Θα μπορούσε η ατμοσφαιρική ρύπανση να μας κάνει πιο τεμπέληδες; Το ερώτημα απαντά με απόλυτη σοβαρότητα νεότερη βρετανική μελέτη εξηγώντας τους λόγους που η μόλυνση του περιβάλλοντος αυξάνει την καθιστική ζωή
Η μόλυνση του αέρα θα μπορούσε να αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για την κίνηση ή και την άθληση, σύμφωνα με επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Λέστερ. Όπως αποκάλυψαν τα στοιχεία της μελέτης τους, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Public Health, η ατμοσφαιρική ρύπανση ενισχύει την καθιστική ζωή, με τα σημερινά επίπεδα αδράνειας να ανέρχονται σε 22 λεπτά καθημερινά στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτό το εκπληκτικό συμπέρασμα, διερευνώντας πώς τα επίπεδα ρύπανσης του περιβάλλοντος επηρεάζουν τη σωματική δραστηριότητα και την τάση για αδράνεια, η οποία ορίστηκε ως ο χρόνος που περνάει ένα άτομο ξαπλωμένο, καθισμένο ή όρθιο χωρίς να κινείται. Τα ευρήματά τους αποκάλυψαν ότι η μακροχρόνια έκθεση στα σημερινά επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης οδηγεί σε αύξηση του χρόνου που δεν αφιερώνεται στην κίνηση κάθε μέρα.
«Ήδη γνωρίζουμε ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση συμβάλλει στις καρδιομεταβολικές και αναπνευστικές παθήσεις. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας το 2019 εκτίμησε ότι το 99% του παγκόσμιου πληθυσμού αναπνέει αέρα που περιέχει υψηλά επίπεδα ρύπων. Το ανησυχητικό είναι ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση μπορεί επίσης να επηρεάζει την προθυμία ή την ικανότητα των ανθρώπων να ασκούνται και να το απολαμβάνουν. Αυτό θα μπορούσε να ενθαρρύνει περισσότερο χρόνο σε εσωτερικούς χώρους και λιγότερο χρόνο σε εξωτερικούς, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο που αυξάνει τον κίνδυνο χρόνιων ασθενειών» σημειώνει σχετικά ο Δρ Jonathan Goldney από το Πανεπιστήμιο του Leicester.
Για να καταλήξει στα συμπεράσματά της, η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα από 644 άτομα που διέτρεχαν κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 και συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα που ενθάρρυνε τη σωματική δραστηριότητα μέσω του περπατήματος. Όλοι οι συμμετέχοντες φορούσαν φορητές συσκευές για επτά διαδοχικές ημέρες, οι οποίες παρακολουθούσαν τη σωματική δραστηριότητα και τις περιόδους αδράνειας για συνολικά τρία χρόνια. Με αυτόν τον τρόπο, παρατήρησαν τις μακροπρόθεσμες εξατομικευμένες τάσεις της υγείας τους, συγκρίνοντας την ίδια στιγμή τα ετήσια μέσα επίπεδα κοινών ατμοσφαιρικών ρύπων με τις ετήσιες μεταβολές του ανενεργού χρόνου.
«Παρότι δε διαπιστώσαμε κάποια σύνδεση μεταξύ των ρύπων και των αλλαγών στη σωματική δραστηριότητα ή στον αριθμό των βημάτων, υπήρξε σαφής συσχέτιση με την αύξηση της αδράνειας. Για παράδειγμα, μια αύξηση κατά 1 μgm-3 της συγκέντρωσης του διοξειδίου του αζώτου στην ατμόσφαιρα συσχετίστηκε με μια αύξηση του χρόνου καθιστικής δραστηριότητας κατά περίπου 1,52 λεπτά ανά ημέρα κάθε χρόνο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η υψηλή έκθεση σε διοξείδιο του αζώτου συνδέθηκε με έως και 22 επιπλέον λεπτά αδράνειας ανά ημέρα κάθε χρόνο» εξήγησε ο Δρ Goldney.
Τα συγκεκριμένα συμπεράσματα υπογραμμίζουν την ανάγκη μείωσης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, συμβάλλοντας θετικά στη δημόσια υγεία: «Εάν η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι πράγματι η αιτία αυτής της αύξησης της αδράνειας, μέτρα όπως οι ζώνες χαμηλών εκπομπών θα μπορούσαν να επηρεάσουν σημαντικά τις ατομικές καθιστικές συμπεριφορές και να έχουν βαθιά επίδραση στη δημόσια υγεία» καταλήγει ο Δρ Goldney.
