Οι 15 καλύτερες ταινίες που βασίστηκαν σε βιβλία του Stephen King

Όταν στα τέλη του 1973 ο Stephen King πούλησε το πρώτο του βιβλίο, το «Carrie» σε έναν εκδότη (το χειρόγραφο του οποίου είχε αρχικά πετάξει και το διέσωσε η σύζυγός του, Tabitha), δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι, μισόν αιώνα μετά, θα κατέληγε τελικά να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς μπεστ-σέλερ των επόμενων τριών δεκαετιών, ένας πολυβραβευμένος λογοτέχνης, αλλά και ένα brand name (λογοτεχνικό, αλλά και κινηματογραφικό, μετρώντας συνολικά 52 ταινίες).

Ο ίδιος έχει γράψει τόσα πολλά μυθιστορήματα τρόμου που πλέον η φράση «βασισμένη σε ένα βιβλίο του Stephen King» φέρει μαζί της τις δικές της προσδοκίες και παραμέτρους.

Ακολουθούν οι 15 καλύτερες ταινίες που βασίστηκαν σε βιβλία του Stephen King

Cujo (1983)

Μια μητέρα και ο νεαρός γιος της κρατούνται όμηροι σε ένα χαλασμένο αυτοκίνητο από έναν τεράστιο, λυσσασμένο σκύλο του Αγίου Βερνάρδου σε μια κινηματογραφική εκδοχή – αυτή του Lewis Teague – που μπορεί να μην είναι το ίδιο κλειστοφοβική όπως το μυθιστόρημα του King από το 1981, ωστόσο η μάχη της Dee Wallace εναντίον του δολοφονικού σκύλου δημιουργεί ένα υπέροχα τεταμένο και απελπιστικό σκηνικό.

The Running Man (1987)

Ο Κινγκ δημοσίευσε την δυστοπική του νουβέλα το 1982 με το ψευδώνυμο «Ρίτσαρντ Μπάκμαν» και η κινηματογραφική μεταφορά του Πολ Μάικλ Γκλέιζερ είναι μια τρομακτικά διαχρονική κοινωνική σάτιρα. Το έργο διαδραματίζεται το 2017, όταν η Αμερική έχει μετατραπεί σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, στην οποία η κυβέρνηση και η ριάλιτι τηλεόραση βαδίζουν χέρι-χέρι. Ο Arnold Schwarzenegger είναι ένας αιχμάλωτος επαναστάτης που αναγκάζεται να συμμετάσχει σε έναν διαγωνισμό ριάλιτι ζωής ή θανάτου – κάτι σαν το Squid Game, αλλά με ηλεκτρονική μουσική και αλυσοπρίονα. Η πραγματική σημειολογική κληρονομιά της ταινίας είναι το κοινό των αμερικανών καταναλωτών που είναι πολύ χαρούμενοι και πρόθυμοι στο να θυσιάσουν την ελευθερία τους για μια τέτοιου είδους φθηνή ψυχαγωγία.

Pet Sematary (1989)

Ένα από τα πιο τρομακτικά μυθιστορήματα του King γίνεται μια από τις πιο τρομακτικές ταινίες που έγιναν από ένα από τα έργα του. Η σκηνοθεσία της Mary Lambert πάνω σε αυτή την ανατριχιαστική ιστορία (μια παραλλαγή του κλασικού έργου τρόμου “The Monkey’s Paw”) ακολουθεί έναν πενθούντα πατέρα που προσπαθεί να χρησιμοποιήσει ένα αρχαίο ινδιάνικο νεκροταφείο για να αναστήσει αγαπημένα του πρόσωπα από τον τάφο. Η ταινία είναι ένα εξόχως αποτελεσματικό θρίλερ γεμάτο με μπόλικα jump scares.

Firestarter (1984)

Η Ντρου Μπάριμορ – αμέσως μετά την εμφάνισή της στην ταινία E.T. – είναι μια πυροκινητική πιτσιρίκα που βάζει φωτιά ε όλους όσοι σταθούν εμπόδιο στο δρόμο της σε μια εντυπωσιακά σκοτεινή ταινία με μπόλικες εκρήξεις, φλεγόμενους ανθρώπους και μια εξαιρετικά τρομοκρατημένη ερμηνεία από την Barrymore.

Apt Pupil (1998)

Ένας μαθητής λυκείου [μια μια μικρή ψυχοπάθεια…] αναπτύσσει ενδιαφέρον για έναν ηλικιωμένο Γερμανό γείτονα, αφού ανακαλύπτει το παρελθόν του ως ναζιστή εγκληματία πολέμου. Βασισμένη στο πολύ αιματηρό βιβλίο «Different Seasons» – καθώς ο σκηνοθέτης Bryan Singer «έκοψε» τους επιπλέον φόνους που εμφανίστηκαν αρχικά στη νουβέλα – η ταινία φέρνει αντιμέτωπο τον Kurt Dussander (ένας υπέροχος Ian McKellen με γερμανική προφορά), με τον Todd Bowden, έναν διαβολικό έφηβο (Brad Renfro) που είναι περίεργος για τις φρικαλεότητες που διέπραξε ο Αδόλφος Χίτλερ και οι οπαδοί του.

The Mist (2007)

Ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης Frank Darabont δημιούργησε το πιο ζοφερό τέλος που μπορεί να φανταστεί κανείς για την ιστορία του King για μια μυστηριώδη ομίχλη που καλύπτει μια μικρή πόλη του Μέιν. Ο καλλιτέχνης David Drayton (Thomas Jane) και ο γιος του είναι ανάμεσα σε μια ομάδα ντόπιων που έχουν εγκλωβιστεί σε ένα σούπερ μάρκετ όταν η ομίχλη μπαίνει στη πόλη. Το φινάλε είναι πραγματική γροθιά στο στομάχι.

Ο σκεπτικιστής Andre Braugher επιμένει ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, ενώ η θρησκόληπτη φανατική Marcia Gay Harden πιστεύει ότι πλησιάζουν οι έσχατοι καιροί. Στη συνέχεια, οι διαμάχες γίνονται βίαιες μετά από μια εισβολή ενός αρπακτικού πουλιού και μια απελπισμένη προσπάθεια διαφυγής οδηγεί σε μια καταστροφή. Στα χρόνια που μεσολάβησαν από την κυκλοφορία της, η ταινία έχει γίνει κλασικό cult δημιούργημα, και η ασπρόμαυρη σκηνοθετική εκδοχή του Darabont (διαθέσιμη σε Blu-ray) απλώς εντείνει το κλίμα υπόγειου και υπέργειου τρόμου.

Christine (1983)

Η άγρια ιστορία της παράξενης, «συμβιωτικής» σχέσης ενός στοιχειωμένου αυτοκινήτου με έναν μαθητή λυκείου. Η πρώτη ώρα του Christine είναι ο σκηνοθέτης Τζον Κάρπεντερ στα καλύτερά του, με την κάμερά του να χαρτογραφεί όλους τους τρόπους αυτοκινητικού τρόμου που μπορούν να υπάρξουν.

Children of the Corn (1984)

Επτά μήνες πριν βγει στις αίθουσες ο «Εξολοθρευτής», η Linda Hamilton τρομοκρατούνταν από μια πραγματικά εφιαλτική μεραρχία από ανατριχιαστικά παιδάκια που προκαλούν τον τρόμο και την φρίκη μέσα στις απέραντες, άδειες εκτάσεις των μεσοδυτικών αμερικανικών πολιτειών. Ένα ζευγάρι (Χάμιλτον και ο Πίτερ Χόρτον) βρίσκεται καθ’ οδόν προς το Σιάτλ, όταν σταματά σε μια μικρή πόλη της Νεμπράσκα, η οποία τυχαίνει να κυβερνάται από μια δολοφονική θρησκευτική αίρεση παιδιών. Κατά το ήμισυ μια ταινία ζόμπι και κατά το ήμισυ γουέστερν, το Children of the Corn είναι μια λιτή, αλλά άκρως τεταμένη ταινία του είδους του slasher.

The Shawshank Redemption (1994)

Αυτή η κλασική πλέον μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του μυθιστορήματος του King «Rita Hayworth and Shawshank Redemption» (πολύ καλή επιλογή η συντόμευση του τίτλου στην αμερικανική βερσιόν, αλλά απαράδεκτη η επιλογή στην ελληνική της εκδοχή) αποτελεί μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες των τελευταίων 50 ετών. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ιστορία ενός αθώου κατάδικου (Τιμ Ρόμπινς) και ενός καλόκαρδου εμπόρου (Μόργκαν Φρίμαν), χρησιμοποιείται από τον Κινγκ ως μια παραβολή για να θέσει το καίριο ερώτημα «ποιος δεν έχει νιώσει παγιδευμένος έστω για μια φορά στη ζωή του; Και ποιος δεν έχει ονειρευτεί να κάνει ό,τι χρειάζεται για να νιώσει ξανά ελεύθερος;»

Stand By Me (1986)

Μια χαμηλών τόνων, προσωπική ιστορία με θέμα τέσσερα αγόρια από μια μικρή πόλη στα τέλη της δεκαετίας του 1950 (τα οποία υποδύονται οι μελλοντικοί αστέρες River Phoenix, Wil Wheaton, Corey Feldman και Jerry O’Connell) τα οποία κάνουν μια επικίνδυνη πεζοπορία για να πάνε να δουν ένα πτώμα. Μέχρι να φτάσουν εκεί, μοιράζονται μια τελευταία στιγμή συντροφικότητας και δεσίματος, πριν τους χωρίσουν οι ταξικές διαφορές και η εφηβική / μετεφηβική αγωνία. Ο σκηνοθέτης Ρομπ Ράινερ δίνει στην ταινία ακριβώς τη σωστή νότα νοσταλγίας και παιδικού χιούμορ, ειδικά αφηγούμενος έναν διαγωνισμό για την κατανάλωση πίτας που καταλήγει σε άφθονο εμετό.

Η Νεκρή Ζώνη (1983)

Ο David Cronenberg παίρνει την ιστορία ενός δασκάλου στη Νέας Αγγλίας των ΗΠΑ (ο εξαιρετικά αλλόκοτος Κρίστοφερ Γουόκεν) που ξυπνάει από ένα πενταετές κώμα με την ικανότητα να βλέπει το μέλλον του οποιουδήποτε αγγίζει το χέρι του. Με συμπρωταγωνιστή τον Μάρτιν Σιν ως έναν ακροδεξιό πολιτικό που ανεβαίνει στην εξουσία μέσω του λαϊκισμού – και είναι έτοιμος να πυροδοτήσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο – είναι ένα φιλμ τόσο τρομακτικά… προφητικό όσο αντίστοιχα και ο πρωταγωνιστής του.

Misery (1990)

Είναι η μοναδική ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Κινγκ που κέρδισε ένα Όσκαρ. Η Kathy Bates πήρε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την εναλλάξ αστεία και τρομακτική της ερμηνεία ως νοσοκόμα στο Κολοράντο που σώζει τη ζωή του αγαπημένου της συγγραφέα (James Caan) και στη συνέχεια τον αναγκάζει να γράψει ένα μυθιστόρημα που ικανοποιεί τα δικά της καπρίτσια. Ο ίδιος ο Κινγκ σημείωσε κατόπιν ότι το μπεστ-σέλερ γράφτηκε υπό την επήρεια κάποιων ναρκωτικών ουσιών. «Το Misery είναι ένα βιβλίο για την κοκαΐνη. Η Annie Wilkes είναι η κοκαΐνη. Ήταν η νούμερο ένα θαυμάστριά μου».

Carrie (1976)

Η κινηματογραφική εκδοχή του Brian De Palma για το πρώτο μυθιστόρημα του King είναι ένα αριστούργημα τρόμου που λειτουργεί σε όλα τα επίπεδα: ως μια ιστορία ενηλικίωσης, ένα οικογενειακό δράμα, μια σχολική ταινία, μια κοινωνική αλληγορία και ένα θρίλερ με πρωταγωνιστή έναν εκδικητή. Στο ρόλο της ντροπαλής, καταπιεσμένης έφηβης που βασανίζεται από τους συμμαθητές της από τη μία πλευρά και τη διαταραγμένη, διαβάζοντας τη Βίβλο μητέρα της (Piper Laurie) από την άλλη, η Sissy Spacek είναι ταυτόχρονα στοιχειωμένη και αγχωμένη. Εμείς, ως θεατές, συμπονούμε αυτό το κορίτσι και κατανοούμε την αδυναμία της να ξεφύγει από τη συναισθηματική φυλακή στην οποία ζει, με το σινεφίλ στυλιζάρισμα του De Palma να δημιουργεί «σχολή» από μόνο του.

The Shining (1980)

Κατά τον γράφοντα είναι η σπουδαιότερη μεταφορά ενός βιβλίου του Κινγκ στο σινεμά. Παρά το ότι η Λάμψη – όπως έχει παραδεχτεί εδώ και χρόνια ο Κινγκ – είναι… non grata για τον ίδιο τον συγγραφέα (ο Κινγκ μισεί την εκδοχή του Κιούμπρικ), δεν γίνεται να μην παραδεχτούμε εμείς, ως θεατές, ότι αυτή η in extremis καταγραφή του ψυχισμού ενός συγγραφέα που έχει πέσει σε writer’s block, αποτελεί μια από τις πιο εμβληματικές ταινίες τρόμου όλων των εποχών.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο: www.olafaq.gr