Χώρισες, έκλαψες, μάζεψες τα κομμάτια σου, και ξαφνικά παρατήρησες πως έχεις πολλές ώρες ελεύθερες. Συμβαίνει –και είναι διαχειρίσιμο.
Είναι ένα από τα πιο ύπουλα στάδια του χωρισμού. Αυτό που οι πρώτες δύσκολες εβδομάδες έχουν περάσει, δεν είσαι πια στα πατώματα, δεν βλέπεις τον άλλο στον ύπνο σου κάθε βράδυ, κάπως θα έλεγες ότι έχεις αρχίσει και συνέρχεσαι. Και ξαφνικά, παρατηρείς με τρόμο πως υπάρχει χρόνος μέσα στην ημέρα σου που δεν ξέρεις τι να τον κάνεις. Είναι αυτός ο χρόνος που πριν τον χωρισμό περνάγατε μαζί, και μετά τον χωρισμό τον σπαταλούσες να κλαίγεσαι στους φίλους σου ή να ακούς καψουροτράγουδα κουλουριασμένος σε εμβρυακή στάση.
Εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας απονενοημένης προσπάθειας επανασύνδεσης, όχι επειδή θέλεις ακόμα πραγματικά τον άλλο, αλλά επειδή τον/την είχες συνηθίσει ως κομμάτι της καθημερινότητάς σου. Κάπως σαν να μετακόμιζες στο εξωτερικό και να σκεφτόσουν να γυρίσεις επειδή δεν έχεις πια την κίνηση της Αθήνας να σου τρώει δυο ώρες από τη μέρα σου –και στην αρχή δεν ξέρεις τι να τις κάνεις αυτές τις δύο ώρες. Είναι άτιμο πράγμα η συνήθεια, άσε κάτω το κινητό, δεν είναι σωστό ούτε για σένα ούτε για τον άλλον, και δες μερικούς κλασικούς και δοκιμασμένους τρόπους να γεμίσεις τις ώρες που σου χάρισε (ναι, σου χάρισε, δεν σου φόρτωσε) αυτός ο χωρισμός.
Βγες με κόσμο που δεν νιώθεις άνετα να κλαφτείς. Όσο το ανέλυσες με τους φίλους σου, το ανέλυσες. Κανόνισε για μπύρες μετά το γραφείο με τους συναδέλφους, πάρε επιτέλους εκείνον τον παλιό φίλο που όλο λέτε να κανονίσετε και ποτέ δεν το κάνετε, βγες με την παρέα των φίλων σου, που δεν είναι (ακόμα) δικοί σου φίλοι. Το να μιλάς για άσχετα θέματα κάνει θαύματα σε αυτή την φάση.
Κάνε κάτι που δεν έχεις ξανακάνει. Δεν χρειάζεται να είναι κάτι εξτρήμ, τύπου bungee jumping. Μπορεί να είναι απλώς ένα μάθημα γιόγκα –υπάρχουν πολλά που δε χρειάζεται να γραφτείς αν δε νιώθεις έτοιμος για «δεσμεύσεις», πας απλά για μία ώρα, πληρώνεις, φεύγεις, αν σου άρεσε ξανάρχεσαι.
Ξεκίνα να μαθαίνεις κάτι. Ξανά, δε χρειάζεται να είναι κάτι δεσμευτικό, αν αυτό σε αγχώνει. Δε σου λέμε να γραφτείς σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών, ας πούμε. Μπορείς να ξεκινήσεις να παίζεις με το Duolingo, για να μάθεις πέντε λέξεις στα ισπανικά. Αν δεις ότι σου αρέσει συνεχίζεις, όποτε βαρεθείς τα παρατάς.
Πέσε με τα μούτρα στη δουλειά. Δεν βγήκε τυχαία το κλισέ της «εργασιοθεραπείας». Δεν λειτουργεί για όλους, σίγουρα, και αν δεν σου αρέσει η δουλειά σου μην μας δίνεις σημασία, προχώρα στην επόμενη παράγραφο. Αν όμως πιστεύεις ότι το προηγούμενο διάστημα είχες βάλει τη δουλειά στον αυτόματο πιλότο λόγω έρωτος, και μιλάμε για μια δουλειά που γουστάρεις, τώρα είναι η ώρα να κάνεις το απόλυτο comeback ως άλλη Λαίδη Άντζελα.
Βρες τη νέα αγαπημένη σου σειρά. Κατά προτίμηση μία με πολλές σαιζόν, που δεν έχεις ξαναδεί, να σε κρατήσει απασχολημένο για εβδομάδες. Το Bojack Horseman είναι ό,τι πρέπει για φρεσκοχωρισμένους, είναι αστείο, είναι πανέξυπνο, έχει απίστευτα καλογραμμένους χαρακτήρες και μιλά (όλο και πιο βαριά όσο περνάνε οι σαιζόν) για τις δυσλειτουργίες όλων μας και τη ζημιά που κάνουν στις ανθρώπινες σχέσεις. Αν θέλεις κάτι τελείως άσχετο, να μη σου θυμίζει καθόλου τη ζωή σου, εξαιρετική περίπτωση –επίσης με άπειρες σαιζόν– είναι το Homeland.
Φύγε. Τίποτα δε λειτουργεί καλύτερα σε τέτοιες περιπτώσεις από μια ριζική αλλαγή σκηνικού. Αν έχεις τη δυνατότητα να κανονίσεις ταξίδι, απορούμε γιατί είσαι ακόμα εδώ και διαβάζεις εμάς. Αν δουλεύεις ακόμα τηλεργασία, πάρε το λαπτοπάκι σου και πήγαινε να συνεχίσεις τη δουλειά από το σπίτι του φίλου που μένει σε άλλη πόλη. Αν τίποτα από αυτά δε γίνεται, πετάξου τουλάχιστον μια μονοήμερη κάπου που δεν έχεις ξαναπάει (και οπωσδήποτε κάπου που δεν έχετε ξαναπάει μαζί).
Πηγή: In2Life.gr
