Από τους πελώριους φυτοφάγους αργεντινόσαυρους μέχρι τους σαρκοφάγους τυραννόσαυρους και τους παράξενους θεριζινόσαυρους με τα μακριά νύχια, οι δεινόσαυροι κυριάρχησαν στον πλανήτη για περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια. Όμως το πού και το πώς εξελίχθηκαν παραμένει μυστήριο μέχρι σήμερα.
Μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Current Biology υποστηρίζει τώρα ότι βρήκε τον τόπο καταγωγής τους, όπως προκύπτει από τις τοποθεσίες των αρχαιότερων απολιθωμάτων, τις εξελικτικές σχέσεις ανάμεσα σε αυτά τα πρώτα είδη και τη γεωγραφία της Γης την Τριαδική Περίοδο, η οποία διήρκεσε από τα 250 μέχρι τα 200 εκατ. χρόνια πριν.
Οι δεινόσαυροι εμφανίστηκαν μετά την διάσπαση της υπερηπείρου της Παγγαίας που συγκέντρωνε κάποτε όλη την ξηρά της Γης. Η υπερήπειρος χωρίστηκε τελικά σε δύο κομμάτια, τη Λαυρασία στον βορρά και την Γκοντβάνα στο νότο.
«Η μελέτη μας υποδεικνύει ότι οι δεινόσαυροι είναι πιθανό να εμφανίστηκαν στα χαμηλά γεωγραφικά πλάτη της Γκοντβάνα κοντά στον ισημερινό, την περιοχή που σήμερα περιλαμβάνει τη Νότιο Αμερική και τη βόρεια Αφρική» δήλωσε ο Τζόελ Χιθ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, πρώτος συγγραφέας της μελέτης.
Τα αρχαιότερα απολιθώματα δεινοσαύρων χρονολογούνται γύρω στα 230 εκατομμύρια χρόνια πριν, ωστόσο οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι πρώτοι εκπρόσωποι της ομάδας εμφανίστηκαν πολύ νωρίτερα.
Τα χαρακτηριστικά των αρχαιότερων γνωστών ειδών «εξελίχθηκαν σταδιακά στην πορεία εκατομμυρίων ετών από πιο πρωτόγονα ερπετά. Παρόλα αυτά, δεν έχουμε βρει ακόμα τα μεταβατικά απολιθώματα που θα έδειχναν πώς συνέβησαν αυτές οι αλλαγές, κάτι που σημαίνει ότι ένα μέρος της εξελικτικής ιστορίας τους παραμένει μυστηριώδες» είπε ο Χιθ.
Η ομάδα του εκτιμά ότι οι δεινόσαυροι εμφανίστηκαν πριν από περίπου 245 εκατ. χρόνια, όταν η συγκεκριμένη περιοχή στον ισημερινό ήταν εξαιρετικά θερμή και ξηρή.
«Πιθανότατα περιλάμβανε ερήμους, οικοτόπους σαν σαβάνες και πιθανώς δασώδεις περιοχές επιρρεπείς σε εποχικές πυρκαγιές. Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι οι δεινόσαυροι απουσίαζαν από αυτά τα αφιλόξενα περιβάλλοντα» επισήμανε ο Χιθ.
Απολιθώματα δεν έχουν βρεθεί σε αυτή την περιοχή, είτε επειδή οι παλαιοντολόγοι δεν έχουν ψάξει αρκετά είτε επειδή οι συνθήκες δεν ήταν κατάλληλες για τη διατήρηση οστών. Οι περιοχές του Αμαζονίου και της Σαχάρας είναι εξάλλου δύσκολο να εξερευνηθούν.
Οι δεινόσαυροι εξελίχθηκαν από πιο πρωτόγονα ερπετά στον απόηχο του μεγαλύτερου κύματος μαζικής εξαφάνισης ειδών που έχει ζήσει ο πλανήτης, την εξαφάνιση της Πέρμιας Περιόδου πριν από περίπου 252 εκατ. χρόνια.
Αρχικά ζούσαν στη σκιά άλλων ζώων, όπως χερσαίους και ημι-υδρόβιους κροκοδείλους και προγόνους των θηλαστικών σε μέγεθος ελέφαντα.
«Οι δεινόσαυροι ήταν αρχικά μικροί και έπαιζαν μικρό ρόλο στα οικοσυστήματά τους την Τριαδική Περίοδο» ανέφερε ο Χιθ.
«Ζούσαν στη σκιά των μεγαλύτερων, κυρίαρχων ζώων. Διέθεταν όμως κάποια πλεονεκτήματα, όπως το ότι ήταν γρήγοροι, ευκίνητοι και προσαρμόσιμοι σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Μετά, περίπου πριν από 201 εκατ. χρόνια, ένα μεγάλο κύμα εξαφάνισης εξόντωσε πολλούς από τους ανταγωνιστές τους, επιτρέποντας στους δεινοσαύρους να πάρουν τη θέση των κυρίαρχων χερσαίων σπονδυλόζωων».
Πηγή: In.gr
