Σχετικά Άρθρα

• Η Ανταρκτική πρασινίζει επικίνδυνα – 12 τ.χλμ έχουν καλυφθεί από φυτά
  σε Περιβάλλον
  

  Η φυτοκάλυψη σε ολόκληρη τη χερσόνησο της Ανταρκτικής έχει υπερδεκαπλασιαστεί τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς η κλιματική κρίση θερμαίνει την παγωμένη ήπειρο.

  Ανάλυση δορυφορικών δεδομένων διαπίστωσε ότι υπήρχε λιγότερο από ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο βλάστησης το 1986, αλλά μέχρι το 2021 σχεδόν 12 τ.χλμ. είχαν καλυφθεί από φυτά, κυρίως βρύα. Μια εξάπλωση που έχει επιταχυνθεί από το 2016, διαπίστωσαν οι ερευνητές.

  Η ανάπτυξη της βλάστησης σε μια ήπειρο που κυριαρχείται από πάγο και γυμνούς βράχους είναι ένα σημάδι ότι η εμβέλεια της παγκόσμιας υπερθέρμανσης έχει φτάσει στην Ανταρκτική, η οποία μάλιστα θερμαίνεται ταχύτερα από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Οι επιστήμονες προειδοποίησαν ότι αυτή η εξάπλωση θα μπορούσε να αποτελέσει πρόσφορο έδαφος για ξένα χωροκατακτητικά είδη στο παρθένο οικοσύστημα της Ανταρκτικής, αναφέρει ο Guardian.

  «Το τοπίο της Ανταρκτικής εξακολουθεί να κυριαρχείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από χιόνι, πάγο και βράχο, ενώ μόνο ένα μικρό κλάσμα αποικίζεται από φυτική ζωή», δήλωσε ο Δρ. Τόμας Ρόλαντ, από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, συν-επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Geoscience.

  «Αλλά αυτό το μικροσκοπικό κλάσμα έχει αυξηθεί δραματικά, δείχνοντας ότι ακόμη και αυτή η τεράστια και απομονωμένη ερημιά επηρεάζεται από την κλιματική αλλαγή που προκαλεί o άνθρωπος».

  Ο Ρόλαντ προειδοποίησε ότι η μελλοντική θέρμανση, η οποία θα συνεχιστεί μέχρι να σταματήσουν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, θα μπορούσε να επιφέρει «θεμελιώδεις αλλαγές στη βιολογία και το τοπίο αυτής της εικονικής και ευάλωτης περιοχής».

  Επιταχύνεται από το λιώσιμο των πάγων

  Η επιτάχυνση της εξάπλωσης των βρύων από το 2016 συμπίπτει με την έναρξη της σημαντικής μείωσης της έκτασης των θαλάσσιων πάγων γύρω από την Ανταρκτική. Οι θερμότερες ανοικτές θάλασσες μπορεί να οδηγούν σε υγρότερες συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη των φυτών, δήλωσαν οι ερευνητές. Τα βρύα μπορούν να αποικίσουν γυμνούς βράχους και να δημιουργήσουν τα θεμέλια των εδαφών που, μαζί με τις ηπιότερες συνθήκες, θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ανάπτυξη άλλων φυτών.

  Ο Δρ. Όλι Μπάρτλετ από το Πανεπιστήμιο του Χέρτφορντσαϊρ, επίσης συν-επικεφαλής της μελέτης, δήλωσε: «Το χώμα στην Ανταρκτική είναι ως επί το πλείστον φτωχό ή ανύπαρκτο, αλλά αυτή η αύξηση της φυτικής ζωής θα προσθέσει οργανική ύλη και θα διευκολύνει τον σχηματισμό χώματος. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο άφιξης χωροκατακτητικών ειδών, που ενδεχομένως μεταφέρονται από οικοτουρίστες, επιστήμονες ή άλλους επισκέπτες στην ήπειρο».

  Πηγή: Cnn.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΕ-ΕΡΑ/ Alberto Valdes

• «Παγετώνας της Αποκάλυψης»: Ανησυχία επιστημόνων με τα νέα στοιχεία – Πόσο πιθανή είναι η καταστροφή του πλανήτη
  σε Περιβάλλον
  

  Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι ο παγετώνας Thwaites και το στρώμα πάγου της Ανταρκτικής θα μπορούσαν να καταρρεύσουν μέσα σε 200 χρόνια

  Επιστήμονες που χρησιμοποιούν παγοθραυστικά πλοία και υποβρύχια ρομπότ διαπίστωσαν ότι ο παγετώνας Thwaites στην Ανταρκτική, γνωστός ως «Παγετώνας της Αποκάλυψης» λιώνει με επιταχυνόμενο ρυθμό και θα μπορούσε να βρίσκεται σε μη αναστρέψιμη πορεία προς την κατάρρευση, προκαλώντας καταστροφή για την παγκόσμια άνοδο της στάθμης της θάλασσας.

  Από το 2018, μια ομάδα επιστημόνων που αποτελεί τη Διεθνή Συνεργασία για τον παγετώνα Thwaites (ITGC), μελετά από κοντά τον «Παγετώνα της Αποκάλυψης» για να κατανοήσει καλύτερα πώς και πότε μπορεί να καταρρεύσει. Τα ευρήματά τους, που παρουσιάζονται σε μια συλλογή μελετών, παρέχουν την πιο ξεκάθαρη μέχρι σήμερα εικόνα αυτού του πολύπλοκου, διαρκώς μεταβαλλόμενου παγετώνα. Οι προοπτικές είναι «ζοφερές», ανέφεραν οι επιστήμονες σε έκθεση που δημοσίευσαν την Πέμπτη, αποκαλύπτοντας τα βασικά συμπεράσματα της εξαετούς έρευνάς τους.

  Διαπίστωσαν ότι η ταχεία απώλεια πάγου πρόκειται να επιταχυνθεί αυτόν τον αιώνα. Η υποχώρηση του παγετώνα Thwaites έχει επιταχυνθεί σημαντικά τα τελευταία 30 χρόνια, δήλωσε ο Ρομπ Λάρτερ, θαλάσσιος γεωφυσικός στο British Antarctic Survey και μέλος της ομάδας ITGC. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι πρόκειται να υποχωρήσει περαιτέρω και ταχύτερα», δήλωσε.

  SOS για τα επόμενα 200 χρόνια

  Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι ο «Παγετώνας της Αποκάλυψης» και το στρώμα πάγου της Ανταρκτικής θα μπορούσαν να καταρρεύσουν μέσα σε 200 χρόνια, γεγονός που θα είχε καταστροφικές συνέπειες. Ο Thwaites κατέχει αρκετό νερό για να αυξήσει τη στάθμη της θάλασσας κατά περισσότερο από 0,6 μέτρα. Αλλά επειδή λειτουργεί επίσης σαν φελλός, συγκρατώντας το τεράστιο στρώμα πάγου της Ανταρκτικής, η κατάρρευσή του θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά περίπου τρία μέτρα, καταστρέφοντας τις παράκτιες κοινότητες από το Μαϊάμι και το Λονδίνο μέχρι το Μπαγκλαντές και τα νησιά του Ειρηνικού.

  Οι επιστήμονες γνώριζαν εδώ και καιρό ότι ο Thwaites -μεγέθους όσο η Φλόριντα των ΗΠΑ- ήταν ευάλωτος, εν μέρει λόγω της γεωγραφίας του. Η γη στην οποία βρίσκεται κλίνει προς τα κάτω, πράγμα που σημαίνει ότι καθώς λιώνει, περισσότερος πάγος εκτίθεται στο σχετικά θερμό νερό του ωκεανού. Ωστόσο, προηγουμένως, σχετικά λίγα ήταν κατανοητά για τους μηχανισμούς πίσω από την υποχώρησή του.

  Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας

  «Η Ανταρκτική παραμένει ο μεγαλύτερος μπαλαντέρ για την κατανόηση και την πρόβλεψη της μελλοντικής ανόδου της στάθμης της θάλασσας», ανέφεραν οι επιστήμονες του ITGC σε ανακοίνωσή τους. Τα τελευταία έξι χρόνια, μια σειρά από πειράματα των επιστημόνων προσπάθησαν να φέρουν περισσότερη σαφήνεια. Έστειλαν ένα ρομπότ σε σχήμα τορπίλης που ονομάζεται Icefin στη γραμμή θεμελίωσης του Thwaites, το σημείο στο οποίο ο πάγος αναδύεται από τον πυθμένα της θάλασσας και αρχίζει να επιπλέει, ένα βασικό σημείο ευπάθειας.

  «Το πρώτο βίντεο με το Icefin να κολυμπά μέχρι τη γραμμή θεμελίωσης ήταν συγκινητικό», δήλωσε η Κίγια Ρίβερμαν, παγετωνολόγος στο Πανεπιστήμιο του Πόρτλαντ. «Για τους παγετωνολόγους, νομίζω ότι αυτό είχε τον συναισθηματικό αντίκτυπο που είχε ίσως η προσεδάφιση στο φεγγάρι στην υπόλοιπη κοινωνία. Ήταν μια μεγάλη υπόθεση. Μέσα από τις εικόνες που έστειλε πίσω το Icefin, ανακάλυψαν ότι ο παγετώνας λιώνει με απροσδόκητους τρόπους, με το ζεστό νερό του ωκεανού να μπορεί να εισχωρήσει μέσα από βαθιές ρωγμές και σχηματισμούς «σκαλοπατιών» στον πάγο» εξήγησε.

  Μια άλλη μελέτη χρησιμοποίησε δορυφορικά δεδομένα και δεδομένα GPS για να εξετάσει τις επιπτώσεις των παλιρροιών και διαπίστωσε ότι το θαλασσινό νερό ήταν σε θέση να ωθήσει περισσότερο από 9,6 χιλιόμετρα κάτω από τον «Παγετώνα της Αποκάλυψης», συμπιέζοντας θερμό νερό κάτω από τον πάγο και προκαλώντας ταχεία τήξη.

  Ακόμα περισσότεροι επιστήμονες εμβάθυναν στην ιστορία του Thwaites. Μια ομάδα στην οποία συμμετείχε η Τζούλια Βέλνερ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον, ανέλυσε πυρήνες θαλάσσιων ιζημάτων για να ανακατασκευάσει το παρελθόν του παγετώνα και διαπίστωσε ότι άρχισε να υποχωρεί γρήγορα τη δεκαετία του 1940, πιθανότατα με αφορμή ένα πολύ ισχυρό φαινόμενο Ελ Νίνιο- μια φυσική κλιματική διακύμανση που τείνει να έχει θερμαντικό αντίκτυπο.

  Αυτά τα αποτελέσματα «μας διδάσκουν σε γενικές γραμμές για τη συμπεριφορά των πάγων, προσθέτοντας περισσότερες λεπτομέρειες από ό,τι είναι διαθέσιμες εξετάζοντας μόνο τους σύγχρονους πάγους» δήλωσε η Βέλνερ στο CNN.

  Ανάμεσα στα δυσοίωνα νέα δεδομένα, υπήρχαν και κάποια καλά νέα σχετικά με μια διαδικασία που οι επιστήμονες φοβούνται ότι θα μπορούσε να προκαλέσει γρήγορο λιώσιμο. Υπάρχει η ανησυχία ότι αν οι παγοκρηπίδες του Thwaites καταρρεύσουν, θα αφήσουν πανύψηλα βράχια πάγου εκτεθειμένα στον ωκεανό. Αυτοί οι ψηλοί βράχοι θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν ασταθείς και να πέσουν στον ωκεανό, εκθέτοντας ακόμα ψηλότερους βράχους πίσω τους, με τη διαδικασία να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Η μοντελοποίηση σε υπολογιστή, ωστόσο, έδειξε ότι ενώ αυτό το φαινόμενο είναι υπαρκτό, οι πιθανότητες να συμβεί είναι λιγότερο πιθανές από ό,τι φοβούνταν προηγουμένως.

  Αυτό δεν σημαίνει ότι ο «Παγετώνας της Αποκάλυψης» είναι ασφαλής.

  Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι ολόκληρος ο Thwaites και το στρώμα πάγου της Ανταρκτικής πίσω από αυτό θα μπορούσαν να εξαφανιστούν τον 23ο αιώνα. Ακόμη και αν οι άνθρωποι σταματήσουν γρήγορα να καίνε ορυκτά καύσιμα -κάτι που δεν συμβαίνει- μπορεί να είναι πολύ αργά για να το σώσουν.

  Ενώ αυτό το στάδιο του έργου ITGC ολοκληρώνεται, οι επιστήμονες λένε ότι χρειάζεται ακόμη πολύ περισσότερη έρευνα για να καταλάβουν αυτόν τον πολύπλοκο παγετώνα και να κατανοήσουν αν η υποχώρησή του είναι πλέον μη αναστρέψιμη. «Ενώ έχει σημειωθεί πρόοδος, εξακολουθούμε να έχουμε βαθιά αβεβαιότητα για το μέλλον» δήλωσε ο Έρικ Ριγκνότ, παγετωνολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Irvine και μέλος του ITGC. «Παραμένω πολύ ανήσυχος ότι αυτός ο τομέας της Ανταρκτικής βρίσκεται ήδη σε κατάσταση κατάρρευσης» υπογράμμισε.

  Πηγή: In.gr
• Αισιόδοξα νέα για την τρύπα του όζοντος: «Επουλώνεται» η στιβάδα στην Ανταρκτική το 2024
  σε Περιβάλλον
  

  Αργότερα απ' ότι εμφανίστηκε σε άλλα μέρη του πλανήτη «επισκέφθηκε» τον Νότιο Πόλο η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική το 2024.

  Η εξέλιξη αυτή, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή υπηρεσία Copernicus, σχετίζεται κυρίως με τις αλλαγές στη θερμοκρασία και τα μοτίβα του ανέμου στη στρατόσφαιρα, που επικράτησαν στην περιοχή.

  

  Η τρύπα του όζοντος της Ανταρκτικής αφορά στην χημική εξάντληση του στρώματος του όζοντος της στρατόσφαιρας στο συγκεκριμένο μέρος του πλανήτη και είναι ένα ατμοσφαιρικό φαινόμενο που συμβαίνει κάθε χρόνο την άνοιξη.

  Υπό κανονικές συνθήκες η τρύπα αρχίζει να σχηματίζεται στα μέσα με τέλη Αυγούστου και κλείνει προς τα τέλη Νοεμβρίου. Η ανάπτυξη της τρύπας του όζοντος της Ανταρκτικής το 2024 ξεκίνησε αργότερα από το μέσο όρο, κυρίως λόγω διαταραχών στην πολική δίνη, μετά από δύο επεισόδια ξαφνικής υπερθέρμανσης της στρατόσφαιρας τον Ιούλιο.

  Φέτος, και συγκεκριμένα μέχρι τις 13 Σεπτεμβρίου 2024, η συνολική έκταση της τρύπας του όζοντος ήταν 18,48 εκατομμύρια χιλιόμετρα μικρότερη συγκριτικά με τις προηγούμενες χρονιές.

  Αναμένονται σημάδια ανάκαμψης τα επόμενα 40 χρόνια

  «Από τα ηφαίστεια μέχρι την κλιματική αλλαγή, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο, άμεσα ή έμμεσα, στο σχηματισμό της τρύπας του όζοντος της Ανταρκτικής. Ωστόσο, καμία από αυτές δεν είναι τόσο επιδραστική όσο οι ανθρωπογενείς ουσίες που καταστρέφουν το όζον. Το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ που υπεγράφη το 1987 έχουν οδηγήσει στη σταδιακή «επούλωση» της στιβάδας του όζοντος και μπορούμε να περιμένουμε περαιτέρω σημάδια ανάκαμψης να είναι ορατά τα επόμενα σαράντα χρόνια» εξηγεί ο Διευθυντής της Υπηρεσίας Παρακολούθησης Ατμόσφαιρας Copernicus (CAMS), Laurence Rouil.

  

  «Αυτό δείχνει πώς η ανθρωπότητα είναι ικανή, μέσω της διεθνούς συνεργασίας και της επιστημονικής λήψης αποφάσεων, να μεταμορφώσει τον αντίκτυπό μας στην ατμόσφαιρα του πλανήτη» σημειώνει.

  Πηγή: Cnn.gr
• Το λιώσιμο των πάγων μπορεί να προκαλέσει μεγα-τσουνάμι - Τι φοβούνται οι επιστήμονες
  σε Περιβάλλον
  

  Κατολισθήσεις σε παγετώνες που λιώνουν στη Γροιλανδία έχουν συνδεθεί με τσουνάμι που φτάνουν ακόμη και τα 200 μέτρα σε ύψος.

  Πριν από λίγο λιγότερο από ένα χρόνο, η ανατολική ακτή της Γροιλανδίας επλήγη από ένα μεγα-τσουνάμι. Το κύμα είχε ύψος 200 μέτρα, που ισοδυναμεί με περισσότερα από 40 διώροφα λεωφορεία, προκλήθηκε από από μια μεγάλη κατολίσθηση και εισήλθε στο φιόρδ Dickson. Το φιόρδ είναι ακατοίκητο και κανείς δεν τραυματίστηκε, αν και μια στρατιωτική βάση καταστράφηκε.

  Μικρότερα γεγονότα έχουν παρατηρηθεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, όπως η κατολίσθηση στο φιόρδ Karrat της δυτικής Γροιλανδίας το 2017, η οποία προκάλεσε τσουνάμι που πλημμύρισε το χωριό Nuugaatsiaq, καταστρέφοντας 11 σπίτια και σκοτώνοντας τέσσερις ανθρώπους (δείτε το στο παρακάτω βίντεο).

  Η ανάλυση των σεισμικών δεδομένων που σχετίζονται με το περσινό περιστατικό στο φιόρδ Dickson, αποκάλυψε ότι το τσουνάμι ακολουθήθηκε από ένα στάσιμο κύμα, το οποίο συνέχισε να κυλάει μπρος-πίσω μέσα στο στενό φιόρδ για πολλές ημέρες, αναφέρει ο Guardian.

  Μόνιμο κύμα για μία εβδομάδα

  Η Angela Carrillo Ponce από το Γερμανικό Κέντρο Ερευνών για τις Γεωεπιστήμες στο Πότσνταμ, ανέλυσε τα σεισμικά δεδομένα που καταγράφηκαν σε σταθμούς παρακολούθησης σεισμών σε απόσταση άνω των 5.000 χιλιομέτρων, και διαπίστωσε ότι τα σήματα παρέμεναν πολύ καιρό μετά το συμβάν της κατολίσθησης της 16ης Σεπτεμβρίου 2023.

  Χρησιμοποιώντας δορυφορικές εικόνες και υπολογιστικά μοντέλα, η Ponce και οι συνάδελφοί της μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν την παρουσία ενός μόνιμου κύματος ύψους περίπου 1 μέτρου, το οποίο πηγαινοερχόταν στο φιόρδ για για περισσότερο από μία εβδομάδα.

  Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύονται στο περιοδικό The Seismic Record, προειδοποιούν ότι η κλιματική αλλαγή επιταχύνει το λιώσιμο των παγετώνων και του μόνιμου πάγου της Γροιλανδίας, αυξάνοντας την πιθανότητα κατολισθήσεων και επακόλουθων μεγα-τσουνάμι.

  Πηγή: Cnn.gr

• Ανταρκτική: Αντιμέτωπη με μακράς διάρκειας κύμα χειμερινής ζέστης - Στους -30 η θερμοκρασία
  σε Περιβάλλον
  

  Η Ανταρκτική, η πιο παγωμένη ήπειρος του πλανήτη, γνωρίζει επίσης ένα κύμα ζέστης κατά τη διάρκεια του χειμώνα της, εξαιρετικά μακράς διάρκειας, σύμφωνα με το βρετανικό ινστιτούτο που ειδικεύεται στη μελέτη των πολικών περιοχών.

  «Η διάρκεια αυτής της περιόδου ζέστης είναι ασυνήθιστη», υπογραμμίζει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Τόμας Κέιτον Χάρισον, ειδικός του British Antarctic Survey.

  Τον μήνα Ιούλιο, οι μέσες θερμοκρασίες της νοτίου ηπείρου ήταν 3,1 βαθμοί Κελσίου πάνω από τα φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα, σύμφωνα με τον ίδιο. Πρόκειται για τον δεύτερο πιο θερμό μήνα Ιούλιο, μετά τον Ιούλιο του 1981, από τότε που ξεκίνησε η καταγραφή των δεδομένων το 1979.

  Οι μέσες ημερήσιες θερμοκρασίες κυμαίνονταν μεταξύ -34,68°C τη 15η Ιουλίου και -28,12°C την 31η Ιουλίου, σύμφωνα με τα δεδομένα που ανήρτησε στο διαδίκτυο το πανεπιστήμιο του Μέιν.

  Η θερμοκρασία ήταν - 26,6°C στην ήπειρο την 7η Αυγούστου, τελευταία διαθέσιμη ημερομηνία.

  Οι ανωμαλίες στη θερμοκρασία είναι συχνές κατά τη διάρκεια του ανταρκτικού χειμώνα, όμως αυτό το επεισόδιο δεν θεωρείται κάτι το σύνηθες λόγω της διάρκειάς του, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Πρόκειται για μία παρατεταμένη ζέστη που είναι «αξιοσημείωτη», τονίζει ο Τόμας Κέιτον Χάρισον.

  «Πολύ πρόωρα δεδομένα δείχνουν ότι θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε ενώπιον ενός εξαιρετικά ζεστού ανταρκτικού χειμώνα», σύμφωνα με τον ίδιο.

  Πηγή: Cnn.gr

• Υποβρύχιο drone κατέγραψε μοναδικές εικόνες κάτω από τον πάγο Ανταρκτικής: Μυστήριο με την εξαφάνιση του (video)
  σε Περιβάλλον
  

  Στόχος της σουηδικής ερευνητικής ομάδας ήταν να παράσχει έναν πιο λεπτομερή και επικαιροποιημένο χάρτη χρησιμοποιώντας προηγμένη υποβρύχια τεχνολογία.

  Σε μια αξιοσημείωτη και συνάμα μυστηριώδη εξέλιξη, μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ στη Σουηδία αποκάλυψε την ανακάλυψη τεράστιων δομών κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής πριν εξαφανιστεί το μη επανδρωμένο υποβρύχιό τους, ένα υποβρύχιο με την ονομασία «Ran». Η ομάδα ταξίδεψε στην παγοκρηπίδα Dotson στη Δυτική Ανταρκτική τον Ιανουάριο νωρίτερα φέτος για να πραγματοποιήσει επαναληπτικές έρευνες στην περιοχή, μετά τις αρχικές εργασίες πεδίου που πραγματοποιήθηκαν το 2022.

  Η παγοκρηπίδα Dotson, ένα τεράστιο πλωτό στρώμα πάγου που είναι προσδεδεμένο στην ξηρά μεταξύ της χερσονήσου Martin και της χερσονήσου Bear, χαρτογραφήθηκε αρχικά από τη Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ το 1947 με τη χρήση αεροφωτογραφιών. Στόχος της σουηδικής ερευνητικής ομάδας ήταν να παράσχει έναν πιο λεπτομερή και επικαιροποιημένο χάρτη χρησιμοποιώντας προηγμένη υποβρύχια τεχνολογία. Το σκάφος Ran, εξοπλισμένο με ένα εξελιγμένο σύστημα σόναρ, αναπτύχθηκε για να εξερευνήσει την κοιλότητα κάτω από την παγοκρηπίδα, καταδύθηκε για εκτεταμένες 27 ημέρες και κάλυψε μια απόσταση άνω των 1.000 χιλιομέτρων, συμπεριλαμβανομένου ενός ταξιδιού 17 χιλιομέτρων μέσα στην ίδια την κοιλότητα.

  Η αποστολή ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχής, αποδίδοντας τους πρώτους λεπτομερείς χάρτες της κάτω πλευράς του παγετώνα. Οι χάρτες αυτοί αποκάλυψαν νέα ενδιαφέροντα μοτίβα, δείχνοντας ότι η βάση του παγετώνα δεν είναι ομαλή αλλά χαρακτηρίζεται από κορυφές, κοιλάδες, οροπέδια και σχηματισμούς που μοιάζουν με αμμόλοφους. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι αυτές οι δομές μπορεί να έχουν σχηματιστεί από ρέον νερό που επηρεάζεται από την περιστροφή της Γης. Επιπλέον, η χαρτογράφηση τόνισε ότι ο παγετώνας λιώνει ταχύτερα σε περιοχές όπου τα ισχυρά υποθαλάσσια ρεύματα διαβρώνουν τη βάση του. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι επιστήμονες μπόρεσαν να μετρήσουν τα ρεύματα κάτω από τον παγετώνα, παρέχοντας κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με το γιατί το δυτικό τμήμα της παγοκρηπίδας Dotson υφίσταται τόσο γρήγορο λιώσιμο. Η έρευνα εντόπισε επίσης πολύ υψηλούς ρυθμούς τήξης σε κατακόρυφα ρήγματα που διαπερνούν τον παγετώνα.

  Παρά τα πρωτοποριακά αυτά ευρήματα, η αποστολή έληξε με μια ζοφερή νότα, καθώς το υποβρύχιο μη επανδρωμένο αεροσκάφος Ran εξαφανίστηκε. Οι λόγοι της εξαφάνισής του παραμένουν άγνωστοι, προσθέτοντας ένα επίπεδο μυστηρίου σε αυτή την κατά τα άλλα επιστημονικά εμπλουτισμένη αποστολή.

  Πηγή: Gazzetta.gr
• Ανταρκτική: Μέση άνοδος θερμοκρασίας κατά 10 βαθμούς καταγράφηκε τον Ιούλιο
  σε Περιβάλλον
  

  Οι θερμοκρασίες εδάφους σε μεγάλες εκτάσεις των παγετώνων της Ανταρκτικής αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 10 βαθμούς Κελσίου πάνω από το κανονικό τον τελευταίο μήνα.

  Ενώ οι θερμοκρασίες παραμένουν κάτω από το μηδέν στην Ανταρκτική, η οποία καλύπτεται από σκοτάδι αυτή την εποχή – βαθύς χειμώνας στο νότιο ημισφαίριο –, οι θερμοκρασίες ορισμένες μέρες έχουν φτάσει μέχρι και 28 βαθμούς πάνω από τα αναμενόμενα επίπεδα.

  Ο πλανήτης έχει βιώσει 12 μήνες ρεκόρ ζέστης, με τις θερμοκρασίες να υπερβαίνουν σταθερά την αύξηση κατά 1,5 βαθμό σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, η οποία έχει διαφημιστεί ως το όριο για την αποφυγή των χειρότερων επιπτώσεων της κλιματικής κατάρρευσης.

  

  Τα μοντέλα των επιστημόνων του κλίματος προβλέπουν εδώ και καιρό ότι οι σημαντικότερες επιπτώσεις της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής θα είναι στις πολικές περιοχές, «και αυτό είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα», σχολίασε στον Guardian ο Michael Dukes, διευθυντής πρόβλεψης της MetDesk.

  «Στην Ανταρκτική αυτού του είδους η αύξηση της θερμοκρασίας το χειμώνα και η συνέχιση της στους καλοκαιρινούς μήνες μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση των παγοκαλύψεων».

  Οι επιστήμονες δήλωσαν ότι η άμεση αιτία του καύσωνα ήταν μια εξασθενημένη πολική δίνη, μια ζώνη ψυχρού αέρα και χαμηλής πίεσης που περιστρέφεται στη στρατόσφαιρα γύρω από κάθε πόλο. Οι παρεμβολές από τα ατμοσφαιρικά κύματα είχαν αποδυναμώσει τη δίνη και οδήγησαν στην άνοδο των θερμοκρασιών στα μεγάλα υψόμετρα φέτος, δήλωσε στην Washington Post η Amy Butler, ατμοσφαιρικός επιστήμονας της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ.

  «Αναμενόμενο αποτέλεσμα»

  Ο Jamin Greenbaum, γεωφυσικός στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο, δήλωσε ανήσυχος για το τι μέλλει γενέσθαι σε αυτή την περιοχή τα επόμενα χρόνια.

  «Η πλειονότητα των αποστολών μου ήταν στην Ανατολική Ανταρκτική, όπου έχω δει αυξανόμενο λιώσιμο με την πάροδο των ετών», είπε. «Αν και φυσικά ανησυχώ βλέποντας αυτές τις αναφορές για την αποδυνάμωση της πολικής δίνης που προκάλεσε τον τρομερό καύσωνα εκεί, δεν εκπλήσσομαι επίσης, δεδομένου ότι αυτό είναι δυστυχώς ένα αναμενόμενο αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής».

  Πηγή: Cnn.gr

• Καταψύχοντας ξανά τη γη – Το σχέδιο των ειδικών για τη διάσωση της Αρκτικής
  σε Περιβάλλον
  

  Από υποβρύχια μη επανδρωμένα αεροσκάφη, μέχρι μικροσκοπικές γυάλινες χάντρες που έχουν σχεδιαστεί για να αντανακλούν το ηλιακό φως μακριά από τους πάγους, ο αγώνας είναι σε εξέλιξη για να επιβραδυνθεί το λιώσιμο και με τη σειρά της, η υπερθέρμανση του πλανήτη

  Βαθιά μέσα στην Αρκτική, ένα φιλόδοξο και ριζοσπαστικό σχέδιο βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι επιστήμονες, αντιμέτωποι με την τρομερή πρόκληση της κλιματικής αλλαγής, διερευνούν καινοτόμες τεχνικές για να επαναπαγώσουν τους πάγους της πολικής περιοχής, που λιώνουν όλο και με ταχύτερους ρυθμούς. Αυτή η τολμηρή πρωτοβουλία, που συχνά αναφέρεται ως "επανακατάψυξη της Αρκτικής", αποσκοπεί στην αντιμετώπιση των επιζήμιων επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη, με την αποκατάσταση του στρώματος πάγου που διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση του κλίματος της Γης. Οι επιστήμονες στρέφονται προς γεωμηχανικές εφευρέσεις, στην προσπάθειά τους αυτή, με απώτερο σκοπό τους να σώσουν το σπίτι μας.

  Η παρούσα κρίση

  Η Αρκτική θερμαίνεται με ανησυχητικό ρυθμό, σχεδόν τρεις φορές ταχύτερα από τον υπόλοιπο πλανήτη. Αυτή η ταχεία αύξηση της θερμοκρασίας έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή επίπεδα τήξης των θαλάσσιων πάγων. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Αρκτική έχει χάσει περίπου το 75% του όγκου των θαλάσσιων πάγων της. Η απώλεια αυτή δεν απειλεί μόνο το μοναδικό οικοσύστημα και τις αυτόχθονες κοινότητες που εξαρτώνται από αυτό, αλλά έχει επίσης εκτεταμένες συνέπειες για τα παγκόσμια καιρικά πρότυπα και τη στάθμη της θάλασσας. Ο λόγος έγκειται στο γεγονός ότι ο θαλάσσιος πάγος λειτουργεί ως μια ασπίδα της Γης, ανακλώντας ένα σημαντικό μέρος των ακτινών του ήλιου πίσω στο διάστημα. Καθώς λοιπόν ο πάγος λιώνει, τα πιο σκοτεινά νερά των ωκεανών απορροφούν περισσότερη θερμότητα, δημιουργώντας έναν βρόχο ανατροφοδότησης που επιταχύνει την αύξηση της θερμοκρασίας, μια διαδικασία γνωστή ως φαινόμενο albedo. Αυτό επιδεινώνει την υπερθέρμανση του πλανήτη, συμβάλλοντας σε πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, άνοδο της στάθμης της θάλασσας και διαταραχές στα θαλάσσια οικοσυστήματα.

  Σώζοντας τον πλανήτη
  
  Για την αντιμετώπιση αυτού του κρίσιμου ζητήματος, οι επιστήμονες διερευνούν διάφορες πρωτοποριακές μεθόδους με στόχο την επανακατάψυξη της Αρκτικής. Οι προσεγγίσεις αυτές κυμαίνονται από μηχανικές επεμβάσεις, έως τεχνικές γεωμηχανικής αιχμής.
  
  1. Μηχανές πάχυνσης πάγου
  
  Μια προτεινόμενη μέθοδος περιλαμβάνει τη χρήση ανεμοκίνητων αντλιών για την άντληση νερού από κάτω από τον θαλάσσιο πάγο και τον ψεκασμό του στην επιφάνεια. Στις ψυχρές θερμοκρασίες της Αρκτικής, το νερό αυτό θα παγώσει γρήγορα, πυκνώνοντας το υπάρχον στρώμα πάγου. Η μέθοδος αυτή θεωρείται ως ένας τρόπος ενίσχυσης του πάγου κατά τη διάρκεια των κρίσιμων περιόδων τήξης του καλοκαιριού.

  2. Αντανακλαστικά σωματίδια
  
  Μια άλλη πειραματική προσέγγιση περιλαμβάνει την εξάπλωση ανακλαστικών σωματιδίων, όπως μικροσκοπικές γυάλινες χάντρες, στον πάγο. Τα σωματίδια αυτά θα μπορούσαν να αυξήσουν το φαινόμενο albedo, αντανακλώντας περισσότερο ηλιακό φως μακριά και μειώνοντας την απορρόφηση θερμότητας από τον ωκεανό. Η τεχνική αυτή στοχεύει να μιμηθεί τις φυσικές ανακλαστικές ιδιότητες του πάγου, επιβραδύνοντας ενδεχομένως τη διαδικασία τήξης. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Wall Street Journal, η συγκεκριμένη πρακτική φαίνεται να μειώνει το ποσοστό λιωσίματος του πάγου, κατά 30 τοις εκατό. Ωστόσο, όλες οι εφευρέσεις και οι λύσεις αυτές χρειάζονται μεγάλα χρηματικά ποσά και παγκόσμια συνεργασία για να αποβούν θετικά μοιραίες.
  
  3. Φωτεινότητα των νεφών
  
  Το cloud brightening είναι μια έννοια γεωμηχανικής που επιδιώκει να αυξήσει την ανακλαστικότητα των νεφών πάνω από την Αρκτική. Ψεκάζοντας λεπτά σωματίδια θαλασσινού αλατιού στην ατμόσφαιρα, οι επιστήμονες ελπίζουν να δημιουργήσουν φωτεινότερα σύννεφα που αντανακλούν περισσότερο το ηλιακό φως, ψύχοντας έτσι την περιοχή. Η μέθοδος αυτή, αν και βρίσκεται ακόμη σε θεωρητικό στάδιο, θα μπορούσε να προσφέρει μια λύση μεγάλης κλίμακας για την αύξηση της θερμοκρασίας της Αρκτικής.

  μως, παρά την υπόσχεση που δίνουν οι παραπάνω τεχνικές, δεν υφίστανται χωρίς σημαντικές προκλήσεις και ηθικούς προβληματισμούς. Το περιβάλλον της Αρκτικής είναι απίστευτα πολύπλοκο και εύθραυστο και κάθε παρέμβαση ενέχει τον κίνδυνο απρόβλεπτων συνεπειών. Για παράδειγμα, η μεταβολή των φυσικών διεργασιών θα μπορούσε να διαταράξει τα τοπικά οικοσυστήματα, επηρεάζοντας την άγρια ζωή και τους αυτόχθονες πληθυσμούς που βασίζονται στους φυσικούς ρυθμούς της Αρκτικής. Επιπλέον, η ιδέα της γεωμηχανικής είναι αμφιλεγόμενη, καθώς πολλοί υποστηρίζουν ότι τέτοιες παρεμβάσεις θα μπορούσαν να παρέχουν μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας, καθυστερώντας ενδεχομένως τις αναγκαίες μειώσεις των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Απλούστερα, όσο και αν βοηθήσουμε στην κατάψυξη της Αρκτικής, εάν δεν λύσουμε το παγκόσμιο πρόβλημα αποτυπώματος άνθρακα και αύξησης της θερμοκρασίας, το ζήτημα θα παραμένει πάντοτε ανοιχτό.

  Κοιτώντας το μέλλον
  
  Ο επείγων χαρακτήρας της κλιματικής κρίσης απαιτεί καινοτόμες και τολμηρές λύσεις. Ενώ οι τεχνικές επανακατάψυξης της Αρκτικής βρίσκονται ακόμη σε πειραματικό στάδιο, αποτελούν κρίσιμο μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Οι προσπάθειες αυτές πρέπει να συνδυαστούν με επιθετικές μειώσεις των εκπομπών, την υιοθέτηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη διεθνή συνεργασία για τον μετριασμό των σοβαρότερων επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
  Καθώς οι επιστήμονες συνεχίζουν το έργο τους βαθιά στην Αρκτική, ο κόσμος παρακολουθεί με ένα μείγμα ελπίδας και επιφυλακτικότητας. Η επιτυχία αυτών των ριζοσπαστικών σχεδίων θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ένα σημείο καμπής στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, προσφέροντας μια αχτίδα ελπίδας για το μέλλον του πλανήτη μας. Ωστόσο, είναι σαφές ότι δεν υπάρχει ενιαία λύση σε αυτό το πολύπλευρο πρόβλημα. Ένας συνδυασμός καινοτόμου επιστήμης, υπεύθυνης χάραξης πολιτικής και παγκόσμιας συνεργασίας θα είναι απαραίτητος για τη διαφύλαξη της Αρκτικής και τη διασφάλιση ενός σταθερού κλίματος για τις επόμενες γενιές.

  Πηγή: Protothema.gr