Η κρίση μέσης ηλικίας είναι υπαρκτή και ταλαιπωρεί αφάνταστα τους σημερινούς 50ρηδες ακόμη και αν το εισόδημά τους είναι επαρκές αποκαλύπτει νέα έρευνα
Οι 40ρηδες και 50ρηδες αναφέρουν πλείστα προβλήματα ψυχικής υγείας, αυξημένο στρες και πίεση και ελάχιστη ικανοποίηση από τη ζωή συγκριτικά με τους νεότερους ή γηραιότερους ενήλικες.
Επομένως η κρίση μέσης ηλικίας είναι καθόλα αληθινή και υπαρκτή δηλώνουν οικονομολόγοι από την Βρετανία, τις ΗΠΑ και την Σιγκαπούρη σε σχετική έρευνα που δημοσιεύθηκε από το Εθνικό Γραφείο Οικονομικής Έρευνας (NBER) με τίτλο The Midlife Crisis.
Οι άνθρωποι στη δεκαετία των 40-50 ετών αποκαλύπτεται ότι περνούν την χειρότερη και πιο πιεσμένη περίοδο της ζωής τους, παρά το γεγονός ότι το εισόδημά τους μπορεί να είναι αυξημένο.
Επίσης η δημιουργία οικογένειας φαίνεται ότι δεν επηρεάζει την κατάσταση μια και τα στοιχεία της έρευνας αποκαλύπτουν ότι την ίδια κρίση βιώνουν τόσο όσοι έχουν παιδιά όσοι και εκείνοι που δεν έχουν κάνει οικογένεια.
Μια πιθανή εξήγηση των ερευνητών είναι ότι το φαινόμενο οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι μέσης ηλικίας νιώθουν ότι έχουν αποτύχει στους στόχους της ζωής τους.
«Η μέση ηλικία είναι μια περίοδος που οι άνθρωποι αυτοκτονούν συχνότερα, δυσκολεύονται να κοιμηθούν, έχουν κλινική κατάθλιψη, δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, ξεχνούν πράγματα, αισθάνονται πιεσμένοι στο χώρο εργασίας τους, υποφέρουν από φριχτούς πονοκεφάλους και εξαρτώνται από το αλκοόλ» αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης και τονίζουν ότι «κάτι ουσιώδες δεν πηγαίνει καλά στους μεσήλικες».
Τα άτομα μέσης ηλικίας διαπιστώθηκε ότι έχουν διπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη από τα άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών και τα άτομα κάτω των 25 ετών.
Ο κίνδυνος αυτοκτονίας διαπιστώθηκε ότι κορυφώνεται περίπου στους 50ρηδες άνδρες και λίγο νωρίτερα σύμφωνα με τους συγγραφείς για τις γυναίκες.
Στους 50αρηδες επίσης κορυφώνονται οι διαταραχές ύπνου και ανέφερουν τις λιγότερες ώρες ύπνου – ακομη και εκείνοι που δεν έχουν παιδιά.
Ο όρος κρίση μέσης ηλικίας επινοήθηκε από τον ψυχαναλυτή Elliott Jaques το 1965. Ο ίδιος το περιέγραψε ως το σύνολο των αλλαγών στην ταυτότητα τού ανθρώπου που παρουσιάζεται στη μετάβαση στη μέση ηλικία, συνήθως από 45 μέχρι 65 χρονών.
