Η συντηρητική παράταξη χαρακτηρίζεται από κυνικότητα, είτε πρόκειται για την Νέα Δημοκρατία του κ. Καραμανλή ή για τη Νέα Δημοκρατία του κ.Μητσοτάκη.
Τα αποκαλυπτήρια αυτής της κυνικότητας γίνονται αρκετά συχνά, τουλάχιστον σε όσους μπορούν να διαβάσουν ή να ερμηνεύσουν επιλογές ή πρακτικές.
Έγιναν όμως με απόλυτο τρόπο από ένα νυν και έναν πρώην υπουργό της Νέας Δημοκρατίας που ανέδειξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται κάποιοι τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος.
Ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών του κ.Καραμανλή θα μπορούσε να συγγράψει το εγχειρίδιο του ‘’πως να κερδίσεις εκλογές, εξαγοράζοντας συνειδήσεις’’, υπό τις επευφημίες του πρώην, πλέον, υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης του κ.Μητσοτάκη.
Αυτό που πονάει πιο πολύ είναι ότι το πεδίο που επέλεξαν και χρησιμοποίησαν ως παράδειγμα για αυτή την ‘’εποποιία’’ ( δικός τους ο χαρακτηρισμός), ήταν η πολύπαθη Ηλεία.
Η Ηλεία των πυρκαγιών του 2017, των 49 νεκρών, της μητέρας που κάηκε αγκαλιά με τα 4 παιδιά της και της τεράστιας περιβαλλοντικής και οικολογικής καταστροφής.
Όλοι αυτοί ήταν οι λόγοι του αλαζονικού καγχασμού του κ. Λιβανού και της νοσταλγικής αποστροφής κομματικού στελέχους για ‘’αξέχαστα χρόνια’’ της διακυβέρνησης Κραμανλή που ακούγεται στη νεοδημοκρατική ομήγυρη που έλαβε χώρα στη Λακωνική γη.
Στο εγχειρίδιο των κυβερνήσεων της δεξιάς δεν έχουν σημασία έννοιες όπως η ανάληψη ευθύνης ή η αυστηρή αξιολόγηση των κρατικών δομών και μηχανισμών, ώστε να μη γινόμαστε μάρτυρες επαναλαμβανόμενων φυσικών καταστροφών.
Σε αυτό το εγχειρίδιο διδάσκεται η τεχνογνωσία του πως να μοιράζεις 3χίλιαρα σε δικαίους και αδίκους, με ένα και μόνο σκοπό: να κλείσεις στόματα, να αλλάξεις την ατζέντα, να κερδίσεις τις εκλογές.
Τι σημασία έχει αν έχουν χαθεί χιλιάδες στρέμματα δάσους, αν έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές, αν κάποιοι έχουν χάσει τη φυτική τους παραγωγή, το σπίτι τους και τη γη κάτω από τα πόδια τους.
Το ζήτημα είναι να κερδίσουν κάποιοι τις εκλογές, να κερδίσουν δύο ή τρία ακόμα χρόνια στην εξουσία. Γιατί όποιος μετέρχεται τέτοια μέσα, έχει ημερομηνία λήξης, και αυτή είναι μία ακόμα αλήθεια.
Ο κυνισμός και η ψηφοθηρία στις στάχτες και στο χιόνι είναι το κύριο χαρακτηριστικό της Νέας Δημοκρατίας. Κύριο και διαχρονικό χαρακτηριστικό αφού και στην τελευταία κακοκαιρία σε αυτή τη μέθοδο κατέφυγαν για να ρίξουν αλλού τις ευθύνες και να αλλάξουν την ατζέντα.
Απλά τα 3χίλιαρα έγιναν 2χίλιαρα και χιλιάρικα.
Αυτή η νοοτροπία και αντίληψη δείχνουν μια ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κράτος και την εξουσία.
Κάπως έτσι, με τα 3χίλιαρα και τα 2χίλαρα πέφτει η τιμή του πολιτικού συστήματος τόσο χαμηλά, που δεν φτάνει ανθρώπου μάτι. Και μαζί, χάνεται και η εμπιστοσύνη των πολιτών.
Ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι αποπέμποντας τον κ.Λιβανό από τη θέση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης ‘’καθάρισε’’ και με αυτό τον τρόπο αποκατέστησε το ηγετικό του προφίλ.
Θα ήταν μια ειλικρινής κίνηση αν δεν είχαν δοθεί ανάλογα δείγματα γραφής και από τη σημερινή κυβέρνηση και μάλιστα πολύ πρόσφατα, δείγματα που είναι στον αντίποδα αυτού που θέλει η κυβέρνηση να εμφανίσει ως ‘’αξιακό κώδικα’’.
Αν εννοεί και αν τηρήσει αυτόν τον αξιακό κώδικα, χωρίς εισαγωγικά, ο κ.πρωθυπουργός θα έπρεπε να είχε αποπέμψει τουλάχιστον μία ακόμα πεντάδα από υπουργούς του, οι οποίοι συμμετείχαν στις συσκέψεις προετοιμασίας για την αντιμετώπιση του χιονιά, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Φαίνεται, όμως, ότι η κίνηση αποπομπής του κ.Λιβανού ήταν μία ακόμα κίνηση με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες εκλογές.
Με το βλέμμα στραμμένο σε ένα δέντρο που καίγεται και μαζί με αυτό καίγεται και ολόκληρο το δάσος που είναι η Ελλάδα.
Και το δάσος θα καίγεται πάντα όσο δεν αποδίδονται ευθύνες, όσο δεν αναλαμβάνουν κάποιοι τις δικές τους ευθύνες. Όταν ενθαρρύνουν και υποδαυλίζουν τα πιο ταπεινά ένστικτα των πολιτών και εκμεταλλεύονται τις ανάγκες και τα προβλήματα τους με χυδαίο τρόπο.
Και πάντα, χωρίς να δίνουν λύση στα προβλήματα.
Αρκεί, να κερδίσουν τις εκλογές.
