Χτισμένη σε μια απότομη πλαγιά του Μαινάλου, η πατρίδα των Δεληγιανναίων και άλλων αγωνιστών του 1821, τα Λαγκάδια είναι ένα αριστούργημα φυσικό και αρχιτεκτονικό. Τα αποκαλούν και το «κρεμαστό χωριό της Πελοποννήσου» λόγω της τοποθεσίας του. Το παραδοσιακό χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 980 μέτρων, πνιγμένο σε καταπράσινη βλάστηση, ενώ κρέμεται πάνω από το άγριο φαράγγι που σχηματίζει ο ποταμός Τουθόα.
Τα Λαγκάδια είναι γνωστά και για τους τεχνίτες του. Μάλιστα, μετά την απελευθέρωση οι Λαγκαδινοί ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά με το επάγγελμα του χτίστη, οργώνοντας όλη την Πελοπόννησο σε ομάδες κατασκευάζοντας σπίτια, γεφύρια, σχολεία, βρύσες και εκκλησίες. Και αυτοί οι φημισμένοι τεχνίτες δε μπορούσαν να μη φτιάξουν το δικό τους χωριό όμοιο με στολίδι.
Εκπληκτικά πέτρινα αρχοντικά και καλντερίμια, σκεπαστές αυλές και σκαλιστές εξώπορτες, πελεκητές καμάρες και παλιές εκκλησίες, ελικοειδή πέτρινα μονοπάτια και σκαλιά, τοξωτά γεφύρια, νεροτριβές και νερόμυλοι της περιοχής, αφήνουν μαγεμένο τον επισκέπτη.
Τα Λαγκάδια είχαν ενεργή συμμετοχή και στη διάρκεια της Επανάστασης. Ήταν άλλωστε η πατρίδα των Δεληγιάννηδων και άλλων σημαντικών οπλαρχηγών του 1821. Εκτός, όμως, από την προσωπική τους συμμετοχή στον ένοπλο αγώνα, οι Λαγκαδινοί προσέφεραν και μέσω της τέχνης τους, χτίζοντας πολλά και σημαντικά οχυρωματικά έργα.
