Κοράλλια: Έκτακτη σύσκεψη του ΟΗΕ για την πανδημία στα πολύτιμα οικοσυστήματα
Ανυσυχία με τον Αντετοκούνμπο στο Μιλγουόκι: Φήμες ότι μπορεί να αποχωρήσει απο τους Μπακς ...
Χημικά από τα ΜΑΤ στο Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας: Απόπειρα εκκένωσης της κατάληψης των εποχικών πυροσβεστών ...
Μαρίνα Σπανού: Όταν τραγουδούσα στον δρόμο ήταν αμήχανο να μου αφήνουν χρήματα
Τουρισμός: «Άνοιξε» τo Voucher των 1250 ευρώ - Δικαιούχοι και προθεσμίες
X: Πάρτι παραπληροφόρησης βλέπει έκθεση ΜΚΟ
Τσιτσιπάς - Σερούντολο 2-1: Με ανατροπή νίκησε ξανά τον Αργεντινό και προκρίθηκε στους 8 του Paris Masters ...
Αρχ. Ολυμπία: Τροχαίο στα τούνελ - Ανατροπή οχήματος στην περιμετρική
Επτά τροφές που κρατούν την ημικρανία μακριά
Οι μαθητές/τριες του Γυμνασίου με ΛΤ Βασιλακίου συμμετέχουν σε Πανελλήνιο ρεκόρ ΚΑΡΠΑ ...
Μία σκηνή η οποία δεν είχε καταγραφεί ποτέ από άνθρωπο και σίγουρα μένει χαραγμένη στο μυαλό, παρατήρησαν επιστήμονες από τον πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στον Αμαζόνιο
Συγκεκριμένα κατέγραψαν σε βίντεο μια αράχνη ταραντούλα να έχει αρπάξει ένα οπόσουμ.
Για περίπου πέντε λεπτά έβλεπαν την αράχνη να σέρνει το μικρό μαρσιποφόρο θηλαστικό πριν κρυφτεί πίσω από ένα δέντρο για να απολαύσει το γεύμα της.
Πηγή: Newsbeast.gr
Η στάθμη των ποταμών στην κοιλάδα του Αμαζονίου έχει πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί ποτέ, με κάποιους παραπόταμους να στερεύουν εντελώς, εν μέσω της χειρότερης ξηρασίας που έχει καταγραφεί ποτέ στην περιοχή, η οποία έχει φέρει και πρωτοφανείς πυρκαγιές.
Η στάθμη του νερού στον Σολιμόες, έναν από τους μεγαλύτερους ποταμούς που τροφοδοτούν τον Αμαζόνιο, με πηγές στις περουβιανές Άνδεις, έχει πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί ποτέ στην Ταμπατίνγκα, πόλη της Βραζιλίας στα σύνορα με την Κολομβία.
Η κοντινή λίμνη Τεφέ, όπου λόγω της περσινής ξηρασίας πέθαναν περισσότερα από 200 απειλούμενα ποταμίσια δελφίνια, επίσης έχει στερέψει.
«Ζούμε μια κρίσιμη χρονιά δήλωσε ο Ρομούλο Μπατίστα εκπρόσωπος της Greenpeace. «Φέτος αρκετοί μήνες έσπασαν το περσινό ρεκόρ» ξηρασίας, πρόσθεσε.
Για δεύτερη συνεχή χρονιά, η ξηρασία που πλήττει τη Νότια Αμερική έχει προκαλέσει τεράστιες δασικές πυρκαγιές.
«Η κλιματική αλλαγή δεν είναι πια κάτι για το οποίο πρέπει να ανησυχούμε στο μέλλον, σε 10 ή 20 χρόνια από τώρα. Είναι εδώ και είναι εδώ πολύ πιο ισχυρή από όσο αναμέναμε» είπε ο Μπατίστα.
Στο Μανάους, την πρωτεύουσα της πολιτείας Αμαζόνας, όπου ο Σολιμόες ενώνεται με τον Ρίο Νέγκρο για να σχηματίσουν τον ποταμό Αμαζόνιο, η στάθμη στον Ρίο Νέγκρο πλησιάζει το επίπεδο που είχε καταγραφεί τον Οκτώβριο του 2023, το χαμηλότερο στα χρονικά.
«Πέρυσι ήμασταν σε αυτή την κατάσταση τον Οκτώβριο» δήλωσε ο Καμπέμπα, ηγέτης των αυτοχθόνων.
«Φέτος η ξηρασία επιδεινώθηκε».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Reuters - In.gr
Σε ανατροπή οδήγησε η ενδελεχής νεκροψία-νεκροτομή που σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες διενήργησε η ιατροδικαστής Αγγελική Τσιόλα για τα αίτια θανάτου του 48χρονου που παραθέριζε στην περιοχή του Κατάκολου. Είχε δημοσιοποιήθηκε ευρέως ότι ο θάνατός του προήλθε από το τσίμπημα της δηλητηριώδους αράχνης «ερημίτης» και λόγω της τοξικότητας του δηλητηρίου υπέκυψε από σηψαιμικό σοκ.
Σύμφωνα με την νεκροψία, ο άτυχος 48χρονος, κατέληξε από διεισδυτικό στρεπτόκοκκο όπως αναφέρει η εφημερίδα «ΓΝΩΜΗ»
Σύμφωνα με ασφαλείς πηγές από ιατρικούς κύκλους, μέσω της επισταμένης της εξέτασης η ιατροδικαστής Τσιόλα που διεξήγαγε την νεκροψία παρατήρησε στοιχεία που παρέπεμπαν σε σοβαρή λοίμωξη και έστειλε δείγματα στο Μικροβιολογικό Εργαστήριο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου το οποίο επιβεβαίωσε ότι αιτία θανάτου του παραθεριστή ήταν ο διεισδυτικός στρεπτόκοκκος (iGAS).
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, και για δεύτερο περιστατικό θανάτου από την Αρχαία Ολυμπία υπάρχουν στοιχεία που οδήγησαν σε διερεύνηση και δόθηκαν δείγματα που βρίσκονται προς ανάλυση στο Μικροβιολογικό Εργαστήριο του ΠΓΝΠ. Αναμένεται δε να επιβεβαιωθεί σήμερα αν ο δεύτερος άνδρας κατέληξε από διεισδυτικό στρεπτόκοκκο (iGAS).
Σε κλίμα οδύνης τελέστηκε η κηδεία του 48χρονου που έφυγε από τη ζωή μετά από τσίμπημα αράχνης στον Πύργο, όπου έκανε τις διακοπές του.
Το τελευταίο «αντίο» στον άτυχο άνδρα είπαν η οικογένεια, συγγενείς και φίλοι στη Λιβαδεία όπου έγινε η κηδεία.
Σπαραγμός
Τραγικές φιγούρες ήταν η μητέρα και η αδερφή του 48χρονου. Απαραρηγόρητη η μητέρα του, μη μπορώντας να πιστέψει ότι έχασε τόσο άδικα τον γιο της, τράβαγε τα μαλλιά της.
«Βαγγέλη, Βάγγο… Πού σε πάνε παιδί μου;» φώναζε η μητέρα του κατά τη διάρκεια της κηδείας. «Μην μπαίνεις εκεί μέσα. Δεν θα ξαναγυρίσεις στη Λιβαδειά» έλεγε η αδερφή του.
«Κανείς δεν μπορεί να το πιστέψει, αυτά συμβαίνουν μια φορά στο εκατομμύριο»
«Τι να πουν και τι να κάνουν αυτοί οι γονείς; Τράβαγε τα μαλλιά της η γυναίκα! Σε κανέναν να μην τύχει αυτό… Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που συνέβη. Ξάδερφο τον είχα, φίλο τον είχα, άτυχος άνθρωπος. Αυτό συμβαίνει μια φορά στο εκατομμύριο…» είπε στο Star συγγενής του αδικοχαμένου 48χρονου.
Το τσίμπημα αράχνης, η εισαγωγή σε ΜΕΘ και η ανακοπή
Θυμίζεται ότι ο 48χρονος από τη Λιβαδειά που βρισκόταν στην Ηλεία για διακοπές, δέχθηκε τσίμπημα αράχνης χωρίς να το καταλάβει, όπως ο ίδιος είχε πει στους γιατρούς, κάτι που φαίνεται και από το γεγονός πως από τους πόνους που είχε στο πόδι, πήγε να τον εξετάσει ιδιώτης ορθοπεδικός ο οποίος τον έστειλε στο Γενικό Νοσοκομείο Ηλείας στον Πύργο.
Οι γιατροί έκριναν απαραίτητη τη διασωλήνωσή του σε ΜΕΘ, καθώς η κατάσταση της υγείας του ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη. Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών όμως, δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή, καθώς υπέστη ανακοπή και κατέληξε.
Φως στα ακριβή αίτια του θανάτου του 48χρονου αναμένεται να ρίξουν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων, τα οποία θα βγουν μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Η νεκροψία σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία φανέρωσε ως αιτία θανάτου γάγγραινα.
Πηγή: in.gr
Την τελευταία του πνοή άφησε το απόγευμα της Πέμπτης, ο 48χρονος που νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας της νοσηλευτικής μονάδας Πύργου, πιθανότατα με τσίμπημα από αράχνη.
Ο 48χρονος είχε μεταβεί στο νοσοκομείο μετά από παρότρυνση ιδιώτη γιατρού στον οποίο είχε αποτανθεί πιστεύοντας πως οι ενοχλήσεις που ένιωθε στο πόδι του ήταν ορθοπεδικής φύσεως.
Όμως έλαβε εντολές να επισκεφθεί το νοσοκομείο όπου οι γιατροί εκεί έκριναν πως το περιστατικό ήταν πιο σοβαρό από ότι φαινόταν αρχικά.
Η κατάσταση της υγείας του 48χρονου παρουσίασε ραγδαία επιδείνωση και τελικά κατέληξε σήμερα.
Οι εκτιμήσεις των γιατρών μετά και από επικοινωνία με το Κέντρο Δηλητηριάσεων ήταν πως είχε δεχθεί πιθανότατα τσίμπημα από αράχνη δηλητηριώδη που προκάλεσε αλλεργική αντίδραση στον οργανισμό του ασθενούς.
Όπως ανέφερε η η Διευθύντρια Ιατρικής Υπηρεσίας και Συντονίστρια της ΜΕΘ Αναστασία Βασιλείου, "... ασθενής 48 ετών εισήχθη με άτυπη φλεγμονή μηροβουβωνικής περιοχής στην χειρουργική κλινική για αντιμετώπιση και παρακολούθηση. Παρουσίασε αιφνίδια και ραγδαίως εξελισσόμενη επιδείνωση στο επόμενο εικοσιτετράωρο. Άμεσα διασωληνώθηκε και μεταφέρθηκε στην μονάδα εντατικής θεραπείας όπου και δυστυχώς μετά από 24 ώρες κατέληξε, πάρα τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του ιατρικού και του νοσηλευτικού προσωπικού".
Περισσότερα σε νεότερη ανάρτηση...
Μάλιστα, τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά, καθώς προειδοποιεί ότι το μεγαλύτερο τροπικό δάσος στον κόσμο - και η μεγαλύτερη χερσαία δεξαμενή αποθήκευσης άνθρακα - «βαδίζει» σε ένα σημείο υποβάθμισης της δίχως επιστροφή.
Όπως επισημαίνεται, η ανθρώπινη παρέμβαση στο τροπικό δάσος, έχει προκαλέσει ασυνήθιστα μεγάλη καταπόνηση σε δέντρα και άλλα φυτά, πολλά από τα οποία πεθαίνουν από αφυδάτωση.
Στο παρελθόν, ο θόλος του τροπικού δάσους της Νότιας Αμερικής, που καλύπτει μια περιοχή ισοδύναμη με τη μισή περίπου Ευρώπη, μπορούσε να συρρικνώνεται, αλλά και να επεκτείνεται στο πέρασμα των εποχών. Είχε επίσης την ικανότητα να ανακάμπτει από ένα επεισόδιο ξηρασίας, σύμφωνα με τον Guardian.
Όμως, τον τελευταίο καιρό, οι ανακάμψεις αυτές καθυστερούν επειδή τα επεισόδια ξηρασίας γίνονται πιο έντονα στα νοτιοανατολικά του Αμαζονίου και πιο συχνά στα βορειοδυτικά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, το 37% της ώριμης βλάστησης στην περιοχή παρουσίασε μια τάση επιβράδυνσης. Ενώ τα αποτελέσματα διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο εξαιρετικά αποψιλωμένος και υποβαθμισμένος νοτιοανατολικός Αμαζόνιος ήταν πιο ευάλωτος σε ένα «γεγονός ανατροπής»:
Μια καταστροφική «κατάρρευση» του τροπικού δάσους το οποίο θα πληγεί από την ξηρασία.
Η έρευνά τους διαπίστωσε ότι η ένταση της ξηρασίας ήταν πιο σημαντικός παράγοντας από τη συχνότητα της ξηρασίας, αν και ο συνδυασμός των δύο ήταν πιο αποσταθεροποιητικός για την ύπαρξή του.
Δορυφορικές εικόνες που ανέλυσαν οι ερευνητές της μελέτης κατάφεραν να δείξουν μόνο μια πτυχή του προβλήματος.
«Τα δέντρα αποτελούν μόνο την "κορυφή του παγόβουνου" καθώς εμφανίζουν ευκολότερα σημεία καμπής επειδή έχουν μεγαλύτερο κύκλο ζωής και είναι πιο ικανά να αντεπεξέλθουν» δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια, Johanna Van Passel.
Υπενθυμίζεται ότι, το τροπικό δάσος φιλοξενεί 15.000 είδη δέντρων, τα οποία βοηθούν στην απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα. Αλλά αυτή η ικανότητα –και η συνολική ανθεκτικότητα του δάσους– εξασθενεί από το κλιματικό χάος που προκαλείται από την ανθρώπινη καύση δέντρων, φυσικού αερίου, πετρελαίου και άνθρακα. Η επιβράδυνση του ρυθμού ανάκαμψης του δάσους μπορεί να είναι ένας «πρώιμος δείκτης» μεγάλης κλίμακας κατάρρευσης του οικοσυστήματος.
«Είναι προειδοποιητικό σημάδι ότι μπορεί να φτάσει σε οριακό σημείο στο μέλλον, εάν τα επεισόδια ξηρασίας συνεχίσουν να αυξάνονται και να γίνονται πιο έντονα».
Πηγή: Cnn.gr
Παρόλο που υπάρχουν σήμερα ζωντανά είδη δελφινιών γλυκού νερού του Αμαζονίου, δεν είναι στενοί συγγενείς αυτού του αρχαίου κητώδους. Οι πλησιέστεροι εν ζωή συγγενείς του είναι τα ποταμοδέλφινα που ζουν σε απόσταση μεγαλύτερη των 10.000 χιλιομέτρων, στη Νότια Ασία, σύμφωνα με τους ερευνητές που περιέγραψαν πρόσφατα το άγνωστο μέχρι πρότινος, εξαφανισμένο θηλαστικό.
Από την ανάλυση του κρανίου του προϊστορικού δελφινιού οι παλαιοντολόγοι συμπέραναν ότι το σώμα του θα είχε μήκος τουλάχιστον 3,5 μέτρα – γεγονός που το καθιστά περίπου 20% έως 25% μεγαλύτερο από τα σύγχρονα ποταμοδέλφινα και το μεγαλύτερο γνωστό δελφίνι του γλυκού νερού.
Αλλά το μήκους 70 εκατοστών κρανίο ήταν ελλιπές, επομένως το αρχαίο δελφίνι μπορεί να ήταν ακόμη μεγαλύτερο από αυτό, ανέφεραν οι επιστήμονες στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 20 Μαρτίου στο περιοδικό Science Advances.
Ονόμασαν το νεοανακαλυφθέν είδος Pebanista yacuruna – από το Πέμπας του Περού όπου βρέθηκε το απολίθωμα, και τους υδρόβιους ανθρώπους των τοπικών μύθων, στη γλώσσα των ιθαγενών Kichua.
Τα σύγχρονα ποταμοδέλφινα
Τα σύγχρονα δελφίνια του γλυκού νερού είναι γνωστά για τις ιδιαίτερα επιμήκεις μύτες τους, σε σύγκριση με τις πιο κοντόχοντρες μύτες των θαλάσσιων δελφινιών. Υπάρχει το ποταμοδέλφινο της Νότιας Ασίας (Platanista) και το ποταμοδέλφινο του Αμαζονίου (Inia), γνωστό και ως ροζ ποταμοδέλφινο, με τις δύο ομάδες να περιλαμβάνουν αρκετά είδη και υποείδη.
Το ποταμοδέλφινο Yangtze της Κίνας (Lipotes vexillifer) αντιπροσωπεύει ένα τρίτο γένος, αλλά δεν έχει παρατηρηθεί στη φύση εδώ και 40 χρόνια και ενδέχεται να έχει εξαφανιστεί, σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN). Στην πραγματικότητα, όλα τα υπάρχοντα είδη ποταμοδέλφινων απειλούνται με εξαφάνιση ή κινδυνεύουν σοβαρά, αναφέρει η IUCN.
Ancient giant dolphin discovered in the Amazon https://t.co/OePJxnVccI
— CTV National News (@CTVNationalNews) March 27, 2024
Οι ερευνητές ανακάλυψαν το απολίθωμα του δελφινιού του Αμαζονίου το 2018, κοντά στον ποταμό Νάπο στο Λορέτο του Περού. Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Aldo Benites-Palomino, υποψήφιος διδάκτορας στο Τμήμα Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, είχε σταματήσει για να εξετάσει κάποια παράξενα πετρώδη θραύσματα στο έδαφος, όπως δήλωσε στο CNNi. Την ίδια στιγμή, ο συν-συγγραφέας της μελέτης John J. Flynn, επιμελητής απολιθωμένων θηλαστικών στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη, επισήμανε κάτι που έμοιαζε με κρανίο που προεξείχε από ένα ανάχωμα. Καθώς το καθάρισαν αρκετά ώστε να διακρίνουν τα σχήματα των οδοντικών υποδοχών, συνειδητοποίησαν ότι επρόκειτο για δελφίνι.
Αρχικά, σκέφτηκαν ότι θα ήταν ένας αρχαίος συγγενής των σύγχρονων ποταμοδέλφινων του Αμαζονίου. Αλλά περαιτέρω καθαρισμός αποκάλυψε ότι το μέγεθος και το σχήμα της οφθαλμικής κόγχης έμοιαζε με αυτό των ποταμοδέλφινων της Νότιας Ασίας, τα οποία έχουν πολύ μικρότερα μάτια από τα «ξαδέλφια» τους στη Νότια Αμερική.
«Αυτή ήταν η στιγμή που όλοι φρίκαραν, επειδή δεν ήταν ποταμοδέλφινο του Αμαζονίου», δήλωσε ο Benites-Palomino.
Από αυτό οι επιστήμονες συμπέραναν ότι δύο είδη δελφινιών είχαν μετακινηθεί ανεξάρτητα και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές στην ενδοχώρα της περιοχής.
Πώς από τους ωκεανούς πέρασαν στα ποτάμια
Τα πλατανιστοειδή – η ομάδα που περιλαμβάνει το P. yacuruna και τα σύγχρονα ποταμοδέλφινα της Νότιας Ασίας – ήταν ευρέως διαδεδομένα πριν από περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια. Ενώ οι πρόγονοι των σύγχρονων ποταμοδέλφινων του Αμαζονίου σύχναζαν επίσης στους ωκεανούς πριν από περίπου 10 έως 6 εκατομμύρια χρόνια, δήλωσε ο Benites-Palomino.
Επειδή και οι δύο ομάδες κητωδών ήταν τόσο ποικιλόμορφες, ορισμένα είδη πιθανότατα επιχείρησαν να εισέλθουν σε ποτάμια και λιμναία οικοσυστήματα, αναζητώντας λιγότερο ανταγωνισμό για τροφή. Τα νερά του Αμαζονίου ήταν πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και έσφυζαν από ζωή, φιλοξενώντας κροκόδειλους, χελώνες και ψάρια, καθώς και θηλαστικά όπως βραδύποδες, τρωκτικά, κ.ά.
Το P. yacuruna ήταν μεταξύ του πρώτου κύματος δελφινιών που δοκίμασε τα νερά σε ποτάμια και λίμνες του Αμαζονίου – η έλλειψη θηρευτών στο νέο του σπίτι θα μπορούσε να εξηγήσει πώς το είδος εξελίχθηκε και έγινε τόσο μεγάλο, σύμφωνα με τη μελέτη. Αλλά περιβαλλοντικές αλλαγές όπως η ξηρασία μπορεί αργότερα να καταδίκασαν το P. yacuruna και να το οδήγησαν στην εξαφάνιση, ανοίγοντας το βιότοπο του γλυκού νερού στους προγόνους των σημερινών ροζ ποταμοδέλφινων.
Η εξαφάνιση του P. yacuruna είναι μια ζοφερή υπενθύμιση ότι αυτό το σημαντικό περιβάλλον διαταράσσεται πολύ εύκολα. Τα σύγχρονα ποταμοδέλφινα του Αμαζονίου αντιμετωπίζουν κι αυτά ένα αβέβαιο μέλλον, κυρίως λόγω της ρύπανσης από υδράργυρο που προέρχεται από την εξόρυξη χρυσού και εισβάλλει στην τροφική αλυσίδα, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση.
Με πληροφορίες από: Ancient giant dolphin discovered in the Amazon by Mindy Weisberger, CNN
τους κοντινούς πολυσύχναστους δρόμους υπερβολικά αγχωτικό, αλλά η αράχνη Joro δεν φαίνεται να ενοχλείται ιδιαίτερα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Η έρευνα αυτή θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί οι αράχνες εντοπίζονται συχνότερα σε αστικές περιοχές.
«Οι δρόμοι είναι ένα πραγματικά σκληρό μέρος για να ζήσει ένα ζώο. Αλλά οι αράχνες Joros φαίνεται ότι μπορούν να ζήσουν δίπλα τους», δήλωσε στο CNN, η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Άντι Ντέιβις.
Ραγδαία εξάπλωση
Οι αράχνες Joro, ή Trichonephila clavata, εντοπίστηκαν για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2013. Τα πλάσματα - τα οποία φτάνουν σε μήκος έως και 10 εκατοστά, δηλαδή περίπου όσο η παλάμη ενός ανθρώπινου χεριού - έχουν έκτοτε εξαπλωθεί ραγδαία σε όλες τις νοτιοανατολικές πολιτείες.
Οι αράχνες αυτές, που χαρακτηρίζονται ως υφαντές, πιάνουν τα θηράματα χρησιμοποιώντας τους γιγαντιαίους, τρισδιάστατους ιστούς τους. Η Joro θα καθίσει στη μέση του ιστού και θα περιμένει να αισθανθεί μια δόνηση, που σημαίνει ότι ένα έντομο έχει πιαστεί στην κολλώδη παγίδα, επιτρέποντας στην αράχνη να σπεύσει και να το πιάσει.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν περισσότερες από 350 δοκιμές σε αράχνες σε 20 δρόμους, χρησιμοποιώντας ένα πιρούνι στον ιστό της αράχνης για να προσομοιώσουν τη συμπεριφορά της λείας. Ενώ οι ερευνητές περίμεναν ότι οι θορυβώδεις δρόμοι θα παρεμπόδιζαν τις κυνηγετικές ικανότητες της αράχνης, οι δοκιμές διαπίστωσαν ότι οι αράχνες κοντά σε δρόμους μέτριας έως μεγάλης κυκλοφορίας ήταν μόνο ελαφρώς λιγότερο πιθανό να επιτεθούν στην προσομοιωμένη λεία από ό,τι εκείνες κοντά σε δρόμους χαμηλής κυκλοφορίας. Οι αράχνες που βρίσκονταν κοντά σε δρόμους με μεγάλη κυκλοφορία επιτίθονταν στο 51% των περιπτώσεων, ενώ εκείνες που βρίσκονταν σε λιγότερο πολυσύχναστες περιοχές επιτίθονταν στο 65% των περιπτώσεων.
Ανοχή σε ανθρώπους και αυτοκίνητα
Ο Shockley, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε ότι εξεπλάγη που είδε μόνο λίγο περισσότερο από 10% μείωση στην αποτελεσματικότητα της αράχνης να ανιχνεύει τους κραδασμούς, αλλά δεν σοκαρίστηκε από το γεγονός ότι το είδος φαίνεται να έχει μια φυσική ανοχή στην παρουσία αυτοκινήτων και ανθρώπων.
«Ενώ τα περισσότερα από τα άλλα είδη αρέσκονται να μένουν στο δάσος, οι Joros συγκεκριμένα αρέσκονται να μετακινούνται στα αστικά τοπία», δήλωσε ο Shockley. «Εκμεταλλεύονται το εύκολο κυνήγι, την εύκολη πρόσβαση στη λεία. ... Δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για εμάς- ενδιαφέρονται για το γεγονός ότι τους κάνουμε εξαιρετικά εύκολη τη συνθήκη για να αποκτήσουν το θήραμα που χρειάζονται για να ολοκληρώσουν τον κύκλο ζωής τους».
Η αστική ζωή προσφέρει μια κάποια ευκολία για τις αράχνες Joro, επειδή φαίνεται να προτιμούν να φτιάχνουν τους ιστούς τους σε κατασκευές όπου υπάρχουν φώτα κοντά, όπως ανάμεσα σε κτίρια ή σε τηλεφωνικούς στύλους, δήλωσε ο Shockley, εξηγώντας ότι το φως τείνει να προσελκύει τα έντομα που τρώνε.
Οι συγγραφείς της μελέτης αναφέρθηκαν σε προηγούμενες μελέτες που είχαν διαπιστώσει ότι οι δρόμοι είχαν αρνητικό αντίκτυπο στην αφθονία και την ποικιλομορφία των εντόμων, αλλά η αράχνη Joro, και πολλά από τα ξαδέλφια της στο γένος Trichonephila, είναι εκπληκτικά ανεκτικές στις πόλεις, δήλωσε ο Davis, και επιλέγουν να χτίσουν τα σπίτια τους κοντά σε πολυσύχναστες περιοχές.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι δεν γνωρίζουν γιατί αυτές οι αράχνες είναι πιο κατάλληλες για τη ζωή στην πόλη από άλλες. Αλλά
Καθώς η ξενική αράχνη Joro συνεχίζει να εξαπλώνεται στην περιοχή, οι αράχνες αποτελούν απειλή για τα ενδημικά είδη που είναι ωφέλιμα για το περιβάλλον. Οι αράχνες δεν φαίνεται τώρα να έχουν αρνητικό αντίκτυπο, δήλωσε ο Shockley, αλλά καθώς συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται, θα μπορούσαν να αρχίσουν να εκτοπίζουν τις ντόπιες αράχνες, καθώς τρώνε έντομα που χρειάζονται και οι ντόπιες αράχνες για να φάνε.
Κατά τη διεξαγωγή της μελέτης, οι ερευνητές βρήκαν ενδείξεις ότι οι αράχνες Joro συνυπάρχουν με τις ντόπιες αράχνες, δήλωσε ο Davis.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν το μεγαλύτερο φίδι στον κόσμο, στην καρδιά του τροπικού δάσους του Αμαζονίου. Πρόκειται για ένα γιγάντιο ανακόντα. Βρέθηκε πρόσφατα από έναν τηλεοπτικό παρουσιαστή άγριας ζωής, τον καθηγητή Φρικ Βονκ, κατά τη διάρκεια μιας αποστολής του National Geographic.
Το τεράστιο ανακόντα έχει μήκος 8 μέτρα, ζυγίζει 200 κιλά και το κεφάλι του έχει το ίδιο μέγεθος με του ανθρώπου. Είναι το μακρύτερο και συνάμα το βαρύτερο φίδι που έχει καταγραφεί ποτέ.
Επιστήμονες κολύμπησαν μαζί με έναν από τους μεγαλύτερους γίγαντες του σημερινού ζωικού μας βασιλείου
Βρέθηκε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων για τη σειρά του National Geographics «Pole to Pole», του Disney+, με τον Γουίλ Σμιθ. Οι ερευνητές έδωσαν στο νέο είδος τη λατινική ονομασία «Eunectes akayima», που σημαίνει το βόρειο πράσινο ανακόντα.
Σ’ ένα βίντεο που κοινοποιήθηκε στο Instagram, ο καθηγητής Βονκ φαίνεται να κολυμπάει άφοβα δίπλα στο τεράστιο ανακόντα, επιδεικνύοντας την ανακάλυψή του.
«Το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ανακόντα που έχω δει ποτέ, παχύ όσο ένα ελαστικό αυτοκινήτου, με 8 μέτρα μήκος και πάνω από 200 κιλά βάρος – με κεφάλι τόσο μεγάλο όσο είναι το κεφάλι μου. Απόλυτο δέος και θαυμασμός γ’ αυτό τη θηρίο», γράφει στη λεζάντα του βίντεο.
Το βίντεο με το μεγαλύτερο φίδι όλων των εποχών:
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ανακόντα συχνά κινούνται πιο γρήγορα από το θήραμά τους και χρησιμοποιούν το δυνατό σώμα τους για να τα πνίξουν και να τα καταπιούν ολόκληρα.
Πριν από την παραπάνω ανακάλυψη, πιστευόταν ότι ο Αμαζόνιος φιλοξενούσε μόνον ένα είδος πράσινου ανακόντα, γνωστό και ως γιγαντιαίο ανακόντα. Ωστόσο, ο Δρ. Βονκ και η ομάδα του, μαζί με άλλους 14 επιστήμονες από 9 χώρες, διαπίστωσαν ότι το βόρειο πράσινο ανακόντα είναι ένα εντελώς ξεχωριστό είδος από το πράσινο ανακόντα.
Αγ. Κυριακής 4 | Πύργος Ηλείας | Τηλ: 26210 30400 | Δημοσιογραφικό τμήμα: 6976 869414 | Εμπορικό Τμήμα: 6945 556212 | email: [email protected]
Μ.Η.Τ. 242102 | ΑΦΜ: 105224221 - ΔΟΥ Πύργου | Aρ.Γ.Ε.ΜΗ. 141319425000 | Ατομική Επιχείρηση | Ιδιοκτήτρια - διευθύντρια - διαχειρίστρια - δικαιούχος ονόματος τομέα: Δήμητρα Βέλμαχου | Διευθυντής σύνταξης: Γιάννης Σπυρούνης
Copyright © 2011 - 2024 Ηλεία Live!.