Σχετικά Άρθρα

• Η μελιτζάνα της Ηλείας, θύμα του πολέμου στη Μέση Ανατολή - Σαπίζει αδιάθετη στα χωράφια
  σε Πρωτογενής Τομέας
  

  Της Δήμητρας Βέλμαχου

  Την τοπική παραγωγή αγροτικών προϊόντων φαίνεται ότι έχει επηρεάσει άμεσα η έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στην Μέση Ανατολή με χαρακτηριστικό παράδειγμα την παραγωγή μελιτζάνας στην Ηλεία.

  Ο παραγωγός Κωνσταντίνος Χριστόπουλος από το Στρούσι, περιέγραψε στο Gaia365.gr και στο ilialive.gr τις συνέπειες που βιώνει η τοπική γεωργία λόγω του πολέμου, εξηγώντας πως η σύγκρουση έχει προκαλέσει σοβαρές δυσλειτουργίες στις εμπορικές συμφωνίες με την εγχώρια βιομηχανία επεξεργασίας τροφίμων.

  Σύμφωνα με τον κ. Χριστόπουλο, η μελιτζάνα που παράγεται στην περιοχή προορίζεται για επεξεργασία σε μελιτζανοσαλάτα, σε εργοστάσιο στο Τραγανό, το οποίο με τη σειρά του συνεργάζεται με ισραηλινές εταιρείες.

  

  Ωστόσο, όπως έκανε γνωστό, ενημερώθηκαν από τους υπευθύνους του εργοστασίου ότι τα φετινά συμφωνητικά “έκλεισαν” νωρίς και δεν θα πάρουν άλλο προϊόν, παρά μόνο κάποιες μικροποσότητες από άλλους καλλιεργητές.

  «Τώρα αυτό που μας είπανε είναι ότι έχουν κλείσει τα συμφωνητικά μας, τα οποία κάνουμε κάθε χρόνο με το εργοστάσιο και επειδή έτυχε να είμαστε καλοί παραγωγοί εμείς στο Στρούσι και τα κλείσαμε νωρίς τα συμφωνητικά, στην ουσία μας τιμωρούν και σταματάμε την συγκομιδή της καλλιέργειας. Βέβαια όλο αυτό έχει από πίσω του άλλη ερμηνεία και αυτή η ερμηνεία είναι ο πόλεμος που γίνεται στη Μέση Ανατολή καθώς αυτό το προϊόν πήγαινε στην βιομηχανία για μεταποίηση και για μελιτζανοσαλάτα για το οποίο έχουν σύμβαση με τους Ισραηλινούς.

  Αυτά τα αποτελέσματα του πολέμου ήρθαν και σε εμάς και αυτή τη στιγμή μένει το προϊόν στο χωράφι και σαπίζει.

  Έτσι, μας ενημέρωσαν την προηγούμενη εβδομάδα ότι δεν θα πάρουν άλλη μελιτζάνα, θα πάρουν κάποιες μικροποσότητες αυτή την εβδομάδα, από κάποιους καλλιεργητές που στην ουσία δεν έκλεισαν τα συμφωνητικά» αναφέρει ο κ. Χριστόπουλος, τονίζοντας πως σε προηγούμενες χρονιές η συγκομιδή συνεχιζόταν μέχρι και τον Νοέμβριο.

  «Κι άλλες χρονιές βάζαμε μελιτζάνα και την έπαιρναν μέχρι και τέλος Οκτώβρη ενώ πέρυσι δίναμε μέχρι τέλος Νοέμβρη. Φέτος δεν ξέρω τι έχει συμβεί, οι μελιτζάνες είναι σε πολύ καλή κατάσταση, όμως δεν είναι ένα προϊόν που μπορεί να αντέξει παραπάνω και να μείνει στο χωράφι και κάποια στιγμή θα αρχίσει να σαπίζει».

  

  Καύσωνες και έλλειψη νερού επηρέασαν το προϊόν

  Η χρονιά ξεκίνησε με θετικές προοπτικές για τους παραγωγούς μελιτζάνας, με τη συγκομιδή να ξεκινά στις αρχές Ιουλίου. Ωστόσο, η παραγωγή επηρεάστηκε από πολλούς παράγοντες, όπως η διαχείριση του νερού και οι παρατεταμένοι καύσωνες.

  Αν και η μελιτζάνα είναι ανθεκτική στις υψηλές θερμοκρασίες, όπως επισημαίνει ο κ. Χριστόπουλος, οι διακοπές στην άρδευση περιόρισαν την ανάπτυξη του καρπού, με αποτέλεσμα πολλές μελιτζάνες να παραμείνουν μικρές και να κιτρινίσουν πριν προλάβουν να αναπτυχθούν.

  Κοστοβόρα η καλλιέργεια της μελιτζάνας

  Ο κ. Χριστόπουλος σημειώνει επίσης πως η καλλιέργεια μελιτζάνας είναι ιδιαίτερα δαπανηρή. Το κόστος του σπόρου φτάνει τα 100 ευρώ ανά στρέμμα, ενώ τα συνολικά έξοδα για λιπάσματα, φυτοπροστασία και σταγονίδια κυμαίνονται στα 500-600 ευρώ ανά στρέμμα, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται το εργατικό κόστος, που εξακολουθεί να αποτελεί “πληγή” για τους καλλιεργητές λόγω της έλλειψης εργατών γης.

  

  “Θα σαπίσουν στο χωράφι μου 30 τόνοι μελιτζάνα”

  «Περιμέναμε αυτή την εποχή να πάρουμε κάποιες ποσότητες καθώς για εμάς τους καλλιεργητές είναι ανέξοδη αφού δρόσισε ο καιρός και το φυτό μπόρεσε και σταθεροποιήθηκε σε κάποιες θερμοκρασίες.

  Τώρα που περιμέναμε λοιπόν κι εμείς να βγάλουμε ένα κέρδος, έχουμε αυτή την εξέλιξη. Εγώ συγκεκριμένα στα 15 στρέμματα λίαν επιεικώς έχω γύρω στους 30 τόνους μελιτζάνα που θα σαπίσει στο χωράφι».

  Αντιμέτωπος με την προοπτική να χάσει τη φετινή σοδειά, ο κ. Χριστόπουλος σκέφτεται να προσφέρει τις μελιτζάνες δωρεάν σε κοινωφελή ιδρύματα, πληρώνοντας από την τσέπη του τα έξοδα της συγκομιδής. «Είμαστε τέσσερις παραγωγοί στο Στρούσι που καλλιεργούμε από 15 μέχρι 20 στρέμματα ο καθένας. Όλοι μας βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση», καταλήγει, εκφράζοντας την απογοήτευσή του για την κατάσταση που επικρατεί.

  

• Ηλεία: Κρίση στην καλλιέργεια βιομηχανικής πιπεριάς - Κλιματική αλλαγή, έλλειψη εργατών και άρδευσης απειλούν την παραγωγή
  σε Πρωτογενής Τομέας
  

  Της Δήμητρας Βέλμαχου

  Σε σοβαρό κίνδυνο τόσο για την παραγωγή όσο και για τη συνέχιση της καλλιέργειας της βιομηχανικής πιπεριάς στην Ηλεία, θέτουν τα έντονα προβλήματα που έχουν προκύψει και έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το ίδιο το προϊόν και κατ΄ επέκταση τους καλλιεργητές.

  Όπως επισημαίνει ο παραγωγός Κώστας Χριστόπουλος, από την περιοχή του Στρουσίου, η βιομηχανική πιπεριά, αυτό το σημαντικό εξαγώγιμο προϊόν με τη μορφή τουρσιού, βρίσκεται πλέον σε κρίσιμο σημείο.

  Χωρίς την απαραίτητη στήριξη από την πολιτεία, την Περιφέρεια και τους αρμόδιους φορείς, η συνέχιση της καλλιέργειας στο νομό, θα είναι αμφίβολη, θέτοντας σε επισφάλεια το βιοτικό επίπεδο των παραγωγών και την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής.

  Ο κ. Χριστόπουλος, μίλησε στο Gaia365.gr και στο ilialive.gr για τα σημαντικά θέματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι καλλιεργητές, αναδεικνύοντας την κλιματική αλλαγή, το εργατικό δυναμικό και την άρδευση ως κύρια ζητήματα.

  

  Κλιματική αλλαγή και παρατεταμένος καύσωνας

  Όπως επεσήμανε ο κ. Χριστόπουλος η αλλαγή του κλίματος και οι αυξημένες θερμοκρασίες έχουν επιφέρει σημαντικές και αρνητικές επιπτώσεις στην παραγωγή. Η φετινή χρονιά ήταν εξαιρετικά δύσκολη λόγω του παρατεταμένου καύσωνα, έχοντας ως αποτέλεσμα την πτώση των ανθών και τη μείωση της παραγωγής. «Το φυτό είναι ένας ζωντανός οργανισμός και μετά τους 37 °C σταματάει να παράγει», εξήγησε ο κ. Χριστόπουλος, ο οποίος προσπάθησε με τη βοήθεια γεωπόνου να διατηρήσει τα πιπέρια σε καλή κατάσταση, αλλά αυτό παράλληλα αύξησε σημαντικά το κόστος παραγωγής. «Σήμερα, το κόστος ανά στρέμμα αγγίζει τα 700-800 ευρώ, χωρίς να υπολογιστούν τα εργατικά» τόνισε υπογραμμίζοντας το δυσβάστακτο πλέον κόστος της παραγωγής.

  Έλλειψη Εργατικού Δυναμικού

  Ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα ειδικά για την συγκομιδή του πιπεριού, είναι η δυσκολία εύρεσης εργατικών χεριών. «Στο πιπέρι, δεν υπάρχει μηχανική συλλογή όπως σε άλλες καλλιέργειες, και η συγκομιδή είναι μόνο χειρωνακτική», σημειώνει ο παραγωγός, εξηγώντας πως η γραφειοκρατία και η έλλειψη προσωρινών ΑΜΚΑ και ΑΦΜ για τους εργάτες, έχουν καθυστερήσει τη συγκομιδή, επιτείνοντας την πίεση στους παραγωγούς.

  Για τον λόγο αυτό ο κ. Χριστόπουλος απευθυνόμενος στην Περιφέρεια ζητά να προωθήσει λύσεις για την απλοποίηση των διαδικασιών, ώστε να μπορέσουν οι καλλιεργητές να καλύπτουν τις ανάγκες τους σε εργατικό δυναμικό και να ολοκληρώνουν χωρίς πρόβλημα την συγκομιδή.

  Προβλήματα άρδευσης

  Η διαχείριση του νερού άρδευσης αποτελεί ακόμη έναν κρίσιμο παράγοντα για την καλλιέργεια της πιπεριάς. «Η φετινή χρονιά βγήκε με πάρα πολύ μεγάλη δυσκολία. Αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα αν ο ταμιευτήρας του Πηνειού δεν γεμίσει νερό για να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε. Οι υπεύθυνοι της διαχείρισης του νερού θεωρώ ότι προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν», λέει ο κ. Χριστόπουλος, εξηγώντας πως η έλλειψη συνεχούς ροής νερού, οδήγησε σε ακανόνιστη άρδευση, με αποτέλεσμα τα φυτά να μην μπορούν να αναπτυχθούν σωστά.

  Αποζημιώσεις και ανάγκη στήριξης από τον ΕΛΓΑ

  Οι παραγωγοί πιπεριάς στην Ηλεία, όπως και σε πολλές άλλες περιοχές, πληρώνουν ασφάλιστρα στον ΕΛΓΑ, αναμένοντας την κάλυψη ζημιών που προκαλούνται από φυσικές καταστροφές όπως οι καύσωνες, επισημαίνει με αγανάκτηση ο κ. Χριστόπουλος καταγγέλλοντας την καθυστέρηση στην απόδοση των πορισμάτων από τον ΕΛΓΑ σχετικά με τις απώλειες παραγωγής λόγω των καιρικών φαινομένων. «Αν δεν πάρουμε αποζημίωση, η καλλιέργεια γίνεται ασύμφορη και αναγκαστικά θα πρέπει να την σταματήσουμε», τονίζει, υπογραμμίζοντας την ανάγκη άμεσης στήριξης από τον Οργανισμό.

  

  

  

• Μέλι: Σε ασφυκτικό κλοιό η μελισσοκομία – Λιμοκτονούν οι μέλισσες
  σε Πρωτογενής Τομέας
  

  Ακόμα και στο 90% αναμένεται να είναι μειωμένη η παραγωγή μελιού σε παραγωγικές περιοχές της χώρας

  Σε δεινή θέση βρίσκεται η μελισσοκομία της χώρας, καθώς η παραγωγή μελιού φέτος αναμένεται λιγότερη από ποτέ, ενώ οι μελισσοκόμοι προειδοποιούν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ο αφανισμός τόσο του κλάδου όσο και του ζωικού κεφαλαίου.

  Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, το αυξημένο κόστος παραγωγής και τα «βαφτίσια» εισαγόμενων μελιών συγκροτούν ένα ασφυκτικά αρνητικό περιβάλλον για το μέλλον της μελισσοκομίας και τους παραγωγούς.

  Η ξηρασία και οι πρώιμοι και σε μεγάλη ένταση καύσωνες δημιούργησαν προβλήματα στην παραγωγή από τον Έβρο έως και τη Γαύδο. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην Κρήτη και τα νησιά το μέλι θα είναι λιγοστό ακόμα και σε ποσοστό που αγγίζει το 80% με το 90%, ενώ στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας η μείωση φτάνει στο 60%.

  Οι καλοκαιρινές ποικιλίες, όπως το παλιούρι, το έλατο ή ακόμα και το θυμάρι έχουν σχεδόν χαθεί

  «Φέτος είναι μια τραγική χρονιά. Είμαι από παιδί μελισσοκόμος και τέτοια χρονιά δεν θυμάμαι ποτέ», λέει στον ΟΤ, ο Κώστας Λεονταράκης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας (ΟΜΣΕ).

  Οι καλοκαιρινές ποικιλίες, όπως το παλιούρι, το έλατο ή ακόμα και το θυμάρι έχουν σχεδόν χαθεί. «Στην Κρήτη, που είναι η μάνα του θυμαρίσιου μελιού δεν τρυγήσαμε καθόλου», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Λεονταράκης.

  Οι μέλισσες λιμοκτονούν

  Το μέλι είναι ένα από τα αγροτικά προϊόντα, τα οποία έχουν πληγεί από την κλιματική αλλαγή. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν οι μελισσοκόμοι, οι μέλισσες καταρρέουν, καθώς δεν ολοκληρώνεται ο βιολογικός τους κύκλος. «Έχουμε φτάσει στο σημείο να υπάρχει λιμοκτονία των μελισσών, ενώ παρατηρείται και μεγάλη μείωση του ζωικού μας κεφαλαίου, το οποίο αυτή την στιγμή κινδυνεύει και αν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση, τότε θα αποδεκατιστεί», υπογραμμίζει ο κ. Λεονταράκης.

  «Οι τζίροι που γίνονται από τη νοθεία και τις ελληνοποιήσεις είναι τεράστιοι»

  Σημειώνει δε, ότι η μελισσοκομία είναι ένας δυναμικός κλάδος της Ελλάδας, ο οποίος βρίσκεται εκτός ενισχύσεων, επιδοτήσεων από την ΚΑΠ, αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ: «Κρατιόμαστε μόνοι μας από τον κόπο μας. Η πολιτεία οφείλει να αγκαλιάσει το επάγγελμά μας. Σαν Ομοσπονδία προσδοκούμε σε μια γενναία ενίσχυση από την πολιτεία γιατί αλλιώς δεν θα υπάρξει μελισσοκομία στην Ελλάδα. Κανένας μελισσοκόμος δεν μπορεί να αντέξει τα υψηλά κοστολόγια. Δεν μπορούσαμε να τα αντέξουμε σε φυσιολογικές συνθήκες πόσο μάλλον φέτος».

  Η νοθεία και οι ελληνοποιήσεις στο μέλι βασιλεύουν

  Τα βαφτισμένα εισαγόμενα μέλια ως ελληνικά έχουν κατακλύσει την αγορά. «Οι τζίροι που γίνονται από τη νοθεία και τις ελληνοποιήσεις είναι τεράστιοι. Το πιο τραγικό στην όλη κατάσταση δεν είναι ότι καταστρέφεται μόνο ο μελισσοκόμος, αλλά έχουν διοχετευθεί στην αγορά επικίνδυνα μέλια, τα οποία κυκλοφορούν με παραπλανητικές ετικέτες. Το καμπανάκι ηχεί καθημερινά για την υγεία των καταναλωτών. Όμως, για την καταπολέμηση αυτών των πρακτικών, εδώ και χρόνια η πολιτεία φαίνεται ότι αδιαφορεί, καθώς δεν έχει πάρει κανένα δραστικό μέτρο έτσι ώστε να προστατέψει τον Έλληνα παραγωγό και τους καταναλωτές», τονίζει στον ΟΤ ο κ. Λεονταράκης.

  Ταυτόχρονα, όπως επισημαίνει, τα χαμηλής ποιότητας και φθηνά μέλια που εισάγονται από την Ουκρανία χωρίς δασμούς ή από την Κίνα με χαμηλές τιμές, «εμείς δεν μπορούμε να τα ανταγωνιστούμε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι τα μέλια μας υποτιμημένα, να μην πιάνουν την τιμή που πρέπει αλλά και αδιάθετα στις αποθήκες γιατί την θέση τους την έχουν πάρει αυτά τα επικίνδυνα μέλια».

  Σημειώνει δε, ότι η πολιτεία πρέπει να πραγματοποιεί εντατικούς ελέγχους, να «κλείσει» τα νομοθετικά κενά που υπάρχουν και βάση αυτών δρουν οι επιτήδειοι, καθώς επίσης να προβλέπονται και υψηλά πρόστιμα για όσους παραβατούν.

  Στη λίστα με τα θύματα της κλιματικής αλλαγής προστίθενται εκτός από το αγροτικό προϊόν και τους παραγωγούς, επιχειρήσεις και αγροτικοί συνεταιρισμοί

  SOS για το μέλι «Σίθων»

  Στη λίστα με τα θύματα της κλιματικής αλλαγής προστίθενται εκτός από το αγροτικό προϊόν και τους παραγωγούς, επιχειρήσεις και αγροτικοί συνεταιρισμοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί ένας από τους λίγους και μεγάλους μελισσοκομικούς συνεταιρισμούς της χώρας, που ιδρύθηκε και λειτουργεί από το 1955, ο Αγροτικός Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Νικήτης Χαλκιδικής με το μέλι «Σίθων», ο οποίος τα τρία τελευταία χρόνια παλεύει να σταθεί όρθιος.

  Οι μειωμένες παραγωγές, το βάρος από τον τραπεζικό δανεισμό, αλλά και οι αθρόες εισαγωγές, αποτελούν τους βασικούς λόγους που συνέβαλαν ώστε ο Συνεταιρισμός, , σύμφωνα με τον πρόεδρο του Μελισσοκομικού Συνεταιρισμού Αχιλλέα Παπαστεργίου να βρίσκεται στα πρόθυρα χρεωκοπίας.

  «Εδώ και τρία χρόνια η παραγωγή είναι μειωμένη, με τους παραγωγούς να μην έχουν μέλι να παραδώσουν. Η μείωση ξεκίνησε από το 40%, πρόπερσι έφτασε στο 60%, πέρσι στο 70% και φέτος στο 80%», εξηγεί στον ΟΤ ο κ. Παπαστεργίου, τονίζοντας ότι χωρίς την απαιτούμενη συγκέντρωση μελιού, ο Συνεταιρισμός δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει στα έξοδα.

  Ταυτόχρονα, το λιθαράκι στην καταστροφή μπήκε και από τις αλόγιστες εισαγωγές μελιού, ποσότητες που όπως λέει νοθεύονται, στη συνέχεια τα ονομάζουν ελληνικά και κυκλοφορούν στην αγορά φθηνότερα. «Έρχονται μέλια από την Ουκρανία με 0,80 ευρώ/κιλό και εμείς αγοράζουμε με 4 ευρώ/κιλό. Πώς μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτό», επισημαίνει.

  Αυτή η κατάσταση, όπως επισημαίνει στον ΟΤ ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού, είχε και ως αποτέλεσμα να μένουν απλήρωτα δάνεια προς την τράπεζα, η οποία από πέρσι δέσμευσε τους λογαριασμούς POS. Μέχρι το τέλος του προηγούμενο χρόνου, το 2023, οι οφειλές από τα δάνεια στην τράπεζα έφταναν τα 2,1 εκατ. ευρώ και 1 εκατ. ευρώ προς το Δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, προμηθευτές και τρίτους.

  Σήμερα, ο Συνεταιρισμός, υπολειτουργεί και προκειμένου να σωθεί βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις τόσο με την τράπεζα όσο και με τον επιχειρηματία, που θέλει να επενδύσει. «Βρισκόμαστε στο τραπέζι των συζητήσεων και μέχρι το τέλος του Αυγούστου αναμένονται οι τελικές αποφάσεις», επισημαίνει ο κ. Παπαστεργίου.

  «Είμαστε ένας από τους ελάχιστους συνεταιρισμούς στο χώρο της μελισσοκομίας με μπράντα το μέλι Σίθων. Αυτό που ζητάμε είναι μια αναδιάρθρωση του χρέους. Αν ο Συνεταιρισμός κλείσει, τελειώνει και η μελισσοκομία. Και αυτό όχι γιατί κάνουμε μεγάλη παραγωγή αλλά γιατί είμαστε το αντίβαρο ώστε με τις παρεμβάσεις μας να μπορούμε να διασφαλίζουμε την τιμή του παραγωγού», σημείωσε.

  Πηγή: ΟΤ - In.gr
• Πατάτα: Πώς κινήθηκε η παραγωγή στην ΕΕ το 2023
  σε Πρωτογενής Τομέας
  

  Το 2023, στην ΕΕ, συγκομίστηκαν 48,3 εκατ. τόνοι πατάτας, σημειώνοντας μια ελαφρά αύξηση από το 2022, όταν συγκομίστηκαν 47,5 εκατ. τόνοι, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat.

  Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες, τα τελευταία 23 χρόνια, καταγράφεται μείωση της παραγωγής πατάτας, καθώς το 2023, η παραγωγή ήταν κατά 27,9 εκατομμύρια τόνους λιγότερη από το 2000, σημειώνοντας μια πτώση της τάξεως του 36,7%.

  Αξίζει να σημειωθεί πως μεταξύ 2000 και 2023, η συνολική έκταση καλλιέργειας πατάτας στην ΕΕ μειώθηκε περισσότερο από το ήμισυ, δηλαδή από 3 εκατ. εκτάρια σε 1,3 εκατ. εκτάρια. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μείωσης οφείλεται στις αλλαγές, που σημειώθηκαν στην Πολωνία, όπου η καλλιεργήσιμη έκταση το 2023 ήταν κατά 1,1 εκατ. εκτάρια μικρότερη σε σχέση με το 2000 (ισοδυναμεί με μείωση 84,9%). Μάλιστα δε, καταγράφηκαν διψήφια ποσοστά μείωσης στις εκτάσεις σε όλες τις χώρες της ΕΕ, εκτός από το Βέλγιο, τη Γαλλία και τη Δανία.

  

  Για το 2023, η Γερμανία ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός πατάτας στην ΕΕ (11,6 εκατομμύρια τόνοι, 24% του συνόλου της ΕΕ), ακολουθούμενη από τη Γαλλία (17,9%) και την Ολλανδία (13,4%). Οι τρεις αυτές χώρες της ΕΕ αντιπροσώπευαν το 55,4% της συνολικής παραγωγής πατάτας στην ΕΕ.

  Εξαγωγές

  Τέλος, να αναφέρουμε πως το 2023, η ΕΕ εξήγαγε 1,1 εκατ. τόνους πατάτας αξίας 663,6 εκατ. ευρώ. Οι εξαγωγές αυτές αφορούσαν κυρίως σπόρους πατάτας και καλλιεργήσιμες πατάτες.

  Πηγή: Etheas.gr

• Φράγμα Πηνειού: Μειώνεται η παροχή νερού από τον Αύγουστο - “Με επισφάλεια οι επόμενες καλλιέργειες”
  σε Πρωτογενής Τομέας
  

  Της Δήμητρας Βέλμαχου

  Το φλέγον ζήτημα των αποθεμάτων του νερού στο φράγμα Πηνειού, αποτέλεσε για μια ακόμη φορά θέμα συζήτησης κατά την διάρκεια της χθεσινής σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε το πρωί στην Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας, παρουσία του αντιπεριφερειάρχη Ηλείας Νίκου Κοροβέση, Αγροτικής Ανάπτυξης Ανδρέα Φίλια, του προέδρου του ΓΟΕΒ Πηνειού Αλφειού Τάκη Παρασκευόπουλου, προέδρων και εκπροσώπων των ΤΟΕΒ αλλά και του τεχνικού τμήματος της Περιφέρειας.

  Η σύσκεψη ξεκίνησε με τον απολογισμό των ενεργειών που ήδη έχουν γίνει, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της λειψυδρίας, παρουσιάστηκαν τα νέα στοιχεία και εξετάστηκε ο τρόπος που θα ακολουθηθεί από εδώ και στο εξής προκειμένου να ολοκληρωθεί το κρίσιμο κομμάτι των καλλιεργειών μέχρι το τέλος του μήνα.

  

  Από την πλευρά τους, οι πρόεδροι των ΤΟΕΒ ζήτησαν να συνεχιστεί ο υπάρχον σχεδιασμός υδροδότησης μέχρι τέλος Ιουλίου, γεγονός το οποίο και έγινε αποδεκτό με την επιφύλαξη πάντα των δεδομένων του φράγματος.

  Από τον Αύγουστο όμως, όπως όλα δείχνουν, ο σχεδιασμός αναγκαστικά θα διαφοροποιηθεί και θα περιλαμβάνει μικρότερη παροχή από το φράγμα, που σημαίνει ότι καθημερινά και άλλα αντλιοστάσια θα βγαίνουν εκτός λειτουργίας. Δηλαδή από τα τρία που βγαίνουν τώρα εκτός, ανάλογα με τα δεδομένα που θα προκύψουν μπορεί να τεθούν εκτός λειτουργίας τα 6 ή 9.

  Όπως έγινε γνωστό, στόχος είναι αυτή τη στιγμή να ολοκληρωθούν οι βασικές καλλιέργειες που είναι το καρπούζι, η βιομηχανική ντομάτα και ένα κομμάτι από τα καλαμπόκια.

  «Παίρνουμε από το φράγμα 17 κυβικά το δευτερόλεπτο. Έχουμε καταφέρει να βγάλουμε ένα πρόγραμμα και να ελαχιστοποιήσουμε τα προβλήματα. Αυτό δεν μπορούμε να το κρατήσουμε για όλο το καλοκαίρι. Θα προσπαθήσουμε να το κρατήσουμε μέχρι τέλος Ιουλίου. Μετά θα μειωθεί η παροχή από το Φράγμα» επεσήμανε χαρακτηριστικά στο ilialive.gr και στο Gaia365.gr ο πρόεδρος του ΓΟΕΒ Τάκης Παρασκευόπουλος.

  Από την πλευρά του ο κ. Κοροβέσης τόνισε ότι θαύματα δεν μπορούν να γίνουν, ενώ αναφερόμενος στις επόμενες καλλιέργειες σημείωσε πως θα γίνουν με επισφάλεια και με την αποκλειστική ευθύνη των παραγωγών.

  Ο κ.Φίλιας ακολούθως, επεσήμανε πως καθημερινά πραγματοποιούνται μετρήσεις στο φράγμα και πως η ελπίδα πως θα ανέβει η στάθμη του και θα ολοκληρωθεί η αρδευτική περίοδος χωρίς προβλήματα τελικά δεν βγήκε αληθινή.

  Μοναδική χαραμάδα αισιοδοξίας οι μετρήσεις των δυο τελευταίων ημερών που έδειξαν ότι δεν κατέβηκε η στάθμη καθώς εμπλουτίστηκε από τις πρόσφατες βροχοπτώσεις.

  Τέλος, για μια ακόμη φορά ο πρόεδρος του ΤΟΕΒ Μυρτουντίων Χρήστος Παλαιολόγος έθιξε το ζήτημα της σπατάλης του νερού εξαιτίας της υπερχείλισης, για το οποίο όμως όπως τέθηκε αυτή τη στιγμή, είναι αδύνατο να αλλάξει τόσο η λειτουργία του έργου όσο και η παλαιότητά του.

  

• “Με ορθολογική διαχείριση, το νερό επαρκεί” - Αισιόδοξοι οι πρόεδροι των ΤΟΕΒ της βόρειας Ηλείας
  σε Πρωτογενής Τομέας
  

  Της Δήμητρας Βέλμαχου

  Αισιόδοξοι για το επόμενο διάστημα μέχρι και την ολοκλήρωση της αρδευτικής περιόδου εμφανίζονται οι πρόεδροι των ΤΟΕΒ Γαστούνης, Σαβαλίων και Μυρτουντίων σε ό,τι αφορά την επάρκεια του νερού.

  Με το νέο εγχείρημα μάλιστα που ως στόχο έχει την οικονομία του νερού και προϋποθέτει το κλείσιμο ενός αντλιοστασίου διαδοχικά και κυλιόμενα, φαίνεται ότι το πρόβλημα αντιμετωπίζεται σε έναν βαθμό ωστόσο όμως και έτσι δημιουργείται μια σειρά από προβλήματα, αφού όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο πρόεδρος του ΤΟΕΒ Γαστούνης Δημήτρης Κουλούρης, όταν σταματάει το νερό, προκύπτουν ζητήματα τα οποία κάποιες φορές, επιφέρουν μεγαλύτερη σπατάλη από οικονομία.

  “Άλλο οι υπόγειες βάνες και άλλο τα καναλέτα – Μας αποσυντονίζουν οι διακοπές του νερού”

  «Αν και οι ειδήμονες λένε ότι το νερό δεν φτάνει εγώ θεωρώ ότι φτάνει για φέτος και κακώς ανησυχούμε τους παραγωγούς. Βέβαια οικονομία πρέπει να κάνουμε. Κι εμείς εδώ στον ΤΟΕΒ τον δικό μας κάνουμε και με τον καλύτερο τρόπο. Οι υδρονομείς αστυνομεύουν το δίκτυο συνεχώς και προσπαθούμε να κάνουμε οικονομία σε ένα πεπαλαιωμένο δίκτυο.

  Επίσης πρέπει να αντιληφθούν ότι είναι άλλο οι υπόγειες βάνες και άλλο τα καναλέτα εδώ και με τη μία μέρα που σταματούν το νερό, μας αποσυντονίζουν και γίνεται μεγαλύτερη σπατάλη από οικονομία.

  Ο πρόεδρος του ΤΟΕΒ Γαστούνης Δημήτρης Κουλούρης

  Μέχρι τώρα έχουν μειώσει το νερό κατά μια ημέρα την εβδομάδα. Σε μας κλείνει ο αγωγός το βράδυ, μετά έρχεται από μιάμιση ημέρα, μέχρι να πάει στο δίκτυο φτάνουμε στις δυο, μέχρι να το διοχετεύσουν οι υδρονομείς πάμε 2-3 ημέρες πίσω και με τον τρόπο αυτό γίνεται μεγαλύτερη σπατάλη.

  Οι παραγωγοί μας κάνουν μεγάλο αγώνα αφού τα προϊόντα τους αυτή την εποχή χρειάζονται νερό».

  Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΤΟΕΒ Σαβαλίων Γεώργιος Τσακοπιάκος, επεσήμανε πως:

  “Πετυχημένη η πρόταση του ενός αντλιοστασίου”

  «Μέχρι τώρα κλείνουμε ένα αντλιοστάσιο ανά ημέρα, η ροή είναι χαμηλή, έχουν μειώσει τα κυβικά από την κεντρική βαλβίδα της λίμνης αλλά βλέπουμε ότι επαρκεί. Θεωρώ ότι ήταν πετυχημένη αυτή η πρόταση του ενός αντλιοστασίου διότι είναι κυλιόμενο οπότε για μια μέρα δεν υπάρχει θέμα. Η παραγωγή ακόμα βέβαια δεν δείχνει αν έχει αντιμετωπίσει πρόβλημα είναι νωρίς να φανεί. Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι πάμε καλά. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι την προηγούμενη ημέρα, επειδή ο κόσμος γνωρίζει πότε θα κλείσει το νερό ανοίγουν όλοι τις βάνες και δημιουργείται πρόβλημα στην πίεση».

  Ο πρόεδρος του ΤΟΕΒ Σαβαλίων Γεώργιος Τσακοπιάκος

  Στην ορθολογική χρήση του νερού εντοπίζει την λύση στο μέιζον πρόβλημα της λειψυδρίας ο πρόεδρος του ΤΟΕΒ Μυρτουντίων Χρήστος Παλαιολόγος, αφού όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε περισσότερο είναι το νερό που χάνεται από αυτό που καταναλώνεται.

  “Αν δεν υπάρχει σπατάλη το νερό μας φτάνει”

  «Προβλήματα δημιουργούνται από το κλείσιμο των αντλιοστασίων. Αν είναι όμως για καλό, προκειμένου να μπορέσουμε να βγάλουμε την καλλιέργεια είναι θετικό. Δυστυχώς όμως το πρόβλημα είναι ότι φεύγουν μεγάλες ποσότητες νερού στη θάλασσα και στην Αχαΐα που είναι ανεπίτρεπτο. Προτεραιότητα πρέπει να έχει η Ηλεία, γιατί το φράγμα φτιάχτηκε για την βόρεια Ηλεία και όχι για την Αχαΐα.

  Ο πρόεδρος του ΤΟΕΒ Μυρτουντίων Χρήστος Παλαιολόγος

  Αυτή τη στιγμή ενώ κάνουμε περιορισμούς στους αγρότες της βόρειας Ηλείας, το νερό φεύγει και για την Αχαΐα και φεύγει επίσης πολύ νερό από τους υπερχειλιστές το οποίο χάνεται στη θάλασσα. Πρέπει να υπάρξει ορθολογική διαχείριση του νερού, με υδρονομείς που να παρακολουθούν τη διώρυγα, να μην υπάρχει σπατάλη. Αν δεν υπάρχει σπατάλη το νερό φτάνει. Περισσότερο είναι το νερό που χάνουμε παρά από αυτό που καταναλώνουμε. Αν δεν υπάρχει σπατάλη νερού, το νερό φτάνει» επεσήμανε ο κ. Παλαιολόγος τονίζοντας την ανάγκη περιφρούρησης της διώρυγας από το φράγμα μέχρι τα αντλιοστάσια, με υπεύθυνους υδρονομείς.

• Καμπανάκι για τα υπό εξαφάνιση ζώα και φυτά – Η προστασία μόλις του 1,2% της Γης αρκεί για να σωθούν
  σε Περιβάλλον
  

  Οι Φιλιππίνες, η Βραζιλία, η Ινδονησία, η Μαδαγασκάρη και η Κολομβία φιλοξενούν συνολικά περισσότερο από το ήμισυ των «περιοχών προτεραιότητας διατήρησης»

  Η προστασία μόλις του 1,2% της επιφάνειας της Γης θα ήταν αρκετή για να αποτραπεί η εξαφάνιση των πιο απειλούμενων ειδών στον κόσμο, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

  Ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Frontiers in Science διαπίστωσε ότι η στοχευμένη επέκταση των προστατευόμενων περιοχών στην στεριά θα ήταν αρκετή για να αποτραπεί η εξαφάνιση χιλιάδων θηλαστικών, πτηνών, αμφίβιων και φυτών που βρίσκονται πιο κοντά στον αφανισμό.

  Από την Αργεντινή έως την Παπούα Νέα Γουινέα, η ομάδα των ερευνητών εντόπισε 16.825 περιοχές που θα πρέπει να τεθούν κατά προτεραιότητα υπό προστασία τα επόμενα πέντε χρόνια, ώστε να αποτραπεί η επικείμενη εξαφάνιση ζώων και φυτών που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο.

  Ο Δρ Eric Dinerstein, της περιβαλλοντικής οργάνωσης Resolve και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε ότι η ομάδα προσπαθούσε να εντοπίσει τα σπανιότερα είδη στον κόσμο με μικρές περιοχές εξάπλωσης. Ως παράδειγμα, μάλιστα, χρησιμοποίησαν τον κάκτο πεγιότ, του οποίου η εναπομένουσα περιοχή εξάπλωσης μπορεί να περιορίζεται σε μικρά τμήματα της ερήμου Τσιουαουάουα στη Βόρεια Αμερική.

  «Η πλειονότητα των ειδών στη Γη θεωρούνται σπάνια, καθώς είτε κατανέμονται σε εξαιρετικά περιορισμένες περιοχές είτε εμφανίζονται σε πολύ χαμηλές πυκνότητες πληθυσμού, ή και τα δύο ταυτόχρονα», δήλωσε ο Δρ Eric Dinerstein.

  Δεν αρκεί μόνο η επέκταση των προστατευόμενων περιοχών

  Η μελέτη αυτή επικεντρώνεται στον τρόπο, με τον οποίο μπορούν να αποτραπούν οι επικείμενες εξαφανίσεις και όχι σε όλα όσα θα χρειάζονταν για την αποκατάσταση της φύσης στη Γη.

  Οι επιστήμονες τονίζουν ότι πέρα από την επέκταση των προστατευόμενων περιοχών χρειάζονται και άλλες ενέργειες για να αποτραπεί η καταστροφή της βιοποικιλότητας και να διατηρηθούν οικοσυστήματα ζωτικής σημασίας για τις ανθρώπινες κοινωνίες.

  Το 2020, οι ερευνητές εντόπισαν το μισό της χερσαίας επιφάνειας της Γης που, αν προστατευόταν, θα μπορούσε να αντιστρέψει την απώλεια της βιοποικιλότητας και να ενισχύσει τη φυσική απομάκρυνση του άνθρακα.

  Από τις περιοχές που εντοπίστηκαν, τις οποίες οι συγγραφείς ονόμασαν «περιοχές προτεραιότητας διατήρησης», το 38% βρίσκεται σε απόσταση 1,5 μιλίου (2,5 χλμ.) από μια υπάρχουσα προστατευόμενη περιοχή, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν ενέργειες με σχετικά άμεσα και θετικά αποτελέσματα για τη διατήρηση.

  Οι Φιλιππίνες, η Βραζιλία, η Ινδονησία, η Μαδαγασκάρη και η Κολομβία φιλοξενούν συνολικά περισσότερο από το ήμισυ αυτών των περιοχών.

  Αποτυχία των κυβερνήσεων να διαφυλάξουν τις περιοχές με βιοποικιλότητα

  Το 2022, οι κυβερνήσεις δεσμεύτηκαν να προστατεύσουν το 30% του πλανήτη για τη φύση, στο πλαίσιο των στόχων του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα. Σύμφωνα με τον Οργανισμό, το 16,6% της επιφάνειας της Γης και των εσωτερικών υδάτων του πλανήτη προστατεύεται ήδη, ενώ πολλές κυβερνήσεις βρίσκονται στη διαδικασία να αποφασίσουν πού θα επεκτείνουν τις προστατευόμενες περιοχές.

  Mόνο το 7% των νέων προστατευόμενων περιοχών μεταξύ 2018 και 2023 επικαλύπτονταν με τις περιοχές προτεραιότητας διατήρησης

  Ωστόσο, η μελέτη διαπίστωσε ότι οι κυβερνήσεις συχνά αποτυγχάνουν να διαφυλάξουν τις περιοχές που χρειάζονται επειγόντως προστασία. Οι συγγραφείς εκτίμησαν ότι μόλις το 7% των νέων προστατευόμενων περιοχών μεταξύ 2018 και 2023 φιλοξενούσαν τα πιο απειλούμενα είδη.

  «Παρά τις πρόσφατες συζητήσεις για την εξαφάνιση των ειδών, την κρίση της βιοποικιλότητας και το τι πρέπει να κάνουμε, μόνο το 7% των νέων προστατευόμενων περιοχών μεταξύ 2018 και 2023 επικαλύπτονταν με τις περιοχές προτεραιότητας διατήρησης», επισήμανε ο Δρ Eric Dinerstein.

  Και πρόσθεσε: “Είναι σχεδόν σαν οι χώρες να χρησιμοποιούν έναν αλγόριθμο αντίστροφης επιλογής και να επιλέγουν τις μη σπάνιες περιοχές για να τις προσθέσουν στις παγκόσμιες περιοχές υπό προστασία. Το μήνυμα αυτής της μελέτης είναι πως πρέπει να αναβαθμίσουμε σημαντικά τις προσπάθειές μας την επόμενη πενταετία και αυτό είναι εφικτό».

  Η προστασία των περιοχών που εντόπισαν οι ερευνητές θα κόστιζε 29 – 46 δισ. δολάρια (23- 36 δισ. λίρες) τα επόμενα πέντε χρόνια και θα κάλυπτε 1,6 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα (630.000 τετραγωνικά μίλια). Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθει μέσω ενός συνδυασμού αγοράς γης, επέκτασης των δικαιωμάτων και των τίτλων ιδιοκτησίας των αυτόχθονων πληθυσμών, καθώς και δημιουργίας προστατευόμενων περιοχών σε κρατική γη.

  Η μελέτη συνέκρινε παγκόσμια δεδομένα για θηλαστικά, πτηνά, ερπετά, αμφίβια και φυτά με τις ήδη υπάρχουσες προστατευόμενες περιοχές, χρησιμοποιώντας δορυφορική ανάλυση για να εντοπίσει τα εναπομείναντα ενδιαιτήματα για τα απειλούμενα είδη.

  Οι περισσότερες από τις περιοχές που εντοπίστηκαν για επείγουσα προστασία βρίσκονταν στις τροπικές περιοχές, αλλά εντοπίστηκαν επίσης βοσκοτόπια, εύκρατα πλατύφυλλα δάση και τούνδρες.

  Ο καθηγητής Neil Burgess, ο οποίος είναι επικεφαλής επιστήμονας του Κέντρου Παρακολούθησης της Παγκόσμιας Διατήρησης του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ, το οποίο είναι υπεύθυνο για την παρακολούθηση της παγκόσμιας προόδου όσον αφορά την επέκταση των προστατευόμενων περιοχών, δήλωσε ότι η έρευνα είναι χρήσιμη για να γίνουν άμεσα δράσεις επί του θέματος.

  Η έρευνα αποτελεί μια σημαντική υπενθύμιση “ότι η επίτευξη κάλυψης 30% με προστατευόμενες και διατηρητέες περιοχές από μόνη της δεν είναι αρκετή και ότι η τοποθεσία, η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα αυτών των προστατευόμενων και διατηρητέων περιοχών θα καθορίσουν κατά πόσο θα εκπληρώσουν το ρόλο τους στην προσπάθεια για την αναχαίτιση της απώλειας βιοποικιλότητας», κατέληξε ο καθηγητής Neil Burgess.

  Πηγή: In.gr
• Κεράσια: Για τρίτη χρονιά μειωμένη η παραγωγή - Στα ύψη και φέτος οι τιμές στο ράφι
  σε Πρωτογενής Τομέας
  

  Τι λένε οι παραγωγοί κερασιών

  Προβληματικά ξεκίνησε η σεζόν για το κεράσι, καθώς σύμφωνα με παραγωγούς, οι βροχές του Απριλίου και οι χαμηλές θερμοκρασίες του Μαΐου προκάλεσαν ζημιές προβλήματα στις πρώιμες και μεσοπρώιμες ποικιλίες των κερασιών.

  Ειδικότερα, όπως ανέφεραν παραγωγοί στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα MEGA», οι εναλλαγές βροχοπτώσεων με ηλιοφάνεια που σημειώθηκαν τον Μάιο δημιούργησαν σκίσιμο στα κεράσια, με αποτέλεσμα αυτά να είναι μη εμπορεύσιμα. Ταυτόχρονα, η απόδοση των δέντρων, όπως επισήμαναν, φέτος ήταν μειωμένη.

  «Τα προβλήματα είναι πολλά, η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Είχαμε κακή καρπόδεση και δεν φτάνουν οι βροχές του 10ημερου και τα αποτελέσματα ήταν αυτά. Τα κεράσια σκίστηκαν, ήταν που ήταν λίγα, τα διαλέγουμε, δεν συμφέρει να τα μαζέψουμε», τα επισήμανε στην εκπομπή ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Ανάβρας και κερασοπαραγωγός Γιάννης Ζαχαράκης.

  Οι τιμές από το χωράφι στο …ράφι
  
  Ταυτόχρονα, «οι τιμές είναι εξευτελιστικές τουλάχιστον στα πρώιμα κεράσια. Πήγαν κατά μέσο όρο στο 1,5 ευρώ, τα πρώιμα, τώρα ξεκινούν τα μεσοπρώιμα. Στη Λάρισα τα κεράσια έχουν 6,5 ευρώ», ανέφερε ο Γιάννης Ζαχαράκης.

  Έτσι, αν και τα κεράσια φεύγουν από το χωράφι, όπως λένε οι παραγωγοί, σε χαμηλή τιμή, από 1,60 έως 2,80 ευρώ/κιλό ανάλογα με την ποικιλία, το μέγεθος και την ποιότητα, στην κατανάλωση φτάνουν σε εξωφρενικές τιμές.

  Πηγή: Protothema.gr