παράξει καρπούς ασφαλείς προς κατανάλωση και λέει πως στην κύρια ζώνη αποκλεισμού, ενώ δεν υπάρχει ίχνος ανθρώπινης παρουσίας, αυτή έχει καταστεί ένα μοναδικό φυσικό καταφύγιο άγριων ζώων, χωρίς βέβαια, όπως επισημαίνει, να σημαίνει ότι η ραδιενέργεια κάνει καλό στα ζώα.
Ένας πράκτορας της KGB, τότε, που αρρώστησε και ο ίδιος από τη ραδιενέργεια, αφηγείται το πώς τις πρώτες μέρες επιχειρήθηκε να «κουκουλωθεί» το ατύχημα, με τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ να απειλεί, μάλιστα, την ουκρανική πολιτική ηγεσία, με κομματικό αφανισμό, εάν δεν γίνει, υπό το ραδιενεργό νέφος, η πρωτομαγιάτικη παρέλαση στο Κίεβο που απέχει μόλις εκατό χιλιόμετρα από το Τσερνομπιλ.
Μια γυναίκα, στέλεχος της Κομσομόλ (νεολαίας του ΚΚΣΕ) τότε, αφηγείται πώς τους παρότρυναν να πίνουν «σαν νεράκι» κόκκινο κρασί για να προστατευθούν από τη ραδιενέργεια (πάλι καλά, τώρα ο Τράμπ προτρέπει σε ενέσεις χλωρίνης για τον κορονοϊό!).
Κάποια, δε, αποσπάσματα από την έρευνα της νομπελίστριας δημοσιογράφου- συγγραφέα Σβετλάνας Αλεξίεβιτς, περιγράφουν ανατριχιαστικές ανθρώπινες πτυχές της τραγωδίας.
Εν μέσω της καταιγίδας του κορονοϊού, τούτες τις μέρες, ο εφιάλτης του Τσερνομπίλ «ξύπνησε» για να μας θυμίσει ότι ο πυρηνικό όλεθρος καραδοκεί, με αφορμή μια πυρκαγιά που ξέσπασε στο γειτονικό δάσος και πλησίασε πολύ κοντά στον «σαβανωμένο» καταστραμμένο αντιδραστήρα, που κατά τους ειδικούς, υπό προϋποθέσεις, θα συνιστά για πάντα μια πυρηνική απειλή. Σύμφωνα με τις ουκρανικές αρχές, η φωτιά αναχαιτίστηκε προτού φτασει στην σαρκοφάγο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ - Φωτογραφία: EPA/SERGEY DOLZHENKO
