Ένας από τους σπουδαιότερους ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου και ιδρυτής του «Ανοιχτού θεάτρου»
Πέθανε σε ηλικία 80 ετών ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Γιώργος Μιχαηλίδης, ένας από τους σπουδαιότερους ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο Γιώργος Μιχαηλίδης απεβίωσε την Κυριακή το βράδυ σε νοσοκομείο της Αθήνας καθώς νοσηλευόταν με λοίμωξη του αναπνευστικού.
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης υπήρξε ένας σκηνοθέτης με πλούσια παρουσία και προσφορά στο ελληνικό θέατρο και ιδρυτής του «Ανοιχτού θεάτρου».
Το ιδιαίτερο στίγμα του είναι εμφανές ήδη από το ξεκίνημά του, το 1965, και τη δημιουργία του Θεάτρου της Νέας Ιωνίας. Το θέατρο αυτό, το πρώτο λαϊκό περιφερειακό θέατρο στην Ελλάδα, λειτούργησε μόνο για δύο χρόνια, αλλά κατάφερε να δώσει ένα εμφανές στίγμα με τις ιδιαίτερες παραστάσεις του, που αγαπήθηκαν από μια ολόκληρη γενιά, αναφέρει το Υπουργείο Πολιτισμού.
Το θέατρο της Νέας Ιωνίας έγινε κτήμα της ζωής στη γειτονιά, σπάζοντας στεγανά και φέρνοντας με ουσιαστικό τρόπο τον κόσμο σε άμεση επαφή με τη θεατρική τέχνη. Το 1972, μέσα στη δικτατορία, ο Μιχαηλίδης θα δημιουργήσει το Ανοιχτό Θέατρο και παράλληλα εκδίδει το περιοδικό «Ανοιχτό Θέατρο», μηνιαία επιθεώρηση πολιτικού θεάτρου.
Ο μεγάλος αριθμός παραστάσεων που θα ακολoυθήσουν, η ιδιαίτερη σκηνοθετική του προσέγγιση σε κλασικά και σύγχρονα έργα, μαζί με την προσφορά του στη θεατρική διδασκαλία και τη συγγραφή, περιγράφουν την πολύπλευρη προσφορά του στον σύγχρονο νεοελληνικό θέατρο.
«Ο Γιώργος Μιχαηλίδης, ένας διανοούμενος, αγωνιστής προσηλωμένος στο ιδανικό της Δημοκρατίας, ιδρυτής του Ανοιχτού Θεάτρου και του θεάτρου της Νέας Ιωνίας, σημάδεψε με την προσφορά του τον μεταδικτατορικό μας πολιτισμό. Συλλυπητήρια στους οικείους του» ανέφερε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε ανάρτησή του στο twitter.
Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του με την ανακοίνωση που εξέδωσε.
Το βιογραφικό του Γιώργου Μιχαηλίδη
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης γεννήθηκε στη Ν. Ιωνία Αττικής το 1938 και παρόλο που ξεκίνησε σπουδές αρχιτεκτονικής, τις διέκοψε για να σπουδάσει υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το 1965, δημιούργησε το Θέατρο Νέας Ιωνίας, στην ομώνυμη συνοικία της Αθήνας, το πρώτο λαϊκό περιφερειακό θέατρο στην Ελλάδα. Λειτούργησε μόνο για δυο χρόνια. Στο θέατρο Νέας Ιωνίας ανέβασε τα έργα: Μπόρχερτ «Έξω από την πόρτα», Ευριπίδη «Ορέστης», Καμπανέλη «Η αυλή των θαυμάτων», Μάτεσι «Η τελετή», Γκούφα «Η επιστροφή του ευεργέτη», Ανδρεόπουλου «Ο κομιστής ειδήσεων». Το 1972, μέσα στη δικτατορία, δημιουργεί το πρώτο Ανοιχτό Θέατρο στην Κυψέλη, και παράλληλα εκδίδει το περιοδικό «Ανοιχτό Θέατρο», μια μηνιαία επιθεώρηση πολιτικού θεάτρου. Ανέβασε τα έργα : Μπύχνερ «Βόυτσεκ», Μισέλ «Κυριακάτικος περίπατος», Σκούρτη «Μπερτόλδος», Χόρβαρτ «Ιστορίες από το δάσος της Βίεννης», Γ. Μιχαηλίδη «Η δίκη των έξι» και «Η μάχη της Αθήνας», Ευριπίδη «Τρωαδίτισσες». Το 1975, διακόπτεται η λειτουργία του Ανοιχτού Θεάτρου. Στα εννιά χρόνια που μεσολαβούν, ως τη δημιουργία του δεύτερου Ανοιχτού Θεάτρου, συνεργάζεται με τα κρατικά θέατρα και ανεβάζει με το Εθνικό Θέατρο: Ιονέσκο «Αμεδαίος», Άντον Τσέχωφ « Βυσσινόκηπος», Ευριπίδη «Ηλέκτρα», Σίλλερ «Μαρία Στιούαρτ», Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος», Πλαύτου «Στοιχειωμένο σπίτι». Στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανέβασε τα έργα: Γκόρκι «Εχθροί», Μολιέρου «Σχολείο Γυναικών», Λόπε Ντε Βέγκα «Φουέντε Οβεχούνα», Αισχύλου «Ικέτιδες». Το 1984 αρχίζει η λειτουργία του δεύτερου Ανοιχτού Θεάτρου.
Ανέβασε τα έργα:
Σαίξπηρ «Πολύ κακό για το τίποτα» (1984-85), Καρόν ντε Μπομαρσαί «Κουρέας της Σεβίλλης» και « Γάμοι του Φίγκαρο» (1985-86), Τζον Φορντ «Κρίμα που είναι πόρνη» (1986-87), Σαίξπηρ «Τρικυμία» (1987-88), Άουγκουστ Στρίντμπεργκ «Πελεκάνος» και «Τα δεσμά» (1987-88), Φρανκ Βέντεκιντ «Λούλου» (1988-89), Άντον Τσέχωφ «Τρεις Αδελφές» (1989-90), Αριστοφάνη «Βάτραχοι» (Φεστιβάλ Επιδαύρου 1990), Λεονίντ Αντρέγιεφ «Ανθή» (1990-1991), Γ. Μιχαηλίδη «Η Αθήνα μετά τη βροχή» (1990-91), Σαίξπηρ «Άμλετ» (1991-92), Μορίς Μαίτερλινγκ « Γαλάζιο πουλί» (1991-92), Άρτουρ Σνίτσλερ «Μοναχικός δρόμος» (1992-93), Αισχύλου «Ορέστεια» (1993-94), Σαίξπηρ «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» (1993-94), Α. Γιαλαμά «Το χρήμα» (1994-95), Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία» (1994-95), Αριστοφάνη « Ειρήνη» (1994-95), Φράνκ Βέντεκιντ «Το ξύπνημα της άνοιξης» (1995-96), Χάινερ Μίλλερ «Κουαρτέτο» (1995-96), Άντον Τσέχωφ «Πλατόνωφ» (1996-97), Π. Μάτεσι «Προς Ελευσίνα» (1997-98), Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Μετά την πρόβα» και «Τελευταία κραυγή» (1997-98), Αριστοφάνη «Αχαρνής» (καλοκαίρι 1998), Φρανκ Βέντεκιντ «Λούλου» (1998-99), Ιακ. Καμπανέλη «Στη χώρα Ίψεν» (1998-99), Μπέρτολτ Μρέχτ «Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της» (1999-2000), Ιακ. Καμπανέλη «Βίβα Ασπασία» και «Η τελευταία πράξη» (2000-01), Άντον Τσέχωφ, διασκευή Γ. Μιχαηλίδη «Η κυρία με το σκυλάκι» (2001-02), Αισχύλου «Ορέστεια» (2002-03), Ροζέ Βητράκ «Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία» (2003-04), Άντον Τσέχωφ «Η ζωή είναι ωραία» (Τα μονόπρακτα : «Αίτηση σε γάμο», «Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού» και «Η αρκούδα», (2005), Μάνου Ελευθερίου, Μάρως Δούκα, Μένη Κουμανταρέα, μονόπρακτα με γενικό τίτλο «Μπλε μελαγχολία» (2007), Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», Άντον Τσέχωφ «Ο θείος Βάνιας» και Γιάννη Σολδάτου «Όταν ο Σκαρίμπας κήρυξε τον πόλεμο κατά της Χαλκίδας» (2007-08). Το 2009 στο Θέατρο Μέλι ανέβασε το έργο «Η αμφιβολία» του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ ενώ την ίδια περίοδο σκηνοθετεί και την κωμωδία της Βίλλης Σωτηροπούλου «Κάθε Δευτέρα χωρίζουμε;» (2009) Στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας 2001-2004 έχει σκηνοθετήσει: στο Μέγαρο Μουσικής την όπερα «Λυσιστράτη» του Μίκη Θεοδωράκη και στο Ηρώδειο το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη «Μια κωμωδία». Επίσης σκηνοθέτησε: στην Πειραματική της Λυρικής Σκηνής το «Φάρο» του Π.Μ. Ντέιβις το 2004, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος το «Τέλος καλό, όλα καλά», του Σαίξπηρ το 2005, και το «Ιφιγένεια η εν Ταύροις» του Ευριπίδη (Φεστιβάλ Επιδαύρου) το 2006.
Έχει σκηνοθετήσει στην τηλεόραση, σε δικά του σενάρια, τις σειρές: Συμβολαιογράφος, Λαυρεωτικά, Άθλιοι των Αθηνών, Κάθοδος, Θυσία κ.α. Δίδαξε στη Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Τα βιβλία του:
ΚΕΔΡΟΣ 1980, «Πέτρος Δαρζέντας», μυθιστόρημα, ΥΑΚΙΝΘΟΣ 1980, «Φιλμ Νουάρ», μυθιστόρημα, ΚΑΚΤΟΣ 1987, «Νέοι Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς», μελέτη, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 1987, «Η Πύλη», νουβέλα, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 1991, «Τα Φονικά», μυθιστόρημα, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 1995, «λάμδα», μυθιστόρημα, Τριλογία: Της Μοναξιάς, της Επανάστασης και της Λαγνείας: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 1999, Α΄ τόμος: «Μύηση», μυθιστόρημα, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 2002, Β΄ τόμος: «Λαβύρινθος», μυθιστόρημα, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 2004, Γ΄ τόμος: «Έξοδος», μυθιστόρημα, Εκδόσεις του Αυγούστου 2008, «Ίλιγγος '59», μυθιστόρημα, Εκδόσεις του Αυγούστου 2011, «Άγιοι έρωτες – Τα Μεγάλα Χρόνια», Α΄ τόμος, μυθιστόρημα, Εκδόσεις του Αυγούστου 2013, «Άγιοι έρωτες – Τα Χρόνια της Οργής», Β΄ τόμος, μυθιστόρημα.
Πηγή: Protothema.gr
Copyright © 2011 - 2024 Ηλεία Live!.
