Κάθε Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά όλων μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της ηρωικής νεολαίας κατά της χουντικής τυραννίας, το Νοέμβρη του 1973.
Το Πολυτεχνείο, δεν είναι, απλά, μια επέτειος. Είναι ένα σταθερό σημείο αναφοράς του αγώνα για δημοκρατία, ένα διαχρονικό σύμβολο της απαίτησης για ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία. Τα συνθήματα για «Ψωμί - Παιδεία – Ελευθερία» και «Εθνική Ανεξαρτησία», σήμερα, 45 χρόνια από την εξέγερση ενάντια στον ολοκληρωτισμό των συνταγματαρχών, ενάντια σε αυτούς που καταπατούσαν συστηματικά την ελευθερία των πολιτών και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ηχούν επίκαιρα και διαχρονικά.
Σήμερα που ο λαός μας συνεχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπος με τις σκληρές μνημονιακές πολιτικές και την αδιάκοπη εξαθλίωση, αντιμέτωπος με τη διάλυση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας και Υγείας,σήμερα που τα συσσίτια έχουν επανέλθει στα σχολεία, τα διδάγματα του Πολυτεχνείου μας δείχνουν πως όταν ο λαός θέλει, μπορεί. Μπορεί και πρέπει να πάρει την υπόθεση των αγώνων στα χέρια του.
Να δώσει σκληρούς αγώνες για την παιδεία, για το εισόδημα, για τα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, για τις δημοκρατικές κατακτήσεις που αμφισβητούνται με βίαιο τρόπο.
Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί αλλά και το σύνολο των εργαζομένων με συνέπεια περιφρουρούμε τη δημοκρατία και το αγαθό της δημοσίας παιδείας. Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου μας εμπνέει και μας καθοδηγεί.
Το Πολυτεχνείο ζει. Ζει μέσα στις καρδιές όλων εκείνων που αντιλαμβάνονται ότι η ελευθερία είναι ένα αγαθό για το οποίο αξίζει να αγωνίζεται κανείς.