Νέα μελέτη διαπιστώνει έναν απρόσμενο συσχετισμό ανάμεσα στις τραυματικές εμπειρίες στην προσωπική ζωή και τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2 μετέπειτα στην ενήλικη ζωή - Ενημερωθείτε
Η έκθεση σε διαπροσωπική βία κατά τη διάρκεια της παιδικής ή ενήλικης ζωής ενισχύει σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας μελέτης, που δημοσιεύεται στο American Journal of Preventive Medicine. Η ίδια μελέτη καταδεικνύει, μάλιστα, ότι το επίπεδο κινδύνου είναι παρόμοιο μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Προγενέστερη επιστημονική έρευνα έχει συσχετίσει τη διά βίου έκθεση σε διαπροσωπική βία ή κακοποίηση με αυξημένο κίνδυνο χρόνιου ψυχοκοινωνικού στρες, άγχους, κατάθλιψης και παχυσαρκίας. Στο πλαίσιο της νέας μελέτης, οι ερευνητές θέλησαν να εξετάσουν βαθύτερα τη σχέση μεταξύ αυτών των παραγόντων, δίνοντας έμφαση στην παχυσαρκία και τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη σε ενήλικες. Για το λόγο αυτό, αξιοποίησαν δεδομένα από τη μελέτη Southern Community Cohort, μια μεγάλη μελέτη, που περιλάμβανε έναν οικονομικά και εθνοτικά ποικιλόμορφο πληθυσμό συμμετεχόντων από τις νοτιοανατολικές ΗΠΑ. Περισσότεροι από 25.000 συμμετέχοντες επικοινώνησαν πολλές φορές από το 2002 έως το 2015, απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με τα περιστατικά βίας από σύντροφο -συμπεριλαμβανομένης της ψυχικής και σωματικής βίας και των απειλών- την παραμέληση και κακοποίηση παιδιών -σωματική, σεξουαλική ή συναισθηματική- και την τρέχουσα υγεία, συμπεριλαμβανομένης και της πιθανής διάγνωσης για διαβήτη.
Η έρευνα έδειξε ότι η εμπειρία τόσο της παιδικής κακοποίησης, όσο και της βίας ενηλίκων αύξησε τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη κατά έως και 35% τόσο για τους άνδρες, όσο και για τις γυναίκες.
Η ερευνήτρια Ann Coker, από το Τμήμα Μαιευτικής και Γυναικολογίας, το Ιατρικό Κολέγιο και το Κέντρο Έρευνας για τη Βία κατά των Γυναικών, του Πανεπιστημίου του Kentucky, σημείωσε: «Από την ποικιλόμορφη κοόρτη, με περισσότερους από 25.000 συμμετέχοντες, προέκυψε ότι δύο συχνές μορφές διαπροσωπικής βίας, η βία από συντρόφους και η παιδική κακοποίηση, αύξησαν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη κατά 20-35%, συγκριτικά με τους συμμετέχοντες που δεν είχαν υποστεί διαπροσωπική βία. Αυτές οι μορφές βίας αυξάνουν τον κίνδυνο διαταραχών στρες, που σχετίζονται με το τραύμα και μπορούν να προκαλέσουν διαβήτη σε ενήλικες».
Η επικεφαλής ερευνήτρια, Maureen Sanderson, από το Τμήμα Οικογενειακής Ιατρικής του Meharry Medical College σημείωσε ότι τα ποσοστά διαπροσωπικής βίας, ψυχοκοινωνικής δυσφορίας και παχυσαρκίας ενισχύθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19. «Η διαπίστωση ότι η διαπροσωπική βία συσχετίστηκε με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη, ακόμη και πριν από το πρόσθετο κοινωνικό στρες που προκάλεσε η πανδημία COVID-19, υπογραμμίζει την ανάγκη εφαρμογής στρατηγικών πρόληψης της βίας, αλλά και παρεμβάσεων για τη μείωση των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων κοινωνικών και υγειονομικών συνεπειών της ενδοοικογενειακής βίας».
Η δρ. Coker πρόσθεσε, «Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν παρεμβάσεις που μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση ή ακόμη και εξάλειψη της ενδοοικογενειακής βίας, μειώνοντας τον κίνδυνο σοβαρών συνεπειών για την υγεία, συμπεριλαμβανομένου και του κινδύνου ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2». Το Εθνικό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Τραυματισμών των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ παρέχει βασικές συμβουλές σε κλινικούς ιατρούς και κοινότητες σχετικά με την πρόληψη της βίας. Οι βασικές στρατηγικές περιλαμβάνουν την ενίσχυση της οικονομικής υποστήριξης των οικογενειών, την προώθηση κοινωνικών κανόνων για την προστασία από τις αντιξοότητες και τη βία, τη διασφάλιση ασφαλών πλαισίων διαβίωσης για τα παιδιά, τη διδασκαλία δεξιοτήτων και άλλα.
Η ερευνήτρια L. Lauren Brown, από το Τμήμα Ψυχιατρικών και Συμπεριφορικών Επιστημών του Meharry Medical College, σημείωσε: «Αυτές οι στρατηγικές πρόληψης της βίας μπορούν να μειώσουν και τελικά να αποτρέψουν τις συνέπειες της παιδικής κακοποίησης και της βίας από τον/τη σύντροφο και τις προκαλούμενες συνέπειες στην υγεία».
