Σχετικά Άρθρα

• Boeing: Νέος πονοκέφαλος για την εταιρεία με αιφνίδια διάλυση δορυφόρου της σε τροχιά
  σε Τεχνολογία
  

  Τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος που είχε κατασκευάσει η Boeing για την Intelsat διαλύθηκε σε 20 κομμάτια.

  Ενός κακού μύρια έπονται: το γνωμικό δείχνει να ταιριάζει απόλυτα στην Boeing μετά την ξαφνική διάλυση ενός τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου της σε τροχιά.

  Η εταιρεία δορυφορικών επικοινωνιών Intelsat, ιδιοκτήτρια του δορυφόρου, επιβεβαίωσε την «πλήρη διάλυση» του δορυφόρου iS-33e, με αποτέλεσμα να επηρεαστούν πελάτες στην Ευρώπη, την Αφρική και τμήματα της Ασίας και του Ειρηνικού.

  Το περιστατικό έρχεται να προστεθεί στη μεγάλη απεργία των εργαζομένων της Boeing, την έρευνα για την αποκόλληση ενός καλύμματος πόρτας ενός Boeing 737 εν πτήσει, και την καταδίκη της εταιρείας για το σχεδιαστικό πρόβλημα που οδήγησε στη συντριβή δύο Boeing 737 MΑΧ με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 346 άνθρωποι.

  Πολλαπλές βλάβες σημειώθηκαν επίσης στην παρθενική πτήση του νέου σκάφους Starliner της Boeing στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το σκάφος επέστρεψε άδειο και οι δύο αστροναύτες που μετέφερε θα επιβιβαστούν σε σκάφος της ανταγωνιστικής SpaceX τον Φεβρουάριο.

  Παραμένει άγνωστο τι προκάλεσε τη διάλυση του δορυφόρου iS-33e, ο οποίος εκτοξεύτηκε το 2016 και ήταν σχεδιασμένος να παραμείνει σε λειτουργία για 15 χρόνια.

  Το SpaceTrack, η υπηρεσία του Πενταγώνου για την καταγραφή διαστημικών αντικειμένων, ανέφερε ότι «παρακολουθεί αυτή τη στιγμή περίπου 20 κομμάτια» του δορυφόρου.

  Από τον περασμένο μήνα, οι περισσότεροι από 30.000 εργαζόμενοι στα εργοστάσια της Boeing βρίσκονται σε απεργία και επρόκειτο να ψηφίσουν την Τετάρτη αν θα αποδεχτούν την πρόταση της εταιρείας για αυξήσεις μισθών κατά 35% σε ορίζοντα τετραετίας.

  Την περασμένη εβδομάδα η εταιρεία ανακοίνωσε ότι από τον Νοέμβριο θα προχωρήσει σε 17.000 απολύσεις, νούμερο που αντιστοιχεί στο 10% του δυναμικού της.

  Τον Ιούλιο, η Boeing δήλωσε ένοχη για την κατηγορία της συνωμοσίας και δέχτηκε να πληρώσει τουλάχιστον 243 εκατ. δολάρια για παραβίαση προηγούμενης συμφωνίας με την εισαγγελία. Η συμφωνία αφορούσε τις συντριβές των δύο 737 ΜΑΧ λόγω σφάλματος στο σύστημα που έλεγχε τον προσανατολισμό του αεροπλάνου.

  Πηγή: In.gr
• Η ανακάλυψη τεράστιων πιδάκων μαύρης τρύπας αναγκάζει αστρονόμους να... ξανασκεφτούν τη δομή του σύμπαντος!
  σε Τεχνολογία
  

  Αστρονόμοι εντόπισαν δύο τεράστιους πίδακες ύλης, που εκτοξεύονται από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα σε απόσταση 7,5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

  «Οι μαύρες τρύπες θεωρούνται οι σκουπιδοφάγοι του σύμπαντος, που καταβροχθίζουν οτιδήποτε τους πλησιάζει. Πριν ρουφήξει το αντικείμενο η μαύρη τρύπα, εκρέει ένα κλάσμα του, σχηματίζοντας έναν πίδακα», επεσήμανε ο Martijn Oei, μεταδιδακτορικός στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια.

  Οι πίδακες των μαύρων τρυπών αυξάνουν την ακτινοβολία και τα σωματίδια κοντά στην ταχύτητα του φωτός, με αποτέλεσμα να λάμπουν σε μήκη κύματος ορατά στα ραδιοτηλεσκόπια.

  Οι αστρονόμοι τους έδωσαν το παρατσούκλι Πορφύριος

  Μια τέτοια λάμψη τράβηξε το 2018 την προσοχή των αστρονόμων που υπογράφουν μελέτη, καθώς εξέταζαν τον ουρανό χρησιμοποιώντας το ευρωπαϊκό ραδιοτηλεσκόπιο LOFAR, ή LOw Frequency ARray.

  Η ισχύς των πιδάκων που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα ισοδυναμεί με εκείνη τρισεκατομμυρίων ήλιων. Είναι τόσο τεράστιοι που οι ερευνητές τους έδωσαν το παρατσούκλι Πορφύριος, από τον γίγαντα της ελληνικής μυθολογίας.

  Μπροστά στην ανακάλυψη αυτή οι αστρονόμοι καλούνται να επανεξετάσουν όσα γνώριζαν για το μέγεθος των πιδάκων καθώς και για το πώς μπορούν να επηρεάσουν το περιβάλλον τους και τη δομή του σύμπαντος.

  «Δεν έχουν το μέγεθος ενός ηλιακού συστήματος ή ενός γαλαξία. Έχει τη διάμετρο 140 γαλαξιών. Ο Γαλαξίας μας θα ήταν μια μικρή κουκκίδα μπροστά σε αυτές τις δύο γιγάντιες εκρήξεις», τόνισε.

  Πηγή: Ethnos.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ
• Εκτοξεύτηκε το ευρωπαϊκό διαστημόπλοιο Hera – Αποστολή στον αστεροειδή Δίμορφο που «βομβάρδισε» η NASA
  σε Τεχνολογία
  

  Πριν από δύο χρόνια, αμερικανική αποστολή της NASA είχε συγκρουστεί σκόπιμα με τον μικρό αστεροειδή με στόχο να αλλάξει την πορεία του, στο πλαίσιο μιας πρωτοποριακής δοκιμής για την άμυνα της Γης απέναντι σε κινδύνους από το Διάστημα

  Το διαστημικό σκάφος Hera, το οποίο θα μελετήσει τον αστεροειδή Δίμορφο, εκτοξεύτηκε τη Δευτέρα από το ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντας, με έναν πύραυλο Falcon 9 της εταιρείας SpaceX.

  Η εκτόξευση μεταδόθηκε απευθείας από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), η οποία έχει οργανώσει την αποστολή.

  Το Hera είναι προγραμματισμένο να φτάσει στα τέλη του 2026 κοντά στον αστεροειδή.

  Ο Δίμορφος, ένας μικρός αστεροειδής με διάμετρο μόλις 160 μέτρων, είναι ο δορυφόρος ενός μεγαλύτερου αστεροειδούς, του Δίδυμου.
  
  Πριν από δύο χρόνια, αποστολή της NASA είχε συγκρουστεί σκόπιμα με τον Δίμορφο με στόχο να αλλάξει την πορεία του, στο πλαίσιο μιας πρωτοποριακής δοκιμής για την άμυνα της Γης απέναντι σε κινδύνους από το Διάστημα.

  Η εκτόξευση έγινε στις 10:52, τοπική ώρα (17:52 ώρα Ελλάδας). Τις προηγούμενες ημέρες υπήρχε κάποια αβεβαιότητα καθώς η SpaceX έλαβε το πράσινο φως από τις αμερικανικές αρχές μόλις την Κυριακή, αφού ο πύραυλος Falcon 9 είχε παρουσιάσει κάποια δυσλειτουργία σε παλαιότερη πτήση του. Παράλληλα, οι μετεωρολογικές συνθήκες ήταν δύσκολες, δεδομένου ότι ο τυφώνας Μίλτον πλησιάζει στα παράλια της Φλόριντας.
  
  Ο τυφώνας, που σήμερα ενισχύθηκε και θεωρείται πλέον κατηγορίας 4 (στην πεντάβαθμη κλίμακα Σαφίρ-Σίμσον) ήταν η αφορμή για την καθυστέρηση άλλης μιας αποστολής, αυτής της Europa Clipper της NASA, η οποία θα μελετήσει ένα παγωμένο φεγγάρι του Δία με σκοπό να εξακριβώσει εάν ο υπόγειος ωκεανός του θα μπορούσε να φιλοξενήσει ζωή.

  Liftoff! ESA’s Hera mission lifted off on a SpaceX Falcon 9 from Cape Canaveral Space Force Station in Florida, USA, on 7 October at 10:52 local time (16:52 CEST, 14:52 UTC). pic.twitter.com/FODxNQsteh

  — European Space Agency (@esa) October 7, 2024

  Πηγή: Protothema.gr
• Ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους δεν ήταν ένας και μοναδικός, λένε επιστήμονες
  σε Περιβάλλον
  

  Έρευνες σε έναν υποθαλάσσιο κρατήρα στη Δυτική Αφρική υποδηλώνουν ότι ένας άλλος μεγάλος αστεροειδής έπεσε στον πλανήτη μας περίπου την ίδια εποχή.

  Ο τεράστιος αστεροειδής που έφερε το τέλος της βασιλείας των δεινοσαύρων, όταν έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, δεν ήταν ένας και μοναδικός, λένε οι ερευνητές.

  Λεπτομερείς σαρώσεις ενός υποθαλάσσιου κρατήρα στα ανοικτά των ακτών της Γουινέας στη Δυτική Αφρική υποδηλώνουν ότι δημιουργήθηκε όταν ένας άλλος μεγάλος αστεροειδής έπεσε στον πλανήτη περίπου την ίδια εποχή, στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου.

  Η βίαιη σύγκρουση πριν από 65 και 67 εκατομμύρια χρόνια δημιούργησε έναν κρατήρα με διάμετρο μεγαλύτερη από 8χλμ, αποκαλύπτουν οι σαρώσεις, ενώ οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο αστεροειδής είχε πλάτος ένα τέταρτο του μιλίου και χτύπησε τη Γη με ταχύτητα σχεδόν 45.000 μίλια/ώρα.

  «Είναι εξαίσιο»

  Αν και μικρότερος από τον αστεροειδή που προκάλεσε τη μαζική εξαφάνιση, ήταν αρκετά μεγάλος για να αφήσει σημάδια στην επιφάνεια του πλανήτη.

  «Οι νέες εικόνες δίνουν μια εικόνα του καταστροφικού γεγονότος», δήλωσε ο δρ Uisdean Nicholson, θαλάσσιος γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο Heriot-Watt του Εδιμβούργου, ο οποίος ανακάλυψε για πρώτη φορά τον κρατήρα Nadir το 2022. Εκείνη την εποχή, οι λεπτομέρειες της σύγκρουσης ήταν ασαφείς.

  Οι ερευνητές δεν μπορούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια πότε ο αστεροειδής έπεσε στη Γη

  Για να κατανοήσουν περισσότερα για την πρόσκρουση, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τρισδιάστατη σεισμική απεικόνιση για να χαρτογραφήσουν το χείλος του κρατήρα και τις γεωλογικές ουλές που βρίσκονται 300 μέτρα κάτω από τον πυθμένα του ωκεανού.

  «Υπάρχουν περίπου 20 επιβεβαιωμένοι θαλάσσιοι κρατήρες παγκοσμίως, και κανένας από αυτούς δεν έχει καταγραφεί με λεπτομέρεια που να πλησιάζει αυτό το επίπεδο», δήλωσε ο Nicholson. «Είναι εξαίσιο».

  Δονήσεις και τσουνάμι

  Η σύγκρουση φαίνεται ότι προκάλεσε έντονες δονήσεις που ρευστοποίησαν τα ιζήματα κάτω από τον πυθμένα του ωκεανού προκαλώντας τη δημιουργία ρηγμάτων, διαπίστωσαν οι ερευνητές.

  Προκάλεσε επίσης κατολισθήσεις με ίχνη ζημιών ορατά για χιλιάδες τετραγωνικά μίλια πέρα από το χείλος του κρατήρα και εξαπέλυσε ένα τεράστιο τσουνάμι ύψους άνω των 800 μέτρων που θα διέσχιζε τον Ατλαντικό. Οι λεπτομέρειες δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Nature Communications Earth & Environment.

  Οι ερευνητές δεν μπορούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια πότε ο αστεροειδής έπεσε στη Γη, αλλά η ανακάλυψη του κρατήρα και η κατά προσέγγιση ηλικία του έχουν προκαλέσει εικασίες ότι μπορεί να ανήκε σε ένα σύμπλεγμα συγκρούσεων στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου.

  Ο αστεροειδής που συνδέεται με την εξαφάνιση των δεινοσαύρων ήταν πολύ μεγαλύτερος από τον βράχο που δημιούργησε τον κρατήρα Nadir. Άφησε έναν κρατήρα πλάτους σχεδόν 161 χλμ. στο σημερινό Chicxulub στη χερσόνησο Yucatan στο Μεξικό.

  «Το κοντινότερο σε ένα τέτοιο συμβάν που έχουν δει οι άνθρωποι είναι η έκρηξη της Τουνγκούσκα το 1908, όταν ένας αστεροειδής 50 μέτρων εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης και εξερράγη στον ουρανό πάνω από τη Σιβηρία», δήλωσε ο Nicholson.

  «Τα νέα τρισδιάστατα σεισμικά δεδομένα σε ολόκληρο τον κρατήρα Nadir είναι μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία να δοκιμαστούν οι υποθέσεις για κρατήρες πρόσκρουσης, να αναπτυχθούν νέα μοντέλα σχηματισμού κρατήρων στο θαλάσσιο περιβάλλον και να κατανοηθούν οι συνέπειες ενός τέτοιου γεγονότος», κατέληξε ο ίδιος.

  Πηγή: In.gr
• Μίνι σελήνη: Δύο φεγγάρια από την Κυριακή στον ουρανό – Προσωρινός επισκέπτης σε τροχιά γύρω από τη γη
  σε Περιβάλλον
  

  Η βαρυτική έλξη της γης θα αιχμαλωτίσει έναν μικρό αστεροειδή που από την Κυριακή θα μετατραπεί προσωρινά σε «μίνι σελήνη».

  Ετοιμαστείτε για μια κοσμική έκπληξη αυτό το φθινόπωρο: H γη πρόκειται να αποκτήσει ένα δεύτερο φεγγάρι, σύμφωνα με τους επιστήμονες. O διαστημικός επισκέπτης που θα εισέλθει στην τροχιά του πλανήτη μας από την Κυριακή θα μας χαρίσει ένα δεύτερο φεγγάρι, μια μίνι σελήνη.

  Ένας μικρός αστεροειδής πρόκειται να αιχμαλωτιστεί από τη βαρυτική έλξη της γης και να γίνει προσωρινά ένα «μίνι φεγγάρι». Αυτός ο διαστημικός επισκέπτης θα παραμείνει από τις 29 Σεπτεμβρίου και για μερικούς μήνες προτού ξεφύγει και πάλι από τη γήινη βαρύτητα.

  Ο διαστημικός επισκέπτης θα παραμείνει σε τροχιά για περίπου δύο μήνες

  Δυστυχώς, το δεύτερο φεγγάρι θα είναι πολύ μικρό για να το δείτε, εκτός αν έχετε επαγγελματικό τηλεσκόπιο.

  2024 PT5

  Ο αστεροειδής εντοπίστηκε για πρώτη φορά από το σύστημα ATLAS (Asteroid Terrestrial-Impact Last Alert System) της NASA στις 7 Αυγούστου. Οι επιστήμονες επεξεργάστηκαν την τροχιά του σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Research Notes of the American Astronomical Society. Ο αστεροειδής, τον οποίο οι επιστήμονες αναφέρουν ως 2024 PT5, προέρχεται από τη ζώνη αστεροειδών Arjuna, η οποία περιέχει βράχους που ακολουθούν τροχιά αρκετά παρόμοια με αυτή της γης.

  Περιστασιακά, ορισμένοι από αυτούς τους αστεροειδείς πλησιάζουν σχετικά κοντά, φτάνοντας μέχρι και 4,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον πλανήτη μας.

  Σύμφωνα με τους ερευνητές που συμμετείχαν στη μελέτη, εάν ένας τέτοιος αστεροειδής κινείται με σχετικά χαμηλή ταχύτητα (περίπου 3.540 χιλιομέτρων την ώρα), το βαρυτικό πεδίο της γης μπορεί να ασκήσει ισχυρή επιρροή, αρκετή για να τον παγιδεύσει προσωρινά.

  Αυτό ακριβώς πρόκειται να συμβεί – ξεκινώντας από αυτό το Σαββατοκύριακο, αυτός ο μικρός αστεροειδής θα περάσει περίπου δύο μήνες σε τροχιά γύρω από τη γη.

  «Πολλές υπέροχες εικόνες στο διαδίκτυο»

  Η Δρ Τζένιφερ Μίλαρντ, δήλωσε στην εκπομπή Today του BBC ότι ο αστεροειδής θα εισέλθει σε τροχιά στις 29 Σεπτεμβρίου και προβλέπεται να φύγει στις 25 Νοεμβρίου.

  «Τα επαγγελματικά τηλεσκόπια, θα είναι σε θέση να το εντοπίσουν. Έτσι, θα μπορείτε να δείτε πολλές υπέροχες εικόνες στο διαδίκτυο με αυτή τη μικρή κουκίδα να κινείται με μεγάλη ταχύτητα μπροστά από τα αστέρια», δήλωσε η Δρ Μίλαρντ.

  Μίνι φεγγάρια έχουν εντοπιστεί και στο παρελθόν και πιστεύεται ότι πολλά άλλα είναι πιθανό να έχουν περάσει απαρατήρητα.

  Ορισμένα μάλιστα επιστρέφουν για επαναλαμβανόμενες επισκέψεις, ο αστεροειδής 2022 NX1 έγινε μίνι σελήνη το 1981 και ξανά το 2022.

  Πηγή: In.gr
• Τηλεσκόπιο είδε την επιφάνεια ενός άστρου να κοχλάζει
  σε Τεχνολογία
  

  Γιγάντιες φυσαλίδες με διάμετρο 75 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο αναδύονται στην επιφάνεια ενός ερυθρού γίγαντα στον αστερισμό της Δοράδος.

  Αστρονόμοι κατέγραψαν για πρώτη φορά την τρικυμιώδη δραστηριότητα στην επιφάνεια ενός άστρου πέρα από τον Ήλιο, ένας τεχνικός άθλος που υπόσχεται να αποκαλύψει νέες λεπτομέρειες για τα γρανάζια της πυρηνικής μηχανής που κινεί τον Ήλιο και μια μέρα θα τον καταστρέψει.

  Από την εποχή του Γαλιλαίου μέχρι πρόσφατα, ακόμα και τα πλησιέστερα και μεγαλύτερα άστρα δεν ήταν ορατά παρά ως σημειακές κουκίδες.

  Τα τελευταία χρόνια όμως οι αστρονόμοι μπορούν πλέον να ζουμάρουν στην επιφάνεια μεγάλων άστρων όπως οι ερυθροί γίγαντες, άστρα σαν τον Ήλιο που έχουν εξαντλήσει τα πυρηνικά τους καύσιμα και έχουν διογκωθεί κατά εκατοντάδες φορές.

  «Ποτέ δεν περιμέναμε ότι τα δεδομένα θα είχαν τόσο καλή ποιότητα»

  Οι νέες εικόνες της συστοιχίας ραδιοτηλεσκοπίων ALMA στη Χιλή δείχνουν γιγάντιες φυσαλίδες πλάσματος (ιονισμένου αερίου) να κοχλάζουν στην επιφάνεια του άστρου «R της Δοράδος», έναν ερυθρό γίγαντα περίπου 300 φορές μεγαλύτερο από τον Ήλιο που βρίσκεται στον ομώνυμο αστερισμό, 180 έτη φωτός από τη Γη.

  «Είναι η πρώτη φορά που ο κοχλασμός στην επιφάνεια ενός πραγματικού άστρου αποκαλύπτεται με αυτό τον τρόπο» δήλωσε ο Βάουτερ Βλέμιγκςτου Πανεπιστημίου «Σάλμερς» της Σουδίας, επικεφαλής της μελέτης.

  Σαν καυτή σούπα που βράζει στην κατσαρόλα, το διάπυρο υλικό του άστρου ανεβαίνει στην επιφάνεια σε φυσαλίδες που εκτιμάται ότι έχουν διάμετρο 75 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο.

  Οι φυσαλίδες που ανεβαίνουν, ψύχονται και μετά βυθίζονται για να ξαναρχίσει ο κύκλος είναι ο βασικός μηχανισμός που μεταφέρει θερμότητα από το εσωτερικό όλων των άστρων προς την επιφάνεια.

  «Ποτέ δεν περιμέναμε ότι τα δεδομένα θα είχαν τόσο καλή ποιότητα ώστε να διακρίνουμε τις λεπτομέρειες της μεταφοράς θερμότητας στην αστρική επιφάνεια» σχολίασε ο Βλέμιγκς.

  Γνωστό ως συναγωγή, το φαινόμενο είναι επίσης γνωστό από τις διακοσμητικές λάμπες «lava lamp» με χρωματιστές φυσαλίδες υγρών.

  Περιέργως, οι πελώριες φυσαλίδες του R της Δοράδος δείχνουν να βυθίζονται πίσω στο εσωτερικό του άστρου μέσα στον ένα μήνα που καλύπτουν οι παρατηρήσεις, τρεις φορές ταχύτερα από ό,τι υποδεικνύουν οι θεωρητικοί υπολογισμοί, λένε οι ερευνητές.

  Για την εξήγηση των παρατηρήσεων απαιτούνται περισσότερα δεδομένα. Αν μη τι άλλο, όμως, οι εικόνες δείχνουν πώς θα μοιάζει ο Ήλιος όταν φτάσει στο τέλος της ζωής του, οπότε ο Ερμής και η Αφροδίτη θα χαθούν μέσα στις πύρινες φυσαλίδες.

  Οι αστροφυσικοί ακόμα διαφωνούν για το εάν το άστρο μας θα καταπιεί τελικά και τη Γη.

  Πηγή: In.gr
• Πώς μια πυρηνική έκρηξη θα μπορούσε στην πραγματικότητα να σώσει τη Γη από σύγκρουση με αστεροειδή
  σε Κόσμος
  

  Τόσο οι επιστήμονες, όσο και το Χόλιγουντ (κλασικό παράδειγμα η ταινία «Αρμαγεδδών») θεωρούν εδώ και καιρό τις πυρηνικές βόμβες ως μια πολλά υποσχόμενη μορφή άμυνας σε περίπτωση που ένας τεράστιος αστεροειδής εμφανιστεί απροειδοποίητα σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη.

  Τώρα, ερευνητές στις ΗΠΑ πέρασαν από τη θεωρία στην πράξη, επιδεικνύοντας πώς μια τέτοια έκρηξη θα μπορούσε να σώσει τον κόσμο.

  Όπως αναφέρει ο Guardian, οι φυσικοί των κυβερνητικών εργαστηρίων Sandia National Laboratories, των οποίων η κύρια αποστολή είναι να διασφαλίζουν την ασφάλεια και την προστασία του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, κατέγραψαν με λεπτομέρεια νανοδευτερολέπτου πώς ένας τεράστιος παλμός ακτινοβολίας που εξαπολύεται από μια πυρηνική έκρηξη θα μπορούσε να εξαϋλώσει την μία πλευρά ενός κοντινού αστεροειδούς.

  Η έκρηξη θερμαίνει την επιφάνεια του αστεροειδούς σε δεκάδες χιλιάδες βαθμούς, δημιουργώντας μια ταχέως διαστελλόμενη μπάλα αερίου ικανή να σπρώξει τον αστεροειδή εκτός πορείας. Αν οι υπολογισμοί γίνουν σωστά, το σπρώξιμο αυτό θα μπορέσει να αναστείλει την Ημέρα της Κρίσης για τον πλανήτη μας.

  «Το διαλυμένο υλικό εκτοξεύεται από τη μία πλευρά, ωθώντας τον αστεροειδή προς την αντίθετη κατεύθυνση», δήλωσε ο Δρ. Νέιθαν Μουρ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Είναι σαν ο αστεροειδής να αποκτά δικό του πύραυλο».

  Οι καταστροφικές συγκρούσεις αστεροειδών είναι σπάνιες στην ιστορία της Γης, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε ήσυχοι όταν ξέρουμε τι συνέβη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Και μπορεί ο αστεροειδής που έβαλε τέλος στη βασιλεία των δεινοσαύρων να είχε διάμετρο περίπου 10 χιλιομέτρων, αλλά και πολύ μικρότεροι διαστημικοί βράχοι εξακολουθούν να είναι επικίνδυνοι. Ο μετεωρίτης διαμέτρου 18 μέτρων που εξερράγη πάνω από τη ρωσική πόλη Τσελιάμπινσκ το 2013 τραυμάτισε περισσότερους από 1.200 ανθρώπους.

  Κινητική σύγκρουση ή πυρηνικά;

  Για το λόγο αυτό, διερευνώνται στρατηγικές θωράκισης της Γης από τεράστιες συγκρούσεις. Το 2022, το σκάφος DART της NASA προσέκρουσε σκόπιμα στον αστεροειδή Δίμορφο, τον δορυφόρο ενός μεγαλύτερου αστεροειδούς που ονομάζεται Δίδυμος. Η αποστολή απέδειξε ότι μια κινητική σύγκρουση θα μπορούσε να προστατεύσει τη Γη, αλλά η ώθηση θα έπρεπε να δοθεί χρόνια πριν από την επικείμενη σύγκρουση για να έχει αποτέλεσμα.

  Η πυρηνική επιλογή είναι για μεγαλύτερους αστεροειδείς, ιδιαίτερα όταν ο χρόνος πιέζει. Δεν περιλαμβάνει την κατάρριψη αστεροειδών, ούτε τη μέθοδο του Μπρους Γουίλις στην ταινία «Αρμαγεδδών», που ρίχνει μια βόμβα σε μια τρύπα γεώτρησης πάνω στον αστεροειδή. Πιο αποτελεσματική είναι μια έκρηξη από απόσταση, η οποία διαλύει ένα μέρος της επιφάνειας του αστεροειδούς και αφήνει την υπόλοιπη δουλειά στον τρίτο νόμο του Νεύτωνα για την κίνηση.

  Πώς έγινε το πείραμα

  Για να δοκιμάσουν την ιδέα, ο Μουρ και οι συνάδελφοί του σχεδίασαν ένα πείραμα που εξέθεσε κομμάτια εικονικού αστεροειδούς σε έντονους παλμούς ακτίνων Χ, παρόμοιους με αυτούς που εκλύονται σε πυρηνικές εκρήξεις. Στα 20 μικροδευτερόλεπτα που διήρκεσε το πείραμα, ο παλμός πρώτα εξαφάνισε τα στηρίγματα που συγκρατούν το υλικό στη θέση του και στη συνέχεια εξαΰλωσε γρήγορα την επιφάνεια του στόχου, δημιουργώντας ένα διογκούμενο αέριο που τον έστειλε σε πτήση.

  Γράφοντας στο περιοδικό Nature Physics, οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα κομμάτια του εικονικού αστεροειδούς εκτοξεύτηκαν σε ταχύτητα σχεδόν 200 χιλιομέτρων την ώρα.

  Η στρατηγική αυτή θα πρέπει να λειτουργεί για αστεροειδείς πλάτους έως και 4 χιλιομέτρων, λένε οι επιστήμονες, ενώ «εάν υπάρχει αρκετός χρόνος προειδοποίησης, μπορεί κανείς σίγουρα να εκτρέψει ακόμα μεγαλύτερους αστεροειδείς», δήλωσε ο Μουρ.

  Ο καθηγητής Γκάρεθ Κόλινς, πλανητικός επιστήμονας στο Imperial College του Λονδίνου, χαρακτήρισε τα πειράματα του Μουρ «θεαματικά». «Εξακολουθώ να προτιμώ έντονα τις μη πυρηνικές επιλογές, ιδιαίτερα τους μονές ή πολλαπλές κινητικές συγκρούσεις, καθώς γνωρίζουμε ότι είναι τεχνολογικά εφικτές», δήλωσε. «Αλλά για έναν πολύ μεγάλο αστεροειδή ή για έναν σύντομο χρόνο προειδοποίησης, αυτού του είδους η προσέγγιση μπορεί να είναι η μόνη μας επιλογή».

  Πηγή: Cnn.gr

• Μαύρη τρύπα με πίδακες 140 φορές μεγαλύτερους από τον γαλαξία μας, ανακάλυψαν αστρονόμοι
  σε Τεχνολογία
  

  Αστρονόμοι ανακάλυψαν τους μακρύτερους πίδακες μαύρης τρύπας που έχουν παρατηρηθεί ποτέ στον ουρανό, σε έναν πολύ, πολύ μακρινό γαλαξία.

  Οι εκρήξεις-ρεκόρ εκτείνονται σε 23 εκατομμύρια έτη φωτός από άκρη σε άκρη, κάτι που ισοδυναμεί με το να βάλεις στη σειρά 140 γαλαξίες σαν τον δικό μας, σύμφωνα με τους ερευνητές.

  Με το όνομα Πορφυρίων, από έναν γίγαντα της ελληνικής μυθολογίας, αυτές οι δύο γιγαντιαίες εκροές – οι οποίες εκτοξεύονται πάνω και κάτω από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα – σχηματίστηκαν όταν το σύμπαν ήταν μόλις 6,3 δισεκατομμυρίων ετών, λιγότερο από το μισό της σημερινής του ηλικίας των σχεδόν 14 δισεκατομμυρίων ετών.

  Αν και αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι πίδακες από μια μαύρη τρύπα που έχουν αναφερθεί μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες δήλωσαν ότι τέτοιοι γιγάντιοι πίδακες δεν είναι τόσο σπάνια όσο νομίζαμε προηγουμένως, με περισσότερους από 10.000 να έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, αναφέρει ο Independent.

  Οι δύο πίδακες, οι οποίοι προέρχονται από απόσταση περίπου 7,5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, έχουν συνδυασμένη ισχύ που ισοδυναμεί με τρισεκατομμύρια ήλιους, δήλωσαν οι ερευνητές.

  Προέρχονται από έναν γαλαξία περίπου 10 φορές μεγαλύτερης μάζας από τον δικό μας, πρόσθεσαν.

  Πριν τον Πορφύριο, ο μεγαλύτερος επιβεβαιωμένος πίδακας ήταν ο Αλκυονέας (επίσης όνομα γίγαντα της ελληνικής μυθολογίας), ο οποίος εκτείνεται σε έκταση που αντιστοιχεί σε περίπου 100 δικούς μας γαλαξίες.

  Τα ευρήματα των επιστημόνων, που δημοσιεύονται στο περιοδικό Nature, υποδηλώνουν ότι αυτά τα γιγάντια συστήματα πιδάκων μπορεί να έχουν παίξει μεγαλύτερο ρόλο στο σχηματισμό των αρχαίων γαλαξιών από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα.

  Διασχίζοντας τον κοσμικό ιστό

  Ο Πορφύριος υπήρχε κατά τη διάρκεια μιας εποχής κατά την οποία τα νήματα που συνδέουν και τροφοδοτούν τους γαλαξίες, γνωστά ως κοσμικός ιστός, ήταν πιο κοντά μεταξύ τους απ' ό,τι τώρα. Αυτό σημαίνει ότι τεράστιοι πίδακες σαν αυτόν, έφταναν σε μεγαλύτερο τμήμα του κοσμικού ιστού από ό,τι πιστεύαμε, είπαν οι ερευνητές.

  Ο Πορφύριος και άλλοι τεράστιοι πίδακες βρέθηκαν χρησιμοποιώντας τα ραδιοτηλεσκόπια LOFAR (LOw Frequency ARray), τα οποία βρίσκονται σε επτά χώρες της Ευρώπης, με το κύριο δίκτυο κεραιών στην Ολλανδία.

  Όσον αφορά το ερώτημα γιατί αυτοί οι πίδακες είναι τόσο μεγάλοι, ο Μάρτιν Χάρντκασλ, καθηγητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Χέρτφορντσαϊρ στο Ηνωμένο Βασίλειο, δήλωσε ότι αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι η συσσώρευση – η διαδικασία με την οποία οι μαύρες τρύπες καταναλώνουν το υλικό που τις περιβάλλει – θα ήταν μακρά και σταθερή, επιτρέποντας στους πίδακες να στρέφονται προς την ίδια κατεύθυνση για δισεκατομμύρια χρόνια. «Χρειάζεται ο συνδυασμός μεγάλης ισχύος και μεγάλης διάρκειας ζωής για να φτάσει κανείς σε αυτά τα πολύ μεγάλα μεγέθη», εξήγησε.

  Πηγή: Cnn.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ