Της Βίκυς Γκουγκουστάμου
Σε ηλικία οκτώ ετών, όταν η μητέρα του αντέδρασε στην επιθυμία του να ξεκινήσει ενόργανη γυμναστική έκανε δύο ημέρες απεργία πείνας. Και όταν ο προπονητής, τους είπε ότι δεν έχει θέσεις για άλλα παιδάκια στην ομάδα του, εκείνος απάντησε «εσείς θα χάσετε!». Σε ηλικία 13 ετών, ήδη με πολλά μετάλλια και διακρίσεις στο ενεργητικό του, όταν ρωτήθηκε ποιος είναι ο επόμενος στόχος του, είπε: «Το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες!». Κάποιοι «έσκασαν» ένα δύσπιστο χαμόγελο αλλά ο ίδιος είχε ήδη «στρώσει» το δρόμο για το χρυσό στο μυαλό του. Το 1996 στην Ατλάντα το όνειρο έγινε πραγματικότητα και από εκεί και πέρα η ιστορία του είναι γνωστή. «Ό,τι κατάφερα, έγινε γιατί το πίστεψα πολύ». Και όσο το πίστευε, τόσο πείσμωνε μέχρι να το καταφέρει. Ποιος άλλος λοιπόν θα μπορούσε να εμπνεύσει και να πρεσβεύσει το πρωτοποριακό πρόγραμμα «Δύναμη του ονείρου», από τον Ιωάννη Μελισσανίδη. Να βρεθεί κοντά σε ατίθασα και ανήσυχα μαθητικά νιάτα, και να τους πει «Κυνηγήστε το όνειρό σας!». Όπως έκανε και ο ίδιος…
Όπως μίλησε πριν λίγες μέρες σε παιδιά γυμνασίου και λυκείου στην αίθουσα της Δ.Ο.Α στην Αρχαία Ολυμπία. Συμβολικά επέλεξε τη γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων για το πρώτο ταξίδι της Δύναμης του Ονείρου. Και το εντυπωσιακό ήταν πως όση ώρα μιλούσε στα παιδιά, εξιστορούσε τους άθλους του, τα παθήματα αλλά και τα μαθήματα της ζωής του, δεν ακουγόταν… ανάσα! Θέλει μεγάλο ταλέντο-και όχι μόνο επικοινωνιακό-για να τραβήξεις την προσοχή των παιδιών. Και όπως αποδείχθηκε ο Ιωάννης Μελισσανίδης διαθέτει και αυτό.
»Αγαπώ πολύ τα παιδιά. Θυμάμαι, όταν ήμουν ακόμη μαθητής, οι δάσκαλοι στο σχολείο προνοούσαν και είχαν φέρει διάφορες προσωπικότητες να μας μιλήσουν. Άλλους τους παρακολουθούσαμε με ενδιαφέρον, σε άλλους βαριόμασταν… Οι αθλητές όμως πάντοτε «ακουμπάνε» διαφορετικά τα παιδιά. Γιατί, ποιο παιδί δεν παίζει, δεν ασχολείται με ένα σπορ… Είναι η φύση του παιδιού να είναι δραστήριο.
»Είχα ένα όνειρο, και το μοιράστηκα με το Ίδρυμα Ευγενία Σμυρναίου Αναστασιάδου. Χωρίς τη βοήθειά του ιδρύματος και την υποστήριξη του Anastasiadis Group δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Θα ταξιδέψουμε σε όλη την Ελλάδα και στα ακριτικά νησιά όπου υπάρχει έστω και ένας μαθητής αλλά και στο εξωτερικό όπου υπάρχει ελληνισμός γιατί όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Αυτό το μήνυμα θέλουμε να περάσουμε. Το ταξίδι θα κρατήσει όσο αντέξουμε. Έχουμε 30 προορισμούς σε ακριτικά νησιά. Θέλαμε να ξεκινήσει συμβολικά και ουσιαστικά από την Αρχαία Ολυμπία. Μπορεί να πάμε ακόμη και σε ένα σχολείο με ένα παιδάκι μόνο. Θέλω να του πω «δεν σ’ έχουμε ξεχάσει. Μπορεί να σ’ έχουν ξεχάσει οι πολιτικοί αλλά εμείς, οι αθλητές είμαστε εδώ για σένα!». Γιατί αυτό το παιδάκι στη Γαύδο ή στους Λειψούς να μην έχει όνειρο να γίνει ο καλύτερος επιστήμονας στην γενετική; Ή ο καλύτερος φούρναρης στο νησί; Να γίνει ο καλύτερος του εαυτού του, χωρίς τοξικότητες του τύπου «δεν θα τα καταφέρεις» ή «ποιος νομίζεις ότι είσαι;»
Πέντε κύκλοι - ένα εξώφυλλο - μια έμπνευση
»Το ταξίδι μας το ονομάσαμε «Δύναμη του ονείρου» και αφορμή ήταν από το εξώφυλλο της επίσημης εφημερίδας της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στην τελετή λήξης του Ολυμπιακών Αγώνων. Από τα 842 μετάλλια των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αλτάντα, επέλεξε η Αμερικάνικη αρχισυνταξία να βάλει εμένα με τίτλο «The power of the dream»-πέντε λέξεις όσοι και οι Ολυμπιακοί κύκλοι. Μέσα σε πέντε λέξεις περιγράψανε αυτό που πραγματικά ένιωσα. Και αυτό ήταν το ταξίδι μου, η δική μου δύναμη του ονείρου. Και λέω, αφού το κατάφερα εγώ σε ένα άθλημα που η Ελλάδα δεν είχε καμία παράδοση… Και σε ένα άθλημα που δεν υπάρχει αντικειμενικό κριτήριο όπως στο στίβο, στην άρση βαρών… Στην ενόργανη, όπως και στις καταδύσεις, και να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό-επειδή υπάρχει η ανθρώπινη κρίση-και όταν φοράς ένα κορμάκι από χώρα που δεν έχει παράδοση σ’ αυτό το άθλημα, σίγουρα δεν θα σε δουν με το ίδιο «μάτι». Κι όμως τα κατάφερα, σε ένα άθλημα που κανείς δεν πίστευε, όχι ότι θα φέρεις χρυσό αλλά ούτε καν θα προκριθείς. Γιατί το ήθελα πιο πολύ κι απ’ το Θεό. Και εγώ και ο προπονητής μου. Οπότε τίποτα δεν είναι αδύνατο αρκεί να το θέλεις πολύ και να δουλέψεις πολύ… Άμα δώσεις την ψυχή σου θα σου έρθει. Άμα δώσεις μισή ενέργεια, μισό θα σου έρθει πίσω.
»Γι’ αυτό και εγώ τους λέω ότι «το όνειρό σου δεν έχουν δικαίωμα ακόμη και οι ίδιοι σου οι γονείς να στο αμφισβητήσουν». Βεβαίως σεβόμαστε τους γονείς μας, όταν μας σέβονται όμως. Γιατί υπάρχει τοξικό περιβάλλον σε πολλές οικογένειες και επικίνδυνο πολλές φορές. Οι επαναστάσεις εξάλλου ξεκινούν από μέσα σας. Αν εμείς δεν επαναστατήσουμε στο περιβάλλον που δεν μας αρέσει και αν δεν αμφισβητήσουμε ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό πως θα πάμε σε νέες κατευθύνσεις;
Από την πτώση στην πτήση…
»Αν είχα μπροστά μου τον Μελισσανίδη του ‘96 θα του έλεγα να απολαύσει το «ταξίδι». Όπως και το απήλαυσα. Και λάθη έκανα και τα γουστάρω… Δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχεις αν δεν αποτύχεις. Για να πετύχεις θα πρέπει να μάθεις από τα λάθη σου. Να αγκαλιάζεις το λάθος σου, να μην μαστιγώνεσαι. Και η νίκη έχει άλλη αξία όταν προέρχεται από πτώση. Από την πτώση πας στην πτήση!
»Στον αθλητισμό δεν θα άλλαζα ποτέ τίποτα. Σίγουρα έκανα κι εγώ λάθη αλλά ήταν όλα δράση και αντίδραση. Σε ένα μεγάλο λάθος φταίμε και εμείς αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά που σε προκαλεί. Αλώβητος δεν μπορεί να βγει κανένας. Πρέπει να ματώσεις για να κατακτήσεις αυτό που θέλεις. Απλά τα νέα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορείς να θεωρείς τίποτα δεδομένο. Πρέπει να κουραστείς, να πονέσεις…
Δέχτηκα ενορχηστρωμένη επίθεση
»Το 2000, δέχτηκα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σίδνευ, το μεγαλύτερο μπούλινγκ. Αν όλη αυτή η ακραία, εμετική, ομοφοβική επίθεση γινόταν στις μέρες μας οι μισοί θα είχαν μπει φυλακή! Αυτό ήταν αδιανόητο και δεν είχε γίνει ποτέ σε πανελλήνιο επίπεδο τέτοια ενορχηστρωμένη ομοφοβική επίθεση. Έβγαιναν σε πρωτοσέλιδα πολιτικοί, προπονητές… που ούτε καν τους ήξερα , ο καθένας να τοποθετηθεί για μένα χωρίς να ξέρουν ποιος είμαι. Αυτό που λέω και στα παιδιά είναι ότι «δεν μάσησα, τους μάσησα!». Ο άνθρωπος γεννιέται με το σύνδρομο του Κολοσσαίου. Δημιουργούμε ήρωες για να τους κατασπαράξουμε μετά… Όλοι έχουμε και την θετική και την αρνητική μας πλευρά. Το θέμα είναι πώς εκπολιτίζεις τον εαυτό σου, πώς τον εκπαιδεύεις ώστε να ελαχιστοποιήσεις τις πιθανότητες να σου βγει το ζωώδες ένστικτο που έχει αρνητικό πρόσημο… Όταν συνέβη αυτό στο Σίδνεϋ, μιλούσα στον εαυτό μου και έλεγα «Ρε φίλε, είμαι ένα παιδί… Εκπροσωπώ την Ελλάδα, τραυματισμένος με πέντε κήλες και ένα κάταγμα κοπώσεως στο πόδι. Αν τους κάνω όλους ένα «φου» θα πέσουν σαν πεταλουδίτσες… Με ποιο ανάστημα έρχεστε όλοι εσείς, να μου κάνετε τέτοια επίθεση αντί να πείτε πόσο μάγκας είναι αυτό το παιδί…. Άρα θέλετε να με δείτε να κλάψω, να πονέσω… να ικανοποιηθείτε. Δεν θα σας δώσω την ικανοποίηση. Ούτε θα κλάψω, ούτε και θα μ’ ενοχλήσει… Θα του γυρίσω την πλάτη…
»Αυτό που γίνεται στις μέρες μας, με τις ακραίες μορφές μπούλινγκ, με τα βίντεο ερωτικού περιεχομένου, που διαρρέουν και διασύρονται παιδιά γιατί νομίζουν ότι θα σε ξεφτιλίσουν… Θέλω να πω σε όλα τα παιδιά αν πέσουν θύματα τέτοιων καταστάσεων, να μιλάνε, να αντιδράσουν στο γονιό, τον φίλο, τον δάσκαλο. Υπάρχουν γραμμές υποστήριξης να ζητήσουν βοήθεια. Υπάρχουν λύσεις. Να μην φοβούνται. Το πρόβλημα ξεκάθαρα το έχουν οι άλλοι όταν κάνουν μπούλινγκ. Οι άλλοι έχουν ψυχιατρικό πρόβλημα που πρέπει να λύσουν, όχι εσύ.
»Γίνεται μεγάλη συζήτηση για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την υιοθεσία. Μα, μιλάμε για καθαρά ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία είναι υπό την «ομπρέλα» της παγκόσμιας και πανευρωπαϊκής χάρτας ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και είμαι πολύ υπερήφανος που είμαι πρεσβευτής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την κατεύθυνση της ρητορικής μίσους.
Ποιος θα αποφασίσει για τη δική σου ζωή ποιον ή ποια θα ερωτευτείς; Είναι μια επιλογή μεταξύ ενηλίκων. Υπάρχει ένα σύμφωνο συμβίωσης που ήταν μια ημιτελής αρχή και έρχεται ένας πολιτικός γάμος να νομιμοποιήσει ένα ζευγάρι το οποίο ήταν στον αέρα, νομικά, νοσηλευτικά, κληρονομικά….
»Όσο για την υιοθεσία, μα ούτως ή άλλως επιτρέπεται χρόνια τώρα μονογονεϊκά να υιοθετήσεις. Ο τεράστιος Μάνος Χατζηδάκης υιοθέτησε τον γιο του σε μεγάλη ηλικία. Για μένα γονιός είναι αυτός που οφείλει να δώσει αγάπη, στοργή, προστατευτικότατα σωστή παιδεία. Πόσα παραδείγματα μπορούμε να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας για ετερόφυλα ζευγάρια και πώς συμπεριφέρθηκαν στα παιδιά τους; Πατέρας να βιάζει τις κόρες, μητέρα να εκπορνεύει την κόρη, ή ζευγάρι να σκοτώνει και να τσιμεντώνει το παιδί;…. Τι πρέπει δηλαδή να κάνουμε; Να βγάλουμε συμπέρασμα ότι τα ετερόφυλα ζευγάρια είναι εγκληματίες; Όπως αντίστοιχα προσπαθούν να πούνε κάποιοι για τα ομόφυλα ζευγάρια αν πρέπει ή όχι να έχουν παιδιά; Είναι τεράστιο λάθος. Η γενίκευση είναι καθαρά φασιστική νοοτροπία. Εφόσον αποφασίσεις να γίνεις γονιός, είτε βιολογικός είτε να υιοθετήσεις οφείλεις να θυσιάσεις τη ζωή σου για το παιδί.
Αν κατέβαινα στην πολιτική….
»Όταν μου πρότειναν πρώτη φορά να κατέβω στην πολιτική ήμουν μόλις 20 ετών . Κάθε φορά που γίνονται εθνικές εκλογές ή ευρωεκλογές δέχομαι κρούση απ’ όλα τα κόμματα σχεδόν. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί το κάνουν. Πιστεύουν στο χαρακτήρα και την προσωπικότητά μου ή λόγω του ότι είμαι αναγνωρίσιμος και θα τους φέρω ψήφους; (γέλια). Μπορεί και τα δύο. Πάντα οι προτεραιότητές μου ήταν διαφορετικές.
Ο μόνος λόγος που θα κατέβαινα στην πολιτική, αν το αποφάσιζα, είναι η υπερβολική αγάπη που έχω γι’ αυτό τον τόπο για τα νέα παιδιά και τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Υπάρχουν πράγματα που τα βλέπεις στην καθημερινότητά και σ’ ενοχλούν. Μ’ ενοχλεί η ασυδοσία, η αδιαφορία, η αντιαισθητική εικόνα που υπάρχει γύρω μας. Μ’ ενοχλεί που βλέπω τόση βρωμιά γύρω μου. Είναι τόσα που πρέπει να διορθωθούν. Με ενοχλεί που αυτός ο τόπος που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν έχει τύχει ανάλογου ενδιαφέροντος από την κεντρική πολιτική. Αν ήμουν Υπουργός Πολιτισμού δεν υπήρχε περίπτωση να μην πείσω τον όποιο πρωθυπουργό, να υπάρχει ένα Ολυμπιακό χωριό στην Αρχαία Ολυμπία. Ποιοι αθλητές όλου του κόσμου δεν θα ερχόντουσαν εδώ για προετοιμασία στον τόπο που γεννήθηκαν οι Αγώνες. Ξέρετε πόσο μπορεί να προσφέρει ο Ολυμπιακός αθλητισμός στο ΑΕΠ της χώρας;
»Εκτιμώ ότι στη σημερινή κοινωνία αλλού υπάρχει θετικό πρόσημο αλλού όχι. Η κοινωνία έχει μεγάλες αντιφάσεις. Εκεί που βλέπουμε ωριμότητα, στην απέναντι πλευρά βλέπουμε μια φασιστική ιδεολογία και συμπεριφορά.
