Τον «μύθο» που έχει αναπτυχθεί γύρω από το μέγεθος του μεγαλόδοντα, του καρχαρία που πιστεύεται πως ήταν γιγάντιος και εξαφανίστηκε πριν από 3,6 εκατομμύρια χρόνια, φαίνεται να καταρρίπτει νέα επιστημονική μελέτη.
Ειδικότερα, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Palaeontologia Electronica», ο μεγαλόδοντας φαίνεται να ήταν πιο λεπτός απ' ότι εκτιμούσαν μέχρι πρότινος οι επιστήμονες, γεγονός που αλλάζει όσα ήταν γνωστά για την συμπεριφορά του, την αρχαία ζωή στους ωκεανούς και για τα αίτια της εξαφάνισής τους.
Ο καρχαρίας που χρησιμοποιείται κατά κόρον σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας για να προκαλέσει τον φόβο και τον τρόπο τον θεατών, απεικονίζεται ως ένα υπερμεγέθες τέρας.
Προηγούμενες μελέτες εκτιμούσαν ότι μπορεί να είχε μήκος τουλάχιστον τα 15 μέτρα και πιθανώς έως και τα 20 μέτρα και τον σύγκριναν με τον σύγχρονο μεγάλο λευκό καρχαρία. Ωστόσο, είναι σε μεγάλο βαθμό γνωστός μόνο από τα δόντια και τους σπονδύλους του, ένα μάλλον ελλιπές σύνολο δεδομένων.
Μια ομάδα, λοιπόν, 26 επιστημόνων από όλο τον κόσμο, με επικεφαλής τον βιολόγο στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Ριβερσάιντ, Φίλιπ Στερνς και τον καθηγητή Παλαιοβιολογίας του Πανεπιστημίου DePaul, Κενσού Σιμάντα, διαπίστωσε ασυμφωνία μεταξύ δύο προηγούμενων δημοσιευμάτων για το μήκος του μεγαλόδοντα αν και μελετήθηκε το ίδιο δείγμα.
Η επιστημονική ομάδα εξέτασε εκ νέου το αρχείο απολιθωμάτων και ανακάλυψε ότι ο μεγαλόδοντας ήταν πιο λεπτός και πιθανώς ακόμη πιο μακρύς. «Θα εξακολουθούσε να είναι ένας τρομερός θηρευτής στην κορυφή της αρχαίας θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας, αλλά θα συμπεριφερόταν διαφορετικά με βάση αυτή τη νέα κατανόηση του σώματός του», επισημαίνει ο κ. Στερνς.
Ποιο είναι το νέο, επικρατέστερο σενάριο για την εξαφάνιση του είδους
Έχει διατυπωθεί η θεωρία ότι η εξαφάνιση του μεγαλόδοντα προήλθε από τη μείωση της λείας του.
Ωστόσο, μετά την αναθεωρημένη κατανόηση του σχήματός του, ο Φίλιπ Στερνς εκφράζει την πεποίθηση ότι «υπήρξε ένας συνδυασμός παραγόντων που οδήγησε στην εξαφάνιση και ένας από αυτούς μπορεί να ήταν η εμφάνιση του μεγάλου λευκού καρχαρία, ο οποίος ήταν ενδεχομένως πιο ευκίνητης και αυτό τον καθιστούσε ακόμη καλύτερο θηρευτή από τον μεγαλόδοντα».
«Αυτός ο ανταγωνισμός για την τροφή μπορεί να ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για την εξαφάνισή του» καταλήγουν οι επιστήμονες.
Πηγή: Cnn.gr
