Η ευφάνταστη κωμωδία καταστάσεων «Στους δύο τρίτος…χωρεί!» στο Θεματικό Πάρκο Ξυστρή την Πέμπτη 4/7 και ώρα 21.15-Ελεύθερη είσοδος για το κοινό
Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου
Τι κι αν έχουν χυθεί τόνοι μελάνης για το “τρίτο” πρόσωπο σε μια σχέση και πόσο καταστροφική μπορεί να είναι για έναν γάμο η παρουσία του. Ο Σταύρος Νικολαΐδης και η Θεοδώρα Σιάρχου έρχονται να ανατρέψουν όλα όσα ξέραμε και με μια φωνή μας λένε ότι “Στους δύο τρίτος...χωρεί!”. Και όχι απλά το δηλώνουν αλλά το αποδεικνύουν επί σκηνής. Όπως θα κάνουν την Πέμπτη στο Θεματικό Πάρκο Ξυστρή μαζί με τον Βασίλη Κούκουρα και τον Πέτρο Γρύλλο με μια κωμωδία ευφάνταστων καταστάσεων γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές, στο πλαίσιο των πολιτιστικών καλοκαιρινών εκδηλώσεων της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
Το κεντρικό πρωταγωνιστικό ζευγάρι της παράστασης, ο Σταύρος Νικολαΐδης και η Θεοδώρα Σιάρκου, μιλά στο ilialive.gr με αφορμή την παράσταση, για τις σχέσεις των δύο φύλων, τον γάμο και τα παιδιά, τα κακώς κείμενα της εποχής μας και μοιράζονται τους προβληματισμούς και τις αγωνίες τους.
Ο Σταύρος Νικολαίδης υπογράφει τη διασκευή και τη σκηνοθεσία του γαλλικού έργου προσαρμόζοντάς το στη σημερινή, σύγχρονη μετά-covid εποχή. “Το έργο ασχολείται με όλων των ειδών τις ερωτικές σχέσεις μέσα στο αντρόγυνο, και μεταξύ εραστών αλλά και μεταξύ φίλων γιατί εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο: ο εραστής και ο σύζυγος γίνονται φίλοι” δηλώνει ο πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης της παράστασης.
“Είναι μία κωμωδία καταστάσεων με πολύ δυνατούς χαρακτήρες. Γι’ αυτό και δέχτηκα την πρόταση του Σταύρου, να συμμετέχω στην παράσταση, πέραν του ότι είναι ένας συνάδελφος που εμπιστεύομαι” συμπληρώνει η Θεοδώρα Σιάρκου. “Εκτιμώ πολύ το χιούμορ και το ταλέντο του. Αποφάσισα να τον εμπιστευτώ και σαν σκηνοθέτη και δικαιώθηκα”.
Είναι άθλος τελικά να διατηρηθεί σήμερα ένας γάμος;
“Στη σημερινή εποχή πιστεύω με όλα τα ερεθίσματα και με την αποξένωση που έχουν φέρει τα social media -γιατί μόνο κατ’ όνομα ενώνουν τους ανθρώπους κατά βάθος τους χωρίζουν -είναι πιο δύσκολο να κρατηθεί ένας γάμος. Γι’ αυτό έχουμε και περισσότερα διαζύγια”, απαντά ο Σταύρος για να δώσει τη σκυτάλη στην Θεοδώρα: “Θέλει μεγάλη υπομονή και πολλές θυσίες ο γάμος. Και εννοείται ότι πρέπει να υπάρχει πολλή αγάπη και εκτίμηση ανάμεσα στο ζευγάρι. Αν χαθεί ο αυτοσεβασμός και η εκτίμηση νομίζω ότι έχει χαθεί και το παιχνίδι. Και φυσικά εξαρτάται τι προτεραιότητες βάζει ο καθένας στη ζωή του, ποια είναι η ιεραρχία των αξιών του. Τα πόσο δηλαδή σημαντικότερο είναι το “εγώ” του, από την επιλογή να κάνει οικογένεια και να μεγαλώσει παιδιά. Γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος να παντρεύονται τα ζευγάρια αν ο στόχος δεν είναι το παιδί και η δημιουργία της οικογένειας”.
Σταύρος: “ Για να διατηρηθεί ένας γάμος δεν πρέπει να βάζεις τον εαυτό σου πάντα μπροστά. Χρειάζονται πολλές υποχωρήσεις και πολύ... “πάτημα” του εγωισμού”.
Χρειάζονται πολλές γενιές ακόμη για να αλλάξει η κακή νοοτροπία της πατριαρχίας
Από το γάμο και τις απαιτήσεις μιας υγιούς σχέσης η συζήτηση “γυρίζει” στη μάστιγα της εποχής. Την έμφυλη βία, την κακοποιητική συμπεριφορά που βιώνουν οι γυναίκες σε μια σχέση αλλά και γενικότερα τη βία που κατακλύζει όλες τις ηλικίες και τα κοινωνικά στρώματα.
Σταύρος: «Εκτιμώ ότι θα πρέπει να περάσουν μερικές γενιές ακόμα για να εκλείψει αυτό το φαινόμενο. Στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές άλλες χώρες η πατριαρχική κοινωνία είναι ακόμη πολύ ισχυρή. Και επιτρέψτε μου να πω, πως αυτό συμβαίνει περισσότερο στην επαρχία. Τα αγόρια μεγαλώνουν με το πρότυπο του ισχυρού αρσενικού. Δυστυχώς αυτό περνάει από γενιά σε γενιά. Πιστεύω όμως ότι κάποια στιγμή θα εκλείψει».
Θεοδώρα : «Η αλήθεια είναι ότι μετά την πανδημία και την καραντίνα το φαινόμενο της έμφυλης βίας ξαφνικά χτύπησε «κόκκινο». Σίγουρα συνέβαινε και πριν αλλά δεν ήταν γνωστό στο ευρύ κοινό. Μετά την καραντίνα όλο αυτό άρχισε να παίρνει πολύ μεγάλες διαστάσεις. Βλέπουμε ότι και δια νόμου γίνεται προσπάθεια να χτυπηθεί η βία, αλλά προσωπικά νιώθω ότι είναι σαν τη Λερναία Ύδρα. Δεν είναι μόνο το θέμα των γυναικοκτονιών. Η βία είναι μια μάστιγα της εποχής και τη διακρίνουμε παντού και δυστυχώς στους εφήβους μας. Το πώς διαχειρίζονται τις σχέσεις τους, πώς κοινωνικοποιούνται, τη μουσική που ακούνε.... Όλα προβάλλουν μηνύματα βίας. Είναι ένα ανησυχητικό φαινόμενο για όλους μας και η αγωνία κοινή γιατί και ο Σταύρος κι εγώ είμαστε γονείς».
«Κανείς δεν έχει σπουδάσει γονιός»
Η Θεοδώρα είναι μητέρα δύο παιδιών στην εφηβεία και ο Σταύρος ενός 7χρονου αγοριού. Οι εμπειρίες είναι λίγο διαφορετικές, καθώς η Θεοδώρα προηγείται και ο Σταύρος ακολουθεί στην εξερεύνηση του να είσαι γονιός.
Θεοδώρα: «Προσωπικά διαχειρίζομαι τα παιδιά με πολύ μεγάλη υπομονή και προσπάθεια να μην δημιουργηθεί ανάφλεξη γιατί… θα μας πάρει και θα μας σηκώσει μετά !(γέλια) Όχι ότι δεν υπάρχουν και προστριβές... Κάνουμε το σταυρό μας και ξέρουμε ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει αυτή η φάση(γέλια). Όλοι μας περάσαμε εφηβεία και γνωρίζουμε πως είναι. Αλλά, όσο τετριμμένο και αν ακούγεται, οι δικές μας εποχές ήταν τελείως διαφορετικές. Όλη αυτή η υπερπληροφόρηση που υπάρχει πλέον έχει αποπροσανατολίσει τα παιδιά και κάνει το έργο των γονιών πολύ πιο δύσκολο».
Σταύρος: «Στη δική μας εποχή είχαμε σεβασμό απέναντι στους γονείς μας και λίγο φόβο. Βλέπω ότι τα παιδιά έχουν αποθρασυνθεί πολύ παρότι δεν είμαστε γονείς που τα αφήνουμε ανεξέλεγκτα ή να τους κάνουμε όλα τα χατίρια. Οι εποχές έχουν αλλάξει, έχουν δυσκολέψει και νιώθουμε λίγο… όμηροι των καταστάσεων».
Θεοδώρα: «Είναι πρωτόγνωρο και για μας. Κανένας μας δεν έχει σπουδάσει γονιός. Εκπαιδευόμαστε μέρα με τη μέρα, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και πορευόμαστε. Σαφώς έχουμε πλέον μεγαλύτερη ενημέρωση και τη βοήθεια ειδικών όταν τη χρειαστούμε. Μαθαίνουμε και διαβάζουμε πολύ περισσότερα πράγματα, δεν έχουμε την άγνοια των δικό μας γονιών. Παρόλα αυτά εγώ είμαι της άποψης ότι μπορεί και οι γονείς μας να ήταν λίγο πιο αυστηροί αλλά ό,τι έκαναν πήγαζε από αγάπη. Και αυτός είναι ο στόχος, να δώσεις αγάπη στο παιδί σου, να του μάθεις να σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους. Ε, και λίγη αυστηρότητα δεν βλάπτει…».
Το κίνημα metoo στοχοποίησε μόνο το δικό μας επάγγελμα
Θεοδώρα: « Θα μου επιτρέψετε να πω ότι το κίνημα metoo δυστυχώς παρέμεινε στο δικό μας χώρο ενώ τέτοιες καταστάσεις συμβαίνουν και σε άλλους. Νιώθουμε αρκετά αδικημένοι για όλο αυτό. Στο διάβα της επαγγελματικής μου πορείας έχω κρατήσει ένα χαμηλό προφίλ, και προσωπικά δεν είχα υποστεί ποτέ κάποια κακοποιητική συμπεριφορά. Το αν ένας σκηνοθέτης, την ώρα της πρόβας εκνευριστεί γιατί δεν βγαίνει η σκηνή όπως τη θέλει και… εκραγεί, αυτό λύνεται με μια συγνώμη. Η δική μας δουλειά έχει άμεση σχέση με την ψυχολογία. Συμβαίνουν αυτά και όλοι έχουμε δικαίωμα να έχουμε μια κακή ημέρα και να πούμε μια κουβέντα παραπάνω. Αν σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους συναδέλφους μας και λειτουργούμε σε πνεύμα ομαδικότητας, φυσικά και θα το αφήσουμε στην άκρη και θα πάμε παρακάτω. Υπάρχουν πολλά «εγώ» στη δουλειά μας αλλά η τέχνη του ηθοποιού είναι ομαδική. Πρέπει να σεβόμαστε τον άλλον και να στηριζόμαστε σ’ αυτόν. Αν ο συνάδελφός μας είναι καλός θα είμαστε και εμείς»
Σταύρος: « Εγώ έχω δεχτεί ψυχολογική κακοποιητική συμπεριφορά και μάλιστα σε μεγάλη ηλικία, όχι στα πρώτα μου βήματα. Υπήρξε σκηνοθέτης που η συμπεριφορά του κυρίως προς εμένα αλλά και άλλους συναδέλφους ήταν απαράδεκτη. Γύριζα κάθε βράδυ και έκλαιγα στην αγκαλιά της γυναίκας μου σαν μωρό παιδί. Μ’ έκανε να αισθάνομαι σκουπίδι. Απλά όταν είσαι στη μέση μιας σεζόν είναι δύσκολο να φύγεις και να μείνεις χωρίς δουλειά».
