Μια απόφαση που ελήφθη πριν από 35 χρόνια και παραμένει ακόμα αμετάβλητη, θέτει πλέον σοβαρές απειλές για την κτηνοτροφία στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές της Ηλείας. Το τσακάλι, το οποίο εντάχθηκε το 1990 στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας ως είδος υπό εξαφάνιση, έχει πλέον αυξήσει σημαντικά τον πληθυσμό του, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην τοπική πανίδα και κυρίως στην κτηνοτροφία.
Ο πληθυσμός του τσακαλιού στην Πελοπόννησο έχει αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό που όπως επισημαίνει και ο Δασάρχης Πύργου Παναγιώτης Λάττας επηρεάζει αρνητικά τόσο το οικοσύστημα όσο και την κτηνοτροφία. Όπως σημειώνει ο κ. Λάττας, το τσακάλι επιτίθεται στα μικρά των αγριόχοιρων, που αποτελούν εύκολη λεία, μειώνοντας σημαντικά τον πληθυσμό τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τις αλεπούδες.
Παράλληλα, οι κτηνοτρόφοι βρίσκονται σε συνεχή επαγρύπνηση καθώς το τσακάλι, επιτίθεται σε κοπάδια αμνοεριφίων, προκαλώντας σοβαρές οικονομικές απώλειες. Οι ίδιοι από την πλευρά τους, για να προστατεύσουν τα ζώα τους, αναγκάζονται να συντηρούν μεγάλο αριθμό τσοπανόσκυλων, γεγονός που αυξάνει σημαντικά τα έξοδά τους. Παράλληλα, η έλλειψη αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ για απώλειες κάτω των τεσσάρων ζώων δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα. Οι κτηνοτρόφοι συχνά δεν είναι σε θέση να βρουν αποδεικτικά στοιχεία, καθώς αν και μπορεί να έχασαν περισσότερα ζώα, δεν μπορούν να τα εντοπίσουν σκοτωμένα και να διεκδικήσουν αποζημιώσεις αφού τα τσακάλια δεν είναι λίγες οι φορές που μεταφέρουν τα θύματά τους στις φωλιές τους.
«Το τσακάλι αποτελεί μεγάλη απειλή και αυτό θα φανεί έντονα κατά τα επόμενα χρόνια. Είναι προστατευόμενο είδος και ο πληθυσμός του έχει αυξηθεί πάρα πολύ στην Πελοπόννησο με αποτέλεσμα να απειλεί και τον πληθυσμό των αγριόχοιρων. Το τσακάλι επιτίθεται στα μικρά των αγριόχοιρων και παρατηρούμε μεγάλους αγριόχοιρος χωρίς μικρά ή να έχουν ένα μικρό για παράδειγμα ενώ παλιότερα είχαν 6 ή 7.
Γενικότερα τσακάλια παρατηρούμε στις ορεινές αλλά και ημιορεινές περιοχές όπως για παράδειγμα στην Ολυμπία, στο Κλαδέο, και σε χωριά με υψόμετρο μέχρι 300 μέτρων» επεσήμανε ο Δασάρχης Πύργου , ενώ αναφερόμενος στα προβλήματα που δημιουργεί ο υπερπληθυσμός του τσακαλιού στην κτηνοτροφία σημείωσε ότι:
«Έχουμε πολλές επιθέσεις στην κτηνοτροφία. Κατά περιόδους μας αναφέρουν μεγάλες ζημιές από τσακάλια οι κτηνοτρόφοι.
Ο αριθμός του αγριόχοιρού πλέον έχει ρυθμιστεί αλλά πρέπει να ληφθεί μέριμνα και για τα τσακάλια και να μπουν στα θηρεύσιμα ήδη. Και φυσικά να υπάρξει αποζημίωση από τον ΕΛΓΑ ακόμα και στο ένα πρόβατο που θα χαθεί. Διότι τώρα πρέπει να φάει πάνω από τέσσερα πρόβατα το τσακάλι για να αποζημιωθεί ο κτηνοτρόφος.
Ακόμα και οι αλεπούδες έχουν μειωθεί πάρα πολύ καθώς και αυτές τις τρώει το τσακάλι».
Όπως έκανε γνωστό ο κ. Λάττας από το 1990 το τσακάλι έφυγε από τα θηρεύσιμα ήδη και εντάχθηκε στα είδη προς εξαφάνιση. «Από τότε όμως έχουν περάσει 35 χρόνια για τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Ο πληθυσμός των τσακαλιών στην Πελοπόννησο είναι ιδιαίτερα μεγάλος σύμφωνα με τις μαρτυρίες. Θεωρώ ότι είναι δεκάδες χιλιάδες και πρέπει να κινηθεί μία διαδικασία. Για την ώρα όμως δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα παρά μόνο ακούμε τα παράπονα των κτηνοτρόφων».
Παρόμοια άποψη εξέφρασε και ο Άλκης Κωνσταντόπουλος, μέλος της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου και αντιπρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Πύργου.
Ο κ. Κωνσταντόπουλος υπογράμμισε την ανάγκη δημιουργίας ενός σχεδίου διαχείρισης για τον πληθυσμό του τσακαλιού, βασισμένου σε επιστημονικά δεδομένα, αναφέροντας ως παράδειγμα τη Σουηδία, όπου η θήρα λύκων επιτρέπεται έως ότου επιτευχθεί το επιθυμητό ισοζύγιο πληθυσμού.
Πέρα από το τσακάλι, ο κ. Κωνσταντόπουλος εξέφρασε μια ακόμα ανησυχία του αναφορικά με την παρουσία λύκων στον Ταΰγετο, οι οποίοι ενδέχεται να αποτελέσουν μελλοντική απειλή για την κτηνοτροφία. Οι λύκοι, ως μεγαλύτερα και πιο επικίνδυνα αρπακτικά, δεν αντιμετωπίζονται εύκολα από τα τσοπανόσκυλα και απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείρισή τους.
«Μεγάλο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι κτηνοτρόφοι με τα τσακάλια.
Είναι πάρα πολλές οι επιθέσεις σε αμνοερίφια, πολλά σκοτωμένα ζώα άλλα τόσα τραυματισμένα και για τους κτηνοτρόφους είναι μία τεράστια πληγή που προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν αυτή τη στιγμή συντηρώντας μεγάλο αριθμό τσοπανόσκυλων. Αυτό που έχει παρατηρηθεί όμως το τελευταίο διάστημα και με τα τσακάλια όπως και με τους αγριόχοιρος είναι ότι έχουν μία σχετική εξοικείωση με την ανθρώπινη παρουσία και παρατηρούμε ότι αυτά τα ζώα κυκλοφορούν πολλές φορές κοντά σε ανθρώπους. Πρόκειται δηλαδή για μία στρέβλωση της φύσης.
Παράλληλα οι κτηνοτρόφοι αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα με τις αποζημιώσεις. Δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα μπορούσε στην επικείμενη αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ να προβλεφθεί κάτι σε σχέση με τις καταστροφές από τα τσακάλια. Επίσης μία παράμετρος η οποία προς το παρόν δεν αποτελεί πρόβλημα, όμως πολύ φοβάμαι ότι στο μέλλον θα το βρούμε μπροστά μας είναι ότι πιστοποιήθηκε ότι στην περιοχή του Ταϋγέτου υπάρχει μία αγέλη λύκων. Άρα στο μέλλον δεν γνωρίζω επειδή και ο λύκος ανήκει στα προστατευόμενα είδη πως θα εξελιχθεί η κατάσταση και ποιος θα είναι ο πληθυσμός του λύκου. Ο λύκος είναι ένα αρπακτικό ζώο για τον οποίο τα κοπάδια θα είναι ένα δέλεαρ. Και μιλάμε για ένα ζώο το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το τσακάλι και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα από τα τσοπανόσκυλα γιατί πολλές φορές το μέγεθος του μπορεί να είναι διπλάσιο.
Η πρόταση η δική μας σε ό,τι αφορά κυρίως το τσακάλι ως κυνηγετικές οργανώσεις είναι ότι πρέπει να υπάρχουν στοιχεία, τα οποία συγκεκριμένες επιστημονικές ειδικότητες, να εξετάσουν ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σε κάθε περιοχή και να υπάρξει ένα συγκεκριμένο σχέδιο διαχείρισης.
Για παράδειγμα στην Σουηδία που διαπιστώθηκε ότι αυξήθηκε ο αριθμός των λύκων βγήκε ειδική άδεια θήρας όπου μέχρι να συμπληρωθεί το αναμενόμενο νούμερο θηρεύονταν οι λύκοι.
Και στην Ελλάδα λοιπόν θα πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες καταγραφές για κάθε είδος και βάσει αυτών να ληφθούν οι κατάλληλες αποφάσεις» ανέφερε ο κ. Κωνσταντόπουλος.
