Το σίγουρο είναι πως έρωτας και ναρκισσισμός, δεν πάνε μαζί
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός πως αν ρωτήσεις τον κάθε άνθρωπο «Τι είναι έρωτας ή αγάπη για εσένα;», θα πάρεις και από μια διαφορετική απάντηση. Ένα ακόμη ερώτημα, το οποίο αξίζει να αναλογιστούμε για λίγο, είναι το πώς καταλαβαίνουμε αν είμαστε πραγματικά ερωτευμένοι. Είναι όντως έρωτας; Είναι ενθουσιασμός; Είναι μια ακόμη σχέση που «ακουμπάει στα τραύματα μας» και μας δημιουργεί συναισθήματα και αναμνήσεις του παρελθόντος; Πως τέλος πάντων ξέρουμε ότι αυτό που νιώθουμε είναι έρωτας;
Οι φιλοσοφίες δεν μου άρεσαν ποτέ, γι' αυτό και θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ρεαλιστικές απαντήσεις για ένα θέμα το οποίο είναι ανεξάντλητο, και που πιθανώς κάθε άνθρωπος το βιώνει διαφορετικά ανάλογα με τις εμπειρίες του, και τα πρότυπα που είχε ως παιδί και έφηβος.
Για να καταλάβουμε τι πραγματικά σημαίνει έρωτας, ίσως αξίζει να ξεκινήσουμε με όσα ΔΕΝ είναι πραγματικός έρωτας, αλλά πολλές φορές θεωρούμε «λανθασμένα» πως έχουμε ερωτευτεί:
- Δεν είναι έρωτας ή αγάπη, όταν υπάρχει το στοιχείο του φόβου ή της ζήλειας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η υγιής αγάπη και έρωτας, δεν περιλαμβάνει τον φόβο της απώλειας. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δηλαδή φοβόμαστε ή ζηλεύουμε, τότε μιλάμε για προσκόλληση.
- Δεν είναι αγάπη ή ειλικρινής έρωτας, αν βρίσκεται διαρκώς στο μυαλό σου. Αυτό πιθανό να σημαίνει απλές εμμονές που κατά καιρούς συμβαίνουν στον εγκέφαλο μας, για πολλούς και διάφορους λόγους. Η αληθινή αγάπη εντάσσεται στην πραγματική ζωή. Είναι αρμονική και ήρεμη, όχι συντριπτική.
- Δεν είναι αγάπη, ή αληθινός έρωτας, όταν κάνεις διαρκώς θυσίες και συμβιβασμούς για να είσαι μαζί του. Αν σε μια σχέση, κύριο μέλημα σου είναι το να ικανοποιείς τα θέλω του συντρόφου, παραμελώντας τις δικές σου επιθυμίες και τα θέλω σου, τότε το πιθανότερο είναι να αναπτύσσεις εξαρτητικές σχέσεις, βασισμένες σε τραύματα της εφηβικής και παιδικής ηλικίας.
Και τελικά, τι είναι αληθινός έρωτας;
Θα μπορούσε κανείς να πει, πως έρωτας και αγάπη είναι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε όταν δεν υπάρχει κανένας εγωισμός, ή καμία ναρκισσιστική σκέψη. Όταν το «εγώ» μηδενίζεται, και η αίσθηση εαυτού καταρρέει. Και για να σε προλάβω, η διάκριση ανάμεσα στον πραγματικό έρωτα και την αγάπη, θα μπορούσε να ήταν λάθος. Καθώς και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει μια κοινή συνισταμένη: Δεν περιμένεις αντάλλαγμα. Κάτι το οποίο οδηγεί ξανά, στην έλλειψη ναρκισσισμού.
Ίσως τώρα να βγάζει νόημα, που πολλοί ειδικοί της ψυχολογίας έχουν υπερασπιστεί την άποψη πως τα άτομα με ναρκισσιστικές διαταραχές, «έχουν μια ανικανότητα» σε ό,τι αφορά τον πραγματικό και ουσιαστικό έρωτα.