Χωρίστηκαν από τις οικογένειές τους στο χάος του αεροδρομίου της Καμπούλ όπου δόθηκαν σε αγνώστους από τους γονείς τους μέσα στη σύγχυση: εννέα παιδιά, μόνα τους, 'γλίστρησαν" μέσα στις πτήσεις απομάκρυνσης προς τη Γαλλία, όπου η μοίρα τους είναι από τότε σε εκκρεμότητα.
Από τις πρώτες πτήσεις της αερογέφυρας ανάμεσα στην Καμπούλ και στο Παρίσι, η παρουσία αυτών των ανήλικων Αφγανών κατέλαβε εξαπίνης τις αρχές και τις οργανώσεις που βρίσκονταν στο Ρουασί προκειμένου να υποδεχθούν τους ανθρώπους που φεύγουν για να γλιτώσουν από το καθεστώς των Ταλιμπάν.
«Εκπλαγήκαμε, δεν το περιμέναμε», λέει ο νομάρχης Αλέν Ρενιέ, μέλος της διυπουργικής αντιπροσωπείας για την υποδοχή και την ενσωμάτωση των προσφύγων (Diair).
«Παραλάβαμε συνολικά εννέα παιδιά. Τα δύο πρώτα ήταν δύο αδέλφια έξι και 15 ετών», διευκρινίζει.
Πώς μπόρεσαν αυτά τα παιδιά, χωρίς τους γονείς τους, να περάσουν κάτω από τα ραντάρ;
«Στους καταλόγους των πτήσεων, τα παιδιά είχαν το ίδιο επώνυμο με ορισμένους ενήλικες. Σκεφτήκαμε πως ήταν τα παιδιά τους, όμως κατά την άφιξη συνειδητοποιήσαμε πως όχι.
Ειλικρινά, δημιουργήθηκε πανικός», λέει ένας αξιωματούχος που δεν θέλει να δώσει το όνομά του.
«Ήταν κατά την άφιξη που συνειδητοποιήσαμε ότι δεν υπήρχαν οικογενειακοί δεσμοί», λέει ο Ντιντιέ Λεσί, επικεφαλής του γαλλικού Γραφείου μετανάστευσης και ενσωμάτωσης (Ofil) ο οποίος πρόσθεσε πως μέσα «στη γενική σύγχυση» στην Καμπούλ, ορισμένα παιδιά βρέθηκαν σε γαλλικές πτήσεις ενώ άλλα δόθηκαν από τους Αφγανούς γονείς τους σε άλλους ενήλικες, κάτι που καθιστούσε δύσκολο τον εντοπισμό τους.
Από τότε, αυτά τα εννέα παιδιά ανατέθηκαν στην Κοινωνική βοήθεια στην παιδική ηλικία (ASE) του Παρισιού ή του Σεν-Σεντ-Ντενί (το αεροδρόμιο του Ρουασί ανήκει στο διαμέρισμα αυτό κοντά στην πρωτεύουσα), προκειμένου να τοποθετηθούν σε οικογένειες υποδοχής.
Τέσσερα από αυτά ανατέθηκαν από την εισαγγελία του Παρισιού στην ASE της πρωτεύουσας και στη συνέχεια σε οικογένειες υποδοχής: ένα αγόρι 13 ετών, ένα άλλο 15 καθώς και τα αδέλφια του.
«Έφθασαν με σημαντικά ψυχικά τραύματα», λέει η Ντομινίκ Βερσινί, αναπληρώτρια δήμαρχος του Παρισιού, επιφορτισμένη με την προστασία της παιδικής ηλικίας.
«Τα αναλαμβάνουμε, τα ασφαλίζουμε, φροντίζουμε για τη σωματική, την ψυχική τους υγεία και στη συνέχεια η ASE κάνει ό,τι μπορεί για να έρθει σε επαφή με τους γονείς όταν είναι γνωστοί και εν ζωή», λέει.
«Θέλω να σας πω πως είναι πολύ καλά», λέει ο Αλέν Ρενιέ, επιβεβαιώνοντας πως «ο σκοπός των προσεχών εβδομάδων είναι να καταφέρουμε να προχωρήσουμε σε οικογενειακές επανενώσεις».
Για όσα από τα παιδιά έχουν μια γνωστή οικογένεια στη Γαλλία, ακόμη και κάπου μακριά, «βλέπουμε αν μπορούμε να τα τοποθετήσουμε στις ίδιες οικογένειες υποδοχής, όπως με έναν μακρινό εξάδελφο, προσπαθούμε πραγματικά να κάνουμε το καλύτερο για αυτά τα παιδιά», λέει η Diair, υπογραμμίζοντας την κινητοποίηση της κυβέρνησης για το θέμα αυτό.
Η υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για την παιδική ηλικία εξέφρασε την Τρίτη την ανησυχία της για την τύχη 300 ασυνόδευτων παιδιών που έχουν απομακρυνθεί από το Αφγανιστάν από τα τέλη Αυγούστου.
«Περιμένουμε ότι ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί καθώς βρίσκονται σε εξέλιξη οι προσπάθειες ταυτοποίησης», προέβλεψε επίσης η γενική διευθύντρια της Unesco, Ενριέτα Φορ.
Μετά την ειδική επιχείρηση απομάκρυνσης προς τη Γαλλία, η ανάληψη της ευθύνης των παιδιών αυτών είναι «κλασική» παρατηρεί ο Λοράν Ντελμπός, της οργάνωσης Forum réfugiés-Cosi που ειδικεύεται σε ξένους μεμονωμένους ανηλίκους.
«Όταν τα παιδιά αποκτήσουν το καθεστώς πρόσφυγα, κάτι για το οποίο δεν αμφιβάλλω, θα έχουν το δικαίωμα για οικογενειακή επανένωση», σημειώνει.
Μένει ακόμη να βρεθούν ίχνη της οικογένειας.
Σε μία περίπτωση, έχει γίνει, δηλώνει ο Αλέν Ρενιέ. Πρόκειται για έναν πατέρα που βρέθηκε σε μια αμερικανική στρατιωτική πτήση ενώ το παιδί του έφθασε στη Γαλλία.
«Τον κάναμε να έρθει από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να ξαναβρεί την οικογένειά του.»
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ
