Του Γιώργου Κατσάμπουλα
Το προβληματισμό τους εκφράζουν οι ελαιοπαραγωγοί της περιοχής της Ζαχάρως για την μειωμένη ή “εξευτελιστική” τιμή του λαδιού, όπως δηλώνουν και για την χαμηλή παραγωγή σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
Με την παραγωγή μικρότερη και με την τιμή του λαδιού να ανέρχεται στα 2.5 ευρώ το λίτρο, οι παραγωγοί δείχνουν δυσαρεστημένοι για την φετινή ελαιοκομική σεζόν, η οποία ενώ ποιοτικά είναι καλύτερη σε σχέση με άλλες χρονιές, τα κόστη την έχουν καταστήσει ως πολυτέλεια, με τους περισσότερους να δηλώνουν πως θα ήταν εύλογο να αρκεστούν αποκλειστικά στην οικιακή χρήση με δύο έως τρεις τενεκέδες λάδι τον χρόνο.
Η ξηρασία και ιδιαίτερα η ανομβρία που παρατηρήθηκε τους μήνες του φθινοπώρου προκάλεσε δυσάρεστες συνέπειες στην μείωση της φετινής συγκομιδής. Επίσης, οι υψηλές θερμοκρασίες, τον περασμένο Μάιο, με τον υδράργυρο να αγγίζει τους 40οC και 45oC, σε περίοδο άνθησης για τον καρπό της ελιάς, λειτούργησαν καταλυτικά στην μειωμένη παραγωγή.
Το κόστος της καλλιέργειας, κατά της διάρκειας της συγκομιδής, αλλά και την περίοδο μετά από αυτή με το καθάρισμα της γης, δεν ανταποκρίνεται στην τωρινή τιμή του λαδιού, ξεπερνώντας το κέρδος, με αποτέλεσμα οι παραγωγοί να δυσανασχετούν και να γίνονται βορά των εμπόρων.
Ο κ. Δημήτρης Κολιαδήμας, τοπικός ελαιοπαραγωγός, μίλησε στο ilialive.gr και στο gaia365.gr και τόνισε ότι “ … το κόστος και τα έξοδα παραγωγή πριν, κατά την διάρκεια, αλλά και μετά από το μάζεμα των ελιών, είναι τέτοια που δεν συμφέρουν σε αντιδιαστολή με την τιμή του λαδιού. Αν και φέτος η ποιότητα είναι καλύτερη, οι συνθήκες δεν ευνοούν τους παραγωγούς, οι οποίοι επωμίζονται πάρα πολλά έξοδα”.
Ο κ. Γιώργος Κρανίτης, ελαιοπαραγωγός, επισήμανε πως “.. η τιμή δεν είναι η πρέπουσα για την εξαιρετική ποιότητα του λαδιού, που προσφέρει ο νομός μας. Δεν γίνεται ένα λίτρο λάδι να το χρεώνεις 2.5 ευρώ και το ένα λίτρο νερό 1.5. Με ένα λίτρο λάδι, ένα μέσο νοικοκυριό μπορεί να βγάλει μία εβδομάδα και ίσως και 10 μέρες. Δεν γίνεται να ρίχνεις τόσο την ποιότητα σε αυτό που προσφέρεις. Τα έξοδα είναι πολλά και το κόστος μεγάλο. Με την φετινή τιμή ο παραγωγός καταλήγει να γίνεται τροφή για τους εμπόρους, οι οποίοι κερδίζουν το ποσό της προστιθέμενης αξίας του λαδιού, με τον παραγωγό όμως να μην παίρνει τίποτα. Πιστεύω πως μια καλή τιμή θα ήταν στα 3 με 3.5 ευρώ. Έτσι, θα κέρδιζε και ο παραγωγός. Σε όλο αυτό το πρόβλημα, συμβάλει και η μειωμένη παραγωγή. Εξαιτίας της ξηρασίας, οι ελιές δεν απέδωσαν όπως θα έπρεπε. Ειδικά τον Μάιο, σημειώθηκαν υψηλές θερμοκρασίες την περίοδο που το άνθος της ελιάς κυοφορούσε, με αποτέλεσμα πολλές να ξεραθούν. Για να αποφευχθούν, μελλοντικά, παρόμοια προβλήματα πρέπει να υπάρξει μέριμνα από το κράτος και πρωτοβουλίες από ιδιωτικούς φορείς. Πρέπει να αγαπάμε αυτό που κάνουμε, να σεβόμαστε την γη και με θρησκευτική ευλάβεια να την προσέξουμε. Ότι δώσουμε, θα πάρουμε”.
Ο κ. Γιάννης Σπηλιόπουλος, ιδιοκτήτης ελαιοτριβείου σχολίασε πως “… η μειωμένη τιμή στο λάδι δεν εμπνέει πλέον τον παραγωγό και δεν του δίνει το κατάλληλο ερέθισμα να ασχοληθεί με την γη και την συγκομιδή της ελιάς. Τα κόστος είναι μεγάλο, τα έξοδα για την συντήρηση πολλά και οι εργάτες ζητούν εξωφρενικά χρήματα, με τα ποσά να ανέρχονται στα 45 και 50 ευρώ την μέρα. Τα χρήματα που ζητάνε οι εργάτες γης δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, καθώς με την τιμή στα τάρταρα, την παραγωγή μειωμένη και τα έξοδα σταθερά ψηλά, οι ελαιοπαραγωγοί δεινοπαθούν να ανταπεξέλθουν. Πολλοί, μάλιστα, προτιμούν να ασχοληθούν ατομικά και αρέσκονται στους δύο με τρεις τενεκέδες λάδι, απλά για να βγάλουν την χρονιά”.
Μια μέτρια χρονιά για τους ελαιοπαραγωγούς με τις συνθήκες να μην είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές. Με τα προβλήματα ξεκινούν από την μειωμένη παραγωγή, εξαιτίας της ξηρασίας, και να σταματούν στην χαμηλή τιμή του λαδιού.
