Η Σελήνη μπορεί να κρύβει νερό σε μορφή πάγου, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ που δημοσιεύτηκε πρόσφατα.
Πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, μια σειρά ηφαιστειακών εκρήξεων σημειώθηκε στη Σελήνη, καλύπτοντας εκατοντάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα της επιφάνειάς της με καυτή λάβα. Με την πάροδο των αιώνων, η λάβα αυτή δημιούργησε τις σκοτεινές κηλίδες, που έδωσαν στο φεγγάρι τη γνώριμη εμφάνισή του.
Νέα σχετική έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ, όπως έγινε γνωστό την Τετάρτη (18/05), υποδηλώνει ότι τα ηφαίστεια μπορεί να έχουν αφήσει ένα άλλο μόνιμο αντίκτυπο στη σεληνιακή επιφάνεια, δηλαδή στρώματα πάγου που βρίσκονται στους πόλους του φεγγαριού και, σε ορισμένα σημεία, μπορεί να έχουν πάχος δεκάδων ή και εκατοντάδων μέτρων.
«Το φανταζόμαστε σαν έναν παγετό στο φεγγάρι που δημιουργήθηκε με την πάροδο του χρόνου», δήλωσε ο Άντριου Βιλκόσκι, επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης και μεταπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Αστροφυσικών και Πλανητικών Επιστημών (APS) και στο Εργαστήριο Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής (LASP) του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ. Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του, μάλιστα, δημοσίευσαν τα σχετικά ευρήματά τους, αυτόν τον μήνα, στο «The Planetary Science Journal».
Οι ερευνητές βασίστηκαν σε προσομοιώσεις στον υπολογιστή, ή μοντέλα, για να προσπαθήσουν να αναπαραστήσουν τις συνθήκες που επικρατούσαν στο φεγγάρι πολύ πριν εμφανιστεί η ζωή στη Γη. Έτσι, ανακάλυψαν ότι τα αρχαία σεληνιακά ηφαίστεια εκτόξευαν τεράστιες ποσότητες υδρατμών, οι οποίοι στη συνέχεια κατακάθισαν στην επιφάνεια σχηματίζοντας αποθήκες πάγου που μπορεί να κρύβονται ακόμη στους σεληνιακούς κρατήρες.
«Πρόκειται για ένα πιθανό δώρο στους μελλοντικούς εξερευνητές της Σελήνης που θα χρειαστούν νερό για να πιουν και να το επεξεργαστούν σε καύσιμα πυραύλων», δήλωσε ο Πολ Χέιν, συν-συγγραφέας της μελέτης και επίκουρος καθηγητής στο ASP/LASP, και πρόσθεσε: «Είναι πιθανό ότι 5 ή 10 μέτρα κάτω από την επιφάνεια, υπάρχουν μεγάλα στρώματα πάγου».
Προσωρινές ατμόσφαιρες
Η νέα μελέτη προστίθεται σε ένα αυξανόμενο σώμα στοιχείων που υποδηλώνουν ότι το φεγγάρι μπορεί να έχει περισσότερο νερό απ' ό,τι πίστευαν κάποτε οι επιστήμονες. Σε μια μελέτη του 2020, ο Πολ Χέιν και οι συνάδελφοί του υπολόγισαν ότι σχεδόν 15.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα της σεληνιακής επιφάνειας θα μπορούσαν να παγιδεύσουν και να διατηρήσουν πάγο,κυρίως κοντά στο βόρειο και το νότιο πόλο του φεγγαριού. Από πού προήλθε όλο αυτό το νερό, όμως, είναι ασαφές.
«Υπάρχουν πολλές πιθανές πηγές αυτή τη στιγμή», δήλωσε ο Πολ Χέιν. Τα ηφαίστεια θα μπορούσαν να είναι μια πιθανή πηγή, καθώς ο επιστήμονας εξήγησε ότι από 2 έως 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, το φεγγάρι ήταν ένα χαοτικό μέρος. Δεκάδες χιλιάδες ηφαίστεια εξερράγησαν σε όλη την επιφάνειά του κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δημιουργώντας τεράστια ποτάμια και λίμνες λάβας, που δεν έμοιαζαν με τα σημερινά.
Πρόσφατη σχετική έρευνα επιστημόνων του Ινστιτούτου Σελήνης και Πλανητών στο Χιούστον δείχνει ότι αυτά τα ηφαίστεια πιθανότατα δημιούργησαν και σύννεφα που αποτελούνταν κυρίως από μονοξείδιο του άνθρακα και υδρατμούς. Αυτά τα σύννεφα, στη συνέχεια, στροβιλίζονταν γύρω από το φεγγάρι, δημιουργώντας ενδεχομένως λεπτές και βραχύβιες ατμόσφαιρες. Επομένως, αυτό έκανε τους Πολ Χέιν και Άντριου Βιλκόσκι να αναρωτηθούν: Θα μπορούσε αυτή η ίδια ατμόσφαιρα να έχει αφήσει πάγο στη σεληνιακή επιφάνεια, κάτι σαν τον παγετό που σχηματίζεται στο έδαφος ύστα από μια ψυχρή νύχτα;
Πάγος για πάντα
Ως εκ τούτου, για να το ανακαλύψουν, το δίδυμο και η Μάργκαρετ Λάντις, επιστημονική συνεργάτης του LASP, άρχισαν την προσπάθεια προσομοίωσης της σεληνιακής επιφάνειας με αυτήν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Η ομάδα χρησιμοποίησε εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες, στο αποκορύφωμά του, το φεγγάρι βίωνε μια μεγάλη έκρηξη κάθε 22.000 χρόνια, κατά μέσο όρο. Στη συνέχεια οι ερευνητές παρακολούθησαν πώς τα ηφαιστειακά αέρια μπορεί να στροβιλίζονταν γύρω από το φεγγάρι, διαφεύγοντας στο διάστημα με την πάροδο του χρόνου και ανακάλυψαν ότι οι συνθήκες μπορεί να παρέμεναν παγωμένες.
Μάλιστα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ομάδας, περίπου το 41% του νερού από τα ηφαίστεια μπορεί να έχει συμπυκνωθεί στο φεγγάρι ως πάγος. «Οι ατμόσφαιρες διέφυγαν σε διάστημα περίπου 1.000 ετών, οπότε υπήρχε αρκετός χρόνος για να σχηματιστεί πάγος», δήλωσε ο Άντριου Βιλκόσκι.
Η ομάδα υπολόγισε ότι περίπου 18 τετράκις εκατομμύρια λίβρες ηφαιστειακού νερού θα μπορούσαν να έχουν συμπυκνωθεί ως πάγος κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου. Αυτό είναι περισσότερο νερό από αυτό που βρίσκεται σήμερα στη λίμνη Μίσιγκαν. Και η έρευνα υποδηλώνει ότι μεγάλο μέρος αυτού του σεληνιακού νερού μπορεί να υπάρχει ακόμα και σήμερα.
Αυτά τα διαστημικά παγάκια, ωστόσο, δεν θα είναι απαραίτητα εύκολο να βρεθούν. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πάγου έχει πιθανότατα συσσωρευτεί κοντά στους πόλους του φεγγαριού και μπορεί να είναι θαμμένο κάτω από μερικά μέτρα σεληνιακής σκόνης ή ρεγκόλιθου.
Πηγή: iEidiseis.gr
