Κάλεσμα προς όλους τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης προκειμένου να συμμετάσχουν στην σημερινή πανεκπαιδευτική απεργία απηύθηναν χθες κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου τα μέλη του ΔΣ της ΕΛΜΕ Ηλείας, Ελενα Αναστασίου, Τρύφωνας Αθανασόπουλος, Ευρυδίκη Παυλοπούλου και Ελένη Μπίσσα.
Η πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηλείας Έλενα Αναστασίου, εξηγώντας τους λόγους που καταφεύγουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις σημείωσε ότι: «Δάσκαλοι και καθηγητές δίνουμε τη μάχη για να μπορούμε να ζούμε από τον μισθό μας. Δεν ανεχόμαστε έναν ακόμα προϋπολογισμό πεινάς για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Μπαίνουμε όλοι στη μάχη γιατί δεν πάει άλλο. 12 χρόνια οι κυβερνήσεις μας έχουν κόψει έξι μισθούς. Ήρθε η ώρα να πάρουμε αυξήσεις στους μισθούς για να ζούμε αξιοπρεπώς. Απεργούμε όλοι γιατί δεν είμαστε εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας. Τα 737 € των νεοδιόριστων μοιάζουν χαρτζιλίκι και η μονιμοποίηση μπαίνει στον πάγο γιατί θέλουν να φτιάξουν εκπαιδευτικό σκυφτό και φτηνό για το κράτος τους. Κανένα σχολείο ανοιχτό, διεκδικούμε όλοι μαζί εδώ και τώρα να μπει το δώρο Χριστουγέννων, διεκδικούμε με τον αγώνα μας τις σύγχρονες ανάγκες μας. Δεν αποδεχόμαστε να μην μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στα καθημερινά μας έξοδα εξαιτίας της ακρίβειας.
Δυσκολευόμαστε να μετακινηθούμε από και προς το σχολείο, να αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε 350 έως 500 € για σπίτια αποθήκες. Απεργούμε γιατί διεκδικούμε την αναβάθμιση του παιδαγωγικού μας ρόλου σε ένα σχολείο σύγχρονο δημόσιο και δωρεάν που να καλύπτει τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας. Για όλα αυτά δίνουμε τη μάχη απέναντι στην κυβέρνηση που πανηγυρίζει για την ανάπτυξη του 3 τοις 100, την αύξηση των φορολογικών εσόδων και διατυμπανίζει τα δεκάδες δις. που δίνει στις μεγάλες εταιρίες και σε δαπάνες ιμπεριαλιστικών πολέμων. Οι απειλές της, η προσπάθεια της να περάσει ένα κλίμα φόβου και ατομισμού μέσα στα σχολεία και ιδιαίτερα στους νέους συναδέλφους θα βρίσκει τοίχο όσο είμαστε μία γροθιά απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική όπως την μάχη ενάντια στις ηλεκτρονικές εκλογές, στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις του Νοέμβρη και στην αντίθεση των εκπαιδευτικών ενάντια στο σχολείο της αξιολόγησης.
Κάθε αναμονή και κάθε παθητική στάση θα ανοίγει δρόμο σε κάθε κυβέρνηση για να ξηλώνει όλο και περισσότερα δικαιώματα. Εδώ και τώρα να απαντήσουμε σε αυτούς που αμφισβητούν ανοιχτά το δικαίωμα στην μόνιμη και σταθερή εργασία για χιλιάδες νεοδιόριστους και επιθυμούν να περάσουν την ατομική αξιολόγηση και το σχολείο επιχείρηση για όλους τους εκπαιδευτικούς. Μόνο χιλιάδες εκπαιδευτικοί μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας από την επίθεση αυτή και από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που με την αμέριστη στήριξή τους στην αξιολόγηση το στρώνουν το χαλί στο υπουργείο Παιδείας για την μονιμοποίηση των δόκιμων εκπαιδευτικών. Η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει απειλές και καταγγελίες εναντίον των συναδέλφων γιατί μας φοβάται. Φοβάται τους αγώνες μας που βάζουν καθημερινά εμπόδια στην εφαρμογή της πολιτικής τους. Τα καταφέραμε και πριν και τώρα μπορούμε να τα καταφέρουμε και να εμποδίσουμε την επίθεση απέναντι στους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς. Στις 15 Δεκέμβρη να αποδείξουμε ότι οι φόβοι τους είναι βάσιμοι, ότι δεν θα το στρώσουμε το χάλι ούτε θα κάνουμε πίσω σε αυτά που έχουμε ανάγκη. Με αγώνες και ενότητα θα εμποδίσουμε παλιά και καινούργια σχέδιά τους, για έναν εξοντωμένο εκπαιδευτικό και ένα σχολείο που εξοντώνει τους μαθητές και κάνει την μόρφωση εμπόρευμα. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! Δεν έχουμε καμία αυταπάτη! Μόνο αν τους πιέσουμε μπορούμε να κερδίσουμε. Μόνο αν τους αναγκάσουμε! Γι’αυτό λοιπόν καλούμε όλους και όλες στην αυριανή πανεκπαιδευτική απεργία».
Από την πλευρά της η αντιπρόεδρος Ευρυδίκη Παυλοπούλου πρόσθεσε πως: «Απεργούμε στις 15 Δεκέμβρη γιατί το πρωτοφανές κύμα ακρίβειας και η ενεργειακή κρίση απειλούν πλέον την επιβίωση της κοινωνικής πλειοψηφίας. Σε αυτήν συμπεριλαμβάνονται και οι εκπαιδευτικοί που βλέπουν τους καθηλωμένους μισθούς τους να εξανεμίζονται ενώ οι νεοδιόριστοι και αναπληρωτές συνάδελφοι μας είναι αδύνατον να τα βγάλουν πέρα. Ο προϋπολογισμός του 2023 πιο τοξικός από πότε προβλέπει μείωση των δαπανών για υγεία και παιδεία. Στην εκπαίδευση οδηγούμαστε γοργά στην δημιουργία ενός ταξικού και κατηγοριοποιημένου σχολείου που εντείνει τους αποκλεισμούς από την μόρφωση για μεγάλο τμήμα της νεολαίας.
Αυτήν την αντί εκπαιδευτική πολιτική υπηρετούν η αξιολόγηση, η αυτονομία της σχολικής μονάδας, η ελαστικές σχέσεις εργασίας για τις δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις αναπληρωτών, οι τοποθετήσεις και οι μετακινήσεις σε πολλά ταυτόχρονα σχολεία, η τράπεζα θεμάτων, η ελάχιστη βάση εισαγωγής, η μισθολογική καθήλωση των εργαζομένων και των εκπαιδευτικών που συνεχίζεται για περισσότερο από 10 χρόνια. Σε τραγική μοίρα βρίσκονται οι νεοδιόριστοι και αναπληρωτές. Χαρακτηριστικά το 2009 ένας νεοδιόριστος χωρίς προϋπηρεσία και παιδιά έπαιρνα 14 μισθούς των 1150 € και σήμερα παίρνει 12 μισθούς των 737 €. Με μεγαλύτερη φορολογία και με πληθωρισμό που τρώει τον ένα μισθό κάθε χρόνο. Την κρίση του κεφαλαίου δεν θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Και η κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να αντιμετωπίζει τις διεκδικήσεις και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας με βία, καταστολή και τρομοκρατία.
Είναι ολοφάνερο ότι η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εμπαίζει και αντιμετωπίζει ανοιχτά τη νέα γενιά εκπαιδευτικών ως εύκολο στόχο και τους διορισμούς ως δούρειο ίππο για να περάσει την πολυπόθητη αντιδραστική και τιμωρητική αξιολόγηση. Μάλιστα, πριν λίγες ημέρες ψήφισαν τροπολογία που ξεπερνά τα όρια της κοινής λογικής κατά τρόπο γελοίο. Σύμφωνα με την οποία τροπολογία, οι νεοδιόριστοι είναι ικανοί να γίνουν διευθυντές αλλά όχι να μονιμοποιηθούν. Δεν υπάρχουν περιθώρια και αντοχές για άλλη αναμονή. Απεργούμε και διεκδικούμε τα αυτονόητα».
Τέλος η Ελισάβετ Μπίσσα, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Ηλείας συμπλήρωσε πως: «Συντελείται η διάλυση του δημόσιου σχολείου από το υπουργείο Παιδείας με κυβερνητική εντολή. Το υπουργείο εφαρμόζει την πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Όπως προανέφεραν και οι συναδέλφισσες αυτό που συμβαίνει στο σχολείο είναι κάτι παραπάνω από τραγικό. Αυτό που όλοι γνωρίζαμε ως δημόσια δωρεάν εκπαίδευση στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Μιλάμε για απαξιωμένους εκπαιδευτικούς υπό αμοιβόμενους που δεν μπορούν να ζήσουν, για ελαστικές σχέσεις εργασίας, για ανθρώπους που τρέχουν ανά την Ελλάδα για πάρα πολλά χρόνια και φτάσαμε τώρα στο σημείο να μην μπορούν να μονιμοποιηθούν και να δέχονται και απειλές από το υπουργείο, μιλάμε για κατηγοριοποίηση σχολείων, για μία σκληρή αυταρχική και εκδικητική αξιολόγηση, για μαθητές οι οποίοι θα οδηγηθούν εκτός της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα μέσω ενός αυστηρού συστήματος εξετάσεων.
Απεργούμε λοιπόν για να μπορέσουμε να κρατήσουμε τον πυρήνα της δημόσιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα έτσι όπως πραγματικά πρέπει να είναι και έτσι όπως μαχόμαστε για αυτόν τόσα χρόνια, όχι μόνο για μας για να έχουμε καλύτερες συνθήκες εργασίας και να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε όλες τις δυσκολίες που υπάρχουν αλλά και για τους μαθητές μας οι οποίοι δεν μπορούν να βγουν στην αγορά εργασίας όπως επιθυμεί κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας χωρίς κριτική σκέψη και χωρίς καμία διάθεση ανατροπής αυτής της κατάστασης».
