Της Βίκυς Γκουγκουστάμου
Το όνομά της είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Θεατρική Ομάδα Πύργου. Αγαπά την πόλη μας, και τους ανθρώπους της γιατί, όπως η ίδια λέει «Ο Πύργος έχει μια φιλοθεατρική συμπεριφορά». Για την ίδια το θέατρο είναι μια ενιαία υπόθεση που αφορά τους πάντες: ηθοποιούς, συντελεστές μπροστά και πίσω από την σκηνή, και φυσικά το κοινό. Η Ευανθία Στιβανάκη έχει βάλει τη σκηνοθετική της υπογραφή σε 28 παραστάσεις του ΘΟΠ στα 30 χρόνια πορεία του. Φέτος μας συστήνει τον «Επιθεωρητή» του Νικολάι Γκόγκολ, μετατρέποντας την σατυρική υπερβολή του έργου σε…καρναβαλική συνθήκη. Σε λίγες ώρες η αυλαία ανοίγει και όλα είναι έτοιμα στο θέατρο Απόλλων για την πρεμιέρα του έργου.
Η Ευανθία Στιβανάκη είναι μια γυναίκα που πραγματικά ζει για το θέατρο. Χρειάζονται μόνο λίγα λεπτά μαζί της για να καταλάβεις πώς όταν βρίσκεται σε θεατρικό χώρο, και μιλά για τα έργα, τους ηθοποιούς, αναλύει τους συγγραφείς, «φωτίζει» το πρόσωπό της. Μιλά για τα 30 χρόνια του ΘΟΠ και κάνει τον συνομιλητή της να νιώθει «κομμάτι» του θιάσου, ακόμη και αν η μόνη επαφή ή «συνεργασία» που μπορεί να έχει είναι αυτή από τη θέση του θεατή.
«Τα 30 χρόνια είναι ένα πανελλήνιο ρεκόρ! Δεν υπάρχει θίασος της κατηγορίας αυτής, που να ζει και να δημιουργεί αδιαλείπτως επί τρεις δεκαετίας σε μια μικρή πόλη. Δεν υπάρχει πουθενά, ούτε στην Αθήνα» τονίζει η Ευανθία Στιβανάκη. «Αυτό οφείλεται κυρίως στην υποστήριξη του κόσμου. Θεωρώ ότι ο Πύργος έχει μια φιλοθεατρική , φιλοκαλλιτεχνική, συμπεριφορά, ή τουλάχιστον ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων που καταφέρνουν να κρατούν ζωντανή την υπόθεση που λέγεται ΘΟΠ. Από την ομάδα έχουν περάσει άνθρωποι πολύ σημαντικοί για την κοινωνία του Πύργου και για το θέατρο. Άλλοι έχουν «φύγει» γιατί 30 χρόνια είναι πολλές ζωές, άλλοι παραμένουν, άλλοι έρχονται άλλοι είναι εν δυνάμει παρόντες για το μέλλον και νομίζω ότι όλη αυτή η προσπάθεια και η ποιότητα έχει αυτό το αποτέλεσμα. Να κάνει συσπειρώσεις ποιοτικές και να διατηρεί ένα ύφος και ένα πνεύμα θιάσου πολύτιμο».
Ο «πυρήνας» της ομάδας πάντα ξεπερνούσε τον εαυτό του
«Από τα 30 χρόνια της ομάδα, συνεργάζομαι τα 28. Θεωρώ ότι έχω συμβάλλει κι εγώ στη δημιουργία της ομάδας. Όταν ήρθα κάναμε τον «Γενικό Γραμματέα» του Καπετανάκη. Ένα έργο με 25 ρόλους, το οποίο δεν παίζεται λόγω της δυσκολίας του. Τότε όμως όλοι είπαν «ναι» και ξεκινήσαμε. Κάναμε την «Αυλή των θαυμάτων»… Βάλαμε στοιχήματα τα οποία είχαν ψηλά τον πήχη, πιο ψηλά απ’ ότι φαινόταν ότι μπορεί να κατακτηθεί. Κάναμε την Γκόλφω με έναν τρόπο που οι ειδικοί πάνω στον Περεσιάδη είπαν ότι δεν έχει ξαναγίνει. Κάναμε Βυζηινό, Παπαδιαμάντη…. Ήταν στοιχήματα όπου η ομάδα αντιλαμβανόταν τις ικανότητές της σιγά-σιγά. Και συσπείρωνε έναν κόσμο που ερχόταν για να προσφέρει και πνευματικότητα.
»Δεν θα πω ότι όλα είναι ιδανικά. Ποτέ δεν είναι. Αλλά ο κορμός, ο πυρήνας του θιάσου είχε την επιθυμία να ξεπερνά κάθε φορά τον εαυτό του. Αυτό που βιώνω εδώ στον Πύργο είναι, άνθρωποι που θέλουν να διευρύνουν την παρουσία τους, την προσφορά τους, την συμμετοχή τους και την πνευματικότητά τους. Αυτό εισπράττω.
»Ο ΘΟΠ είναι ένας θίασος που έχει ένα βεστιάριο που δεν υπάρχει ακόμη και σε επαγγελματικούς θιάσους. Έχει ό,τι ζητά ένας σκηνοθέτης, από συνεργάτες , συντελεστές και πρωταγωνιστές. Έχω πάει «σώμα» των προγραμμάτων μας στο Πανεπιστήμιο και εξεπλάγην όλοι.
«Αυτό γίνεται στον Πύργο;» έλεγαν. Όλα αυτά δεν είναι συνηθισμένα πράγματα για την ελληνική περιφέρεια.
»Το έλεγε και η καλή μου φίλη Εύα Κοταμανίδου, το θέατρο είναι ενιαία υπόθεση. Όταν έρχεται ο κόσμος, κάθεται σε ένα ιστορικό θέατρο, έχει την ίδια απαίτηση από παντού. Εμείς πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Άρα η διαφορά επαγγελματικό-ερασιτεχνικό είναι ότι οι δεύτεροι δεν πληρώνονται. Αυτό που πρέπει να αποδώσουν πρέπει να βρίσκεται σε ένα τέτοιο επίπεδο ώστε ο θεατής να μπορεί να το εισπράξει, να το ευχαριστηθεί και να μας διαφημίσει ζωντανά.
Η ευφυΐα του Γκόγκολ
Φέτος η Ευανθία Στιβανάκη μας μεταφέρει στην Τσαρική Ρωσία του 18ου αιώνα με την εξωφρενική κωμωδία του Νικολάι Γκόγκολ «Ο Επιθεωρητής». Ένα έργο που γράφτηκε το 1836 και παρουσιάζει με τον πιο υπερβολικό τρόπο το σαθρό εποικοδόμημα της κοινωνίας.
»Ο Γκόγκολ έγραψε αυτό το έργο σε ηλικία 25 ετών. Αυτό δείχνει μια ιδιαίτερη ευφυΐα. Έκτοτε αυτό το έργο παίχτηκε και παίζεται σε όλες τις σκηνές του κόσμου. Είναι από τις πιο δημοφιλείς κωμωδίες και τυχαίνει να το ανεβάζουμε στον Πύργο. Με έναν θίασο εξαιρετικό που αριθμεί 15 άτομα επί σκηνής και άλλα τόσα στα παρασκήνια. Ένα έργο πολύ ιδιαίτερο, πολύ διάσημο, πολυπαιγμένο. Και όπως επιτάσσει ο Γκόγκολ απαιτείται πλήρης απελευθέρωση από τη σοβαρότητα. Γι ‘ αυτό όλη αυτή την υπερβολή της σάτιρας την παρουσιάζουμε σε έναν πνεύμα καρναβαλιού. Έχει πολλά στοιχεία ανατροπής , γιατί παρουσιάζει μια κοινωνία τελείως σαθρή. Αυτή η ακρότητα που δεν υπάρχει ούτε ένας καλός και όλοι είναι άξιοι σάτιρας και κοροϊδίας είναι μια υπερβολή η οποία υπάρχει μόνο σε μια καρναβαλική συνθήκη. Αυτή είναι και η σκηνοθετική γραμμή στη δική μου σκηνοθετική πρόθεση.
