Σχετικά Άρθρα

• Το «παράθυρο» για να σώσουμε τους κοραλλιογενείς υφάλους κλείνει
  σε Περιβάλλον
  

  Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος στην Αυστραλία και άλλοι ύφαλοι ανά τον κόσμο καταστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη μας

  Φανταστείτε να βουτάτε στον ωκεανό και εκεί που μέχρι πρότινος θα βλέπατε ένα πολύχρωμο, ζωντανό θαλάσσιο οικοσύστημα, τώρα να αντικρύζετε τεράστιες εκτάσεις κοραλλιών θανατωμένες και λευκές. Αυτό είδαν οι επιστήμονες που επισκέφθηκαν τον μεγαλύτερο ύφαλο του κόσμου στην Αυστραλία, ή αλλιώς το Great Barrier Reef. Πιο συγκεκριμένα, η έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα από την Αρχή Θαλάσσιου Πάρκου, επιβεβαιώνει ότι τμήματα του νότιου Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου έχουν υποστεί μαζική λεύκανση, ενώ κάποια κομμάτια του είναι διανθισμένα με φωτεινές αναλαμπές ροζ και μπλε. «Μια τελευταία, σπαρακτική απελευθέρωση χρωστικών ουσιών των κοραλλιών, καθώς ο οργανισμός καταβάλλει την ύστατη προσπάθειά του να επιβιώσει», εξηγείται στην έκθεση. Τι σημαίνει λοιπόν αυτή η καταστροφή που συντελείται και πόσο θα μας επηρεάσει;'

  Τι είναι ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος;
  
  Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος, που βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας, είναι το μεγαλύτερο σύστημα κοραλλιογενών υφάλων στον κόσμο. Αποτελείται από σχεδόν 3.000 μεμονωμένους υφάλους και 900 νησιά που εκτείνονται σε μήκος 2.300 χιλιομέτρων. Ο ύφαλος φιλοξενεί μια τεράστια ποικιλία θαλάσσιων ειδών, συμπεριλαμβανομένων πάνω από 1.500 ειδών ψαριών, 400 ειδών κοραλλιών και πολλών άλλων οργανισμών, όπως μαλάκια, θαλάσσιες χελώνες, πουλιά και θαλάσσια θηλαστικά. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικός;

  - Ο ύφαλος είναι ένα από τα οικοσυστήματα με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στον κόσμο. Παρέχει βιότοπο και τροφή για χιλιάδες θαλάσσια είδη, πολλά από τα οποία δεν απαντώνται πουθενά αλλού στη Γη.
  
  - Υποστηρίζει βιομηχανίες όπως ο τουρισμός και η αλιεία, οι οποίες είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομία του κόσμου. Προσελκύει εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως, συνεισφέροντας δισεκατομμύρια δολάρια και παρέχοντας θέσεις εργασίας στις τοπικές κοινότητες.
  
  - Λειτουργεί ως φυσικό φράγμα, προστατεύοντας την ακτογραμμή από τα κύματα καταιγίδων και τη διάβρωση, καθώς σπάει τη δύναμη των κυμάτων. Χωρίς αυτόν, οι παράκτιες περιοχές θα ήταν πιο ευάλωτες στις επιπτώσεις των ακραίων καιρικών φαινομένων.
  
  - Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι, όπως ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος, διαδραματίζουν ρόλο στην ανακύκλωση του άνθρακα και των θρεπτικών συστατικών, συμβάλλοντας στη ρύθμιση του κλίματος της Γης.

  Οι επιπτώσεις της καταστροφής του

  Η έκθεση «Great Barrier Reef Outlook 2024», που δημοσιεύθηκε αργά την Παρασκευή, είναι η τέταρτη σε μια σειρά πενταετών εκθέσεων για την υγεία του υφάλου. Σε αυτήν διαπιστώνεται ότι η αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών και οι σοβαροί τροπικοί κυκλώνες επιτείνουν άλλες απειλές, όπως οι επιδημίες με κορωνίδα, η κακή ποιότητα των υδάτων και η μη βιώσιμη αλιεία. Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι η κατάσταση ορισμένων ειδών κοραλλιών έχει βελτιωθεί τα τελευταία πέντε χρόνια - από «πολύ κακή» σε «κακή». Δεν θα πρέπει όμως να ενθουσιαζόμαστε υπερβολικά με αυτό, καθώς η έκθεση επισημαίνει ότι το χρονικό περιθώριο για να σωθεί ο ύφαλος στενεύει επικίνδυνα και η «ανθρωπότητα αποτυγχάνει».
  
  Πιο συγκεκριμένα ο Ύφαλος έχει υποστεί περιστατικά λεύκανσης, δηλαδή καταστροφής των κοραλλιών, τα τελευταία εννέα καλοκαίρια. Η λεύκανση συμβαίνει όταν τα κοράλλια υφίστανται τόση θερμική πίεση που εκτινάσσουν τα μικροσκοπικά φύκια που ζουν μέσα στους ιστούς τους. Αυτοί οι οργανισμοί δίνουν στα κοράλλια ένα μέρος του χρώματός τους και βοηθούν στην τροφοδοσία του μεταβολισμού τους. Σε ήπια φαινόμενα λεύκανσης, τα κοράλλια μπορούν να ανακάμψουν, αλλά στα σοβαρά φαινόμενα που γίνονται όλο και πιο συχνά, τα κοράλλια δεν επιβιώνουν. Τι θα συμβεί λοιπόν αν καταστραφεί ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος;
  
  - Απώλεια της θαλάσσιας ζωής: Η καταστροφή του υφάλου θα οδηγήσει στην κατάρρευση του οικοσυστήματος που υποστηρίζει. Πολλά είδη που εξαρτώνται από τον ύφαλο για βιότοπο και τροφή, είτε θα πέθαιναν, είτε θα αναγκάζονταν να μεταναστεύσουν, οδηγώντας σε μείωση της βιοποικιλότητας και πιθανή εξαφάνιση ορισμένων ειδών.
  Οικονομικές επιπτώσεις: Η απώλεια του υφάλου θα κατέστρεφε τις βιομηχανίες που εξαρτώνται από αυτόν. Ο τουρισμός, ο οποίος αποφέρει δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, θα πέσει κατακόρυφα. Οι αλιευτικές βιομηχανίες θα υποφέρουν επίσης, καθώς οι πληθυσμοί των ψαριών θα μειωθούν.
  
  - Αυξημένη διάβρωση των ακτών: Χωρίς το προστατευτικό φράγμα του υφάλου, οι παράκτιες περιοχές θα αντιμετώπιζαν μεγαλύτερη διάβρωση και ζημιές από τις καταιγίδες και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε εκτοπισμό των παράκτιων κοινοτήτων και απώλεια υποδομών.
  
  - Επιπτώσεις στο κλίμα: Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι παίζουν ρόλο στη δέσμευση άνθρακα. Η καταστροφή τους θα μπορούσε να επιδεινώσει την παγκόσμια κλιματική αλλαγή μειώνοντας την ικανότητα του ωκεανού να απορροφά διοξείδιο του άνθρακα.
  
  - Παγκόσμιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις: Η καταστροφή του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου θα αποτελούσε σημαντική απώλεια της παγκόσμιας φυσικής κληρονομιάς. Θα υποδήλωνε επίσης μια ευρύτερη περιβαλλοντική κρίση, αναδεικνύοντας τη συνεχιζόμενη ζημία στα θαλάσσια οικοσυστήματα παγκοσμίως λόγω της κλιματικής αλλαγής, της ρύπανσης και της υπεραλίευσης.

  Το μέλλον των θαλασσών μας
  
  Για την ακρίβεια αν η ανθρωπότητα δεν αναλάβει επειγόντως δράση, δεν θα υπάρχει ακριβώς μέλλον. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει η έκθεση. «Η μελλοντική αύξηση της θερμοκρασίας που έχει ήδη κλειδώσει στο κλιματικό σύστημα σημαίνει ότι η περαιτέρω υποβάθμιση είναι αναπόφευκτη. Αυτός είναι ο απογοητευτικός υπολογισμός της κλιματικής αλλαγής», αναφέρει χαρακτηριστικά. Απλούστερα, αν δεν ανταποκριθούμε, θα χάσουμε, όχι μόνο τον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο, αλλά και ολόκληρα οικοσυστήματα στα οποία εμείς οι ίδιοι στηριζόμαστε για να επιβιώσουμε.

  Πηγή: Protothema.gr
• Τα κοράλλια στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο απειλούνται με εξαφάνιση λόγω της υπερθέρμανσης του νερού
  σε Περιβάλλον
  

  Οι θερμοκρασίες νερού στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο αυτή την δεκαετία ήταν οι μεγαλύτερες των τελευταίων 400 ετών

  Οι θερμοκρασίες του νερού μέσα και γύρω από τον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο της Αυστραλίας την τελευταία δεκαετία ήταν οι θερμότερες εδώ και 400 χρόνια, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature.

  Τα κοράλλια είναι ευαίσθητα στο θερμικό στρες και αυτές οι περίοδοι αύξησης της θερμοκρασίας αυξάνουν τον κίνδυνο μαζικής λεύκανσης και θνησιμότητας των κοραλλιών, ενώ πιθανότατα οφείλονται στην ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή. Ήδη ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος, ένα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, έχει υποστεί μια σειρά μαζικών φαινομένων λεύκανσης τα τελευταία χρόνια και τα φαινόμενα αυξάνονται σε συχνότητα από τα πρώτα καταγεγραμμένα επεισόδια τη δεκαετία του 1980.

  Στην παρούσα έρευνα οι επιστήμονες ανακατασκεύασαν δεδομένα επιφανειακής θερμοκρασίας της θάλασσας από το 1618 ως το 1995, χρησιμοποιώντας δείγματα σκελετού κοραλλιών από τη Θάλασσα των Κοραλλιών, στην οποία βρίσκεται ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος. Στη συνέχεια συνέδεσαν αυτό το σύνολο δεδομένων με καταγεγραμμένα δεδομένα επιφανειακής θερμοκρασίας της θάλασσας από το 1900 ως το 2024.
  
  Οι ερευνητές εντόπισαν σχετικά σταθερές θερμοκρασίες πριν από το 1900, ωστόσο από το 1960 ως το 2024 παρατήρησαν μια μέση ετήσια αύξηση της θερμοκρασίας από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο κατά 0,12 βαθμούς Κελσίου ανά δεκαετία. Όπως σημειώνουν, οι μέσες επιφανειακές θερμοκρασίες της θάλασσας για τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο κατά τα έτη μαζικής λεύκανσης των κοραλλιών 2016, 2017, 2020, 2022 και 2024 ήταν σημαντικά υψηλότερες από ό,τι σε οποιοδήποτε έτος της ανακατασκευής πριν από το 1900 και ήταν πέντε από τα έξι θερμότερα χρόνια που έχει βιώσει η περιοχή τους τελευταίους τέσσερις αιώνες. Περαιτέρω μοντελοποίηση δείχνει ότι αυτός ο ρυθμός θέρμανσης μετά το 1900 μπορεί να αποδοθεί στην ανθρώπινη επίδραση.

  Οι ερευνητές σημειώνουν ότι εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιες αβεβαιότητες στα δεδομένα ανακατασκευής της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας λόγω του ότι ορισμένες από τις χημικές αναλογίες στα κοράλλια που χρησιμοποιούνται για τη μοντελοποίηση των θερμοκρασιών επηρεάζονται και από άλλες μεταβλητές. Ωστόσο, αυτές οι αβεβαιότητες θα μπορούσαν να μειωθούν με πρόσθετη δειγματοληψία πυρήνων κοραλλιών από την περιοχή.

  Πηγή: Protothema.gr
• Πανδημία «χτυπά» τους αχινούς και απειλεί κοραλλιογενείς υφάλους στην Ερυθρά Θάλασσα
  σε Περιβάλλον
  

  Αποικίες χάνονται μέσα σε μόλις δύο ημέρες - Το ιδιαίτερο είδος αχινού είναι προστάτης των κοραλλιογενών υφάλων

  Μια θαλάσσια πανδημία, η οποία έχει εξαλείψει πληθυσμούς αχινών στην Ερυθρά Θάλασσα, επεκτείνεται και πλήττει το είδος σε τμήματα του Ινδικού Ωκεανού ενώ υπάρχει κίνδυνος να γίνει παγκόσμια, λένε επιστήμονες στο Ισραήλ.

  Το ιδιαίτερο είδος αχινού που έχει προσβληθεί είναι ένας γνωστός προστάτης των κοραλλιογενών υφάλων και οι θάνατοι θέτουν σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο το ήδη εύθραυστο οικοσύστημα των υφάλων αυτών.

  Η πανδημία παρατηρήθηκε για πρώτη φορά πριν από ένα χρόνο στον Κόλπο της Άκαμπα και ερευνητές λένε πως έχουν έκτοτε εντοπίσει το παθογόνο, στο οποίο οφείλεται, μέσω μοριακής ανάλυσης. Την συνδέουν με μαζικούς θανάτους σε όλη την Ερυθρά Θάλασσα, την Αραβική Χερσόνησο και μέχρι το νησί της Ρεϊνιόν στα ανοικτά της Μαδαγασκάρης.

  Το παθογόνο σκοτώνει γρήγορα και βίαια -αποικίες χάνονται μέσα σε μόλις δύο ημέρες- καθιστώντας δύσκολο να εκτιμηθεί πόσοι αχινοί πεθαίνουν, λέει ο Όμρι Μπρονστάιν, ζωολόγος του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Στάιχαρντ. Φαίνεται πως κατευθύνεται ανατολικά προς τα τροπικά ύδατα του Τριγώνου των Κοραλλιών, που εκτείνεται στα ανοικτά της νοτιοανατολικής Ασίας, και τον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο της Αυστραλίας.
  
  

  «Φοβάμαι ότι στην τρέχουσα κατάσταση αυτή είναι η πορεία, έτσι πηγαίνουν εκεί», λέει.
  
  Τα ευρήματά τους δημοσιεύονται από την επιθεώρηση Current Biology.

  Πηγή: Protothema.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Freepik
• Κλίμα: Σε κίνδυνο απονέκρωσης λόγω ζέστης το 60% των κοραλλιογενών υφάλων
  σε Περιβάλλον
  

  Τι είναι το φαινόμενο του αποχρωματισμού που απειλεί τα κοράλλια σε όλο τον κόσμο.

  Τους τελευταίους μήνες σχεδόν τα δύο τρίτα των κοραλλιογενών υφάλων σε όλο τον κόσμο βρίσκονται σε κατάσταση θερμικού στρες και κινδυνεύουν με απονέκρωση αν δεν υποχωρήσουν γρήγορα οι ακραίες θερμοκρασίες των ωκεανών, αναφέρει η αρμόδια αμερικανική υπηρεσία.

  Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 60,5% των κοραλλιογενών υφάλων έχει υποστεί αποχρωματισμό το τελευταίο 12μηνο, εκτιμά η Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA).

  Οι πολύποδες που παράγουν τον λευκό ασβεστολιθικό σκελετό των κοραλλιών συμβιώνουν με μονοκύτταρα φύκη που ονομάζονται ζωοξανθέλες. Σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας, τα πολύχρωμα φύκη εγκαταλείπουν την αποικία, η οποία έτσι αποχρωματίζεται και μένει άσπρη σαν φάντασμα. Αν οι ζωοξανθέλες δεν επιστρέψουν σύντομα, τα κοράλλια πεθαίνουν.

  Από τις αρχές του 2023 η κλιματική αλλαγή συνδυάστηκε με το φαινόμενο Ελ Νίνιο για να ανεβάσει σε πρωτοφανή επίπεδα τη θερμοκρασία του νερού, ειδικά στον Ατλαντικό Ωκεανό που επλήγη από ακραίο θαλάσσιο καύσωνα.

  Το τελευταίο δωδεκάμηνο, το 99,7% των κοραλλιών του Ατλαντικού υπέστησαν θερμικό σοκ αρκετά ισχυρό για να προκαλέσει αποχρωματισμό, ανέφερε η NOAA.

  «Είμαι πολύ ανήσυχος για την κατάσταση των κοραλλιογενών υφάλων σε όλο τον κόσμο» δήλωσε σύμφωνα με το Reuters ο Ντέρεκ Μανζέλο, συντονιστής του προγράμματος της NOAA για τα κοράλλια.

  Στο Μεγάλο Κοραλλιογενές Φράγμα έξω από την Αυστραλία, το οποίο έχει την έκταση της Ιταλίας και είναι ο μεγαλύτερος κοραλλιογενής ύφαλος του κόσμου, το καλοκαίρι που έληξε τον Φεβρουάριο στο νότιο ημισφαίριο ίσως αποδειχθεί το πιο καταστροφικό που έχει καταγραφεί.

  Μαζικός αποχρωματισμός έχει καταγραφεί στα κοράλλια τουλάχιστον 61 ακόμα χωρών, με την Ινδία και τη Σρι Λάνκα να είναι οι τελευταίες που προστέθηκαν στη λίστα.

  Στις ακτές του Μεξικού στον Ειρηνικό, το 50 με 93 τοις εκατό των κοραλλιών νεκρώθηκαν, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε φέτος τον Απρίλιο.

  Η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί το φετινό καλοκαίρι στο βόρειο ημισφαίριο, με κάποιες περιοχές να έχουν ήδη υπερβεί τα όρια του θερμικού στρες.

  «Είναι ανησυχητικό, δεδομένου ότι δεν έχει ξανασυμβεί τόσο νωρίς στη διάρκεια του έτους»

  Το επεισόδιο μαζικού αποχρωματισμού είναι το τέταρτο που πλήττει τους κοραλλιογενείς υφάλους αυτόν τον αιώνα.

  Το προηγούμενο επεισόδιο, το οποίο θεωρείται το χειρότερο μέχρι στιγμής, διήρκεσε από το 2014 έως το 2017 και προκάλεσε αποχρωματισμό στο 56,1% των κοραλλιών.

  Το 1998 επλήγη το 20% και το 2010 το 35%.

  Παρά την υποχώρηση του Ελ Νίνιο στον Ειρηνικό, το κύμα θαλάσσιας ζέστης αναμένεται να συνεχιστεί το καλοκαίρι και να επηρεάσει μεταξύ άλλων το Μεσοαμερικανικό Κοραλλιογενές Φράγμα, τον δεύτερο μεγαλύτερο κοραλλιογενή ύφαλο του κόσμου.

  Πηγή: In.gr

• Κοραλλιογενείς ύφαλοι: Ενυδρείο ανοίγει «Κιβωτό του Νώε» για είδη που κινδυνεύουν
  σε Περιβάλλον
  

  Τα κοράλλια είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στις πιέσεις της κλιματικής αλλαγής.

  Δύτες σε έναν ζωολογικό κήπο της Ολλανδίας ξεκίνησαν τη Δευτέρα να κατασκευάζουν μια «Κιβωτό του Νώε» ειδικά για κοράλλια, τα οποία απειλούνται σε όλο τον κόσμο από έναν θανάσιμο συνδυασμό κλιματικής αλλαγής, ρύπανσης και υπεραλίευσης.

  Ο Ζωολογικός Κήπος «Μπέργκερς» στην πόλη του Άρνχεμ θα φιλοξενεί απειλούμενα είδη κοραλλιών μέχρι να μεγαλώσουν αρκετά και να επιστρέψουν στη θάλασσα, εφόσον οι συνθήκες βελτιωθούν στο μέλλον.

  «Το πρόγραμμα δημιουργεί ένα είδος εφεδρικών αντιγράφων των κοραλλιών, οπότε στην περίπτωση που πεθάνουν στη φύση θα διασωθούν σε ενυδρεία» δήλωσε στο Reuters η Νίνκε Κλερκς, βιολόγος του ζωολογικού κήπου.

  Δεδομένου πάντως ότι τα κοράλλια αναπτύσσονται εξαιρετικά αργά, από λίγα χιλιοστά μέχρι μερικά εκατοστά ανά έτος, οι φιλοξενούμενοι δεν πρόκειται να επιστρέψουν σύντομα στο φυσικό τους περιβάλλον.

  Ο Ζωολογικός Κήπος «Μπέργκερς» συνεργάζεται στο πρόγραμμα με το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο του Μονακό και δύο ενυδρεία στη Γαλλία, με την ελπίδα να συμμετάσχουν στο μέλλον περισσότεροι ζωολογικοί κήποι.

  Η κατασκευή της «Κιβωτού» έρχεται την ώρα που οι κοραλλιογενείς ύφαλοι σε όλο τον κόσμο πλήττονται από το τέταρτο επεισόδιο «μαζικού αποχρωματισμού» τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, το οποίο ήδη επηρεάζει το Μεγάλο Κοραλλιογενές Φράγμα στην Αυστραλία.

  Αιτία είναι η ζέστη της κλιματικής αλλαγής, σε συνδυασμό με το φαινόμενο Ελ Νίνιο που επιδείνωσε τις συνθήκες.

  Οι πολύποδες που παράγουν τον λευκό ασβεστολιθικό σκελετό των κοραλλιών συμβιώνουν με μονοκύτταρα φύκη που ονομάζοντ

  αι ζωοξανθέλες. Σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας, τα πολύχρωμα φύκη εγκαταλείπουν την αποικία, η οποία έτσιαποχρωματίζεται και μένει άσπρη σαν φάντασμα. Αν οι ζωοξανθέλες δεν επιστρέψουν σύντομα, τα κοράλλια πεθαίνουν.

  Όπως προειδοποίησε την περασμένη εβδομάδα η αμερικανική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA), περισσότερο από το 54% των κοραλλιογενών υφάλων παγκοσμίως πλήττονται το τελευταίο διάστημα από θερμικό στρες.

  Πηγή: In.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Freepik
• Το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα γεγονός μαζικής λεύκανσης σκοτώνει τα κοράλλια του πλανήτη
  σε Περιβάλλον
  

  Η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει ωθήσει τους κοραλλιογενείς υφάλους σε ένα τέταρτο γεγονός μαζικής λεύκανσης, το οποίο θα είναι το πιο εκτεταμένο που έχει καταγραφεί ποτέ, επιβεβαίωσαν επιστήμονες της αμερικανικής κυβέρνησης.

  Περίπου το 54% των ωκεάνιων υδάτων που περιέχουν κοραλλιογενείς υφάλους έχουν υποστεί θερμική καταπόνηση αρκετά υψηλή ώστε να προκαλέσει λεύκανση, ανέφερε το Παρατηρητήριο Κοραλλιογενών Υφάλων της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας.

  Παγκόσμιο γεγονός λεύκανσης κηρύσσεται όταν τουλάχιστον το 12% των κοραλλιών σε κάθε έναν από τους κύριους ωκεανούς – Ειρηνικό, Ατλαντικό και Ινδικό – αντιμετωπίζουν θερμική καταπόνηση επιπέδου λεύκανσης εντός 12 μηνών. Η κήρυξη απαιτεί επιβεβαιωμένες αναφορές λεύκανσης.

  Το Παρατηρητήριο επιβεβαίωσε επίσης ότι το μεγαλύτερο σύστημα κοραλλιογενών υφάλων στον κόσμο – ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος της Αυστραλίας – πέρασε μέσα στο 2024 το πιο εκτεταμένο γεγονός θερμικής καταπόνησης που έχει καταγραφεί ποτέ.

  Τα παγκόσμια γεγονότα λεύκανσης μέχρι σήμερα

  Το πρώτο παγκόσμιο γεγονός λεύκανσης συνέβη το 1998 με το 20% των κοραλλιών των υφάλων του ωκεανού να εκτίθενται σε επίπεδο θερμικής καταπόνησης αρκετά υψηλό ώστε να προκαλέσει λεύκανση. Το δεύτερο συμβάν, το 2010, είδε το 35% να φτάνει σε αυτό το όριο και το τρίτο, από το 2014 έως το 2017, κορυφώθηκε στο 56%.

  Ο Δρ. Derek Manzello, διευθυντής του Παρατηρητηρίου Κοραλλιογενών Υφάλων, δήλωσε στον Guardian ότι η τρέχουσα λεύκανση είναι πιθανό να ξεπεράσει σύντομα το προηγούμενο πιο εκτεταμένο γεγονός, «επειδή το ποσοστό των περιοχών υφάλων που βιώνουν θερμική καταπόνηση επιπέδου λεύκανσης αυξάνεται κατά περίπου 1% ανά εβδομάδα».

  Το όριο της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας για την έναρξη της λεύκανσης σχετίζεται με την ποσότητα της συσσωρευμένης θερμότητας που αντιμετωπίζουν τα κοράλλια σε κάθε δεδομένη στιγμή, γνωστή ως Εβδομάδες Θέρμανσης Βαθμών (DHW).

  Για παράδειγμα, 1 DHW συσσωρεύεται εάν τα κοράλλια υπόκεινται σε θερμοκρασίες 1 C πάνω από το συνηθισμένο μέγιστο επί επτά ημέρες. Το Παρατηρητήριο Κοραλλιογενών Υφάλων θεωρεί τα 4 DHW ως κατώτατο όριο λεύκανσης.

  Το τρέχον παγκόσμιο γεγονός ξεκίνησε στις αρχές του 2023 από τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική και πλέον μαζική λεύκανση έχει επιβεβαιωθεί σε πολλές χώρες του Νότιου Ειρηνικού, της Μέσης Ανατολής και σε τμήματα του Ινδικού Ωκεανού από τη δυτική ακτή της Ινδονησίας έως τους υφάλους στα ανοικτά της ανατολικής Αφρικής.

  Δεν προλαβαίνουν να ανακάμψουν

  Η παρατεταμένη και σοβαρή λεύκανση μπορεί να σκοτώσει τα κοράλλια, αλλά αν οι θερμοκρασίες πέσουν αρκετά γρήγορα, αυτά μπορούν να ανακάμψουν. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα κοράλλια που είχαν προηγουμένως υποστεί λεύκανση δυσκολεύονται να αναπαραχθούν και μπορεί στο μέλλον να είναι πιο ευάλωτα σε ασθένειες.

  «Καθώς οι κοραλλιογενείς ύφαλοι βιώνουν όλο και πιο συχνά και σοβαρά γεγονότα λεύκανσης, ο χρόνος που έχουν για να ανακάμψουν γίνεται όλο και μικρότερος. Τα τρέχοντα κλιματικά μοντέλα υποδεικνύουν ότι κάθε ύφαλος στον πλανήτη Γη θα αντιμετωπίσει σοβαρή ετήσια λεύκανση κάποια στιγμή μεταξύ 2040 και 2050».

  Πηγή: Cnn.gr
• Τα κοράλλια «ανασταίνονται» όταν «ακούν» μουσική
  σε Περιβάλλον
  

  Την χαμένη τους ζωτικότητα μπορούν να ανακτήσουν οι κοραλλιογενείς ύφαλοι χάρη στη μουσική, όπως αποκαλύπτει νέα έρευνα.

  Με την αναγέννηση των κοραλλιών, αναγεννιέται ταυτόχρονα και η ελπίδα πως η ραγδαία μείωση του πληθυσμού τους που έχει παρατηρηθεί τις τελευταίες δεκαετίες μπορεί να αναστραφεί.

  Η ανακάλυψη αυτή πραγματοποιήθηκε από μία ομάδα επιστημόνων, η οποία χρησιμοποίησε ήχους σε έναν κοραλλιογενή ύφαλο στις ακτές των Παρθένων Νήσων των ΗΠΑ, όπως αναφέρει ο Guardian. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι προνύμφες των κοραλλιών είχαν επτά φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να εγκατασταθούν εκεί συγκριτικά με πριν.

  «Ελπίζουμε ότι αυτός είναι ένας τρόπος να επαναφέρουμε την υγεία στον ύφαλο» δήλωσε η ερευνήτρια του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole στη Μασαχουσέτη Ναντέγκε Αόκι.

  Η μέθοδος αυτή, σύμφωνα με την κα Αόκι «θα μπορούσε να προσελκύει όχι μόνο προνύμφες κοραλλιών αλλά και ψάρια πίσω στον ύφαλο».

  Οι ερευνητές πραγματοποίησαν το πείραμα αυτό μόνο σε μία από τις τοποθεσίες, ενώ αναπαρήγαγαν ήχους σε δύο ακόμη περιοχές, στις οποίες περιλαμβάνονταν ένας υποβαθμισμένος και ένας πιο υγιής ύφαλος.

  Να σημειωθεί πως, οι προνύμφες των κοραλλιών χρησιμοποιούν τα ωκεάνια ρεύματα για να κολυμπούν ελεύθερα, αλλά μόλις βρουν ένα μέρος για να εγκατασταθούν, «γατζώνονται» μόνιμα σε οποιοδήποτε σημείο βρουν.

  Οι μελετητές ερευνούσαν εδώ και καιρό τη θεωρία της αναπαραγωγής ήχων στους υγιής υφάλους και πώς αυτοί μπορούν να προσελκύσουν προνύμφες.

  Τα αποτελέσματα από την έρευνα αυτή «μιλούν» από μόνα τους. Η ομάδα διαπίστωσε ότι οι προνύμφες είχαν από 1,7 έως επτά φορές περισσότερες πιθανότητες να εγκατασταθούν στον ύφαλο, όπου το ηχητικό τοπίο «εμπλουτιζόταν».

  «Αυτά τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν ότι η ηχητική υπόκρουση μπορεί να διευκολύνει την εγκατάσταση προνυμφών κοραλλιών, προσφέροντας μια πολλά υποσχόμενη νέα μέθοδο για την ανοικοδόμηση των κοραλλιογενών υφάλων», γράφουν οι ερευνητές στην μελέτη τους.

  Η Αόκι, όμως, έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν συνιστά μια θαυματουργή θεραπεία. «Χρειάζεται προσοχή στην εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας» εξήγησε. «Αποτελεί μια πολύπλοκη προσπάθεια, που απαιτεί να ληφθούν μέτρα για να διασφαλιστεί η επιβίωση αυτών των κοραλλιών, αλλά και η ανάπτυξή τους με την πάροδο του χρόνου».

  Τα προειδοποιητικά μηνύματα

  Να σημειωθεί πως, η έρευνα αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική για τα θαλάσσια ασπόνδυλα, που χάνουν τη ζωή τους λόγω των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, της υπεραλίευσης και της ρύπανσης.

  Σύμφωνα με μια μελέτη του 2021, ο πληθυσμός των κοραλλιογενών υφάλων ανά τον κόσμο έχει μειωθεί περίπου στο μισό από το 1950, με την ποικιλότητα των ειδών στους υφάλους να μειώνεται κατά περισσότερο από 60%.

  Σε μια άνιση μάχη με τον χρόνο και την ανθρωπογενή περιβαλλοντική κρίση, οι επιστήμονες είχαν εγκαταστήσει ειδικά χαλύβδινα πλαίσια, τα οποία θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως τόπος αναπαραγωγής.

  Τα πρώτα «θύματα» της κλιματικής κρίσης

  Ωστόσο, οι κλιματικές συνθήκες που επικρατούν τα τελευταία χρόνια προκαλούν «πρωτοφανή μαζική λεύκανση» των κοραλλιών, φαινόμενο που προειδοποιεί για το «θάνατο» των θαλάσσιων ασπόνδυλων.

  Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι επειδή τα κοράλλια αποβάλλουν τα πολύχρωμα φύκια που ζουν στους ιστούς τους, εξαιτίας του θερμικού στρες. Χωρίς την άλγη χάνουν τα χρώματά τους και είναι ευάλωτα σε ασθένειες και τελικά πεθαίνουν.

  «Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι τα πρώτα θαλάσσια οικοσυστήματα που θα μπορούσαμε να χάσουμε από την κλιματική αλλαγή, πράγμα που σημαίνει ότι είναι και τα πρώτα που πρέπει να σώσουμε», τόνισε ο θαλάσσιος βιολόγος του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, Στίβι Σίμσον, ο οποίος μελετά την επίδραση του ήχου στους υφάλους εδώ και 20 χρόνια.

  «Αν μπορούμε να σώσουμε υφάλους, μπορούμε να σώσουμε τα πάντα», πρόσθεσε.

  Πηγή: Cnn.gr
• Η βιομηχανική ρύπανση αφήνει τα σημάδια της στα κοράλλια της Μεσογείου
  σε Περιβάλλον
  

  Ρύποι από την καύση ορυκτών καυσίμων βρέθηκαν για πρώτη φορά ενσωματωμένοι σε κοράλλια, προσφέροντας στους επιστήμονες ένα πιθανό νέο εργαλείο για την παρακολούθηση της περιβαλλοντικής ρύπανσης.

  Η σχετική μελέτη, με επικεφαλής ερευνητές του University College London, εντόπισε σωματίδια άνθρακα που εκπέμπονται από την καύση ορυκτών καυσίμων ενσωματωμένα στα κοράλλια του κόλπου Illa Grossa, στα ανοικτά των νήσων Κολομπρέτες, στην Ισπανία.

  Τα κοράλλια είναι ένα συχνά χρησιμοποιούμενο φυσικό αρχείο για μελέτες παλαιοκλίματος, λόγω των μετρήσιμων ρυθμών ανάπτυξής τους. Παρόμοια με τους δακτυλίους των δέντρων, η μακρά διάρκεια ζωής τους και η αργή και τακτική ανάπτυξή τους μπορούν να παρέχουν στους επιστήμονες ετήσια, μηνιαία ή ακόμα και εβδομαδιαία περιβαλλοντικά δεδομένα που πηγαίνουν χρόνια πίσω. Μέχρι τώρα έχουν χρησιμοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό για τη μέτρηση κλιματικών συνθηκών του παρελθόντος, αλλά τώρα είναι η πρώτη φορά που σωματίδια ρύπων (εκτός από μικροπλαστικά) έχουν ανακτηθεί από κοράλλια.

  Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα κοραλλιών από διάφορες τοποθεσίες στις ακτές του Καστεγιόν της Ισπανίας. Τα κοράλλια βρίσκονταν σχεδόν 60 χιλιόμετρα μακριά από την ακτή και εντός προστατευόμενου θαλάσσιου καταφυγίου, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα μόλυνσης. Το συγκεκριμένο είδος κοραλλιού, Cladocora caespitosa, είναι το μοναδικό μεσογειακό κοράλλι με την ικανότητα να σχηματίζει μεγάλους ύφαλους και αναπτύσσεται κατά μέσο όρο περίπου 0,3 εκατοστά ετησίως.

  Μελετώντας τα κοράλλια στο εργαστήριο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι παρουσίασαν σημαντική αύξηση της μόλυνσης από σφαιροειδή ανθρακούχα σωματίδια (SCP), δηλαδή υπολείμματα ορυκτών καυσίμων, μεταξύ του 1969 και του 1992, περίοδος κατά την οποία υπήρξε έντονη εκβιομηχάνιση.

  «Η ανακάλυψη αυτών των ρύπων ενσωματωμένων στους σκελετούς των κοραλλιών εκτείνεται σε δεκαετίες και δίνει μια σαφή εικόνα για το πόσο εκτεταμένη είναι η ανθρώπινη επιρροή στο περιβάλλον. Είναι η πρώτη φορά που καταφέρνουμε να δούμε αυτού του είδους τους ρύπους στα κοράλλια και η εμφάνισή τους σε αυτές τις αποθέσεις είναι παράλληλη με τον ιστορικό ρυθμό καύσης ορυκτών καυσίμων στην περιοχή», επισημαίνει η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Λούσι Ρόμπερτς από το UCL.

  Η μελέτη έγινε σε συνεργασία με το ισπανικό ινστιτούτο Instituto de Acuicultura Torre de la Sal και το Πανεπιστήμιο του Λέστερ και δημοσιεύεται στο περιοδικό «Science of the Total Environment».

  Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ- ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Diego K. Kersting