Αν οι πρώτες πέντε ημέρες του Τραμπ στην εξουσία έχουν κάτι ως χαρακτηριστικό, αυτό δεν είναι άλλο από το ξεκάθαρο στίγμα του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του ίδιου του προέδρου των ΗΠΑ. Ο Τραμπ παρά την ηλικία του είναι σαρωτικός ως προσωπικότητα. Διαθέτει έναν δικό του τρόπο να διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας του, που είναι αυτούσιος ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται εδώ και δεκαετίες τις επιχειρήσεις του.
Οι ρυθμοί του είναι ασταμάτητοι και δεν είναι καθόλου τυχαίο που ακόμη και αρκετές δεκαετίες νεότεροι συνεργάτες του έχουν πολλάκις υπογραμμίσει πως είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να τον ακολουθήσει είτε σε ειρμό είτε σε ταχύτητα και αντοχές μέσα σε ένα 24ωρο.
Αναφορικά με το στίγμα των πρώτων πέντε ημερών του ως 47ος πρόεδρος της χώρας, δεν μπορεί να υπάρχει κάποιος που να εκπλήσσεται με τις εξελίξεις. Ο Τραμπ μπορεί να είναι πολλά, θετικά για φίλους και αρνητικά για αντιπάλους, αλλά όλοι θα συμφωνήσουν πως δεν είναι μετά βεβαιότητας ένα: «ανακόλουθος». Ο Τραμπ, αρκετά πριν οι Ρεπουμπλικάνοι καταλήξουν και πάλι στο δικό του πρόσωπο για τις εκλογές του Νοεμβρίου, είχε ξεκαθαρίσει πως εάν επιστρέψει θα ακολουθήσει μία πολύ συγκεκριμένη πολιτική, η οποία θα βασίζεται σε έναν γνωστό πυρήνα ενεργειών: οικονομία, μεταναστευτικό, ασφάλεια. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν δυσκολεύτηκε να πείσει τον πυρήνα του κόμματός για ακόμη μία φορά και όσο ο χρόνος για τις εκλογές πλησίαζε, ανέπτυξε όλο του το σκεπτικό τόσο στις προεκλογικές του ομιλίες όσο και στο και στα δύο debate που έδωσε και με τους δύο υποψηφίους από την πλευρά των Δημοκρατικών.
Η ταχύτητα με την οποία κινείται είναι η ταχύτητα με την οποία του αρέσει να κάνει τα πράγματα και ως άνθρωπος και αν δεν υπήρχε η πανδημία που καθήλωσε και έκλεισε στο σπίτι του ολόκληρο τον πλανήτη, θα ήταν εμφανέστερη και κατά την πρώτη και όπως έχει ο ίδιος παραδεχθεί πιο «μουδιασμένη» θητεία του…
Υπάρχουν όμως και πράγματα τα οποία σήμερα για πρώτη φορά επιχειρούνται από το στρατόπεδο του νέου προέδρου… Κάποια από αυτά είναι ακόμη νωρίς και παραμένουν αρκετά «άγουρα» για να αναγνωστούν και να αναλυθούν ενώ όσα εμφανίζονται ως νέα προγράμματα και σχέδια δημιουργούν αντιδράσεις που ποικίλουν και κυμαίνονται από την έκπληξη μέχρι και τον τρόμο.
Για αρχή ο Τραμπ μπορεί να επιμένει πως η αρχή του δεν έχει αλλάξει και το «America First» είναι η βάση για όλες τις πολιτικές και όχι μόνο αποφάσεις, αλλά είναι δεδομένο πως σήμερα ακούγεται περισσότερο το MEGA (Make Europe Great Again) από το MAGA (Make America Great Again)… Ο Τραμπ επίσης αυτή την φορά δεν είναι μόνος… Ο Ίλον Μασκ δεν είναι ένας απλός συνεργάτης και το σημαντικότερο δεν είναι ούτε καν ένας απλός «υπουργός» με την αμερικανική έννοια του όρου… Ο Μασκ ανοιχτά, αν και όχι με πολιτικό τρόπο και μεθόδους, χαράσσει πολιτική. Μιλά, παρεμβαίνει και το σημαντικότερο επιχειρεί όχι απλά να επηρεάσει αλλά να κάνει εξαγωγή της πολιτικής κατάστασης και του modus openandi του Ντόναλντ Τραμπ κυρίως στην Ευρώπη…
Ο Μασκ δεν είναι τυχαίο πως έχει αφήσει κατά μέρους τις τοποθετήσεις για το Μεξικό, τον Καναδά, την Γροιλανδία και τον Παναμά, αντικείμενο και ενασχόληση που μοιάζει να είναι «αποκλειστικότητα» μόνο του προέδρου. Ο Τραμπ επιτίθεται στην Ευρώπη, αλλά ξεκάθαρα «ενισχυτικά» στις προσπάθειες του συνοδοιπόρου του. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει κάνει την παραμικρή αναφορά σε κάποια από τις ισχυρές ή τις κομβικές χώρες της Ευρώπης, αλλά έχει επικεντρωθεί στους θεσμούς της Ένωσης. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει αφήσει τα επιμέρους στον Μασκ, ο οποίος με χρονική σειρά προτεραιότητας και εκλογών επιχειρεί με όσα μέσα και επιρροή διαθέτει να «πουλήσει» ως ένα ακόμη από τα καινοτόμα προϊόντα των εταιρειών του τη νέου τύπου Αμερικανική Δημοκρατία.
Το επικίνδυνο δεν είναι πως ένας επιχειρηματίας έχει μπει σε μία τέτοια διαδικασία καθώς βρισκόμαστε δεδομένα σε μία ιστορική συγκυρία που ο ιστορικός του μέλλοντος θα χαρακτηρίσει κομβική για τα όσα θα ακολουθήσουν. Το προβληματικό της υπόθεσης είναι πως ο Ίλον Μασκ ή όποιοι άλλοι σαν τον Μασκ ακολουθήσουν την συγκεκριμένη οδό αντιλαμβάνονται την έννοια της Δημοκρατίας ως παράγωγο, προϊόν ή υπηρεσία όπως είναι το Χ, ένα αυτοκίνητο της Tesla ή το όνειρο του Μασκ να βρεθεί στον Άρη.
Η επιχείρηση εξαγωγής από τις ΗΠΑ του Τραμπ μίας νέας νόρμας με την «προβιά» της Δημοκρατίας μπορεί να γίνεται αντιληπτή εύκολα λόγω του άκομψου και εξόφθαλμου στα μάτια όσων έχουν αντίληψη αλλά είναι αντίστροφα δύσκολα να την αποτρέψουν από το να φτάσει στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Αντιστρόφως ανάλογη της αμερικανικής εντονότατης προσπάθειας «εισβολής» είναι η ευρωπαϊκή αφωνία. Το δικό μας ζήτημα δεν είναι απόλυτα το ότι η Ουάσιγκτον επιχειρεί να μας εντάξει με το «έτσι θέλω» στα «πρέπει» της νέας «Pax Americana» που περιλαμβάνει περισσότερο -σήμερα τουλάχιστον- καρότο από μαστίγιο, αλλά ότι δεν αρθρώνουμε επίσημα αντίδραση, θέτοντας εμείς τα όρια και τους όρους στην ίδια μας την έδρα.
Αν τα όσα σήμερα είναι ορατά προκαλούν αρκετό προβληματισμό, θα πρέπει να λογίζεται ως βέβαιο πως όσα ακολουθήσουν θα φέρουν σημαντικότερα και πιο πολύπλοκα προβλήματα. Το έλλειμα σε πολιτικό προσωπικό στην περιοχή μας θα πρέπει να πάψει να αποτελεί δικαιολογία που το ίδιο το σύστημά μας θα χρησιμοποιεί και θα πρέπει να μετατραπεί σε κινητικότητα και το σημαντικότερο εμπράγματη και διαχρονική κινητοποίηση. Εκτός κι αν το MEGA είναι η ενσάρκωση του ευρωπαϊκού οράματος, ενσαρκώνει την Ευρώπη της ενότητας και της συμπερίληψης και γιγαντώνει τις ελπίδες για ένα ουσιαστικά καλύτερο αύριο. Τότε let it be…
Πηγή: Protothema.gr
