Σχετικά Άρθρα

• Εκτοξεύτηκε το ευρωπαϊκό διαστημόπλοιο Hera – Αποστολή στον αστεροειδή Δίμορφο που «βομβάρδισε» η NASA
  σε Τεχνολογία
  

  Πριν από δύο χρόνια, αμερικανική αποστολή της NASA είχε συγκρουστεί σκόπιμα με τον μικρό αστεροειδή με στόχο να αλλάξει την πορεία του, στο πλαίσιο μιας πρωτοποριακής δοκιμής για την άμυνα της Γης απέναντι σε κινδύνους από το Διάστημα

  Το διαστημικό σκάφος Hera, το οποίο θα μελετήσει τον αστεροειδή Δίμορφο, εκτοξεύτηκε τη Δευτέρα από το ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντας, με έναν πύραυλο Falcon 9 της εταιρείας SpaceX.

  Η εκτόξευση μεταδόθηκε απευθείας από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), η οποία έχει οργανώσει την αποστολή.

  Το Hera είναι προγραμματισμένο να φτάσει στα τέλη του 2026 κοντά στον αστεροειδή.

  Ο Δίμορφος, ένας μικρός αστεροειδής με διάμετρο μόλις 160 μέτρων, είναι ο δορυφόρος ενός μεγαλύτερου αστεροειδούς, του Δίδυμου.
  
  Πριν από δύο χρόνια, αποστολή της NASA είχε συγκρουστεί σκόπιμα με τον Δίμορφο με στόχο να αλλάξει την πορεία του, στο πλαίσιο μιας πρωτοποριακής δοκιμής για την άμυνα της Γης απέναντι σε κινδύνους από το Διάστημα.

  Η εκτόξευση έγινε στις 10:52, τοπική ώρα (17:52 ώρα Ελλάδας). Τις προηγούμενες ημέρες υπήρχε κάποια αβεβαιότητα καθώς η SpaceX έλαβε το πράσινο φως από τις αμερικανικές αρχές μόλις την Κυριακή, αφού ο πύραυλος Falcon 9 είχε παρουσιάσει κάποια δυσλειτουργία σε παλαιότερη πτήση του. Παράλληλα, οι μετεωρολογικές συνθήκες ήταν δύσκολες, δεδομένου ότι ο τυφώνας Μίλτον πλησιάζει στα παράλια της Φλόριντας.
  
  Ο τυφώνας, που σήμερα ενισχύθηκε και θεωρείται πλέον κατηγορίας 4 (στην πεντάβαθμη κλίμακα Σαφίρ-Σίμσον) ήταν η αφορμή για την καθυστέρηση άλλης μιας αποστολής, αυτής της Europa Clipper της NASA, η οποία θα μελετήσει ένα παγωμένο φεγγάρι του Δία με σκοπό να εξακριβώσει εάν ο υπόγειος ωκεανός του θα μπορούσε να φιλοξενήσει ζωή.

  Liftoff! ESA’s Hera mission lifted off on a SpaceX Falcon 9 from Cape Canaveral Space Force Station in Florida, USA, on 7 October at 10:52 local time (16:52 CEST, 14:52 UTC). pic.twitter.com/FODxNQsteh

  — European Space Agency (@esa) October 7, 2024

  Πηγή: Protothema.gr
• Ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους δεν ήταν ένας και μοναδικός, λένε επιστήμονες
  σε Περιβάλλον
  

  Έρευνες σε έναν υποθαλάσσιο κρατήρα στη Δυτική Αφρική υποδηλώνουν ότι ένας άλλος μεγάλος αστεροειδής έπεσε στον πλανήτη μας περίπου την ίδια εποχή.

  Ο τεράστιος αστεροειδής που έφερε το τέλος της βασιλείας των δεινοσαύρων, όταν έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, δεν ήταν ένας και μοναδικός, λένε οι ερευνητές.

  Λεπτομερείς σαρώσεις ενός υποθαλάσσιου κρατήρα στα ανοικτά των ακτών της Γουινέας στη Δυτική Αφρική υποδηλώνουν ότι δημιουργήθηκε όταν ένας άλλος μεγάλος αστεροειδής έπεσε στον πλανήτη περίπου την ίδια εποχή, στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου.

  Η βίαιη σύγκρουση πριν από 65 και 67 εκατομμύρια χρόνια δημιούργησε έναν κρατήρα με διάμετρο μεγαλύτερη από 8χλμ, αποκαλύπτουν οι σαρώσεις, ενώ οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο αστεροειδής είχε πλάτος ένα τέταρτο του μιλίου και χτύπησε τη Γη με ταχύτητα σχεδόν 45.000 μίλια/ώρα.

  «Είναι εξαίσιο»

  Αν και μικρότερος από τον αστεροειδή που προκάλεσε τη μαζική εξαφάνιση, ήταν αρκετά μεγάλος για να αφήσει σημάδια στην επιφάνεια του πλανήτη.

  «Οι νέες εικόνες δίνουν μια εικόνα του καταστροφικού γεγονότος», δήλωσε ο δρ Uisdean Nicholson, θαλάσσιος γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο Heriot-Watt του Εδιμβούργου, ο οποίος ανακάλυψε για πρώτη φορά τον κρατήρα Nadir το 2022. Εκείνη την εποχή, οι λεπτομέρειες της σύγκρουσης ήταν ασαφείς.

  Οι ερευνητές δεν μπορούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια πότε ο αστεροειδής έπεσε στη Γη

  Για να κατανοήσουν περισσότερα για την πρόσκρουση, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τρισδιάστατη σεισμική απεικόνιση για να χαρτογραφήσουν το χείλος του κρατήρα και τις γεωλογικές ουλές που βρίσκονται 300 μέτρα κάτω από τον πυθμένα του ωκεανού.

  «Υπάρχουν περίπου 20 επιβεβαιωμένοι θαλάσσιοι κρατήρες παγκοσμίως, και κανένας από αυτούς δεν έχει καταγραφεί με λεπτομέρεια που να πλησιάζει αυτό το επίπεδο», δήλωσε ο Nicholson. «Είναι εξαίσιο».

  Δονήσεις και τσουνάμι

  Η σύγκρουση φαίνεται ότι προκάλεσε έντονες δονήσεις που ρευστοποίησαν τα ιζήματα κάτω από τον πυθμένα του ωκεανού προκαλώντας τη δημιουργία ρηγμάτων, διαπίστωσαν οι ερευνητές.

  Προκάλεσε επίσης κατολισθήσεις με ίχνη ζημιών ορατά για χιλιάδες τετραγωνικά μίλια πέρα από το χείλος του κρατήρα και εξαπέλυσε ένα τεράστιο τσουνάμι ύψους άνω των 800 μέτρων που θα διέσχιζε τον Ατλαντικό. Οι λεπτομέρειες δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Nature Communications Earth & Environment.

  Οι ερευνητές δεν μπορούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια πότε ο αστεροειδής έπεσε στη Γη, αλλά η ανακάλυψη του κρατήρα και η κατά προσέγγιση ηλικία του έχουν προκαλέσει εικασίες ότι μπορεί να ανήκε σε ένα σύμπλεγμα συγκρούσεων στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου.

  Ο αστεροειδής που συνδέεται με την εξαφάνιση των δεινοσαύρων ήταν πολύ μεγαλύτερος από τον βράχο που δημιούργησε τον κρατήρα Nadir. Άφησε έναν κρατήρα πλάτους σχεδόν 161 χλμ. στο σημερινό Chicxulub στη χερσόνησο Yucatan στο Μεξικό.

  «Το κοντινότερο σε ένα τέτοιο συμβάν που έχουν δει οι άνθρωποι είναι η έκρηξη της Τουνγκούσκα το 1908, όταν ένας αστεροειδής 50 μέτρων εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης και εξερράγη στον ουρανό πάνω από τη Σιβηρία», δήλωσε ο Nicholson.

  «Τα νέα τρισδιάστατα σεισμικά δεδομένα σε ολόκληρο τον κρατήρα Nadir είναι μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία να δοκιμαστούν οι υποθέσεις για κρατήρες πρόσκρουσης, να αναπτυχθούν νέα μοντέλα σχηματισμού κρατήρων στο θαλάσσιο περιβάλλον και να κατανοηθούν οι συνέπειες ενός τέτοιου γεγονότος», κατέληξε ο ίδιος.

  Πηγή: In.gr
• Πώς μια πυρηνική έκρηξη θα μπορούσε στην πραγματικότητα να σώσει τη Γη από σύγκρουση με αστεροειδή
  σε Κόσμος
  

  Τόσο οι επιστήμονες, όσο και το Χόλιγουντ (κλασικό παράδειγμα η ταινία «Αρμαγεδδών») θεωρούν εδώ και καιρό τις πυρηνικές βόμβες ως μια πολλά υποσχόμενη μορφή άμυνας σε περίπτωση που ένας τεράστιος αστεροειδής εμφανιστεί απροειδοποίητα σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη.

  Τώρα, ερευνητές στις ΗΠΑ πέρασαν από τη θεωρία στην πράξη, επιδεικνύοντας πώς μια τέτοια έκρηξη θα μπορούσε να σώσει τον κόσμο.

  Όπως αναφέρει ο Guardian, οι φυσικοί των κυβερνητικών εργαστηρίων Sandia National Laboratories, των οποίων η κύρια αποστολή είναι να διασφαλίζουν την ασφάλεια και την προστασία του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, κατέγραψαν με λεπτομέρεια νανοδευτερολέπτου πώς ένας τεράστιος παλμός ακτινοβολίας που εξαπολύεται από μια πυρηνική έκρηξη θα μπορούσε να εξαϋλώσει την μία πλευρά ενός κοντινού αστεροειδούς.

  Η έκρηξη θερμαίνει την επιφάνεια του αστεροειδούς σε δεκάδες χιλιάδες βαθμούς, δημιουργώντας μια ταχέως διαστελλόμενη μπάλα αερίου ικανή να σπρώξει τον αστεροειδή εκτός πορείας. Αν οι υπολογισμοί γίνουν σωστά, το σπρώξιμο αυτό θα μπορέσει να αναστείλει την Ημέρα της Κρίσης για τον πλανήτη μας.

  «Το διαλυμένο υλικό εκτοξεύεται από τη μία πλευρά, ωθώντας τον αστεροειδή προς την αντίθετη κατεύθυνση», δήλωσε ο Δρ. Νέιθαν Μουρ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Είναι σαν ο αστεροειδής να αποκτά δικό του πύραυλο».

  Οι καταστροφικές συγκρούσεις αστεροειδών είναι σπάνιες στην ιστορία της Γης, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε ήσυχοι όταν ξέρουμε τι συνέβη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Και μπορεί ο αστεροειδής που έβαλε τέλος στη βασιλεία των δεινοσαύρων να είχε διάμετρο περίπου 10 χιλιομέτρων, αλλά και πολύ μικρότεροι διαστημικοί βράχοι εξακολουθούν να είναι επικίνδυνοι. Ο μετεωρίτης διαμέτρου 18 μέτρων που εξερράγη πάνω από τη ρωσική πόλη Τσελιάμπινσκ το 2013 τραυμάτισε περισσότερους από 1.200 ανθρώπους.

  Κινητική σύγκρουση ή πυρηνικά;

  Για το λόγο αυτό, διερευνώνται στρατηγικές θωράκισης της Γης από τεράστιες συγκρούσεις. Το 2022, το σκάφος DART της NASA προσέκρουσε σκόπιμα στον αστεροειδή Δίμορφο, τον δορυφόρο ενός μεγαλύτερου αστεροειδούς που ονομάζεται Δίδυμος. Η αποστολή απέδειξε ότι μια κινητική σύγκρουση θα μπορούσε να προστατεύσει τη Γη, αλλά η ώθηση θα έπρεπε να δοθεί χρόνια πριν από την επικείμενη σύγκρουση για να έχει αποτέλεσμα.

  Η πυρηνική επιλογή είναι για μεγαλύτερους αστεροειδείς, ιδιαίτερα όταν ο χρόνος πιέζει. Δεν περιλαμβάνει την κατάρριψη αστεροειδών, ούτε τη μέθοδο του Μπρους Γουίλις στην ταινία «Αρμαγεδδών», που ρίχνει μια βόμβα σε μια τρύπα γεώτρησης πάνω στον αστεροειδή. Πιο αποτελεσματική είναι μια έκρηξη από απόσταση, η οποία διαλύει ένα μέρος της επιφάνειας του αστεροειδούς και αφήνει την υπόλοιπη δουλειά στον τρίτο νόμο του Νεύτωνα για την κίνηση.

  Πώς έγινε το πείραμα

  Για να δοκιμάσουν την ιδέα, ο Μουρ και οι συνάδελφοί του σχεδίασαν ένα πείραμα που εξέθεσε κομμάτια εικονικού αστεροειδούς σε έντονους παλμούς ακτίνων Χ, παρόμοιους με αυτούς που εκλύονται σε πυρηνικές εκρήξεις. Στα 20 μικροδευτερόλεπτα που διήρκεσε το πείραμα, ο παλμός πρώτα εξαφάνισε τα στηρίγματα που συγκρατούν το υλικό στη θέση του και στη συνέχεια εξαΰλωσε γρήγορα την επιφάνεια του στόχου, δημιουργώντας ένα διογκούμενο αέριο που τον έστειλε σε πτήση.

  Γράφοντας στο περιοδικό Nature Physics, οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα κομμάτια του εικονικού αστεροειδούς εκτοξεύτηκαν σε ταχύτητα σχεδόν 200 χιλιομέτρων την ώρα.

  Η στρατηγική αυτή θα πρέπει να λειτουργεί για αστεροειδείς πλάτους έως και 4 χιλιομέτρων, λένε οι επιστήμονες, ενώ «εάν υπάρχει αρκετός χρόνος προειδοποίησης, μπορεί κανείς σίγουρα να εκτρέψει ακόμα μεγαλύτερους αστεροειδείς», δήλωσε ο Μουρ.

  Ο καθηγητής Γκάρεθ Κόλινς, πλανητικός επιστήμονας στο Imperial College του Λονδίνου, χαρακτήρισε τα πειράματα του Μουρ «θεαματικά». «Εξακολουθώ να προτιμώ έντονα τις μη πυρηνικές επιλογές, ιδιαίτερα τους μονές ή πολλαπλές κινητικές συγκρούσεις, καθώς γνωρίζουμε ότι είναι τεχνολογικά εφικτές», δήλωσε. «Αλλά για έναν πολύ μεγάλο αστεροειδή ή για έναν σύντομο χρόνο προειδοποίησης, αυτού του είδους η προσέγγιση μπορεί να είναι η μόνη μας επιλογή».

  Πηγή: Cnn.gr

• Η Γη για δύο μήνες θα αποκτήσει δεύτερο «φεγγάρι»
  σε Περιβάλλον
  

  Το δεύτερο «φεγγάρι» θα μπει σε τροχιά μέσα στο Φθινόπωρο.

  Για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, η Γη εκτός από τη Σελήνη θα έχει και ένα δεύτερο… μικρότερο φεγγάρι.

  Το δεύτερο «φεγγάρι» θα μπει σε τροχιά μέσα στο Φθινόπωρο.

  Η αιτία είναι ένας αστεροειδής, μήκους όσο ένα αστικό λεωφορείο, ο οποίος θα «αιχμαλωτιστεί« από τη βαρυτική έλξη της Γης και θα μπει σε τροχιά για περίπου δύο μήνες, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα.

  Από τις 29 Σεπτεμβρίου έως και τις 25 Νοεμβρίου θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη, πριν επιστέψει στη ζώνη των αστεροειδών που περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο.

  «Ανήκει στη ζώνη Arjuna, μια δευτερεύουσα ζώνη αστεροειδών που αποτελείται από διαστημικούς βράχους που ακολουθούν τροχιές πολύ παρόμοιες με αυτή της Γης», δήλωσε στο Space.com ο Carlos de la Fuente Marcos, καθηγητής στο Universidad Complutense de Madrid και επικεφαλής της έρευνας.

  Εξήγησε, επίσης, ότι ορισμένοι από τους αστεροειδείς της ζώνης Arjuna μπορούν να πλησιάσουν σχετικά κοντά στη Γη, σε απόσταση περίπου 4,5 εκατ. χιλιομέτρων (2,8 εκατ. μίλια).

  Εάν επίσης κινούνται σχετικά αργά για αστεροειδείς - με ταχύτητες περίπου 2.200 μίλια/ώρα (3.540 χιλιόμετρα/ώρα) - τότε η πορεία τους επηρεάζεται από τη βαρύτητα της Γης πιο έντονα από ό,τι συνήθως.

  «Υπό αυτές τις συνθήκες... το αντικείμενο μπορεί να γίνει προσωρινά φεγγάρι της Γης», είπε. Πρόσθεσε επίσης ότι δεν θα ακολουθήσει πλήρη τροχιά γύρω από τη Γη.

  Το αντικείμενο θα είναι «πολύ μικρό για τα τυπικά ερασιτεχνικά τηλεσκόπια και κιάλια», πρόσθεσε ο Marcos. «Ωστόσο, είναι μέσα στο εύρος φωτεινότητας των τυπικών τηλεσκοπίων που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες αστρονόμοι».

  Οι επιστήμονες πρόσθεσαν ότι πιστεύουν ότι ο αστεροειδής - μίνι φεγγάρι θα επιστρέψει και πάλι στην τροχιά της Γης το 2055.

  Πηγή: iEidiseis.gr
• Η NASA εξέδωσε προειδοποίηση για αστεροειδή σε μέγεθος σταδίου που θα πλησιάσει τη Γη - Υπάρχει κίνδυνος για τον πλανήτη;
  σε Τεχνολογία
  

  Προειδοποίηση εξέδωσε η NASA για αστεροειδή στο μέγεθος σταδίου που θα περάσει πολύ κοντά από τη Γη.

  Ο αστεροειδής ON έχει διάμετρο 290 μέτρα και θα βρεθεί την Τετάρτη (18/09) σε απόσταση 1 εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη, σύμφωνα με το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας. Ο ίδιος αστεροειδής είχε περάσει ξανά από τη Γη το 2013 και θα επιστρέψει το 2035.

  Ο ON δεν αποτελεί κίνδυνο για τη Γη στην τρέχουσα τροχιά του, ωστόσο ακόμη και μια μικρή απόκλιση θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στον πλανήτη μας.

  Earth is about to gain a temporary mini-moon—asteroid 2024 PT5. Discovered on August 7, 2024, this asteroid is roughly 10 meters (33 feet) in diameter and will be captured by Earth's gravity from September 29 to November 25, 2024.
  
  During this time, the asteroid will loop around… pic.twitter.com/xDZERy3CsS

  — Erika  (@ExploreCosmos_) September 13, 2024

  Αν και είναι κατά 99% μεγαλύτερος από οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο έχει πλησιάσει τη Γη, δεν θα γίνει ορατός με γυμνό μάτι. Την ίδια μέρα θα γίνει ορατή η πανσέληνος του Σεπτεμβρίου, ενώ θα σημειωθεί και μία μερική έκλειψη σελήνης.

  Πηγή: Ethnos.gr
• Η Γη θα αποκτήσει για λίγο ένα δεύτερο φεγγάρι
  σε Κόσμος
  

  Μικρός αστεροειδής που καταφθάνει στα τέλη του μήνα θα κάνει παρέα στον πλανήτη για περίπου δύο μήνες.

  Από τις αρχές Σεπτεμβρίου και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, η Γη θα έχει δύο φυσικούς δορυφόρους. Μην περιμένετε όμως καμιά θεαματική επιπλέον Πανσέληνο.

  Το «μίνι φεγγάρι», όπως αποκαλούν οι αστρονόμοι αυτού του είδους τα σώματα, είναι στην πραγματικότητα ένας μικρός αστεροειδής που πρόκειται να αιχμαλωτιστεί προσωρινά από την βαρύτητα του πλανήτη.

  Ο διαστημικός βράχος 2024 PT5, διαμέτρου περίπου 10 μέτρων, ανακαλύφθηκε μόλις στις 7 Αυγούστου από το τηλεσκόπιο ATLAS στη Χαβάη που επαγρυπνεί για εισερχόμενα διαστημικά αντικείμενα.

  Ο αστεροειδής θα συμπληρώσει μια φορά από τη Γη το διάστημα 29 Σεπτεμβρίου – 25 Νοεμβρίου πριν χαθεί και πάλι στο Διάστημα, υπολογίζουν ερευνητές του Πανεπιστημίου Κομπλουτένσε της Μαδρίτης σε μελέτη που δημοσιεύεται στο Research Notes of the American Astronomical Society.

  Ακόμα και με τις καλύτερες συνθήκες παρατήρησης, το αντικείμενο μετά βίας θα είναι ορατό με ένα καλό ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο, αναφέρει το EarthSky.

  Η πορεία που θα ακολουθήσει το σώμα παρουσιάζεται σε προσομοίωση που ανάρτησε ο ερασιτέχνης αστρονόμος Τόνι Νταν.

  Newly-discovered #asteroid 2024 PT5 is about to undergo a "mini-moon event" when its geocentric energy becomes negative from September 29 - November 25.https://t.co/sAo1qSRu3J pic.twitter.com/pVYAmSbkCF

  — Tony Dunn (@tony873004) September 10, 2024

  «Μίνι φεγγάρια» έχουν συντροφεύσει τη Γη και στο παρελθόν, όπως το 2006, όταν ένας αστεροειδής παρέμεινε σε τροχιά για έναν χρόνο. Ένας άλλος περιφερόταν γύρω από τη Γη για χρόνια πριν αποχωρήσει τον Μάιο του 2000.

  Τέτοιου είδους «μίνι φεγγάρια» θεωρούνται μάλιστα ιδανικοί προορισμοί για τα μελλοντικά διαστημικά ορυχεία.

  Σύμφωνα με τη μελέτη, ο 2024 PT5 είναι πιθανό να ανήκει στην ζώνη αστεροειδών του Αρτζούνα, διαστημικοί βράχοι που κινούνται περίπου στην ίδια τροχιά με τη Γη γύρω από τον Ήλιο και ενίοτε πλησιάζουν τον πλανήτη.

  Οι ερευνητές είναι εξάλλου βέβαιοι ότι δεν πρόκειται για διαστημικό σκουπίδι που αναγνωρίστηκε εσφαλμένα, όπως για παράδειγμα συνέβη παλαιότερα με το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Gaia, το οποίο κάποιοι πέρασαν για αστεροειδή. Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς καθαρά από τη Γη αντικείμενα τόσο μικρών διαστάσεων.

  Ο 2024 PT5 είναι λίγο μικρότερος από το μετέωρο του Τσελιαμπίνσκ, έναν αστεροειδή των 18 μέτρων που εξερράγη πάνω από τη Ρωσία το 2013 και προκάλεσε ωστικό κύμα που τραυμάτισε εκατοντάδες άτομα.

  Πολύ πιο επικίνδυνα θα ήταν αντικείμενα διαμέτρου άνω των 100 μέτρων, τα οποία θα μπορούσαν να καταστρέψουν ολόκληρες πόλεις σε περίπτωση πρόσκρουσης. Μέχρι σήμερα η NASA έχει εντοπίσει περίπου 11.000 τέτοιους αστεροειδείς που πλησιάζουν τη Γη, όμως ο πραγματικός αριθμός τους εκτιμάται γύρω στους 25.000.

  Πηγή: Ιn.gr

• Οι Διμορφίδες θα είναι η πρώτη βροχή διαττόντων που δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο
  σε Κόσμος
  

  Τα βραχώδη συντρίμμια που εκτοξεύτηκαν από τον μικροσκοπικό αστεροειδή Δίμορφο όταν το διαστημικό σκάφος DART της NASA έπεσε σκόπιμα πάνω του το 2022, θα μπορούσαν να αποτελέσουν την πρώτη βροχή διαττόντων που δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο, γνωστή ως Διμορφίδες, σύμφωνα με νέα μελέτη.

  Η διαστημική υπηρεσία σχεδίασε την αποστολή DART (Double Asteroid Redirection Test), προκειμένου να πραγματοποιήσει μια πλήρους κλίμακας αξιολόγηση της τεχνολογίας εκτροπής αστεροειδών για λογαριασμό της πλανητικής άμυνας. Η NASA ήθελε να δει αν η πρόσκρουση ενός διαστημικού σκάφους σε έναν αστεροειδή με ταχύτητα 6,1 χιλιόμετρων ανά δευτερόλεπτο θα ήταν αρκετή για να αλλάξει την κίνηση του ουράνιου αντικειμένου στο διάστημα.

  Ούτε ο Δίμορφος ούτε ο μεγάλος διαστημικός βράχος γύρω από τον οποίο περιστρέφεται, γνωστός ως Δίδυμος, αποτελούν κίνδυνο για τη Γη. Παρόλα αυτά, το σύστημα των διπλών αστεροειδών ήταν ένας τέλειος στόχος για να δοκιμαστεί η τεχνολογία εκτροπής, επειδή το μέγεθος του Δίμορφου είναι συγκρίσιμο με αστεροειδείς που θα μπορούσαν να απειλήσουν τον πλανήτη μας.

  Τα επακόλουθα της σύγκρουσης

  Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν επίγεια τηλεσκόπια για να παρακολουθήσουν τα επακόλουθα της σύγκρουσης για σχεδόν δύο χρόνια και διαπίστωσαν ότι το διαστημικό σκάφος DART άλλαξε όντως με επιτυχία τον τρόπο με τον οποίο κινείται ο Δίμορφος, μετατοπίζοντας την περίοδο περιφοράς του αστεροειδούς – τον χρόνο που χρειάζεται για να κάνει μια απλή περιστροφή γύρω από τον Δίδυμο – κατά περίπου 32 έως 33 λεπτά. Δείτε τη σύγκρουση όπως την κατέγραψε το DART στο παρακάτω βίντεο:

  Αλλά οι επιστήμονες εκτιμούν επίσης ότι η σκόπιμη σύγκρουση δημιούργησε σχεδόν 1 εκατομμύριο κιλά βράχων και σκόνης. Το πού ακριβώς στο διάστημα θα καταλήξει όλο αυτό το υλικό παρέμεινε ένα ανοιχτό ερώτημα.

  Τώρα, η νέα έρευνα υποδηλώνει ότι θραύσματα του Δίμορφου θα φτάσουν στην περιοχή της Γης και του Άρη μέσα σε μία έως τρεις δεκαετίες, με την πιθανότητα κάποια συντρίμμια να φτάσουν στον κόκκινο πλανήτη μέσα σε επτά χρόνια. Μικρά συντρίμμια θα μπορούσαν επίσης να φτάσουν στην ατμόσφαιρα της Γης μέσα στα επόμενα 10 χρόνια. Η σχετική μελέτη θα δημοσιευτεί στο περιοδικό Planetary Science Journal.

  «Για τα επόμενα 100 χρόνια τουλάχιστον»

  «Αυτό το υλικό θα μπορούσε να παράγει ορατά μετέωρα (κοινώς αποκαλούμενα πεφταστέρια) καθώς διεισδύουν στην ατμόσφαιρα του Άρη», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Eloy Peña Asensio, μεταδιδακτορικός ερευνητής της ομάδας έρευνας και τεχνολογίας για την αστροδυναμική του βαθέος διαστήματος στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου της Ιταλίας.

  «Μόλις τα πρώτα σωματίδια φτάσουν στον Άρη ή στη Γη, θα μπορούσαν να συνεχίσουν να φτάνουν κατά διαστήματα και περιοδικά για τουλάχιστον τα επόμενα 100 χρόνια, που είναι η διάρκεια των υπολογισμών μας».

  Τα συντρίμμια είναι μικρά, από σωματίδια τύπου κόκκων άμμου μέχρι θραύσματα που έχουν μέγεθος παρόμοιο με αυτό των smartphones, οπότε κανένα από αυτά δεν αποτελεί κίνδυνο για τη Γη, δήλωσε ο Peña Asensio.

  «Θα διαλυθούν στην ανώτερη ατμόσφαιρα από την τριβή με τον αέρα», είπε. «Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα το υλικό του Δίμορφου να φτάσει στην επιφάνεια της Γης».

  Η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα ταχύτερα κινούμενα σωματίδια θα μπορούσαν να φτάσουν στη Γη σε λιγότερο από 10 χρόνια. Οι Διμορφίδες θα είναι μια μικρή, αχνή βροχή διαττόντων, ωστόσο εύκολα αναγνωρίσιμη στη Γη, καθώς δεν θα συμπίπτει με καμία γνωστή βροχή μετεωριτών.

  «Αυτά τα μετέωρα θα είναι αργά κινούμενα, με την μέγιστη δραστηριότητα να αναμένεται τον Μάιο, θα είναι κυρίως ορατά από το νότιο ημισφαίριο, και θα φαίνεται να προέρχονται από κοντά στον αστερισμό του Ινδού».

  Με πληροφορίες από: NASA spacecraft collision may have created a meteor shower that will last for 100 years by Ashley Strickland, CNN

  Πηγή: Cnn.gr
• Από πού ήρθε ο αστεροειδής που εξόντωσε τους δεινόσαυρους
  σε Τεχνολογία
  

  Ισότοπα που ανιχνεύονται στη σκόνη της πρόσκρουσης αποκαλύπτουν νέες πληροφορίες για τον δράστη του κοσμικού εγκλήματος.

  Το χρονικό του εγκλήματος φαίνεται ότι πηγαίνει πίσω μέχρι την εποχή που γεννήθηκε η Γη και ο Ήλιος: όπως προκύπτει από νέα εξέταση των πειστηρίων, ο αστεροειδής που χτύπησε τον πλανήτη και εξαφάνισε τους δεινοσαύρους πριν 66 εκατ. χρόνια γεννήθηκε κάπου πέρα από τη γειτονιά του Δία, όταν ακόμα σχηματιζόταν το Ηλιακό Σύστημα.

  Μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science εξετάζει υλικό που εκτινάχθηκε από τον κρατήρα του Τσιξουλούμπ στο Μεξικό, το σημείο μηδέν της καταστροφής, μια μισοθαμμένη σήμερα τρύπα διαμέτρου 180 χιλιομέτρων και βάθους 20.

  Το αντικείμενο, διαμέτρου 10-15 χιλιομέτρων, σήκωσε αρκετή σκόνη για να σκοτεινιάσει τον ουρανό για χρόνια και να σκοτώσει τα δύο τρίτα των ζωντανών οργανισμών στη Γη, συμπεριλαμβανομένων όλων των δεινοσαύρων εκτός από αυτούς που ήδη μετεξελίσσονταν σε πτηνά.

  Η ισοτοπική ανάλυση διαψεύδει την εναλλακτική θεωρία πως δεν επρόκειτο για αστεροειδή αλλά για κομήτη

  Η σκόνη που τελικά έπεσε διατηρείται μέχρι σήμερα σε ένα λεπτό στρώμα ιζημάτων σε όλο τον κόσμο, γνωστό ως «όριο Κρητιδικής-Παλαιογενούς», από τα ονόματα των δύο γεωλογικών περιόδων που χωρίζει.

  Ρουβίδιο

  Η τελευταία ανάλυση εξετάζει δείγματα αυτού του στρώματος από διάφορες χώρες και ανιχνεύει ρουβίδιο, ένα χημικό στοιχείο που σπανίζει στη Γη και δίνει την «υπογραφή» της πρόσκρουσης αστεροειδούς. Η δε αναλογία των ισοτόπων ρουβιδίου (ατόμων ρουβιδίου με διαφορετικό αριθμό νετρονίων) οδηγεί στο συμπέρασμα πως το αντικείμενο ανήκε στην ομάδα των «ανθρακούχων χονδριτών» (αστεροειδών C-type), της πιο κοινής κατηγορίας αστεροειδών, οι περιέχουν μεν πετρώματα αλλά χαρακτηρίζονται από μεγάλες ποσότητες άνθρακα και πτητικών ενώσεων.

  Οι αστεροειδείς αυτοί σχηματίστηκαν σε σχετικά μεγάλη απόσταση από τον Ήλιο, εκεί όπου η ακτινοβολία του δεν ήταν αρκετά ισχυρή για να λιώσει και να εξατμίσει αυτές τις ενώσεις -σε αντίθεση με τους «πετρώδεις αστεροειδείς» (S-type), οι οποίοι σχηματίστηκαν πιο κοντά στον Ήλιο, αποτελούνται μόνο από πετρώματα και έχουν διαφορετική αναλογία ισοτόπων ρουβιδίου.

  Η ισοτοπική ανάλυση, λένε οι ερευνητές, δείχνει πού σχηματίστηκε το αντικείμενο και επιπλέον διαψεύδει την εναλλακτική θεωρία πως δεν επρόκειτο για αστεροειδή αλλά για κομήτη (που θα αποτελούνται κυρίως από πάγους).

  Το πιθανότερο, εκτιμά η μελέτη, είναι ότι ο μακρινός αστεροειδής αργότερα μετακινήθηκε μαζί με άλλους ανθρακούχους χονδρίτες πιο κοντά στον Ήλιο, στην Ζώνη των Αστεροειδών που χωρίζει τις τροχιές του Δία και του Άρη. Παρέμεινε εκεί για καιρό μέχρι που μια τυχαία σύγκρουση τον ώθησε σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη, λένε οι ερευνητές.

  Ήταν η τελευταία κίνηση σε μια παρτίδα κοσμικού μπιλιάρδου που είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, στις εσχατιές του Ήλιακού Συστήματος.

  Και το προφίλ του δράστη ίσως προσφέρει χρήσιμα στοιχεία για την άμυνα της Γης από παρόμοιες διαστημικές απειλές στο μέλλον. Μεταξύ άλλων, ο άνθρακας που περιείχε ο αστεροειδής δημιούργησε ένα μαύρο πέπλο σαν αιθάλη που ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό στο να εμποδίζει το φως του ήλιου και να επιδεινώνει έτσι την καταστροφή.

  Πηγή: In.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Freepik