Σχετικά Άρθρα

• Ακρίβεια: Δύο στους τρεις βλέπουν τις καταναλωτικές τους δυνατότητες να έχουν χειροτερέψει
  σε Οικονομία
  

  Η ακρίβεια «γονατίζει» τα νοικοκυριά και αυτό εντοπίζεται σχεδόν σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης των τελευταίων ετών. Η απαισιοδοξία παραμένει κυρίαρχη.

  Η ακρίβεια έχει εδραιωθεί ως η μείζονα ανησυχία των πολιτών στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα. Μάλιστα, γίνεται αντιληπτή όχι πλέον ως «εισαγόμενο» πρόβλημα αλλά ως ζήτημα δομικού χαρακτήρα, που επιτείνει το αίσθημα της υλικής και ψυχολογικής επισφάλειας σε μια εποχή επάλληλων κρίσεων.

  Η έρευνα πεδίου διεξήχθη από τις 10 έως τις 16 Οκτωβρίου σε πανελλαδικό δείγμα 1007 ατόμων ηλικίας 17 ετών και άνω.

  Στην πανελλαδική έρευνα κοινής γνώμης για το ζήτημα της ακρίβειας και του κόστους ζωής, της Metron Analysis, που παρουσίασαν στην ημερίδα του Ινστιτούτου Αλέξης Τσίπρας, οι Στράτος Φαναράς και Γιάννης Μπαλαμπανίδης, παρουσιάζονται οι πολλαπλές πτυχές της οικονομικής ζωής, που σχετίζονται με την αντιλαμβανόμενη αύξηση του κόστους ζωής σε βασικά αγαθά όπως η ενέργεια, η στέγαση, αλλά και υγεία, παιδεία, αναψυχή.

  «Αγκάθι» οι καθημερινές δαπάνες

  Στο ερώτημα αν η χώρα μας αυτή την περίοδο κινείται προς τη σωστή ή προς τη λάθος κατεύθυνση το 75% απαντά προς τη λάθος αυξανόμενο συνεχώς από τον Ιανουάριο του 2024.

  

  Με τον ορίζοντα των οικονομικών προσδοκιών να στενεύει, πάνω από 2 στους 3 εκτιμούν ότι οι καταναλωτικές τους δυνατότητες έχουν χειροτερέψει.

  

  Για τους περισσότερους ερωτηθέντες αυτό που βαραίνει περισσότερο είναι οι καθημερινές δαπάνες παρά οι μηνιαίοι λογαριασμοί.

  

  Ανάμεσα στις δαπάνες της καθημερινότητας, οι πλέον επιβαρυντικές είναι και οι πιο ανελαστικές (σούπερ μάρκετ, μετακινήσεις, ιατρικά έξοδα) ενώ λιγότερο όσες αφορούν διασκέδαση και αναψυχή.

  

  Η ιεράρχηση της βαρύτητας των δαπανών παραμένει ίδια και εάν εστιάσουμε μόνο σε όσους αφορά η κάθε μια δαπάνη.

  

  Στις τακτικές/μηνιαίες δαπάνες, το ηλεκτρικό ρεύμα είναι σαφώς η πιο επιβαρυντική δαπάνη. Μαζί με την τηλεφωνία και το νερό, είναι οι τακτικές δαπάνες που αφορούν οριζόντια σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού.

  

  Λαμβάνοντας υπόψη μόνο όσους αφορά η κάθε δαπάνη, ο λογαριασμός του ρεύματος παραμένει η σημαντικότερη επιβάρυνση, ενώ ακολουθούν οι ιδιωτικές δαπάνες εκπαίδευσης και στέγασης (ενοίκιο, στεγαστικό δάνειο).

  Οριακά τα βγάζουν πέρα

  Στο άμεσο μέλλον, η προοπτική είναι κατά βάση ο περιορισμός δαπανών (ένδυση/υπόδηση, σούπερ μάρκετ, θέρμανση/ψύξη, διασκέδαση, διακοπές) ή η διατήρησή τους έστω στα ίδια επίπεδα (μετακινήσεις, υγεία, παιδεία, στέγαση).

  

  Οι περισσότεροι δηλώνουν ότι είτε οριακά τα βγάζουν πέρα είτε ότι τα χρήματα τελειώνουν προτού τελειώσει ο μήνας. Σχεδόν 9 στους 10 δηλώνουν πως «τα φέρνουν βόλτα ίσα ίσα» και «τα λεφτά τελειώνουν πριν «τελειώσει ο μήνας».

  

  Οι προσδοκίες παρέμβασης για τη συγκράτηση του πληθωρισμού αφορούν πρωτίστως την κυβέρνηση και δευτερευόντως την ΕΕ ή τις επιχειρήσεις.

  

  Η ισχυρή δημόσια/κρατική παρέμβαση θεωρείται σαφώς περισσότερο αναγκαία από την αυτορρύθμιση της αγοράς σε ποσοστό άνω του 80%.

  

  Τελικά, οι προσδοκίες για το μέλλον παραμένουν χαμηλές και η απαισιοδοξία επικρατεί, καθώς σχεδόν 2 στους 3 εκτιμούν ότι η αύξηση του πληθωρισμού δεν θα σταματήσει εδώ.

  Κυριαρχεί η απαισιοδοξία

  Από την έρευνα γίνεται αντιληπτό ότι οι καταναλωτικές δυνατότητες θεωρείται ότι έχουν επιδεινωθεί. Σε μια σειρά βασικών δαπανών η τάση είναι ο περιορισμός ή έστω η συγκράτησή τους. Για τη μεγάλη πλειονότητα, το ισοζύγιο εισοδημάτων και δαπανών είναι οριακό μέσα στον μήνα.

  Στο διά ταύτα, λοιπόν, και σε επίπεδο δημόσιας πολιτικής, προκύπτουν ορισμένα σημεία που αξίζει να συγκρατηθούν:

  Η απαισιοδοξία παραμένει κυρίαρχη και στο επίπεδο της κατανάλωσης, επιτείνοντας την αίσθηση ενός ορίζοντα χαμηλών προσδοκιών συνολικά για τη χώρα, σε μια κρίσιμη καμπή για την οικονομία και για το πολιτικό σύστημα

  Στο πεδίο της Ακρίβειας φαίνεται να προκύπτει ως ζητούμενο η παρέμβαση πρωτίστως σε εθνικό επίπεδο –αφού το πρόβλημα θεωρείται εγγενές και όχι «εισαγόμενο»– και συμπληρωματικά σε επίπεδο Ε.Ε.

  Μερίδιο ευθύνης αποδίδεται στην αγορά, χωρίς να υπάρχουν προσδοκίες από την αυτορρύθμισή της ούτε όμως από ένα οργανωμένο καταναλωτικό κίνημα στην κοινωνία πολιτών αλλά τελικά από μια ισχυρή δημόσια/κρατική παρέμβαση ρύθμισης της αγοράς για τη μείωση των τιμών των αγαθών.

  Πηγή: In.gr

• Τι ξόδεψαν οι Έλληνες καταναλωτές σε στέγαση και διατροφή - Αύξηση 5,3% στις δαπάνες στα νοικοκυριά
  σε Οικονομία
  

  Περίπου 1.685 ευρώ χρειάστηκε να ξοδέψουν τα νοικοκυριά στην Ελλάδα για κάθε μήνα του 2023, για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε στέγαση, διατροφή και υπηρεσίας, μεταξύ άλλων, σύμφωνα με την Έρευνα Οικογενειακών Προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ.

  Ειδικότερα, η μέση ετήσια δαπάνη των νοικοκυριών της χώρας για αγορές ανήλθε στα 20.223,36 ευρώ καταγράφοντας αύξηση 5,3%, σε τρέχουσες τιμές σε σχέση με το 2022.

  Μάλιστα, το μεγαλύτερο μερίδιο των δαπανών του μέσου προϋπολογισμού των νοικοκυριών, σε τρέχουσες τιμές, φαίνεται πως αφορά:

  • στα είδη διατροφής και μη οινοπνευματώδη ποτά (20,7%),
  • στη στέγαση (14,1%) και
  • στις μεταφορές (13,1%),

  Ενώ το μικρότερο μερίδιο των δαπανών (3,4%) αντιστοιχεί στην εκπαίδευση και τα οινοπνευματώδη ποτά και καπνό.

  

  Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το 50% των νοικοκυριών δαπανούν περισσότερα από 1.315 ευρώ το μήνα.

  Ενώ αξίζει να σημειωθεί πως τα νοικοκυριά που διαμένουν σε ενοικιασμένη κατοικία δαπανούν το 16,8% του προϋπολογισμού τους, κατά μέσο όρο, για ενοίκιο.

  Αναφορικά με τις μεταβολές στη μέση μηνιαία κατανάλωση ειδών διατροφής, οινοπνευματωδών ποτών και καπνού, μεταξύ 2022 και 2023, σε όλες τις κατηγορίες της ομάδας ειδών διατροφής και οινοπνευματωδών ποτών παρατηρούνται μειώσεις, ως παρακάτω:

  • ελαιόλαδο 13,6%
  • οινοπνευματώδη ποτά 12,7%
  • ψάρια 11,8%
  • ρύζι 10,7%,
  • τυρί 6,1%

  

  Ο χάρτης των δαπανών

  Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε αγροτικές περιοχές φαίνεται πως δαπανούν κατά μέσο όρο, 21,6% λιγότερο από τα νοικοκυριά που διαμένουν σε αστικές περιοχές.

  • Αγροτικές περιοχές: 1.386 ευρώ /μήνα
  • Αστικές περιοχές: 1.769 ευρώ /μήνα

  Τα νοικοκυριά που διαμένουν στην περιφέρεια Αττικής δαπανούν, κατά μέσο όρο, το 115,3% της μέσης μηνιαίας δαπάνης των νοικοκυριών της χώρας, ενώ αυτά που διαμένουν στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος το 69,5% αυτής.

  Το 2023, σε σύγκριση με το 2022, τα νοικοκυριά που διαμένουν στην περιφέρεια Πελοποννήσου αύξησαν τις δαπάνες τους κατά μέσο όρο 13,6%, ενώ αυτά που διαμένουν στην περιφέρεια Βορείου Αιγαίου κατά 12,6%. Μείωση κατά 2,9% παρατηρήθηκε στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας.

  

  Αυξήθηκε η κατανάλωση ενέργειας

  Η μέση μηνιαία ποσότητα ενέργειας που καταναλώνεται στην κύρια κατοικία παρουσίασε αύξηση σε:

  • υγραέριο 11,7%
  • φυσικό αέριο 7,2%,

  και μείωση σε:

  • ηλεκτρική ενέργεια 9,2%
  • υγρά καύσιμα 4,2%
  • στερεά καύσιμα (καυσόξυλα, πελλέτες, πυρήνας κ.λπ.) 3,8%.

  Από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι τα νοικοκυριά χρησιμοποιούν την κεντρική θέρμανση (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.λπ.) ως κύρια πηγή θέρμανσης σε ποσοστό 57,8%.

  Το 39,9% των νοικοκυριών χρησιμοποιούν καλοριφέρ πετρελαίου για θέρμανση και το 17,9% φυσικό αέριο, ενώ το 0,4% των κατοικιών των νοικοκυριών δεν διαθέτει θέρμανση.

  Το 75,8% των νοικοκυριών χρησιμοποιεί συσκευή κλιματισμού (για ψύξη, ενώ το 19% των κατοικιών των νοικοκυριών δεν διαθέτει ψύξη.

  O κίνδυνος φτώχειας απειλεί το 18,7% του πληθυσμού

  O κίνδυνος φτώχειας απειλεί το 18,7% του πληθυσμού της χώρας, όταν στον υπολογισμό του δείκτη λαμβάνεται υπόψη μόνο η ισοδύναμη δαπάνη με τρόπο κτήσης την αγορά (17,4% το 2022), ενώ ο δείκτης μειώνεται στο 13,8% του πληθυσμού (13,4% το 2022), όταν λαμβάνονται υπόψη όλες οι καταναλωτικές δαπάνες, ανεξάρτητα από τον τρόπο κτήσης (τεκμαρτό ενοίκιο από ιδιοκατοίκηση, ιδιοπαραγόμενα αγαθά, αγαθά και υπηρεσίες παρεχόμενες δωρεάν από τον εργοδότη, άλλα νοικοκυριά, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, κράτος κ.λπ.).

  Η μέση μηνιαία ισοδύναμη δαπάνη των φτωχών νοικοκυριών εκτιμάται στο 31,9% των δαπανών των μη φτωχών νοικοκυριών.

  Τα φτωχά νοικοκυριά δαπανούν το 33,8% του μέσου προϋπολογισμού τους σε είδη διατροφής και μη οινοπνευματώδη ποτά, ενώ τα μη φτωχά το 19,6%.

  Πηγή: cnn.gr

• Πόσα ξοδέψαμε για στέγαση και διατροφή - Αύξηση 5,3% στις δαπάνες των νοικοκυριών
  σε Οικονομία
  

  Περίπου 1.685 ευρώ χρειάστηκε να ξοδέψουν τα νοικοκυριά στην Ελλάδα για κάθε μήνα του 2023, για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε στέγαση, διατροφή και υπηρεσίας, μεταξύ άλλων, σύμφωνα με την Έρευνα Οικογενειακών Προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ.

  Ειδικότερα, η μέση ετήσια δαπάνη των νοικοκυριών της χώρας για αγορές ανήλθε στα 20.223,36 ευρώ καταγράφοντας αύξηση 5,3%, σε τρέχουσες τιμές σε σχέση με το 2022.

  Μάλιστα, το μεγαλύτερο μερίδιο των δαπανών του μέσου προϋπολογισμού των νοικοκυριών, σε τρέχουσες τιμές, φαίνεται πως αφορά:

  • στα είδη διατροφής και μη οινοπνευματώδη ποτά (20,7%),
  • στη στέγαση (14,1%) και
  • στις μεταφορές (13,1%),

  Ενώ το μικρότερο μερίδιο των δαπανών (3,4%) αντιστοιχεί στην εκπαίδευση και τα οινοπνευματώδη ποτά και καπνό.

  

  Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το 50% των νοικοκυριών δαπανούν περισσότερα από 1.315 ευρώ το μήνα.

  Ενώ αξίζει να σημειωθεί πως τα νοικοκυριά που διαμένουν σε ενοικιασμένη κατοικία δαπανούν το 16,8% του προϋπολογισμού τους, κατά μέσο όρο, για ενοίκιο.

  Αναφορικά με τις μεταβολές στη μέση μηνιαία κατανάλωση ειδών διατροφής, οινοπνευματωδών ποτών και καπνού, μεταξύ 2022 και 2023, σε όλες τις κατηγορίες της ομάδας ειδών διατροφής και οινοπνευματωδών ποτών παρατηρούνται μειώσεις, ως παρακάτω:

  • ελαιόλαδο 13,6%
  • οινοπνευματώδη ποτά 12,7%
  • ψάρια 11,8%
  • ρύζι 10,7%,
  • τυρί 6,1%

  

  Ο χάρτης των δαπανών

  Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε αγροτικές περιοχές φαίνεται πως δαπανούν κατά μέσο όρο, 21,6% λιγότερο από τα νοικοκυριά που διαμένουν σε αστικές περιοχές.

  • Αγροτικές περιοχές: 1.386 ευρώ /μήνα
  • Αστικές περιοχές: 1.769 ευρώ /μήνα

  Τα νοικοκυριά που διαμένουν στην περιφέρεια Αττικής δαπανούν, κατά μέσο όρο, το 115,3% της μέσης μηνιαίας δαπάνης των νοικοκυριών της χώρας, ενώ αυτά που διαμένουν στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος το 69,5% αυτής.

  Το 2023, σε σύγκριση με το 2022, τα νοικοκυριά που διαμένουν στην περιφέρεια Πελοποννήσου αύξησαν τις δαπάνες τους κατά μέσο όρο 13,6%, ενώ αυτά που διαμένουν στην περιφέρεια Βορείου Αιγαίου κατά 12,6%. Μείωση κατά 2,9% παρατηρήθηκε στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας.

  

  Αυξήθηκε η κατανάλωση ενέργειας

  Η μέση μηνιαία ποσότητα ενέργειας που καταναλώνεται στην κύρια κατοικία παρουσίασε αύξηση σε:

  • υγραέριο 11,7%
  • φυσικό αέριο 7,2%,

  και μείωση σε:

  • ηλεκτρική ενέργεια 9,2%
  • υγρά καύσιμα 4,2%
  • στερεά καύσιμα (καυσόξυλα, πελλέτες, πυρήνας κ.λπ.) 3,8%.

  Από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι τα νοικοκυριά χρησιμοποιούν την κεντρική θέρμανση (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.λπ.) ως κύρια πηγή θέρμανσης σε ποσοστό 57,8%.

  Το 39,9% των νοικοκυριών χρησιμοποιούν καλοριφέρ πετρελαίου για θέρμανση και το 17,9% φυσικό αέριο, ενώ το 0,4% των κατοικιών των νοικοκυριών δεν διαθέτει θέρμανση.

  Το 75,8% των νοικοκυριών χρησιμοποιεί συσκευή κλιματισμού (για ψύξη, ενώ το 19% των κατοικιών των νοικοκυριών δεν διαθέτει ψύξη.

  O κίνδυνος φτώχειας απειλεί το 18,7% του πληθυσμού

  O κίνδυνος φτώχειας απειλεί το 18,7% του πληθυσμού της χώρας, όταν στον υπολογισμό του δείκτη λαμβάνεται υπόψη μόνο η ισοδύναμη δαπάνη με τρόπο κτήσης την αγορά (17,4% το 2022), ενώ ο δείκτης μειώνεται στο 13,8% του πληθυσμού (13,4% το 2022), όταν λαμβάνονται υπόψη όλες οι καταναλωτικές δαπάνες, ανεξάρτητα από τον τρόπο κτήσης (τεκμαρτό ενοίκιο από ιδιοκατοίκηση, ιδιοπαραγόμενα αγαθά, αγαθά και υπηρεσίες παρεχόμενες δωρεάν από τον εργοδότη, άλλα νοικοκυριά, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, κράτος κ.λπ.).

  Η μέση μηνιαία ισοδύναμη δαπάνη των φτωχών νοικοκυριών εκτιμάται στο 31,9% των δαπανών των μη φτωχών νοικοκυριών.

  Τα φτωχά νοικοκυριά δαπανούν το 33,8% του μέσου προϋπολογισμού τους σε είδη διατροφής και μη οινοπνευματώδη ποτά, ενώ τα μη φτωχά το 19,6%.

  Πηγή: Cnn.gr

• Στέγαση και εργασία: Δωρεάν στέγη και επιδότηση μισθού και εισφορών σε ευάλωτους - Όλη η ΚΥΑ
  σε Οικονομία
  

  Με αυξημένο προϋπολογισμό κατά 5 εκατ. ευρώ και κάλυψη νέων δαπανών για τους δικαιούχους, ξεκινά το ανανεωμένο πρόγραμμα «Στέγαση και εργασία για τους αστέγους».

  Η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Σοφία Ζαχαράκη, λαμβάνοντας υπόψιν της, την εκτίναξη του κόστους στέγασης και τη δυσκολία εύρεσης κατοικιών, προχώρησε στην αύξηση του συνολικού προϋπολογισμού του προγράμματος από τα 10 στα 15 εκατ. ευρώ για την περίοδο 2024-2025, προκειμένου να αυξηθεί και ο αριθμός των ωφελούμενων νοικοκυριών από 550 σε 700.

  Κατ΄επέκταση, αυξήθηκαν και οι προβλεπόμενες δαπάνες ενοικίου αναλογικά με τον αριθμό των μελών του ωφελούμενου νοικοκυριού, κατά 50 ευρώ και εντάχθηκαν δυο νέες κατηγορίες ωφελούμενων:

  • οικογένειες και άτομα που ζουν σε παραχωρημένη οικία από το δημόσιο
  • οικογένειες και άτομα που διαβιούν σε επισφαλείς συνθήκες στέγασης.

  Η σχετική ΚΥΑ με τους όρους και τις προϋποθέσεις υλοποίησης του προγράμματος δημοσιεύτηκε χθες, με αρμόδιο φορέα υλοποίησης τον ΟΠΕΚΑ.

  «Το κράτος μπορεί να πληρώσει το ενοίκιο για 3 χρόνια, την ανακαίνιση σπιτιού, μια πιθανή μετακόμιση, τους λογαριασμούς ΔΕΚΟ και να βρει δουλειά σε αυτό το άτομο που αξιοποιεί το πρόγραμμα "Στέγαση και Εργασία" για έναν χρόνο, πληρώνοντας το βασικό μισθό και τις ασφαλιστικές εισφορές εργοδότη και εργαζόμενου», ανέφερε πρόσφατα η Σοφία Ζαχαράκη.

  Πιο συγκεκριμένα και ανάλογα με τη σύνθεση του εκάστοτε νοικοκυριού, το πρόγραμμα επιδοτεί το ενοίκιο των δικαιούχων (από 300 έως 400 ευρώ) για 24 μήνες με δυνατότητα λήψης για επιπλέον 1+1 χρόνια σε πρώην ωφελούμενους , τις δαπάνες οικοσκευής (από 1.200 έως 1.500 ευρώ), τις δαπάνες υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και κοινοχρήστων (από 1.200 έως 1.500 ευρώ), τις δαπάνες επισκευής φθορών και έκδοσης πιστοποιητικών ενεργειακής απόδοσης (από 900 έως 1.200 ευρώ), ακόμη και τις δαπάνες ψυχαγωγίας έως του ποσού των 30 ευρώ για μονοπρόσωπο νοικοκυριό και έως 50 ευρώ για νοικοκυριά δύο ατόμων και άνω.

  Παράλληλα επιδοτεί τον μισθό και τις ασφαλιστικές εισφορές εργαζόμενου και εργοδότη στην περίπτωση που ο ωφελούμενος προσληφθεί ως μισθωτός, ενώ κονδύλι 1.000 ευρώ προβλέπεται για την απόκτησης αδειών άσκησης επαγγέλματος, απόκτησης διπλώματος οδήγησης, εκμάθησης και πιστοποίησης γνώσης ελληνικής ή αγγλικής γλώσσας, Η/Υ κλπ.

  Τέλος αν ο ωφελούμενος θέλει να δημιουργήσει αγροτική ή κτηνοτροφική μονάδα, επιδοτούνται ασφαλιστικές εισφορές για ένα χρόνο, ενοίκιο επαγγελματικού χώρου, αγορά εξοπλισμού και λειτουργικές δαπάνες συνολικού ύψους 8.000 ευρώ.

  Ποιους αφορά

  Ωφελούμενοι του προγράμματος είναι οι εξής κατηγορίες πολιτών:

  • Οικογένειες και άτομα που φιλοξενούνται σε Ξενώνες Μεταβατικής Φιλοξενίας Αστέγων και Υπνωτήρια,
  • Οικογένειες και άτομα που έχουν καταγραφεί από τις Κοινωνικές Υπηρεσίες των Δήμων ως άστεγοι που διαβιούν στο δρόμο ή σε ακατάλληλα καταλύματα ή σε επισφαλείς συνθήκες στέγασης. Επισφαλείς συνθήκες στέγασης συνιστούν ιδίως, η διαμονή υπό απειλή έξωσης, η διαμονή σε καθεστώς παράτυπης ενοικίασης ή παραχώρησης, η διαμονή στην οικογενειακή εστία υπό την απειλή βίας ή αναγκαστικής απομάκρυνσης, η προσωρινή διαμονή σε συγγενείς ή φίλους από ανάγκη ευάλωτων οικογενειών και ατόμων, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Τυπολογία για την έλλειψη στέγης και τον αποκλεισμό από την
    κατοικία (ETHOS),
  • Γυναίκες που φιλοξενούνται σε Ξενώνες Γυναικών θυμάτων βίας και δεν έχουν πρόσβαση σε κατοικία,
  • Άτομα που φιλοξενούνται σε Ξενώνες Προσωρινής Φιλοξενίας Μονάδων Κοινωνικής Επανένταξης Πιστοποιημένων Θεραπευτικών Προγραμμάτων Εξαρτημένων Ατόμων Φορέων του ν. 4139/2013 (Α΄ 74) και δεν έχουν πρόσβαση σε κατοικία,
  • Οικογένειες και άτομα που διαβιούν σε δωρεάν παραχωρημένη οικία από φορέα Γενικής Κυβέρνησης, όπως αυτή ορίζεται στην περ. β’ της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014.

  Στόχος του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, είναι το πρόγραμμα να επεκταθεί σε 60 Δήμους της χώρας.

  Παράλληλα, έχει προβλεφθεί η συμμετοχή φορέων του Υπουργείου Υγείας που δραστηριοποιούνται στην πρόληψη,
  αντιμετώπιση, θεραπεία και κοινωνική επανένταξη των εξαρτώμενων ατόμων από ναρκωτικά, αλκοόλ, τυχερά παίγνια και κάθε άλλου είδους εξαρτήσεις (ΟΚΑΝΑ ΚΕΘΕΑ).

  Στόχος είναι η ένταξη σε επιδοτούμενη εργασία και κατάρτιση του 40% των ενηλίκων ωφελούμενων (με υποχρεωτικό κατώτατο δείκτη για τους φορείς υλοποίησης το 30%).

  Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα

  Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τους ακόλουθους πυλώνες ενεργειών:

  1. Επιδότηση ενοικίου για διάστημα είκοσι τεσσάρων (24) μηνών, καθώς και κάλυψη δαπανών για οικοσκευή και λοιπές λειτουργικές ανάγκες του νοικοκυριού.

  2. Υπηρεσίες ενεργοποίησης, κατάρτισης και προώθησης στην εργασία που περιλαμβάνουν:

  • Επιδότηση εργασίας σε επιχειρήσεις - εργοδότες του ιδιωτικού τομέα της χώρας για διάστημα έως δώδεκα (12) μήνες.
  • Επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών εργαζόμενου και εργοδότη για διάστημα έως δώδεκα (12) μήνες μετά την ολοκλήρωση της επιδότησης εργασίας της περ. α΄.
  • Επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών εργαζόμενου και εργοδότη για διάστημα έως δώδεκα (12) μήνες για νέες θέσεις εργασίας.
  • Επιδότηση για τη δημιουργία επιχείρησης ή τη δυνατότητα αυτοαπασχόλησης ή τη δημιουργία αγροτικής ή κτηνοτροφικής μονάδας. Για τη λήψη της επιδότησης, απαιτείται η υποβολή επιχειρηματικού σχεδίου και έγκριση αυτού από την Διαχειριστική Αρχή.
  • Επιδότηση για απόκτηση επαγγελματικών δεξιοτήτων.
  • Ένταξη, κατόπιν υποβολής αίτησης, σε διαθέσιμα προγράμματα συμβουλευτικής, κατάρτισης, εκπαίδευσης και απασχόλησης/ προώθησης στην εργασία από την ΔΥΠΑ.
  • Ένταξη, κατόπιν υποβολής αίτησης, σε Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας.

  3. Παροχή υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής στήριξης και διασύνδεσης με συμπληρωματικές κοινωνικές παροχές και υπηρεσίες, που περιλαμβάνουν, ιδίως:

  Υποστήριξη στη διαδικασία εύρεσης στέγης και εργασίας.

  Ατομικές και ομαδικές συνεδρίες συμβουλευτικής.

  Συμμετοχή σε δράσεις ενεργοποίησης του Δικαιούχου ή συντονιστή Δικαιούχου και του Διαχειριστή Φορέα, ιδίως, δράσεις αγωγής υγείας και διατροφής, εκπαίδευσης, πολιτισμού και αθλητισμού, εθελοντισμού.

  Διασύνδεση και υποστήριξη του ωφελούμενου στη διαδικασία κατάθεσης αιτήσεων για κοινωνικές παροχές και υπηρεσίες, σε συνεργασία με τις Κοινωνικές Υπηρεσίες και τα Κέντρα Κοινότητας των Δήμων, την ΔΥΠΑ και άλλες κατά περίπτωση αρμόδιες υπηρεσίες, με στόχο, ιδίως:

  • Την εγγραφή των ικανών προς εργασία ανέργων στη ΔΥΠΑ,
  • Την ένταξη σε διαθέσιμα προγράμματα συμβουλευτικής, κατάρτισης, εκπαίδευσης και απασχόλησης/ προώθησης στην εργασία από την ΔΥΠΑ,
  • Την εγγραφή στο Μητρώο Ωφελουμένων των Κέντρων Κοινότητας,
  • Την κατάθεση αίτησης για λήψη του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, εφόσον πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις. Οι ικανοί προς εργασία ωφελούμενοι του προγράμματος, που είναι εγγεγραμμένοι στη ΔΥΠΑ και δεν λαμβάνουν επίδομα ανεργίας, δικαιούνται να λάβουν το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα κατά παρέκκλιση της παρ. 1 του άρθρου 3 και της παρ. 1 του άρθρου 7 της υπό στοιχεία Δ13/οικ./53923/23-7-2021 (Β΄3359) κοινής υπουργικής απόφασης,
  • Την κατάθεση αίτησης για λήψη άλλων κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών κατά περίπτωση, εφόσον πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις,
  • Την εγγραφή των ανηλίκων στην υποχρεωτική εκπαίδευση.

  Την μεταπαρακολούθηση της στεγαστικής και εργασιακής κατάστασης των ωφελούμενων για διάστημα τουλάχιστον ενός (1) έτους μετά την ολοκλήρωση των παροχών του προγράμματος.

  Πηγή: cnn.gr

• Στέγαση και εργασία για τους αστέγους: Αυξάνονται οι παροχές για ενοίκιο, οικοσκευή και κοινόχρηστα
  σε Οικονομία
  

  Η επιδότηση ενοικίου καθώς και οι δαπάνες για οικοσκευή και κοινόχρηστα θα χορηγούνται για 2 χρόνια - Το προβλέπει η σχετική ΚΥΑ - Από το φθινόπωρο η υλοποίηση του προγράμματος

  Aύξηση της επιδότησης ενοικίου κατά 50 ευρώ, αύξηση του ποσού για οικοσκευή, κοινόχρηστα και ΔΕΚΟ αλλά και παροχές για ψυχαγωγία (π.χ.θέατρο) προβλέπει το πρόγραμμα «Στέγαση και Εργασία για τους αστέγους» που αναμένεται να υλοποιηθεί το φθινόπωρο από το υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας μετά την δημοσιοποίηση της σχετικής ΚΥΑ.

  Η επιδότηση ενοικίου που φθάνει έως 400 ευρώ καθώς και οι δαπάνες για οικοσκευή και κοινόχρηστα θα χορηγούνται για 2 χρόνια.

  Επίσης δίνεται η δυνατότητα στου πρώην ωφελούμενους να λάβουν επίδομα στέγασης για 1+1 χρόνια εφόσον υπάρχει ενεργή σύμβαση μίσθωσης. Παράλληλα στόχος του προγράμματος είναι η ένταξη σε επιδοτούμενη εργασία και κατάρτιση του 40% των ενηλίκων ωφελούμενων.

  Όπως επισημαίνει η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Σοφία Ζαχαράκη, «για την περαιτέρω στήριξη των αστέγων ο προϋπολογισμός του προγράμματος αυξήθηκε από τα 10 εκατ. ευρώ σε 15 εκατ. ευρώ για το 2025 ώστε να μπορέσουν να ωφεληθούν περί τα 700 νοικοκυριά από τα 550 της προηγούμενης περιόδου. Επίσης στόχος του προγράμματος είναι να επεκταθεί σε 60 δήμους της χώρας, από τους 42 της περασμένης περιόδου».
  
  Στο πρόγραμμα εντάσσονται δύο νέες κατηγορίες ωφελούμενων:
  
  Α) οικογένειες και άτομα που ζουν σε παραχωρημένη οικία από το δημόσιο (αποκτούν πρόσβαση στις παροχή υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής στήριξης και κοινωνικών παροχών, αλλά και κατάρτισης και προώθησης στην εργασία)
  
  Β) Οικογένειες και άτομα που διαβιούν σε επισφαλείς συνθήκες στέγασης: Επισφαλείς συνθήκες, συνιστούν ιδίως, η διαμονή υπό απειλή έξωσης, η διαμονή σε καθεστώς παράτυπης ενοικίασης ή παραχώρησης, η διαμονή στην οικογενειακή εστία υπό την απειλή βίας ή αναγκαστικής απομάκρυνσης, η προσωρινή διαμονή σε συγγενείς ή φίλους από ανάγκη ευάλωτων οικογενειών και ατόμων, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Τυπολογία για την έλλειψη στέγης και τον αποκλεισμό από την κατοικία (ETHOS).
  
  Προβλέπεται επίσης η συμμετοχή φορέων του υπουργείου Υγείας που δραστηριοποιούνται στην πρόληψη, αντιμετώπιση, θεραπεία και κοινωνική επανένταξη των εξαρτώμενων ατόμων από ναρκωτικά, αλκοόλ, τυχερά παίγνια και κάθε άλλου είδους εξαρτήσεις (ΟΚΑΝΑ ΚΕΘΕΑ).
  
  Αύξηση επιδότησης ενοικίου και των καλυπτόμενων λειτουργικών δαπανών
  
  Αυξήθηκαν οι προβλεπόμενες δαπάνες ενοικίου αναλογικά με τον αριθμό των μελών του ωφελούμενου νοικοκυριού, κατά 50 ευρώ.
  

  • - Για μονοπρόσωπο νοικοκυριό προβλέπεται ενοίκιο έως του ποσού των 300 ευρώ μηνιαίως από τα 250 ευρώ.
  • - Για νοικοκυριό με δυο μέλη έως του ποσού των 350 ευρώ μηνιαίως (από 300)
  • - Για νοικοκυριό με 3 και περισσότερα μέλη έως του ποσού των 400 ευρώ μηνιαίως (από 350)
  • - Οι δαπάνες οικοσκευής αυξάνονται κατά 200 ευρώ και διαμορφώνονται από τα 1000 στα 1.200 ευρώ για μονομελές νοικοκυριό, από τα 1100 στα 1300 για νοικοκυριό δυο μελών και 1500 από 1300 για τρία μέλη.

  Ιδια αύξηση θα χορηγηθεί και στις δαπάνες κοινοχρήστων και λογαριασμών ΔΕΚΟ.
  
  Προστέθηκε μια νέα κατηγορία δαπανών (900, 1000 και 1200 ευρώ αντίστοιχα)για επισκευές και έκδοση ενεργειακών πιστοποιητικών ώστε να καταστεί το πρόγραμμα περισσότερο ελκυστικό σε υποψήφιους ιδιοκτήτες κατοικιών και να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα ανεύρεσης στέγης στο πλαίσιο υλοποίησης του προγράμματος.
  
  Στο πρόγραμμα προστίθενται και δαπάνες για ψυχαγωγία για τα ωφελούμενα νοικοκυριά: έως 30 ευρώ για μονοπρόσωπα νοικοκυριά και έως 50 ευρώ για λοιπές κατηγορίες. Λαμβάνεται ακόμη μεγαλύτερη μέριμνα για την κοινωνικοποίηση των ωφελούμενων με την παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων, αγώνων, και τη συμμετοχή τους σε λοιπές ψυχαγωγικές δραστηριότητες.
  
  Αυξάνονται επίσης οι κοινωνικοί Λειτουργοί για την ψυχοκοινωνική υποστήριξη των ωφελούμενων ώστε να αντιστοιχεί ένας κοινωνικός λειτουργός ανά 15 ωφελούμενα νοικοκυριά από 20 που ήταν.
  
  Οι δικαιούχοι
  
  α. Οικογένειες και άτομα που φιλοξενούνται σε Ξενώνες Μεταβατικής Φιλοξενίας Αστέγων και Υπνωτήρια,
  
  β. Οικογένειες και άτομα που έχουν καταγραφεί από τις Κοινωνικές Υπηρεσίες των Δήμων ως άστεγοι που διαβιούν στο δρόμο ή σε ακατάλληλα καταλύματα ή σε επισφαλείς συνθήκες στέγασης.
  
  γ. Γυναίκες που φιλοξενούνται σε Ξενώνες Γυναικών θυμάτων βίας και δεν έχουν πρόσβαση σε κατοικία,
  
  δ. Άτομα που φιλοξενούνται σε Ξενώνες Προσωρινής Φιλοξενίας Μονάδων Κοινωνικής Επανένταξης Πιστοποιημένων Θεραπευτικών Προγραμμάτων Εξαρτημένων Ατόμων και δεν έχουν πρόσβαση σε κατοικία,
  
  ε. Οικογένειες και άτομα που διαβιούν σε δωρεάν παραχωρημένη οικία από φορέα Γενικής Κυβέρνησης.

  Πηγή: Protothema.gr

• Στεγαστική πολιτική: Πώς θα αυξηθεί η διαθεσιμότητα ακινήτων χωρίς δημοσιονομικό κόστος - 10+1 προτάσεις
  σε Ελλάδα
  

  Το κόστος στέγασης προβληματίζει πλέον το σύνολο των χωρών της Ευρώπης. Πολλές χώρες της Ευρώπης εφαρμόζουν διευρυμένες πολιτικές στέγασης δημιουργώντας κοινωνικές κατοικίες εδώ και δεκαετίες, ενώ, λόγω των συνθηκών που διαμορφώθηκαν ιδιαίτερα από το 2018-2019, έχουν προβεί σε υιοθέτηση νέων μέτρων με στόχο την αναχαίτιση του κόστους στέγασης. Παράλληλα, εκτός των νέων στεγαστικών πολιτικών που εφαρμόζουν, επέβαλαν πλαφόν στις αυξήσεις των ενοικίων και στις οικιστικές μισθώσεις, λόγω της ραγδαίας αύξησης του πληθωρισμού και παράλληλα ενέταξαν νέα σχέδια στεγαστικής πολιτικής στο Ταμείο Ανάκαμψης.

  Στη χώρα μας η συσσωρευτική αύξηση των ενοικίων από το 2018 έως και το 2023, κυμάνθηκε από 42% έως και 53% αν αφορά κατοικία κατάλληλη για οικογένεια. Υψηλότερες αυξήσεις, καταγράφονται κυρίως σε μικρότερα ακίνητα κατάλληλα για φοιτητές. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία, οι ζητούμενες τιμές μίσθωσης φοιτητικής κατοικίας αυξήθηκαν ακόμη και κατά 75% στην Αθήνα και στη Πάτρα όπου καταγράφεται η 2η μεγαλύτερη αύξηση κατά 61%-63%, το χρονικό διάστημα 2017-2024.

  Το κόστος στέγασης στην Ελλάδα έχει εκτιναχθεί σε τέτοια επίπεδα που αγγίζει το 60%-70% του μέσου μηνιαίου μισθού και αν πρόκειται για οικογενειακή κατοικία το σύνολο ενός «καλού» μισθού. Μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας αναγκάζεται να κάνει περικοπές ακόμη και σε βασικές ανάγκες του. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 76,9% των ενοικιαστών, εφόσον πληρώσουν τα έξοδα του σπιτιού, κάνει περικοπές στα βασικά αγαθά ή λαμβάνει οικονομική βοήθεια από τρίτους.

  Σύμφωνα με την Eurostat, η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια στο κόστος στέγασης στο σύνολο των χωρών της Ευρωζώνης, τόσο για όσους ζουν στα αστικά κέντρα όσο και για εκείνους που ζουν σε αγροτικές περιοχές. Παράλληλα, το?45,5% των Ελλήνων ζουν σε νοικοκυριά με καθυστερήσεις?σε στεγαστικά δάνεια, ενοίκια ή λογαριασμούς κοινής ωφέλειας. Οι καθυστερήσεις σε λογαριασμούς στεγαστικών δανείων, ενοικίων ή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας είναι μια άλλη ένδειξη ότι το κόστος στέγασης μπορεί να είναι πολύ υψηλό.

  Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Στουρνάρας στην ετήσια Έκθεση της ΤτΕ για την Νομισματική Πολιτική,, επισημαίνει χαρακτηριστικά ότι η σημαντική και συνεχιζόμενη αύξηση των τιμών των ακινήτων, η οποία οδηγεί και σε άνοδο των ενοικίων, αποτελεί μια σημαντική πρόκληση για το μέσο νοικοκυριό, καθώς καθιστά απαγορευτική την απόκτηση κατοικίας και αυξάνει σημαντικά το κόστος στέγασης, ειδικά για τα νέα ζευγάρια. Αυτό επιτείνει την κοινωνική ανισότητα, ενώ έχει αρνητικές προεκτάσεις και στον οικογενειακό προγραμματισμό, δυνητικά επηρεάζοντας δυσμενώς και το ποσοστό γεννήσεων.

  Παράλληλα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κάνει λόγο για δυσανάλογα προς το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών υψηλά επίπεδα τιμών. Για την επίλυση του προβλήματος ο κ. Στουρνάρας αναφέρει χαρακτηριστικά ότι, κρίνεται αναγκαία η περαιτέρω λήψη μέτρων για τη διευκόλυνση και ενίσχυση της προσφοράς κατοικίας προσιτής αξίας.

  Το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο των συζητήσεων έχει τεθεί ο μεγάλος αριθμός κενών οικιστικών ακινήτων στη χώρα μας. Γεγονός που για πολλούς συνηγορεί στην ραγδαία αύξηση των ζητούμενων μισθωμάτων που καταγράφεται ιδιαίτερα τα τελευταία 4-5 χρόνια.

  Σύμφωνα με στοιχεία που είχε αρχικά δημοσιεύσει ο υπουργός επικρατείας Άκης Σκέρτσος, 750.000 ακίνητα δηλώνονται στην ΑΑΔΕ ως κενά/κλειστά, ενώ με βάση τα πρόσφατα στοιχεία από τις φορολογικές αρχές αναφέρουν πως τα κλειστά και χωρίς ηλεκτροδότηση ακίνητα μπορεί να φτάνουν και τις 900.000 (15% επί του συνόλου).

  Αυτό που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε είναι αν τα κενά οικιστικά ακίνητα, αρχικά, είναι κατάλληλα προς μίσθωση ή πρόκειται για παλιά ακίνητα που απαιτούν σημαντικές ανακαινίσεις προκειμένου να καταστούν και πάλι λειτουργικά.

  Παράλληλα, θα πρέπει να τονίσουμε ότι μεγάλο μέρος των ακινήτων, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με την πολυϊδιοκτησία και την ύπαρξη πολλών κληρονόμων που σε μεγάλο ποσοστό δεν συμφωνούν μεταξύ τους.

  Επιπλέον, δεν πρέπει να «αγνοούμε» και τα ακίνητα αγνώστου ιδιοκτήτη που θα προκύψουν, όπως προβλέπεται στο άρθρο 9 του Ν. 2664/1998 για το Εθνικό Κτηματολόγιο και θα περιέλθουν στο Ελληνικό Δημόσιο.

  1) Φορολογικά κίνητρα για τη μίσθωση των «κλειστών» οικιστικών ακινήτων (χωρίς δημοσιονομικό κόστος )

  Για να ενθαρρύνουμε τους ιδιοκτήτες να διαθέσουν τα «κλειστά» κατοικήσιμα ακίνητά τους στην αγορά ενοικίασης, θα πρέπει να παρέχουμε?κίνητρα. Οι ιδιοκτήτες θα μπορούσαν να λάβουν φορολογικές ελαφρύνσεις στο καθαρό εισόδημά τους από ενοίκια των συγκεκριμένων ακινήτων με τα ακόλουθα, για παράδειγμα ποσοστά:

  • 50% μείωση φόρου για νέες μισθώσεις.

  • 60% μείωση φόρου εάν το ακίνητο έχει ανακαινιστεί δύο χρόνια πριν από την υπογραφή της σύμβασης μίσθωσης.

  • 70% μείωση φόρου εάν το ακίνητο νοικιαστεί σε νέους ηλικίας 18 έως 35 ετών

  • 90% μείωση φόρου για νέα μισθωτήρια συμβόλαια που το ενοίκιο είναι τουλάχιστον 5% μειωμένο από το προηγούμενο συμβόλαιο.

  Βασική προϋπόθεση θα πρέπει να είναι :

  • τα οικιστικά ακίνητα να είναι κλειστά τουλάχιστον 2-3 χρόνια από την έναρξη του προγράμματος
  • η μίσθωση να γίνεται τουλάχιστον για τουλάχιστον 3 έτη

  Ποια ακίνητα θεωρούνται «κλειστά»

  Σημάδια ακατοίκητου ακινήτου είναι, για παράδειγμα, η ανυπαρξία συμβάσεων με εταιρείες παροχής νερού, φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας.?Εάν οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας είναι συμβεβλημένες αλλά η κατανάλωση είναι χαμηλότερη από τα δεδομένα όρια (νερό 7 m³, ρεύμα 35 kwh), το ακίνητο θεωρείται επίσης κενό.

  Ωστόσο, ορισμένες εξαιρέσεις είναι:

  • Ιδιωτικές μονάδες διακοπών
  • Ακίνητα υπό αποκατάσταση.
  • Ακίνητα που αποκτήθηκαν για μεταπώληση από φυσικά ή νομικά πρόσωπα
  • Εάν είναι ενσωματωμένο σε τουριστικό θέρετρο ή είναι εγγεγραμμένο ως τοπικό κατάλυμα

  Το Δημοσιονομικό κόστος είναι μηδενικό. Αντίθετα, το ελληνικό δημόσιο θα έχει νέα – επιπλέον δημοσιονομικά έσοδα και ταυτόχρονα, προκαλείται θετική επίδραση στην αγορά της στέγης πολλαπλασιάζοντας τα διαθέσιμα οικιστικά ακίνητα συμβάλλοντας στην συγκράτηση ή μείωση των τιμών των ενοικίων, ενώ το επιπλέον εισόδημα που θα προκύψει, αν και δεν φορολογείται άμεσα, αναμένεται: είτε να πέσει στην ιδιωτική κατανάλωση και να αυξήσει τους έμμεσους φόρους και τους τζίρους των επιχειρήσεων, είτε να κατευθυνθεί στην απομείωση του ιδιωτικού χρέους, είτε να αυξήσει τις καταθέσεις, αυξάνοντας την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών.

  2) Φορολόγηση των «κλειστών» (χωρίς αιτιολογημένη αιτία) κατοικήσιμων οικιστικών ακινήτων σε «πιεσμένες» περιοχές - με απαλλαγή στην περίπτωση κατοίκησης τους (χωρίς δημοσιονομικό κόστος – εν δυνάμει νέα έσοδα)

  Το άνωθεν μέτρο μπορεί να εφαρμοστεί αποκλειστικά στις «πιεσμένες» περιοχές της χώρας μας. Η φορολόγηση μπορεί να προέλθει ενδεχομένως μέσα από την αύξηση του ΕΝΦΙΑ.

  Έχει εφαρμοστεί στη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Ισραήλ, στην Ιρλανδία και στις πολιτείες Βανκούβερ και Όκλαντ του Καναδά, με μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα την αύξηση της διαθεσιμότητας ακινήτων προς ενοικίαση.

  Στην Ισπανία, όσοι κατέχουν περισσότερα από τέσσερα ακίνητα στον ίδιο δήμο και αφήνουν κατοικίες άδειες για περισσότερα από δύο χρόνια μπορούν να χρεωθούν με αύξηση έως και 150% του Impuesto sobre Bienes Inmuebles (IBI) από το τοπικό συμβούλιο .

  Συγκεκριμένα, εάν το ακίνητο είναι άδειο για τρία χρόνια, η προσαύξηση μπορεί να φτάσει το 100%. Τέλος, υπάρχει η δυνατότητα αύξησης κατά 50% επιπλέον στην περίπτωση ακινήτων των οποίων οι ιδιοκτήτες έχουν τέσσερα ή περισσότερα διαμερίσματα στον ίδιο δήμο.

  Με άλλα λόγια, αντί να κρατήσει το ακίνητο κλειστό, το κράτος θέλει να ενθαρρύνει τους ιδιοκτήτες να «προσθέσουν» ένα επιπλέον ακίνητο προς ενοικίαση στην αγορά.

  ΙΒΙ: Είναι ένας άμεσος φόρος που φορολογεί την αξία της ακίνητης περιουσίας

  *Πιεσμένες περιοχές : Σε χώρες της Ε.Ε, «πιεσμένες» χαρακτηρίζονται οι περιοχές που οι μέσες τιμές ενοικίασης έχουν αυξηθεί κατά 5% περισσότερο από τον πληθωρισμό τα προηγούμενα πέντε χρόνια ή οι μέσες τιμές ενοικίασης συνολικά έχουν υπερβεί το 30% του μέσου εισοδήματος των νοικοκυριών στην περιοχή. Στην Ισπανία ισχύει αν το ενοίκιο (ή η ζητούμενη τιμή για ακίνητα προς πώληση) θα πρέπει να έχει αυξηθεί κατά τουλάχιστον 3% πάνω από τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή τα προηγούμενα 5 χρόνια.

  3) Φορολόγηση των «κλειστών» κατοικήσιμων οικιστικών ακινήτων που έχουν επέλθει στην ιδιοκτησία των Τραπεζών - services και funds (εν δυνάμει νέα έσοδα για το δημόσιο)

  Το άνωθεν μέτρο μπορεί να εφαρμοστεί για το σύνολο των οικιστικών ακινήτων που έχουν επέλθει στην ιδιοκτησία των services και funds σε περίπτωση που διατηρούνται κλειστά για παραπάνω από 12-18 μήνες , ενώ έχουν ολοκληρωθεί οι απαιτούμενες τακτοποιήσεις. Η φορολόγηση μπορεί να προέλθει ενδεχομένως μέσα από την αύξηση του ΕΝΦΙΑ – ακόμη και πενταπλασιασμό.

  4) Υφιστάμενα δομημένα ακίνητα του Δημοσίου (χωρίς δημοσιονομικό κόστος)

  Όσον αφορά τα υφιστάμενα δομημένα ακίνητα του Δημοσίου, ανάλογα με τη περιοχή του ακινήτου ή/και τη κατάσταση θα εντάσσεται σε μια από τις παρακάτω προτάσεις (4,1 – 4,2).

  Είτε ανακαινίζει το ακίνητο ο επενδυτής και έχει την υποχρέωση να το μισθώνει σε τιμές προσιτού κόστους ή κρατά τη διαχείριση μέρους των τετραγωνικών μέτρων και τα υπόλοιπα τετραγωνικά μέτρα τα διαχειρίζεται ο οργανισμός του δημοσίου, μισθώνοντάς τα σε κοινωνικές ομάδες, που εντάσσονται στο πρόγραμμα.

  4.1) Το Ελληνικό Δημόσιο, δεν θα παραχωρήσει την ιδιοκτησία των υφιστάμενων ακινήτων του, αλλά, παραχωρεί το δικαίωμα χρήσης, δηλαδή τα διαμερίσματα θα ανακαινίσουν ολικά με έξοδα των επενδυτών, βάσει των προδιαγραφών που θα ορίσει το Δημόσιο και θα διατεθούν με προσιτό κόστος μίσθωσης.

  • Ο επενδυτής θα έχει πλήρη απαλλαγή από την καταβολή φόρου για τα εισοδήματα που προέρχονται από το πρόγραμμα προσιτού ενοικίου.
  • Μέρος των τετραγωνικών θα διατίθενται σε οικονομικά άστεγους.

  Όφελος για το Δημόσιο, αφού:

  • αυξάνεται η αξία της ακίνητης περιουσίας του
  • δημιουργεί κατοικίες προσιτού κόστους για τους πολίτες χωρίς δημοσιονομικό κόστος
  • αναβαθμίζει γειτονιές και αναπλάθει ολόκληρες περιοχές

  Το άνωθεν μέτρο δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

  4.2) Το Ελληνικό Δημόσιο, δεν θα παραχωρήσει την ιδιοκτησία των υφιστάμενων ακινήτων του, αλλά, παραχωρεί το δικαίωμα χρήσης, δηλαδή τα διαμερίσματα θα ανακαινίσουν ολικά με έξοδα των επενδυτών, βάσει των προδιαγραφών που θα ορίσει το Δημόσιο.

  Ο επενδυτής κρατά έως το 70%?(ποσοστό ανάλογα με τη περιοχή του ακινήτου - για λιγότερο από 100 έτη - αποφυγή χρησικτησίας)?και το δημόσιο το υπόλοιπο (minimum 30%) των τετραγωνικών μέτρων, τα οποία διαθέτει με προσιτές τιμές σε κοινωνικές ομάδες που εντάσσονται στο πρόγραμμα.

  Ο επενδυτής μπορεί να έχει και φορολογικές ελαφρύνσεις. Μετά την απόσβεση της επένδυσης, ο επενδυτής θα αποδίδει στο Δημόσιο μίσθωμα το οποίο θα προκύπτει από την συνολική σύμβαση (διαγωνιστική διαδικασία)

  Όφελος για το Δημόσιο, αφού:

  • αυξάνεται η αξία της ακίνητης περιουσίας του
  • εισπράττει μίσθωμα για τα ακίνητα που διαθέτει
  • δημιουργεί κατοικίες προσιτού κόστους για τους πολίτες χωρίς δημοσιονομικό κόστος
  • αναβαθμίζει γειτονιές και αναπλάθει ολόκληρες περιοχές

  Θα πρέπει, προκαθορισμένο ποσοστό τετραγωνικών μέτρων (π.χ. 10%) να αφορούν συμπολίτες μας ΑΜΕΑ, ενώ το σύνολο των οικιστικών μονάδων θα πρέπει να κατασκευαστούν με τις ανάλογες προδιαγραφές προσβασιμότητας σε ΑΜΕΑ

  Το άνωθεν μέτρο δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

  5)Επενδυτικό κίνητρο για ανάπτυξη οικιστικών ακινήτων?– αδόμητα ακίνητα (χωρίς δημοσιονομικό κόστος)

  Δεν παραχωρούμε την ιδιοκτησία των αδόμητων ακινήτων (οικόπεδα) του Δημοσίου στους επενδυτές μέσω της αντιπαροχής, αλλά, παραχωρούμε το δικαίωμα επιφανείας. Σε αντίθετη περίπτωση, η αντιπαροχή είναι έμμεση πώληση του οικοπέδου.

  Ο επενδυτής θα αναλάβει να χτίσει/ανακαινίσει τα ακίνητα και ανάλογα με την αξία του ακινήτου, θα μπορεί να κρατήσει έως το 70% (για λιγότερο από 100 έτη - αποφυγή χρησικτησίας) των τετραγωνικών μέτρων, να τα νοικιάσει εξ ολοκλήρου σε αγοραίες τιμές, ενώ του παρέχεται η δυνατότητα να πουλήσει το δικαίωμα επιφανείας σε τρίτο – για προκαθορισμός χρονικό διάστημα

  Το δημόσιο θα κρατήσει το υπόλοιπο (30% minimum) των τετραγωνικών μέτρων, τα οποία θα διαθέτει με προσιτές τιμές σε κοινωνικές ομάδες που εντάσσονται στο πρόγραμμα.

  Όφελος για το Δημόσιο, αφού:

  • αυξάνεται η αξία της ακίνητης περιουσίας του
  • δημιουργεί προσιτές κατοικίες για τους πολίτες χωρίς δημοσιονομικό κόστος
  • αναβαθμίζει γειτονιές και αναπλάθει ολόκληρες περιοχές

  Το άνωθεν μέτρο δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

  6) Αξιοποίηση των αδήλωτων ακινήτων– αγνώστου ιδιοκτήτη που θα προκύψουν, όπως προβλέπεται στο άρθρο 9 του Ν. 2664/1998 για το Εθνικό Κτηματολόγιο και θα περιέλθουν στο Ελληνικό Δημόσιο, καθώς και των ακινήτων της τοπικής αυτοδιοίκησης που δεν χρησιμοποιούνται (χωρίς δημοσιονομικό κόστος)

  Η αξιοποίηση μπορεί να πραγματοποιεί με τον κάτωθι τρόπο:

  • Να εκχωρηθούν τα ακίνητα στον νέο οργανισμό στεγαστικής πολιτικής που θα δημιουργήσει το Ελληνικό Δημόσιο

  • Ο νέος οργανισμός θα προκηρύξει διαγωνισμό μακροχρόνιας εκμετάλλευσης (με ή χωρίς κόστος μίσθωσης – ανάλογα με το είδος του ακινήτου) των ακινήτων σε ιδιώτες επενδυτές με την υποχρέωση να ανακαινιστούν πλήρως σύμφωνα με τις προδιαγραφές του οργανισμού του δημοσίου. Τα τετραφωνικά μέτρα που θα προκύψουν, είτε θα προσφέρονται «δεσμευτικά» προς μακροχρόνια μίσθωση με προσιτό ενοίκιο και θα αποτελεί έσοδο του επενδυτή με φορολογικά κίνητρα ή ένα μέρος των τετραγωνικών μέτρων (πχ. το 30%) θα ανήκει στη διαχείριση του οργανισμού του ελληνικού δημοσίου.

  • Ανάλογα με τη πρόταση του ιδιώτη επενδυτή, μετά από 15-20 χρόνια, μπορεί να δίνετε η δυνατότητα στον οργανισμό του Δημοσίου να εισπράττει μέρος των εσόδων ώστε να τα χρησιμοποιεί σε επιδόματα στέγασης σε ευπαθείς ομάδες και νέα ζευγάρια.

  Δηλαδή, με βάση την άνωθεν πρόταση, έχουμε τη δυνατότητα να ανακαινίσουμε δωρεάν τα ακίνητα του ελληνικού Δημοσίου, να αυξήσουμε δωρεάν τις αξίες των ακινήτων του Δημοσίου (εγγραφή των αξιών στους ισολογισμούς) και να στεγάσουμε με προσιτό ενοίκιο τον κόσμο που έχει ανάγκη. Εισπράττοντας ταυτόχρονα εισοδήματα για να παρέχουμε στήριξη μέσω επιδομάτων σ΄όσους δεν μπορούν να ενταχθούν ή/και βρίσκονται σε λίστα αναμονής.

  Το άνωθεν μέτρο δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

  7) Δημιουργία νέων φοιτητικών εστιών (χωρίς δημοσιονομικό κόστος)

  Ο κλάδος της βραχυχρόνιας μίσθωσης, επιφέρει δημοσιονομικά έσοδα που ξεπερνούν τα 700 εκατ.€ ανά έτος. Θα μπορούσε το δημόσιο να ανακατευθύνει τα συγκεκριμένα έσοδα για την υλοποίηση στεγαστικών πολιτικών.

  Συγκεκριμένα, τα δημοσιονομικά έσοδα που παράγονται ανά περιοχή από τον κλάδο της βραχυχρόνιας μίσθωσης, να διατίθενται για την κατασκευή νέων φοιτητικών εστιών σε συνεργασία με το εκάστοτε Πανεπιστήμιο.

  Στα Χανιά είναι εγγεγραμμένα σε πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης περίπου 4.000 αυτοτελή ακίνητα. Από τα υπερ-έσοδα που θα προκύψουν από τον κλάδο της βραχυχρόνιας μίσθωσης στα δημόσια ταμεία, θα διατεθούν για την δημιουργία νέων φοιτητικών εστιών.

  Επομένως σε περιοχές με έντονη δυναμική του κλάδου της βραχυχρόνιας μίσθωσης, θα δημιουργούνται νέες φοιτητικές εστίες σε συνεργασία με τα εκάστοτε Ακαδημαϊκά Ιδρύματα.

  8) ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ: Η χορήγηση χαμηλότοκου δανείου να μην αφορά μόνο την αγορά κατοικίας, αλλά και την ανέγερση / αποπεράτωση.

  Στα σκαριά είναι το δεύτερο μέρος του προγράμματος «Σπίτι μου», με συμμετοχή από τον κρατικό προϋπολογισμό ύψους 300 εκατ. ευρώ και 1,7 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης θα χρηματοδοτηθεί η συνέχεια του προγράμματος με 20.000 φτηνά δάνεια, που αυτή τη φορά θα αφορούν πολίτες ηλικίας από 29 έως 50 ετών.

  Θυμίζουμε ότι από το προηγούμενο πρόγραμμα συνολικού προϋπολογισμού 1 δισ. ευρώ εκταμιεύθηκαν 6.305 εκταμιευμένα δάνεια.

  Οι νέοι που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα «ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ (1)», δανειοδοτήθηκαν με μέσο κεφάλαιο τις 100.000€ και η μέση εμπορική αξία του ακινήτου ήταν 135.000€-140.000€, Αποκτώντας κατοικίες 90τμ κατά μέσο όρο 40ετών.

  Πολλές οικογένειες στην περιφέρεια διαθέτουν ιδιόκτητα οικόπεδα, μονοκατοικίες ή/και ημιτελής κατοικίες. Παραχωρώντας οι γονείς μέσω γονικής παροχής στον δικαιούχο του προγράμματος το δικαίωμα υψούν, την πλήρη κυριότητα γης, είτε την κυριότητα της ημιτελής κατοικίας για αποπεράτωση, να μπορεί να ανεγείρει το νέο του σπίτι.

  Με αυτόν τον τρόπο δεν αυξάνουμε την ζήτηση και τις τιμές πώλησης των ακινήτων στις περιοχές που διαθέτουν ακίνητα που πληρούν τις προδιαγραφές του προγράμματος, αλλά, αυξάνει το οικιστικό απόθεμα, περιορίζει το κόστος και παράλληλα, πολλοί νέοι θα αποκτήσουν νεόδμητα ακίνητα και όχι ακίνητα παλαιά ακόμη και 40-50 ετών που χρίζουν ανακαίνισης.

  Η άνωθεν πρόταση δεν αυξάνει το δημοσιονομικό κόστος που έχει ήδη προϋπολογιστεί.

  9) Έλεγχοι ΑΑΔΕ - Ανειλικρινής δήλωση εισοδήματος & «κλειστών» ακινήτων

  Δημιουργία πλατφόρμας διασταυρώσεων δεδομένων τα οποία τηρούνται σε ΑΑΔΕ, προκειμένου να «αποκαλυφθεί» η «μαύρη» μίσθωση, στις περιπτώσεις που παρατηρούνται αποκλίσεις μεταξύ των μισθωμάτων που δηλώνονται στις εκάστοτε περιοχές.

  Διασταύρωση στα δηλωμένα ως «κλειστά» ακίνητα μέσω πλατφόρμας διασταυρώσεων της ΑΑΔΕ με για την ανυπαρξία συμβάσεων με εταιρείες παροχής νερού, φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας.?Εάν οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας είναι συμβεβλημένες αλλά η κατανάλωση είναι χαμηλότερη από τα δεδομένα όρια (νερό 7 m³, ρεύμα 35 kwh), το ακίνητο θεωρείται επίσης κενό.

  10) «Εκτός» βραχυχρόνιας μίσθωσης τα ακίνητα που αγοράστηκαν με στόχο την απόκτηση της Golden visa

  Πλέον, νομοθετήθηκε η απαγόρευση εγγραφής των ακινήτων που θα αγοραστούν από την εφαρμογή του νέου νομοθετικού πλαισίου με στόχο την golden visa σε πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης. Ένα διαχρονικό αίτημά μας από το 2019, αλλά, θα πρέπει να τονίσουμε ότι, το μέτρο αυτό θα είχε «αξία» και «αποτελέσματα», αν ίσχυε καθολικά και αναδρομικά, για το σύνολο των ακινήτων που έχουν αγοραστεί στη χώρα μας από την έναρξη του προγράμματος της golden visa.

  Οπότε, μην αναμένουμε αποκλιμάκωση των ζητούμενων τιμών ενοικίασης και αύξηση της διαθεσιμότητας λόγω «αποκλεισμού» των επενδυτών που στοχεύουν στην «golden visa» από τον κλάδο της βραχυχρόνιας μίσθωσης.

  Με τα νέα όρια και προϋποθέσεις απόκτησης της «golden visa», τα ακίνητα που θα αγοραστούν θα είναι ασφαλώς λιγότερα, ακίνητα άνω των 120τμ, που δύσκολα θα αξιοποιούνταν μέσω βραχυχρόνιων μισθώσεων.

  Σημειώνεται πως σύμφωνα με στοιχεία ερευνών, μόνο το 6% των ξένων επενδυτών που αποκτούν?Golden?Visa?κάνουν οι ίδιοι πραγματική χρήση του ακινήτου. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία κυρίως στις περιοχές του Δήμου Αθηναίων, ακίνητα μικρής επιφάνειας, έχουν εγγραφεί σε πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης, συρρικνώνοντας τα διαθέσιμα προς μακροχρόνια συμβατική μίσθωση ακίνητα.

  11) Απόκτηση «Golden Visa» σε επενδυτές που θα επενδύσουν στην κατασκευή κατοικιών προσιτού κόστους στέγασης.

  Σύμφωνα με τις νέες αλλαγές, χάσαμε και πάλι την ευκαιρία να κατευθύνουμε το επενδυτικό κοινό. Απαιτείται να κατανοήσουμε ότι το επενδυτικό πρόγραμμα της Golden visa, θα πρέπει να το «χρησιμοποιήσουμε» ως αναπτυξιακό εργαλείο στις περιοχές της Ελλάδας που χρειάζονται επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας και ακίνητα προσιτού κόστους στέγασης.

  Θα μπορούσαμε να διευρύνουμε το επενδυτικό ενδιαφέρον σε επενδυτές που επιθυμούν να αποκτήσουν την?«golden?visa», αν επένδυαν στην κατασκευή ή/και ανακαίνιση κατοικιών προσιτού κόστους στέγασης ή/και στην δημιουργία φοιτητικών κατοικιών προσιτού κόστους.

  Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (UN-Habitat) για το δικαίωμα στη στέγαση

  Ο καθένας έχει ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα στη στέγαση, το οποίο διασφαλίζει την πρόσβαση σε ένα ασφαλές, κατοικήσιμο και οικονομικά προσιτό σπίτι. Η στέγαση είναι κάτι περισσότερο από μια στέγη, είναι η ευκαιρία για καλύτερες ζωές και καλύτερο μέλλον.?

  Μέχρι το 2030, το UN-Habitat υπολογίζει ότι 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, περίπου το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού, θα χρειάζονται πρόσβαση σε επαρκή στέγαση.?Αυτό μεταφράζεται σε ζήτηση για 96.000 νέες προσιτές και προσβάσιμες κατοικίες κάθε μέρα.?

  Γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (15/2/2023)

  Το δικαίωμα στέγασης αποτελεί διεθνή υποχρέωση των κρατών μελών, την οποία πρέπει να λάβει υπόψη η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πράγματι, αυτό το δικαίωμα αναγνωρίζεται στην Παγκόσμια Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στην οποία ορίζεται ότι «Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένειά του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες».

  Στον αναθεωρημένο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του Συμβουλίου της Ευρώπης προβλέπεται ότι προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποτελεσματική άσκηση του δικαιώματος στην κατοικία, τα μέρη δεσμεύονται να λάβουν μέτρα με στόχο: την προώθηση της πρόσβασης σε κατάλληλη στέγαση, την πρόληψη και τη μείωση του φαινομένου των αστέγων με σκοπό τη σταδιακή εξάλειψή του, τη διαμόρφωση τιμών στέγασης προσιτών σε όσους δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους.

  Το δικαίωμα στην κατοικία αναγνωρίζεται από τα Συντάγματα πολλών κρατών μελών και/ή αποτελεί το αντικείμενο συγκεκριμένων νόμων που αποσκοπούν στην αποτελεσματική εφαρμογή του.

  Πηγή: ethnos.gr

• Στεγαστική κρίση: Ανεξέλεγκτο φυσικό φαινόμενο ή ζήτημα πολιτικών επιλογών;
  σε Οικονομία
  

  «H ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Kράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος». Το Σύνταγμα της Ελλάδας το αναφέρει ρητά, στο άρθρο 17. Η ανθεκτικότητα του ανώτατου οργάνου της Πολιτείας έχει δοκιμαστεί επανειλημμένα, κατά τις αλλεπάλληλες κρίσεις, από το 2009 και, αυτή τη στιγμή, φαίνεται να δοκιμάζεται και στο πεδίο της κατοικίας.

  Μας πετάνε έξω από τα σπίτια μας

  Ειδικά μετά την οριστική άρση των μέτρων για την πανδημία του κορονοϊού, το 2022, η επιθετική προσπάθεια των αγορών για επικράτηση, ακόμα και έναντι του Συντάγματος, φέρνει τον κόσμο αντιμέτωπο με μία νέα πραγματικότητα. Και αυτή είναι ότι μάς πετάνε έξω από τα σπίτια μας. Είναι ο τόνος της διαπίστωσης δραματικός; Ενδεχομένως, αλλά τα στοιχεία επιβεβαιώνουν την ουσία της.

  Αν δεν έχει συμβεί σε εμάς τους ίδιους, σίγουρα έχει συμβεί σε κάποιον ή κάποιους δικούς μας, τα τελευταία χρόνια. Οι ιδιοκτήτες των σπιτιών ζητούν από τους ενοικιαστές αβάσταχτες αυξήσεις στα ενοίκια, είτε επιλέγουν να αξιοποιήσουν διαφορετικά τα ακίνητά τους, βάζοντάς τα σε πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης. Σε άλλες περιπτώσεις τα πουλάνε σε «επενδυτές». Και όμως, οι υπέρμαχοι της αγοράς (το αόρατο χέρι της οποίας όλα τα ρυθμίζει), θα πουν ότι αυτά είναι ζητήματα που τα καθορίζουν η προσφορά και η ζήτηση (οι ίδιοι δύο παράγοντες που καθόριζαν και την τιμή του λαδιού στην Κατοχή, αν το σκεφτεί κανείς). Υπάρχουν άλλοι, που θα επικαλεστούν το συνταγματικό δικαίωμα στην ιδιοκτησία, παραβλέποντας τη συνέχεια του άρθρου για το γενικό συμφέρον. Ωστόσο, το πεδίο της μάχης στην πραγματικότητα δεν εκτείνεται μεταξύ ιδιοκτητών και ενοικιαστών αλλά μεταξύ Πολιτείας και Κεφαλαίου, Συντάγματος και αγορών. Και το ερώτημα που προκύπτει, είναι κατά πόσο οι αγορές είναι ένα ανεξέλεγκτο φυσικό φαινόμενο (κάτι σαν τις πλημμύρες ή τις μεγάλες, δασικές πυρκαγιές) στο οποίο η Πολιτεία -δηλαδή οι πολίτες- έχουν ή δεν έχουν τη δυνατότητα παρέμβασης.

  Στη χώρα μας, στα μεγάλα αστικά κέντρα, η αύξηση της ζήτησης έχει αυξήσει κατακόρυφα, όχι μόνο τις τιμές των ενοικίων, αλλά και της αγοράς των ακινήτων. Πράγματι, στο επίπεδο της Πολιτείας, η ελληνική κυβέρνηση έχει εξαγγείλει κάποια μέτρα, όπως το πρόγραμμα «Σπίτι μου» και τις πιο πρόσφατες ρυθμίσεις για την χορήγηση golden visa. Η βραχυχρόνια μίσθωση παραμένει ένα πεδίο ζούγκλας. Κρίνοντας από την έως τώρα αποτελεσματικότητα των μέτρων, βέβαια, τα ερωτήματα παραμένουν (και πολλαπλασιάζονται). Είναι η αγορά ένα φυσικό φαινόμενο ή κατευθύνεται από πολιτικές αποφάσεις; Αν, για παράδειγμα, το κράτος δεν νομοθετούσε τη golden visa, πόσο (απότομα) θα αυξανόταν η ζήτηση; Αν σε μία χώρα της οποίας ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία, ρυθμίζονταν αυστηρά η χρήση του Airbnb, και άλλων πλατφορμών βραχυχρόνιας μίσθωσης, και τα οικήματα που χτίστηκαν για ιδιοκατοίκηση δεν επιτρεπόταν να έχουν ξενοδοχειακή χρήση, πόσο διαφορετική θα ήταν η αγορά εργασίας στον κλάδο του τουρισμού; Και, τελικά, το να σου ζητάνε 800 ευρώ ενοίκιο για μία γκαρσονιέρα στον Νέο Κόσμο, είναι ένα ανεξέλεγκτο φυσικό φαινόμενο, ή αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών; Και πώς συνδέονται όλα αυτά τα ερωτήματα μεταξύ τους; Μιλήσαμε με εκπροσώπους κινήσεων πολιτών, που επιχειρούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους διεκδικώντας βιώσιμες λύσεις για τη στεγαστική κρίση.

  Η Χάρις Τριανταφυλλίδου είναι μέλος της κίνησης «Γειτονιές για το Δικαίωμα στη Στέγη». Όπως μάς εξηγεί, «πρόκειται για μία πολυσυλλεκτική πρωτοβουλία, στην οποία συμμετέχουν άτομα, ομάδες, συνελεύσεις που μαζευτήκανε για να συντονίσουνε τη δράση για το δικαίωμα στη στέγη. Ομάδες οι οποίες με διαφορετικούς τρόπους και προσεγγίσεις ασχολούνται με το στεγαστικό. Ο συντονισμός ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2024 και σκοπός είναι να δημιουργήσουμε μία σταθερή πλατφόρμα συντονισμού αυτών των ομάδων, από διαφορετικές γειτονιές και πόλεις ώστε να έχουμε ένα ζωντανό, ανοιχτό και μαζικό κίνημα διεκδίκησης για το δικαίωμα στη στέγη αλλά και τους ελεύθερους χώρους».

  «Ανθρώπινο δικαίωμα να ζεις ποιοτικά»

  Θα έλεγε κανείς, όμως, ότι η στεγαστική κρίση δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, αυτή τη στιγμή είναι κάτι που αφορά πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Τι διαφορετικό μπορεί να γίνει εδώ; «Διαφορετικά αλλά και κοινά πράγματα», λέει και συνεχίζει: «η στεγαστική κρίση στην Ελλάδα έχει πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά από ότι έχει η στεγαστική κρίση, για παράδειγμα στο Βερολίνο. Εδώ δεν έχουμε μεγάλες, διεθνοποιημένες real estate εταιρείες, εισηγμένες στο χρηματιστήριο, οι οποίες έχουν αγοράσει όλο το οικιστικό απόθεμα. Και πάλι, όμως, έχουμε χρηματιστικοποίηση της κατοικίας με άλλες οδούς και άλλες ταχύτητες. Για παράδειγμα, μέσω της golden visa, αλλά και μέσω των “κόκκινων” δανείων αλλά και του νόμου για τους πλειστηριασμούς. Αυτό που εμείς ζητάμε είναι η κατάργηση της golden visa, να υπάρξει δηλαδή ένα τέλος στην αντίληψη και την πρακτική ότι η κατοικία είναι επενδυτική ευκαιρία. Δεν είναι, είναι ανθρώπινο δικαίωμα να ζεις ποιοτικά και να έχεις αυτή την πρόσβαση, ως θεμελιώδες δικαίωμα μας αφορά όλους». Η ίδια μιλάει και για τα μέτρα που εφαρμόζονται στο εξωτερικό. «Σε πολλές χώρες της ΕΕ έχουμε το εγχείρημα της κοινωνικής κατοικίας, τα ποσοστά της οποίας είναι διαφορετικά σε κάθε χώρα. Για παράδειγμα έχουμε 32% στην Ολλανδία, 25% στην Αυστρία, 17% στη Γαλλία. Στην Ελλάδα το ποσοστό είναι 0%. Αυτό που λέμε εμείς είναι ότι πρέπει, επί του συνολικού οικιστικού αποθέματος, να έχουμε ένα 7% κοινωνικής κατοικίας, που είναι ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ. Αυτό ως πρώτος στόχος, γιατί δεν λέμε ότι ξαφνικά, πατώντας ένα κουμπί όλα γίνονται τέλεια, υπάρχουν όμως πρώτοι στόχοι που μπορούν να επιτευχθούν. Στη Νέα Υόρκη έχουν γίνει πολύ αυστηρές ρυθμίσεις για το airbnb, και αυτό επιτρέπεται μόνο στον ίδιο χώρο που μένει και μόνιμα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού. Στη Βαρκελώνη, υπάρχουν ρυθμίσεις ανά περιοχή. Στο Βερολίνο υπάρχουν χρονικοί περιορισμοί, η βραχυχρόνια μίσθωση δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 90 ημέρες ανά έτος. Στην Ελλάδα έχουμε την άγρια δύση, είναι εντελώς αρρύθμιστο το τοπίο και αυτό δημιουγεί προβλήματα», εξηγεί.

  «Μας πετάνε στον δρόμο, βγαίνουμε στους δρόμους»

  Εκτός των αιτημάτων και των στόχων που θέτουν, οι «Γειτονιές για το Δικαίωμα στη Στέγη» προχωρούν και σε μία σειρά κινητοποιήσεων το αμέσως επόμενο διάστημα. «Ξεκινήσαμε την Παρασκευή (29/03) στο Πολυτεχνείο, όπου διοργανώσαμε μία παρουσίαση των θέσεων μας. Σήμερα το βράδυ, στο Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια, έχουμε ένα πάρτι οικονομικής ενίσχυσης της πρωτοβουλίας γιατί όλη αυτή η διαδικασία που έχουμε σκοπό να ξεκινήσουμε έχει ένα χρηματικό κόστος – για να τυπώνουμε αφίσες, να φτιάξουμε τα δρώμενα τα οποία έχουμε σκοπό να δείξουμε στην μεγάλη πορεία, στις 6 Απριλίου. Εκείνη τη μέρα, θα ξεκινήσουμε με μία συγκέντρωση στο Θησείο, όπου θα μαζευτούμε στις 12 η ώρα και θα κάνουμε κάτι σαν μετακόμιση, με σλόγκαν “Μας πετάνε στον δρόμο, βγαίνουμε στους δρόμους”. Έχουμε σκοπό να έχουμε και μουσική, σίγουρα θα έχουμε κούτες γιατί η διαδήλωση αυτή, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και “μετακόμιση διαμαρτυρίας”. Θα κάνουμε μία αναπαράσταση αυτής της συνθήκης της μόνιμης αναζήτησης κατοικίας για όσους δεν έχουν να καλύψουν το στεγαστικό κόστος».

  «Η κυβέρνηση έχει επιλέξει τα λεφτά να διοχετεύονται μέσα από μηχανισμούς της αγοράς»

  Τα αιτήματα της κίνησης ειναι δίκαια. Ωστόσο, η κυβέρνηση έχει πράγματι προβεί σε κάποιες νομοθετικές κινήσεις για το ζήτημα. Γιατί αυτά δεν φαίνεται να αποδίδουν, τι λάθη κάνει; Η Δήμητρα Σιατίτσα, διδάκτορας πολεοδομίας του ΕΜΠ και ερευνήτρια σε θέματα πόλης και κατοικίας υπογραμμίζει πως, «όντως έχουν γίνει κάποια βήματα στον τομέα της στεγαστικής πολιτικής, ίσως και σαν μία απάντηση σε πολύ έντονα προβλήματα. Είναι μία αναγνώριση αυτή, ότι πλέον δεν μπορεί το ελληνικό κράτος να μην αναγνωρίζει ότι τουλάχιστον είμαστε σε μία περίοδο πια που είναι πολύ οξυμένα τα προβλήματα και δεν μπορεί να συνεχίζει η Ελλάδα να παραμένει στο 0% στεγαστικής πολιτικήςστην Ευρώπη». Νομοθετήθηκε, όμως, το πρόγραμμα «Σπίτι μου» που παρέχει χαμηλότοκα στεγαστικά δάνεια σε νέους. «Όντως από τον Δεκέμβρη ψηφίστηκε το πρόγραμμα που περιλάμβανε ένα πακέτο πέντε μέτρων και ευρύτερα συμπληρώθηκε και με κάποιες άλλες δράσεις. Συγκριτικά με την δαπάνη για τη στεγαστική πολιτική μέχρι τώρα πρόκειται για ένα πολύ σεβαστό ποσό. Δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι επαρκές ή ότι καλύπτει, αλλά είναι πολύ σεβαστό ποσό, ειδικά αν δούμε το πόσο λίγο χρησιμοποιήθηκαν οι πόροι, για παράδειγμα από το Ταμείο Ανάκαμψης -ή και άλλοι- ή το πού πάνε λεφτά για άλλα πράγματα. Όμως, η επιλογή που έχει κάνει η κυβέρνηση είναι αυτές οι πολιτικές να διοχετεύονται μέσα από μηχανισμούς της αγοράς», εξηγεί και προσθέτει πως, «είτε, δηλαδή, υλοποιούνται μέσα από τις τράπεζες, είτε αφορούν την επιδότηση δανείων και μάλιστα σε μία συγκυρία που και τα επιτόκια έχουν αυξηθεί, άρα είναι ακριβός ο δανεισμός. Στην ουσία, δηλαδή, απλώς εξισορροπεί την άνοδο των επιτοκίων ενώ οι τιμές των ακινήτων έχουν εκτοξευθεί λόγω της κτηματαγοράς και συνολικότερα λόγω της αύξησης του κόστους ζωής. Σε μία πολύ άσχημη συγκυρία, τα μέτρα αφορούν σε χρηματοδοτήσεις, για αναβαθμίσεις ιδιωτικών κατοικιών και ένα πάρα πολύ μικρό μέρος πάει σε ένα κοινωνικό κομμάτι, αφορά δηλαδή τους πιο ευάλωτους. Όσον αφορά τα δάνεια, το πολύ μεγάλο κομμάτι αυτών των πόρων δεν είναι για τους πιο αδύναμους, αυτούς που δεν έχουν χρήματα, θα πρέπει κανείς να μπορεί να δεσμευτεί, ειδικά σε τόσο δυσμενείς συνθήκες, να έχει ένα δικό του κεφάλαιο αρχικό, για την οικογένειά του, και ταυτόχρονα να μπορεί να καλύπτει το δάνειο».

  Τι έγινε, όμως, με τους νέους που κατάφεραν να πάρουν το δάνειο με το πρόγραμμα; «Από τη δική μου εμπειρία, ξέρω πολύ κόσμο που παραιτήθηκε στην προσπάθεια. Περιπτώσεις που, το δάνειο εγκρίθηκε αρχικά και μετά, είτε δεν έβρισκαν σπίτι, είτε έφτασαν στο σημείο να πρέπει να πάρουν μία απόφαση - να δαπανήσουν ένα τεράστιο ποσό, μέρος του οποίου θα καλυπτόταν πράγματι από το δάνειο αλλά μετά θα δεσμεύονταν σε μία αβέβαιη συνθήκη για πάρα πολλά χρόνια χωρίς να ξέρουν αν θα μπορούν να το καλύψουν. Ανοίγει, έτσι, ένας καινούργιος κύκλος επισφαλών δανείων που βεβαίως αφορά συγκεκριμένες περιπτώσεις όμως συνολικά, η πολιτική αυτή δεν επένδυσε καθόλου στην ανάπτυξη αυτού που αποτελεί και τον πυρήνα της κοινωνικής στεγαστικής πολιτικής. Σε άλλες χώρες αυτό σημαίνει ένα απόθεμα κατοικιών το οποίο είναι εκτός αγοράς. Κοινωνική ή μη – κερδοσκοπική κατοικία που, είτε ανήκει σε δήμους, είτε σε μη κερδοσκοπικούς φορείς, είτε σε δημόσιους φορείς, είτε σε συνεταιρισμούς. Πλέον, υπάρχει μία πολύ μεγάλη συζήτηση αλλά και κείμενα από παίκτες και οργανώσεις, ενόψει των Ευροεκλογών, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ότι αυτά πρέπει να αποτελέσουν τον πυρήνα της στεγαστικής πολιτικής».

  «Η λειτουργία της ελεύθερης αγοράς παράγει όλα τα προβλήματα»

  Σύμφωνοι, αλλά τι γίνεται με την αγορά; «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματα μέσω της αγοράς και με τους παίκτες της αγοράς, όταν αυτή η λειτουργία της ελεύθερης αγοράς που επικαλείται συνέχεια και ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, παράγει τα προβλήματα. Και αυτή είναι η βασική μου κριτική. Όντως, είναι θετικά σημάδια ότι, η κυβέρνηση έδωσε πολλά λεφτά και έχει ανοίξει η συζήτηση, προχώρησαν κάποιες πολιτικές», λέει και εξηγεί πως, «ιδρύθηκε ένα υπουργείο για την κοινωνική πολιτική το οποίο έχει και μία Γενική Γραμματεία -ένα υφυπουργείο- με τη στεγαστική πολιτική στο αντικείμενό της, άρα το θέμα αποκτά ορατότητα και στο οργανόγραμμα της κυβέρνησης. Ίσως βεβαίως αυτό αποτελεί πρωτοτυπία της Ελλάδας, καθώς δεν υπάρχει οργανισμός που να έχει αυτή την αρμοδιότητα. Λείπει, δηλαδή, ένας δημόσιος φορέας που να έχει την αρμοδιότητα, τα εργαλεία ή τους μηχανισμούς να ασκήσει πολιτική. Το υπουργείο δεν έχει στελεχωθεί, δεν έχει οργανισμό, είναι εκεί και ακόμα εφαρμόζει, στην ουσία, την πολιτική που ψηφίστηκε τον περασμένο χρόνο». Όπως επισημαίνει, ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να γίνουν κινήσεις και σε τοπικό επιπεδο. «Επειδή δεν είναι ίδια τα προβλήματα ακριβώς, δεν υπάρχουν απαντήσεις που μπορούν να δοθούν σε όλη την Ελλάδα. Είναι άλλο η Αθήνα, άλλο οι μητροπόλεις, άλλο η επαρχία, άλλο οι περιοχές με τουριστικές πιέσεις. Θα πρέπει και οι δήμοι να παίξουν έναν πρωταγωνιστικό ρόλο. Δυστυχώς, μέχρι τώρα η σχέση αυτή είναι ανταγωνιστική, η κυβέρνηση, δηλαδή, μοιάζει να θέλει να συγκεντρώσει όλο τον έλεγχο των χρηματοδοτήσεων αυτών αφήνοντας ελάχιστους πόρους για την εφαρμογή κάποιων πιλοτικών και -ίσως- καινοτόμων προγραμμάτων στέγασης σε δημοτικό επίπεδο τα οποία, μάλιστα, έτσι όπως πραγματοποιούνται, έχουν ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας. Είναι, άρα, λίγο και σαν να βάζει τρικλοποδιά».

  Πόσες είναι τελικά οι κενές κατοικίες;

  Την ρωτώ και για την άλλη μεγάλη κουβέντα που έχει ανοίξει, τις κενές κατοικίες. «Δεν έχει τόσο νόημα να συζητάμε με νούμερα», εξηγεί. «Από την κυβέρνηση, σε δημόσιες τοποθετήσεις έχει υπάρξει μία αναφορά σε έναν αριθμό, 700.000 περίπου, ο οποίος αλλάζει κατά καιρούς. Ως πηγή επικαλούνται τα στοιχεία της ΑΑΔΕ. Οπως, όμως, έχουν δείξει και παλαιότερες έρευνες, υπάρχει ένα ζήτημα με τα κενά. Καταρχάς ισχύει ότι, όπως όλη η Νότια Ευρώπη, η Ελλάδα έχει πάρα πολύ μεγάλα ποσοστά κενών κατοικιών. Μεγάλο ποσοστό αυτών αφορά την παραθεριστική κατοικία. Στη χωρα φαίνεται στις καταγραφές, από τις δεκαετίες του 1990 - 2000 αλλά και το 2011, μεγάλη αύξηση κενών σπιτιών και στα κέντρα των πόλεων. Αυτό είναι αποτέλεσμα της αστικής επέκτασης. Πριν την κρίση, δηλαδή, είχαμε μεγάλη παραγωγή κατοικιών στα προάστια και υπήρξε μία έξοδος από τα κέντρα. Πρόκειται, βέβαια, για ένα πολύ μικρότερο ποσοστό αυτού που συζητάμε τώρα. Αν, δηλαδή, στις απογραφές το ένα στα τρία είναι κενά (30%), τα πραγματικά κενά είναι το 14% και, στα αστικά κέντρα, συγκεντρώνεται ένα μικρότερο ποσοστό αυτού», λέει. «Κατά τη γνώμη μου, όμως, σημασία δεν έχει τόσο ο αριθμός των κενών, αλλά η θέση τους -το που βρίσκονται-, η κατάστασή τους, το τι είναι και άλλα θέματα όπως, για παράδειγμα, η ιδιοκτησία -σε ποιους ανήκουν- και οι λόγοι για τους οποίους παραμένουν κενά. Είναι πολύ διαφορετικά τα θέματα και, από εκεί και πέρα πολύ σύνθετο το ζήτημα. Γι' αυτό λέμε, και είναι και στις κατευθύνσεις της ΕΕ πια, ότι πρέπει, για την απρέμβαση στα κενά, να δημιουργούνται και τοπικά -σε δημοτικό ή και χαμηλότερο επίπεδο- γραφεία ή one stop shops, υπηρεσίες οι οποίες θα διευκολύνουν αυτή τη διαδικασία εντοπισμού και αξιολόγησης και, στη συνέχεια, χρηματοδότησης και των όποιων παρεμβάσεων για την επανενεργοποίηση των ακινήτων. Στον δημόσιο διάλογο και με αφορμή το πρόγραμμα “Ανακαινίζω - Νοικιάζω” που πιάνει λίγο την κατηγορια των κενών υπάρχει τώρα η λογική να δοθούν κίνητρα στους ιδιοκτήτες που διατηρούν κενά ακίνητα». Ποια είναι αυτά; «Θα πρέπει, αν δεν κάνω λάθος, να αποδεικνύεται ότι είναι δηλωμένες κλειστές κατοικίες για 2 ή 3 χρόνια. Προβλέπεται μία επιδότηση μέρους της δαπάνης της επισκευής ώστε οι ιδιοκτήτες να βοηθηθούν να τα ξαναβάλουν στην αγορά ενοικίου, με όρο τη μίσθωσή τους για 3 χρόνια - δεν μπορεί, δηλαδή, κάποιος που θα ωφεληθεί από αυτή την επένδυση να αξιοποιήσει την κατοικία για βραχυχρόνια μίσθωση. Η κυβέρνηση, μάλιστα, θεωρεί -αν δει κανείς τη σχετική συζήτηση στη Βουλη ή διάφορα σποτάκια που έχουν κυκλοφορήσει- ότι θα είναι τόσο δραστικό το πρόγραμμα, που θα ρίξει τις τιμές στην αγορά. Ωστόσο, για μένα, αυτό δεν μπορεί να τεκμηριωθεί με κανέναν τρόπο. Θα φανεί τώρα, υπάρχουν και άλλα θέματα και το πρόγραμμα δεν έχει μπει ακόμα σε εφαρμογή. Αφενός είναι μικρό το ποσό των δαπανών που καλύπτεται από τις επιδοτήσεις, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό αυτών αφορά τη φορολογία, και, εντέλει, μένει να φανεί και το κατά πόσο θα ανταποκριθούν και οι ιδιοκτήτες. Επιπλέον, από την άλλη, δεν μπαίνει κανένας όρος για το ύψος του ενοικίου άρα, οι ιδιοκτήτες καλούνται να φτιάξουν τα κλειστά σπίτια τους, να επιδοτηθούν, αλλά δεν υπάρχει καμία δέσμευση για το πώς αυτά, μετά θα ενοικιαστούν. Αν νοικιαστούν σε ύψη αδιανόητα, στην ουσία η επένδυση του δημοσίου συμβάλλει στην αύξηση των τιμών. Υπάρχει, βέβαια, και ο αντίλογος, ότι είναι τόσο μικρό το κίνητρο που δίνει η κυβέρνηση που μπορεί κανείς να πει ότι θα κάνει το ακίνητό του ό,τι θέλει. Δοκιμάζονται, λοιπόν, διάφορα πράγματα αλλά δυστυχώς με έναν τρόπο -κατά την άποψή μου- στρεβλό. Με βάση το δόγμα της αγοράς. Άρα δεν ενιχσύεται το δημόσιο ώστε πραγματικά να παρέμβει, σεν δημιουργούνται οι απαραίτητοι μηχανισμοί και άρα, εντέλει, θα δοκιμαστούν πολιτικές, θα δοθεί το δημόσιο χρήμα αλλά δεν νομίζω ότι θα δούμε κάποια θεαματική επίδραση στη συνθήκη που υπάρχει σήμερα».

  Και ξαφνικά, τα social media γέμισαν «Διεκδικητήρια»

  Η ίδια συμμετέχει και στο CoHab Athens, την ερευνητική ομάδα για το μοντέλο της συνεταιριστικής στέγασης και συλλογικής ιδιοκτησίας στην Ελλάδα με πιο πρόσφατη δράση αυτή της χαρτογράφησης των κενών κτιρίων. «Μάς ενδιαφέρουν κυρίως τα κτίρια που ανήκουν σε δημόσιους φορείς», λέει. «Μέσα από τη δράση θα κάνουμε mapping κενών κτιρίων. Ενωνόμαστε με το κίνημα "Γειτονιές για το Δικαίωμα στην Στέγη" και συμμετέχουμε στις Ευρωπαϊκές Ημέρες Δράσης για την Κατοικία του European Action Coalition. Μάλιστα, στις 18.00 μ.μ. σήμερα το απόγευμα, στην έξοδο μετρό Σταδίου στην Ομόνοια, για να ξεκινήσουμε τη δράση μας. Έχουμε ετοιμάσει κάτι σαν οδηγίες, έχουμε φτιάξει και τα «Διεκδικητήρια», που είναι σαν τα Ενοικιαστήρια και τα Πωλητήρια, τα οποία, όμως, θα μπορεί κάποιος να κατεβάσει ακολουθώντας τις οδηγίες από το site μας. Αν κανείς έχει στη γειτονιά του ένα κενό κτίριο, μπορεί να κολλήσει επάνω το Διεκδικητήριο και να μάς το στείλει να το βάλουμε στον χάρτη, ώστε μετά να ψάξουμε και τα ιδιοκτησιακά».

  «Υπάρχουν εργαλεία, θα πρέπει να υπάρξει και πολιτική βούληση»

  Ωστόσο, το -σχεδόν υπαρξιακής φύσης- αρχικό ερώτημα, παραμένει. Με τη δράση των αγορών σε όλα τα επίπεδα ανεξέλεγκτη, επιθετική και απροκάλυπτη, αυτή τη στιγμή, μπορεί να γίνει κάτι για τη στεγαστική κρίση; «Είναι ένα τεράστιο θέμα αυτό. Πόσο ισχυρές μπορούν να είναι οι εθνικές κυβερνήσεις και οι τοπικές αυτοδιοικήσεις απέναντι σε ένα Κεφάλαιο που πια είναι παγκοσμιοποιημένο και που οι παίκτες σε αυτό είναι τόσο ισχυροί; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι λίγα τα πράγματα που μπορούν να γίνουν. Από την άλλη, όμως, γίνονται και πράγματα. Σίγουρα, σε υπερεθνικό επίπεδο, θα χρειαζότανε πολύ πιο ισχυρή παρέμβαση. Η ΕΕ θα μπορούσε -και υπάρχουν διεκδικήσεις σε αυτό το θέμα- να αναπτύξει πολύ πιο δεσμευτικές κατευθύνσεις και οδηγίες, οι οποίες θα αφορούν, και τους παίκτες της αγοράς, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους οι κυβερνήσεις αξιοποιούν τις χρηματοδοτήσεις για τη στέγαση. Όμως, και εκεί χάνουμε. Και τα λόμπι, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι πολύ ισχυρά. Για παράδειγμα, τόσα χρόνια μετά, και έχοντας διεξαχθεί τόσες μελέτες για το Airbnb, το μόνο που έχει καταφέρει η ΕΕ, μετά από χρόνια και με το ζόρι, είναι να υποχρεώσει τις πλατφόρμες να δίνουν στοιχεία. Ξέρουμε ότι και αυτό το πεδίο κυριαρχείται πια από μεγάλα συμφέροντα του τουριστικού κλάδου, τις εταιρείες που έχουν συγκεντρώσει τη διαχείριση, αν όχι και την ιδιοκτησία. Δεν έχουμε καλή εικόνα σε αυτό, υπάρχει άρα ένα θέμα. Από την άλλη, υπάρχουν κυβερνήσεις και πόλεις που τολμάνε να συγκρουστούν κάπως με αυτό. Πιο πρόσφατο, το παράδειγμα της Καταλονίας, που πειραματίζονται με τους ελέγχους ενοικίων. Εδώ πέρα αυτό είναι "μπαμπούλας", δεν μπορείς καν να το αναφέρεις. Και εκεί βέβαια δέχονται φοβερό πόλεμο, αλλά το δοκιμάζουν, ενσωματώνοντας, μάλιστα, και όλη την κριτική που μπορεί να ασκήσει κανείς σε ένα τέτοιο μέτρο σχετικά με την πρόκληση -ενδεχομένως- άλλου τύπου προβλημάτων στην αγορά. Όμως, το δοκιμάζουν. Ή μπαίνουν και πολύ πιο αυστηρά όρια στη χρήση των ακινήτων ή όροι για το πού μπορεί να τουριστικοποιείται το απόθεμα. Ή για τις ξένες επενδύσεις, που δεν επιτρέπουν στους επενδυτές να κρατήσουν κλειστά τα ακίνητα, διαφορετικά επιβάλλονται πάρα πολύ υψηλά πρόστιμα. Ή περιορισμοί που δεν επιτρέπουν, για παράδειγμα, την άμεση πώληση ακινήτων σε ευνοϊκό πλαίσιο, όπως είναι η golden visa και άλλου τύπου διμερείς συμφωνίες και φοροαπαλλαγές, οι οποίες δίνουν, μεν κίνητρα, για ξένες επενδύσεις στο real estate αλλά αφήνουν και το περιθώριο να παίξει κανείς ένα παιχνίδι σπέκουλας με τις τιμές. Θέλω να πω ότι υπάρχουν εργαλεία. Θα πρέπει να υπάρχει και πολιτική βούληση και, βέβαια, μία ευρύτερη κοινωνική συναίνεση αλλά και μεγαλύτερη συνειδητοποίηση για το τι επιπτώσεις έχουν αυτού του τύπου οι οικονομικές δραστηριότητες στην κατοικία, τα ακίνητα και τον χώρο της πόλης, ώστε να υπάρξει και μεγαλύτερη πίεση».

  Πηγή: ethnos.gr

• Σε απόγνωση τα νοικοκυριά: Στο 70% του μέσου μισθού το κόστος στέγασης - Πώς τα Airbnb «εκτοξεύουν» τις τιμές
  σε Οικονομία
  

  Σε απόγνωση βρίσκονται τα νοικοκυριά, καθώς το κόστος στέγασης στην Ελλάδα έχει πάρει την ανηφόρα, σε επίπεδο που αγγίζει το 60 με 70% του μέσου μηνιαίου μισθού. Την ίδια ώρα, στο προσκήνιο βρίσκεται και πάλι το Airbnb, καθώς όλο και περισσότεροι ιδιοκτήτες επιλέγουν τη βραχυχρόνια μίσθωση για τα σπίτια τους με αποτέλεσμα να μειώνεται η διάθεση και να αυξάνεται η τιμή ενοικίων των ακινήτων.

  Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του OPEN, οι τιμές στο Κουκάκι έχουν εκτιναχθεί στα ύψη καθώς τα διαθέσιμα διαμερίσματα είναι ελάχιστα αφού τα περισσότερα αξιοποιούνται με βραχυχρόνια μίσθωση. Οι κάτοικοι καταγγέλλουν στο ότι η γειτονιά πάει να χαθεί.

  Με αφορμή την προσφυγή σωματείου στο ΣτΕ, θα εξετάσει εάν είναι παράνομη η βραχυχρόνια μίσθωση σε περιοχές που ισχύει προστατευμένο πολεοδομικό καθεστώς, όπως για παράδειγμα στην Πλάκα.

  Η ρύθμιση που αναμένεται να ψηφιστεί αρχές Δεκεμβρίου προβλέπει ότι οι ιδιοκτήτες 3 τουλάχιστον ακινήτων που διατίθενται για βραχυχρόνια μίσθωση θα πρέπει να κάνουν έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας και να αποδίδουν Φ.Π.Α.

  Πηγή: Ethnos.gr