Η επιμονή της Ρωσίας να συνδέσει το τρομοκρατικό χτύπημα της περασμένης Παρασκευής με την Ουκρανία γεννά εύλογα ερωτηματικά στο γιατί να χρειάζεται σήμερα αφορμή κλιμάκωσης η Μόσχα.
Το τρομοκρατικό χτύπημα της περασμένης Παρασκευής στην καρδιά της Μόσχας έχει συνοδευτεί από τρεις επίσημες τοποθετήσεις με τις οποίες το Κρεμλίνο συνδέει την τρομοκρατία και τους αυτουργούς της με την Ουκρανία. Από τη μία ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε λόγο για «παράθυρο» το οποίο περίμενε τους τρομοκράτες στα Ουκρανικά εδάφη όταν ολοκλήρωσαν το αποτρόπαιο έργο τους και από την άλλη ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας μίλησε για δάκτυλο πίσω από τον σχεδιασμό του χτυπήματος εμπλέκοντας ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο.
Γιατί «δείχνει» Ουκρανία
Το ερώτημα, εκτός από τα πολλά αναπάντητα που έχει το ίδιο το χτύπημα και η ανεπάρκεια που έδειξαν οι ρωσικές αρχές, είναι σήμερα γιατί να επιμένει σε μία σύνδεση με την Ουκρανία η Ρωσία η οποία βρίσκεται σε πόλεμο με το Κίεβο για περισσότερο από δύο χρόνια. Γιατί ψάχνει αφορμή σύνδεσης με κάτι τόσο ακραίο το Κρεμλίνο όταν έχει διαπράξει σφαγές εντός των Ουκρανικών εδαφών στα οποία ο ίδιος ο Ρώσος Πρόεδρος είχε δώσει ως αιτία την «αποναζιστικοποίηση» του γείτονα… Η Μόσχα έχει ήδη κλιμακώσει τους τελευταίους μήνες τις χερσαίες της επιχειρήσεις σε όλα τα μέτωπα της Ουκρανίας, έχει επίσης αυξήσει κατακόρυφα τα χτυπήματα σε ενεργειακές υποδομές σε όλη την ουκρανική επικράτεια και διατυμπανίζει πως μέχρι το καλοκαίρι θα έχει καταφέρει τουλάχιστον ένα σημαντικό πλήγμα στον Ζελένσκι. Η ερώτηση επανέρχεται… γιατί να θέλει κάποιος αφορμή για περαιτέρω κλιμάκωση ενώ την έχει ήδη ανακοινώσει;
Οι απαντήσεις από τη Δύση, καθώς κανένας – πλην του Μακρόν, δεν μπορεί να «διαβάσει» τον Ρώσο Πρόεδρο, ποικίλουν. Το σενάριο να θέλει η Ρωσία σήμερα να «πουλήσει» στο εσωτερικό της κοινωνίας της πως οι Ουκρανοί είναι ικανοί για το χειρότερο και απειλούν ανοιχτά τις δομές της ρωσικής κοινωνίας μπορεί να έχει μόνο έναν στόχο: μια νέα επιστράτευση. Αυτό το σενάριο μοιάζει να είναι και το πλέον πιστευτό καθώς με τη Μόσχα να έχει βρει όπλα, σε Ιράν και Βόρεια Κορέα και να έχει καταφέρει να ανακόψει την επέλαση των Ουκρανών στα ανατολικά και τα νότια έχει σήμερα την ευκαιρία εάν «βιαστεί» να αποκτήσει πολύ μεγάλο αριθμητικό πλεονέκτημα προκειμένου να αντεπιτεθεί… Μία επιστράτευση όμως δεν είναι κάτι που ο Πούτιν δεν έχει ήδη κάνει και κυρίως δεν έχει δείξει μέσα σε 20 χρόνια παντοδυναμίας να φοβάται τις κοινωνικές αντιδράσεις. Το συγκεκριμένο σενάριο είναι πιθανό αλλά φαίνεται να είναι σχετικά αδύναμο μπροστά στην ρωσική επιμονή για σύνδεση με την Ουκρανία της τρομοκρατίας.
Η Μόσχα ίσως να επιμένει να συνδέει το τρομοκρατικό χτύπημα με το Κίεβο καθώς ο Πούτιν θέλει και αυτό δεν είναι κρυφό να κερδίσει κατά κράτος σε αυτόν τον πόλεμο. Η νίκη για τον Πούτιν δεν έχει στόχο μόνο τον Ζελένσκι αλλά κυρίως το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ και μία παρέλαση στο Κίεβο θα ήταν στα όρια του ονείρου για τον Ρώσο Πρόεδρο. Συνδέοντας την τρομοκρατία με την Ουκρανία με τόση επιμονή και με τόσα λίγα στοιχεία στα χέρια της η Μόσχα ίσως να προωθεί κάτι για το οποίο κανένας στον πλανήτη δεν είναι έτοιμος: τη χρήση όπλων εκτός πλαισίου… Τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα δεν είναι σε έλλειψη στα ρωσικά οπλοστάσια και ίσως σήμερα ο Πούτιν να θέλει να χρησιμοποιήσει ένα έστω και μικρής ισχύος σοκάροντας ολόκληρο τον κόσμο και πιστεύοντας πως μέσα σε αυτή την κατάσταση θα οδηγήσει τον πόλεμο στο διπλωματικό τραπέζι και τη Μόσχα στην δική του ιδεατή κορυφή.
Ό,τι και να συμβαίνει το χτύπημα στο Crocus είναι ένα ακόμη «χαρτί» στα χέρια του Πούτιν ο οποίος θα επιλέξει να το «παίξει» με τον δικό του συνήθως ακραίο τρόπο. Η ειδοποιός διαφορά αυτή την φορά είναι πως κανένας δεν τρέφει ψευδαισθήσεις πως η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι ικανή για κάτι τόσο ακραίο.
