Με απεργιακή συγκέντρωση στο χώρο του τίμησε το Εργατικό Κέντρο Αμαλιάδας την εργατική Πρωτομαγιά. Μέλη πρωτοβάθμιων σωματείων και εργαζόμενοι συμμετείχαν στην κινητοποίηση
Στην ομιλία της η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας Νατάσα Παναγιωτάρα ανέφερε ότι “… 135 χρόνια μετά η 1η Μαΐου, είναι ημέρα σύμβολο στον αγώνα των εργατών όλου του κόσμου για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι μέρα που τιμάμε τους νεκρούς της τάξης μας, τους ηρωικούς αγώνες και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, στην πάλη με το κεφάλαιο. Είναι εμβληματική μέρα που η παγκόσμια εργατική τάξη ανανεώνει την απόφαση της για να συνεχίσει αυτό τον ηρωικό αγώνα που κάνει προς τη νίκη.
Όπως την Πρωτομαγιά του 2020 τα συνδικάτα έστειλαν οργανωμένα ένα μήνυμα ελπίδας από το Σύνταγμα, όπως κι εμείς από δω και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας τσακίζοντας στην πράξη τις κυβερνητικές απαγορεύσεις και αναδεικνύοντας το μήνυμα της εργατικής Πρωτομαγιάς μέσα στην πανδημία, έτσι και φέτος κάνουμε δική μας υπόθεση και την οργάνωση της εργατικής Πρωτομαγιάς. Ένας χρόνος πανδημίας ανέδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο και αποκαλυπτικό τρόπο πως το σύστημα της εκμετάλλευσης δεν εξανθρωπίζεται. Στην χώρα μας οι νεκροί ξεπέρασαν τις 10.000.
Οι διασωληνωμένοι από COVID είναι καθημερινά εκατοντάδες και μάλιστα πολύ εξ’αυτών ούτε καν σε ΜΕΘ. Ακόμα περισσότεροι είναι όσοι πάσχουν από άλλες ασθένειες και βρίσκονται καθημερινά εκτός με αναμένοντας ένα κρεβάτι με κόστος πολλές φορές στην ζωή τους. Είναι τεράστιες οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για την κατάρρευση των δημόσιων νοσοκομείων, την ίδια ώρα που ιδιωτικοί όμιλοι υγείας κερδοσκοπούν εις βάρος των λαών.
Η κυβέρνηση αντί να προχωρήσεις στην επίταξη των ιδιωτικών κλινικών για να βρεθούν απλές κλίνες και κλίνες ΜΕΘ αλλά και το αναγκαίο προσωπικό, νοικιάζει, πληρώνει με το αζημίωτο ιδιωτικές κλινικές, υποδομές, και δίνει γιατρούς του Δημοσίου για να λειτουργήσουν. Λυπάμαι που σήμερα οι συνάδελφοι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Αμαλιάδας δεν είναι εδώ. Θα χαιρόμουν πολύ να τους έβλεπα αλλά έχουν αποφασίσει ότι η συγκέντρωση τους βρίσκεται στον Πύργο και όχι στην πόλη τους. Καθημερινά σε χώρους δουλειάς συντελούνται εγκλήματα με την ανοχή του κράτους.
Παντελείς έλλειψη μέτρων προστασίας των εργαζομένων, εξοντωτικό ωράριο, απλήρωτη εργασία, αυτό δε σταματάει ποτέ. 135 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών του Σικάγου και 101 χρόνια μετά την κατάκτηση του οκτάωρου στην Ελλάδα, ξανά έχουμε το θλιβερό φαινόμενο των εργαζομένων λάστιχο. Με βάση τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Ο νόμος που ανέτρεψε τις εργασιακές σχέσεις και το ωράριο προβλέπεται ήδη από νομοθετικές ρυθμίσεις στις οποίες έχουν βάλει και το αντεργατικό τους λιθαράκι όχι μόνο η τωρινοί αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, και το ΠΑΣΟΚ.
Η περίφημη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, θεσμοθέτησε την παράταση του εργάσιμου χρόνου σε 9 και 10 ώρες δουλειάς ανά τρίμηνο ή εξάμηνο χωρίς πλέον υπερωρίες. Από τη μία λοιπόν δυναμώνει η απλήρωτη εργασία ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων και από την άλλη προφανέστατα διαλύεται η κοινωνική ζωή των εργαζομένων, η φυσική αντοχή, ο απαραίτητος ημερήσιος χρόνος που χρειάζεται ένας ανθρώπινος οργανισμός για να ξεκουράζεται. Με το νέο νομοσχέδιο η κυβέρνηση θέλει να απαλλάξει την εργοδοσία και από τα τελευταία αγκάθια που δυσκόλευαν την εφαρμογή του μέτρου, ακυρώνοντας την προϋπόθεση της συμφωνίας του εργοδότη και του συλλογικού οργάνου εκπροσώπησης των εργαζομένων για την εφαρμογή της διευθέτησης. Προσπαθούν να απομονώσουν τον εργαζόμενο σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς για να γίνεται βέβαια πιο εύκολη λεία στα δόντια τους.
Οι ισχυρισμοί του υπουργού γύρω από τις θετικές προεκτάσεις των ατομικών συμβάσεων και της ατομικής διαπραγματεύσεις αποτελούν πρόκληση για τους εργαζόμενους συναδέλφους. Η δήθεν εθελοντική επιλογή της 10ωρης εργασίας γίνεται ανέκδοτο. Χιλιάδες εργαζόμενοι κυρίως νέοι που εργάζονται σε κάθε κλάδο, αντιμετωπίζουν στο πετσί τους την εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία με το περίφημο διευθυντικό δικαίωμα, που δίνει το δικαίωμα στην εργοδοσία μονομερώς να κάνει ότι γουστάρει στο ωράριο.
Η διαρκής κινητικότητα των εργαζομένων από κλάδο σε κλάδο και από δουλειά στη δουλειά, οι εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις, οι στρατιές ανέργων που ανακυκλώνονται κάθε μήνα, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα που δείχνουν το ναρκοπέδιο των εργασιακών σχέσεων. Σε αυτό το έδαφος, οι εργοδότες έχουν ανεξάντλητη πηγή όπλων για να εκβιάζουν, να απειλούν και να επιτυγχάνουν τις ώρες εργασίας που αυτοί επιθυμούν. Παρ´ όλα αυτά η κυβέρνηση τους δίνει ένα ακόμα όπλο. Αν ο εργαζόμενος που απολυθεί εθελοντικά από την εργασία του εχει τα κότσια και πάει στο δικαστήριο και την κερδίσει την υπόθεση, ο εργοδότης δεν είναι υποχρεωμένος να τον προσλάβει πάλι…” ανέφερε χαρακτηριστικά.
